W zakresie powstania oraz zasad ustalania wysokości różnic kursowych z tytułu zapłaty za zakupioną (...)

W zakresie powstania oraz zasad ustalania wysokości różnic kursowych z tytułu zapłaty za zakupioną nieruchomość

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 27 października 2017 r. (data wpływu 7 listopada 2017 r.), uzupełnionym 28 grudnia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie powstania oraz zasad ustalania wysokości różnic kursowych z tytułu zapłaty za zakupioną nieruchomość ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 listopada 2017 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie powstania oraz zasad ustalania wysokości różnic kursowych z tytułu zapłaty za zakupioną nieruchomość.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 11 grudnia 2017 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.296.2017.1.MJ wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 28 grudnia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, Spółka z o.o. (dalej: ?Wnioskodawca?) jest wspólnikiem spółki komandytowej (dalej: ?Spółka?), która ma siedzibę na terytorium Polski. Spółka nabyła nieruchomość położoną w H. Cena wskazanej w par. 5 ust. 1 aktu notarialnego z 31 maja 2017 r. nieruchomości została wyrażona w EUR. Płatność została uregulowana w trzech etapach. Pierwsza część należności za nieruchomość została wpłacona przez Spółkę na rachunek zastrzeżony dnia 25 maja 2017 r., druga część płatności została dokonana przez Spółkę na rachunek zastrzeżony dnia 26 maja 2017 r. Oba przelewy zostały wykonane z walutowego konta Spółki prowadzonego w EUR na konto zastrzeżone również prowadzone w EUR. Ani Spółka, ani sprzedawca nieruchomości nie mieli żadnego dostępu do środków zgromadzonych na rachunku zastrzeżonym od momentu przelania ich przez Spółkę do momentu podpisania aktu notarialnego zbycia nieruchomości.

Na mocy zawartego w dniu 31 maja 2017 r. aktu notarialnego dodatkowo nastąpiło potrącenie wzajemnych wierzytelności pozostałej do zapłaty części kwoty za nieruchomość. W wyniku powyższych czynności (zapłaty w dwóch częściach w formie przelewu oraz kompensaty wzajemnych zobowiązań) całość kwoty sprzedaży została uregulowana przez Spółkę na rzecz sprzedającego.

W dniu 31 maja 2017 r. została wystawiona przez sprzedającego faktura sprzedażowa na rzecz Spółki w walucie EUR, w której podatek VAT został wyrażony w PLN. Kwota w EUR wyrażona na fakturze pokrywała się z kwotą wyrażoną w akcie notarialnym. Spółka zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów kwotę netto wynikającą z faktury (odpowiadającej kwocie z aktu notarialnego), wyrażonej w EUR po przeliczeniu na PLN wg średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego dzień poniesienia wydatku (ujęcia wydatku w księgach rachunkowych) ? czyli z 30 maja 2017 r., zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 4e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: ?ustawa o CIT?).

Jako że płatność za nieruchomość następowała w odstępach czasu, w różnych częściach, po przeliczeniu na PLN kwot, które Spółka wpłaciła na rachunek zastrzeżony z konta walutowego oraz którą uregulowała w postaci kompensaty wzajemnych zobowiązań ze sprzedawcą, powstała różnica pomiędzy wysokością kosztu wskazanego na otrzymanej fakturze z dnia 31 maja 2017 r. a faktyczną kwotą zapłaconego przez Spółkę wydatku.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 19 grudnia 2017 r., wskazano ponadto, że:

  • Spółka rozlicza różnice kursowe metodą podatkową, o której mowa w art. 15a ustawy o CIT,
  • potrącone zostały wierzytelności przejęte od poprzedniego właściciela Nieruchomości, które wynikały z kaucji płaconej przez najemców i były wyrażone w walucie PLN,
  • właścicielem rachunku zastrzeżonego, o którym mowa we wniosku, był poprzedni właściciel Nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

  1. Czy w niniejszej sprawie dochodzi do powstania różnic kursowych w rozumieniu art. 15a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: ?ustawa o CIT?)?
  2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym dla ustalenia wysokości różnic kursowych ? ujemnych lub dodatnich ? które stanowiłyby w części odpowiednio koszty uzyskania przychodów lub przychody dla Wnioskodawcy, z tytułu przedstawionego stanu faktycznego, należy wziąć pod uwagę dzień wpłaty przez Spółkę poszczególnych należności na bankowy rachunek zastrzeżony, dzień dokonania kompensaty wzajemnych zobowiązań oraz dzień podpisania aktu notarialnego?

(pytania oznaczone we wniosku Nr 1 i 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, w niniejszej sprawie mamy do czynienia z powstaniem różnic kursowych w rozumieniu art. 15a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: ?ustawa o CIT?).

Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy dla ustalenia wysokości różnic kursowych ? ujemnych lub dodatnich ? które stanowiłyby w części odpowiednio koszty uzyskania przychodów lub przychody dla Spółki, powstałych w przedstawionym stanie faktycznym, należy wziąć pod uwagę dzień (25 maja oraz 26 maja) wpłaty przez Spółkę poszczególnych należności na bankowy rachunek zastrzeżony, dzień dokonania kompensaty wzajemnych zobowiązań oraz dzień podpisania aktu notarialnego.

Zgodnie z art. 15a ustawy o CIT, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3 (art. 15a ust. 1 ustawy o CIT).

Dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

  1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
  2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
  3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;
  4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;
  5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Natomiast ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

  1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
  2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
  3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;
  4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;
  5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Co do zasady więc, w sytuacji, jeśli zarówno zapłata jak i koszt wyrażone są w walucie obcej, można mówić o powstaniu różnic kursowych.

W myśl przepisu art. 15a ust. 7 ustawy o CIT, za koszt poniesiony, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty ? dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności. Na gruncie powyższego przepisu, w ocenie Wnioskodawcy, za koszt poniesiony uznać należy kwotę wynikającą z faktury wystawionej dnia 31 maja 2017 r. Za dzień zapłaty natomiast przyjąć należy dni wpłaty należności na rachunek zastrzeżony ? 25 maja 2017 r., 26 maja 2017 r. oraz dzień, w którym dokonana została kompensata wzajemnych zobowiązań tj. 31 maja 2017 r.

Przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w przepisach art. 15a ust. 1-3 ustawy o CIT (winno być: w ust. 2 i 3), uwzględnia się, w myśl przepisu art. 15a ust. 4 ustawy o CIT ? kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień. Przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, rozumie się, zgodnie z art. 15a ust. 6 ustawy o CIT, kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu.

Stosownie do powyższych przepisów, celem wyliczenia różnic kursowych (ujemnych lub dodatnich, które zwiększałyby odpowiednio koszty uzyskania przychodów lub przychody, w części przypadającej na Wnioskodawcę), należy przyjąć średni kurs NBP z dni poprzedzających dzień zapłaty, tzn. w przypadku Spółki będzie to odpowiednio średni kurs NBP z 24 maja 2017 r. (dla części zapłaty dokonanej dnia 25 maja 2017 r.), 25 maja 2017 r. (dla części zapłaty dokonanej dnia 26 maja 2017 r.) oraz dzień 30 maja 2017 r. (dla kompensaty dokonanej 31 maja 2017 r.). Wnioskodawca zauważa, że w przypadku kompensaty nie dochodzi do faktycznego wygenerowania różnic kursowych. Dzień potrącania wzajemnych należności jest tożsamy z dniem wystawienia faktury tj. 31 maja 2017 r.

W związku z powyższym, jeżeli w wyniku przeprowadzenia powyższej czynności okaże się, że wydatek zaliczony przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów (kwota wynikająca z otrzymanej faktury z dnia 31 maja 2017 r. wyrażona w EUR, przeliczona na PLN po średnim kursie NBP z dnia poprzedzającego dzień ujęcia wydatku) jest niższa niż wartość zapłacona faktycznie przez Spółkę (suma kwot zapłaconych dnia 25 maja 2017 r., 26 maja 2017 r. oraz kompensaty dnia 31 maja 2017 r. przeliczona na PLN po średnim kursie NBP z dnia poprzedzającego każdy z ww. dni zapłaty), powstaną ujemne różnice kursowe, o których mowa w art. 15a ust. 3 pkt 2 ustawy o CIT, które stanowić będą dla Spółki koszty uzyskania przychodów, w części przypadającej na udział Wnioskodawcy w zysku Spółki.

Jeżeli natomiast wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej (wynikającego z faktury) po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski będzie wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia, wówczas powstaną dodatnie różnice kursowe, które stanowić będą przychód Spółki, w części przypadającej na udział Wnioskodawcy w zysku Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: ?ustawa o CIT?), w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r, podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

  1. art. 15a, albo
  2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez firmy audytorskie.

Jak wynika z powyższego, ustalanie różnic kursowych na podstawie przepisów podatkowych? należy uznać za podstawowy sposób wykazywania przychodów i kosztów podatkowych z tytułu różnic kursowych, nie wymagający zawiadomienia urzędu skarbowego.

W myśl art. 15a ust. 1 ustawy o CIT, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Stosownie do art. 15a ust. 2 ww. ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

  1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
  2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
  3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5 (?).

Stosownie do art. 15a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

  1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
  2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
  3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5 (?).

Natomiast na mocy art. 15a ust. 4 ww. ustawy, przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Stosownie do art. 15a ust. 6 ustawy o CIT, przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu.

Powołane powyżej przepisy art. 15a ust. 2 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyraźnie określają sytuacje, kiedy powstają różnice kursowe mające wpływ na wysokość podstawy opodatkowania, a mianowicie m.in.:

  • gdy wartość przychodu należnego w walucie obcej w dniu jego powstania dla celów podatkowych jest inna niż jego wartość w dniu faktycznego otrzymania;
  • gdy wartość kosztu podatkowego w walucie obcej w dniu jego zarachowania jest inna niż jego wartość w dniu zapłaty;
  • wartość środków (wartości pieniężnych) w walucie obcej w dniu ich nabycia (wpływu na rachunek bankowy) jest inna niż ich wartość w dniu ich wypływu z tego rachunku.

W myśl art. 15a ust. 7 ustawy o CIT, za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 ? dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

W tym miejscu zauważyć należy, że instytucja kompensaty została uregulowana w art. 498-580 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 459 ze zm.).

W myśl art. 498 ww. ustawy, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

Powyższe oznacza, iż potrącenie wierzytelności jest jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia poprzez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami. Wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie (kompensata wierzytelności), następuje wówczas, gdy jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelności, jak i zobowiązania względem drugiej strony. Potrącenie, pomimo, iż dotyczy zobowiązań do świadczeń tego samego rodzaju (z reguły pieniężnych), prowadzi do zaliczenia jednej wierzytelności na poczet drugiej. Dochodzi w ten sposób do zaspokojenia wierzyciela i osiągnięcia tym samym celu zobowiązania.

Dopuszczenie przez ustawodawcę możliwości zaliczenia do przychodów i kosztów ich uzyskania różnic kursowych również w razie spełnienia świadczenia w drodze potrącenia wzajemnych wierzytelności oznacza, że nie można wymagać od podatnika faktycznego przekazania na rzecz kontrahenta określonej kwoty wyrażonej w walucie obcej. Istota potrącenia umownego polega na umorzeniu wzajemnych należności bez dokonywania jakichkolwiek transferów środków finansowych. Zatem, sam fakt wyrażenia wierzytelności w różnych walutach nie pozbawia stron możliwości dokonania umownego potrącenia.

Ten schemat działania będzie miał zastosowanie zarówno w sytuacji, w której dochodzi do potrącenia dwóch wierzytelności, z których każda wyrażona jest w innej walucie obcej, jak i w sytuacji, w której potrąceniu ulegają dwie wierzytelności, z których jedna wyrażona jest w złotych polskich a druga w walucie obcej.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, Spółka z o.o. (dalej: ?Wnioskodawca?) jest wspólnikiem spółki komandytowej (dalej: ?Spółka?), która ma siedzibę na terytorium Polski. Spółka nabyła nieruchomość położoną w H. Cena wskazanej w par. 5 ust. 1 aktu notarialnego z 31 maja 2017 r. nieruchomości została wyrażona w EUR. Płatność została uregulowana w trzech etapach. Pierwsza część należności za nieruchomość została wpłacona przez Spółkę na rachunek zastrzeżony dnia 25 maja 2017 r., druga część płatności została dokonana przez Spółkę na rachunek zastrzeżony dnia 26 maja 2017 r. Oba przelewy zostały wykonane z walutowego konta Spółki prowadzonego w EUR na konto zastrzeżone również prowadzone w EUR. Ani Spółka, ani sprzedawca nieruchomości nie mieli żadnego dostępu do środków zgromadzonych na rachunku zastrzeżonym od momentu przelania ich przez Spółkę do momentu podpisania aktu notarialnego zbycia nieruchomości.

Na mocy zawartego w dniu 31 maja 2017 r. aktu notarialnego dodatkowo nastąpiło potrącenie wzajemnych wierzytelności pozostałej do zapłaty części kwoty za nieruchomość. W wyniku powyższych czynności (zapłaty w dwóch częściach w formie przelewu oraz kompensaty wzajemnych zobowiązań) całość kwoty sprzedaży została uregulowana przez Spółkę na rzecz sprzedającego.

W dniu 31 maja 2017 r. została wystawiona przez sprzedającego faktura sprzedażowa na rzecz Spółki w walucie EUR, w której podatek VAT został wyrażony w PLN. Kwota w EUR wyrażona na fakturze pokrywała się z kwotą wyrażoną w akcie notarialnym. Spółka zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów kwotę netto wynikającą z faktury (odpowiadającej kwocie z aktu notarialnego), wyrażonej w EUR po przeliczeniu na PLN wg średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego dzień poniesienia wydatku (ujęcia wydatku w księgach rachunkowych) ? czyli z 30 maja 2017 r., zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 4e ustawy o CIT.

Jako że płatność za nieruchomość następowała w odstępach czasu, w różnych częściach, po przeliczeniu na PLN kwot, które Spółka wpłaciła na rachunek zastrzeżony z konta walutowego oraz którą uregulowała w postaci kompensaty wzajemnych zobowiązań ze sprzedawcą, powstała różnica pomiędzy wysokością kosztu wskazanego na otrzymanej fakturze z dnia 31 maja 2017 r. a faktyczną kwotą zapłaconego przez Spółkę wydatku.

Spółka rozlicza różnice kursowe metodą podatkową, o której mowa w art. 15a ustawy o CIT. Potrącone zostały wierzytelności przejęte od poprzedniego właściciela Nieruchomości, które wynikały z kaucji płaconej przez najemców i były wyrażone w walucie PLN. Właścicielem rachunku zastrzeżonego, o którym mowa we wniosku, był poprzedni właściciel Nieruchomości.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy, a także przedstawiony we wniosku oraz jego uzupełnieniu opis stanu faktycznego, stwierdzić należy, że w związku z tym, iż faktura z tytułu sprzedaży nieruchomości wystawiona została w walucie obcej, a płatność zostanie dokonana z rachunku walutowego oraz w formie kompensaty, po stronie Wnioskodawcy dojdzie do powstania dodatnich lub ujemnych różnic kursowych.

W omawianej sytuacji, zarówno przy zapłacie w formie przelewów z rachunku walutowego, jak i przy dokonaniu kompensaty, dochodzi do spłaty/zapłaty zobowiązania w rozumieniu art. 15a ust. 7 ustawy o CIT. Zgodnie z przytoczonym przepisem, dla celów ustalenia różnic kursowych pojęcie zapłaty należy rozumieć szeroko ? obejmuje ono bowiem swoim zakresem ?jakąkolwiek formę? uregulowania zobowiązania.

Skoro natomiast kwota należnej sprzedającemu opłaty została uregulowana w częściach (dwa przelewy oraz kompensata), to przy ustalaniu różnic kursowych za dzień zapłaty w rozumieniu art. 15a ust. 7 należy uznać odrębnie każdy z etapów płatności (także kompensatę).

Na gruncie niniejszej sprawy, koszt poniesiony stanowi zatem kwota, na którą opiewa faktura wystawiona 31 maja 2017 r., natomiast za dni zapłaty należy uznać dni wpłaty poszczególnych części kwoty na rachunek zastrzeżony, tj. 25 maja 2017 r., 26 maja 2017 r. oraz dzień, w którym dokonano kompensaty, tj. 31 maja 2017 r.

Mając na uwadze powyższe, należy zgodzić się ze stwierdzeniem Wnioskodawcy, że w przypadku dokonanego potrącenia nie dojdzie do faktycznego wygenerowania różnic kursowych ? dzień dokonania kompensaty jest bowiem tożsamy z datą wystawienia faktury, w związku z czym tożsamy jest również kurs, zastosowany odpowiednio dla obydwu operacji (średni kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień dokonania ww. operacji).

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo zauważyć należy, że skoro Wnioskodawca reguluje zobowiązania z rachunku prowadzonego w walucie obcej (rachunku walutowego), to na gruncie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego mogą wystąpić również zdefiniowane w art. 15a ust. 2 pkt 3 i art. 15a ust. 3 pkt 3 ustawy o CIT różnice kursowe w uproszczeniu określane jako ?różnice kursowe od tzw. własnych środków pieniężnych?.

Wyjaśnić bowiem należy, że ww. różnice kursowe nie są wielkościami statystycznymi, lecz mają charakter realny, ściśle związany z samą operacją wyzbycia się waluty. Przy ustalaniu różnic kursowych od własnych środków pieniężnych nie ma decydującego znaczenia za co podatnik płaci, istotny jest tu sam fakt wypływu waluty z rachunku walutowego.

W myśl art. 15a ust. 8 ustawy o CIT, podatnicy wyznaczają kolejność wyceny środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej, o której mowa w ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3, według przyjętej metody stosowanej w rachunkowości, której nie mogą zmieniać w trakcie roku podatkowego.

Mając zatem na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że zapłata przez Wnioskodawcę za fakturę wyrażoną w walucie obcej z rachunku walutowego, może skutkować powstaniem różnic kursowych, o których mowa w art. 15a ust. 2 pkt 3 oraz art. 15a ust. 3 pkt 3 ustawy o CIT, stanowiących odpowiednio przychody podatkowe (jako dodatnie różnice kursowe) albo koszty uzyskania przychodów (jako ujemne różnice kursowe) Spółki.

Ww. kwestia nie była jednak przedmiotem niniejszej interpretacji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k?14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika