Brak opodatkowania podatkiem VAT wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych w prowadzonej (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 sierpnia 2017 r. (data wpływu 22 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z 23 października 2017 r. (data wpływu 25 października 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej przy założeniu, że Wnioskodawca dalej docelowo po przekształceniu jednoosobowej działalności gospodarczej w spółkę będzie wynajmował przedmiotową nieruchomość - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2017 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej przy założeniu, że Wnioskodawca dalej docelowo po przekształceniu jednoosobowej działalności gospodarczej w spółkę będzie wynajmował przedmiotową nieruchomość.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 23 października 2017 r. (data wpływu 25 października 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 13 października 2017 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.496.2017.1.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą - usługi elektryczne od 1977 r., jednoosobowo, jako osoba fizyczna i czynny podatnik VAT zarejestrowany.

W 2017 r. jest prowadzona Podatkowa Księga Przychodów i Rozchodów. Skala działalności i związane z nią ryzyko, wymaga zmiany formy działalności i przekształcenia w spółkę prawa handlowego. Zmiana formy prawnej nastąpi w dwóch etapach:

Pierwszy etap z terminem do końca 2017 r. - to przekształcenie w spółkę z o.o.

Na dzień przekształcenia sporządzone zostaną:

1. spis z natury obejmujący towary handlowe, materiały podstawowe i pomocnicze, półwyroby, produkcja w toku, wyroby gotowe.
2. wykaz składników majątkowych: środków trwałych, wyposażenia zgodnie z art. 24 ust. 3a oraz ust. 3f u.p.d.o.f a także art. 5847 § 3 k.s.h.

Drugi etap planowany do końca I półrocza 2018 r., to przekształcenie spółki z o.o. w spółkę z o.o. spółkę komandytową.

W okresie prowadzenia działalności w 2017 r. - jako osoba fizyczna, zostaną wycofane z ewidencji środków trwałych firmy i przekazane na cele prywatne nieruchomości w postaci dwóch budynków i nawierzchnia placu. Są to :

• hala magazynowo-handlowa,
• budynek hala,
• nawierzchnia bitumiczna.
  
  

Po przekształceniu firmy jednoosobowej w spółkę z o.o. jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie wynajmował tej spółce a później powstałej z przekształcenia spółce z o.o. spółce komandytowej .

Wnioskodawca z żoną pozostają we wspólnocie majątkowej. W urzędzie skarbowym złożone zostanie oświadczenie, że najem przedmiotowych nieruchomości w imieniu małżonków będzie rozliczał Wnioskodawca.

Z najemcą zostanie zawarta umowa najmu (żona nie będzie stroną umowy).

Wnioskodawca będzie wystawiał faktury za najem i rozliczał z tego tytułu podatek należny. Najem nieruchomości będzie świadczeniem wzajemnym na czas oznaczony lub nieoznaczony i najemca płacić będzie umówiony czynsz .

W okresie do zarejestrowania w sądzie spółki z o. o. i wyrejestrowania w CEDiG działalności Wnioskodawcy, Wnioskodawca będzie korzystał w prowadzonej działalności gospodarczej z przedmiotowych nieruchomości na zasadach korzystania z majątku prywatnego.

Nieruchomości, o których we wniosku są na gruncie stanowiącym współwłasność małżeńską.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego, to jest przekształcenia firmy jednoosobowej w spółkę prawa handlowego. Przekształcenie jednoosobowej działalności gospodarczej, przez utworzenie spółki spowoduje istotną zmianę struktury własności majątku przekształconej firmy, osób władających majątkiem, który obecnie Wnioskodawca posiada jako osoba fizyczna.

1. Celem Wnioskodawcy jest zachowanie dla siebie wszelkich praw do nieruchomości, które wybudował, posiada i wykorzystuję w działalności gospodarczej. Okres prowadzenia działalności gospodarczej w formie jednoosobowej, po wyprowadzeniu z niej nieruchomości i przeznaczeniu na cele prywatne nie powinien trwać dłużej jak dwa miesiące. W tym czasie nieruchomości będą w przeważającej mierze wykorzystywane w działalności gospodarczej. Do kosztów działalności firmy nie będą naliczane amortyzacja i inne wydatki dotyczące utrzymania nieruchomości, np. remonty.
2. Nieruchomości zostały wybudowane w latach do 2005 roku i przysługiwało w całości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
3. Po wycofaniu z ewidencji środków trwałych firmy, nieruchomości będą w całości wynajmowane Spółce.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku wycofania nieruchomości z ewidencji działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie zmuszony opodatkować nieruchomości podatkiem VAT wg stawek właściwych tak jak przy sprzedaży danego towaru?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Wnioskodawca uważa, że wycofanie nieruchomości z ewidencji środków trwałych: budynków i nawierzchni placu - w sytuacji gdy będą one przedmiotem najmu do spółki z o.o. i później spółki z o.o. s.k. - powstałych z przekształcenia działalności prowadzonej przez osobę fizyczną nie będzie skutkowało opodatkowaniem podatkiem VAT przedmiotowej transakcji.

Biorąc pod uwagę przepisy art. 659 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 kodeksu Cywilnego Dz.U. z 2014 r., poz. 121 należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji prywatny najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy o podatku VAT i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne . jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalnością gospodarczą są w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy.

Czyli najem, który Wnioskodawca będzie realizował wypełnia określone w art. 15 ust. 2 ustawy definicje działalności gospodarczej, ponieważ będzie wykonywany w sposób ciągły dla celów zarobkowych, co ma miejsce w przedmiotowej sprawie.

Wyprowadzenie z ewidencji środków trwałych nie będzie dostawą towaru w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy bowiem nie nastąpi przekazanie nieruchomości na cele osobiste, ale będzie wykorzystane w sposób ciągły do celów zarobkowych, o czym świadczy planowany najem nieruchomości po wycofaniu z działalności gospodarczej. Wykorzystywanie nieruchomości do działalności gospodarczej prowadzonej jako osoba fizyczna w okresie trwania procesu przekształcania firmy jest bez znaczenia dla oceny skutków prawnych zdarzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary ? na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy ? rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się ? w świetle art. 8 ust. 1 ustawy ? każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (?).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja ?świadczenia usług? ma charakter dopełniający definicję ?dostawy towarów? i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

?jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Natomiast zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem, że przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy lub świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? według ust. 2 powołanego artykułu ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym ? jak wynika z § 2 tego samego artykułu ? czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Zatem ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).

Wobec powyższego, zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi w zakresie wynajmowania i dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, natomiast usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze niemieszkalnym opodatkowane są stawką podatku w wysokości 23%.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, najem nieruchomości niemieszkalnych stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca ma zamiar zmienić formę prawą i przekształcić swoją działalność najpierw w spółkę z o.o., a następnie w spółkę z o.o. w spółkę komandytową. Jednakże w okresie prowadzenia działalności jako osoba fizyczna, zostaną wycofane z ewidencji środków trwałych firmy i przekazane na cele prywatne nieruchomości w postaci dwóch budynków i nawierzchnia placu. Nieruchomości te do czasu przekształcenia będą wykorzystywane prze Wnioskodawcę w działalności, a po przekształceniu firmy jednoosobowej w spółkę z o.o. jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie wynajmował tej spółce a później powstałej z przekształcenia spółce z o.o. spółce komandytowej te nieruchomości. Po wycofaniu z ewidencji środków trwałych firmy, nieruchomości będą w całości wynajmowane Spółce.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą braku opodatkowania podatkiem VAT wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej przy założeniu, że Wnioskodawca dalej docelowo po przekształceniu jednoosobowej działalności gospodarczej w spółkę kapitałową będzie wykorzystywał przedmiotową nieruchomość w nowo rozpoczętej działalności gospodarczej.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, że w rozpoznawanej sprawie w odniesieniu do nieruchomości, którą Zainteresowany ma zamiar dalej wynajmować na rzecz spółki kapitałowej, w którą zostanie przekształcona jednoosobowa działalność gospodarcza Wnioskodawcy, nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, nie nastąpi tutaj bowiem dostawa towaru na cele osobiste Zainteresowanego. Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, opisana nieruchomość po wycofaniu z działalności gospodarczej, wykorzystywana będzie w całości do wynajmu Spółce, a czynność ta będzie opodatkowana 23% stawką podatku VAT.

Podsumowując, wycofanie nieruchomości z prowadzonej działalności gospodarczej w okolicznościach opisanych we wniosku nie będzie dostawą towarów określoną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy i nie będzie skutkowało opodatkowaniem podatkiem VAT przy założeniu, że Wnioskodawca dalej docelowo, po przekształceniu jednoosobowej działalności gospodarczej w spółkę kapitałową, będzie wynajmował przedmiotową nieruchomości dla nowo rozpoczętej działalności gospodarczej w postaci Spółki komandytowej i opodatkowywał wynajem nieruchomości stawką 23%.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślić należy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, interpretacja traci aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k?14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.