Obowiązek rozliczania podatku akcyzowego od zużywanej energii elektrycznej przez podmiot posiadający (...)

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2018 r.) wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku rozliczania podatku akcyzowego od zużywanej energii elektrycznej oraz obowiązku złożenia zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 22 lutego 2018 r. (data wpływu 26 lutego 2018 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 12 lutego 2018 r. znak: 0111-KDIB3-3.4013.18.2018.1.MK.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku akcyzowego i posiada koncesję. Wnioskodawca posiadał wiatraki produkujące energię elektryczną. Za sprzedaż energii wystawiał P. fakturę sprzedaży. Wnioskodawca składał co miesiąc deklarację AKC-4/AKC-4zo z załącznikiem AKC-4/H, w której wykazywał podatek do zapłaty obliczony w związku ze zużyciem energii elektrycznej. Na fakturach za zużytą energię otrzymanych od P. nie naliczano Wnioskodawcy podatku akcyzowego.

W listopadzie 2017 r. Wnioskodawca sprzedał wiatraki i nie produkuje już energii. Wnioskodawca zgłosił ten fakt do P., gdzie wniósł o naliczanie akcyzy od zużywanej energii. Wnioskodawca złożył także pismo do Urzędu Regulacji Energetyki (dalej URE) o wygaszenie koncesji. Z P. jak i URE Wnioskodawca nie otrzymał jeszcze żadnej odpowiedzi. Wnioskodawca otrzymuje nadal za zużytą energię faktury od P. bez naliczonej akcyzy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma nadal obowiązek składania deklaracji AKC-4/AKC-4zo i opłacania akcyzy od zużytej energii, na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowy? Czy powinien był złożyć wyrejestrowanie, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ww. ustawy w ciągu 7 dni od daty sprzedaży wiatraków, czy powinien złożyć je dopiero wtedy gdy zostanie mu cofnięta koncesja i będzie mu naliczana akcyza od zużytej energii na fakturach z P.?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 21 ust. 1 - podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego:

1. składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru,
2. obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego

-za miesięczne okresy rozliczeniowe, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.

Mając na uwadze powyższe, co miesiąc Wnioskodawca składał deklarację AKC-4/AKC-4zo wraz z załącznikiem, w której wykazywał podatek akcyzowy od zużytej energii.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 jeżeli podmiot zaprzestał wykonywania czynności, o których mowa w art. 16 ust. 1, jest obowiązany w terminie 7 dni złożyć zgłoszenie o zaprzestaniu wykonywania tych czynności właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego.

Wedle powyższego, w związku ze sprzedażą wiatraków Wnioskodawca powinien w ciągu 7 dni od tego zdarzenia złożyć wyrejestrowanie z podatku akcyzowego. W przypadku jednak takiego działania powstałaby sytuacja, w której przez kilka miesięcy nie byłaby odprowadzana akcyza od zużytej przez Wnioskodawcę energii. Jako wyrejestrowany podmiot nie miałby bowiem prawa składać deklaracji, obliczać i wpłacać akcyzy na rachunek właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Z drugiej strony P., które wystawia Wnioskodawcy faktury za zużytą energię, pomimo złożonego pisma, nadal nie nalicza Wnioskodawcy akcyzy od zużytej energii. Wnioskodawca nie ma jeszcze odpowiedzi na swoje pismo i sądzi, że może jeszcze potrwać jakiś czas, aż P. przyjmie do wiadomości zaistniałe zmiany i zacznie naliczać akcyzę od zużytej energii.

W związku z powyższym Wnioskodawca złożył deklarację za grudzień 2017 r. i za styczeń 2018 r., w której obliczył i uiścił akcyzę od zużytej energii. Według Wnioskodawcy wyrejestrowanie z akcyzy należy złożyć po tym jak URE cofnie koncesję, a P. będzie naliczało Wnioskodawcy akcyzę od zużytej energii tak jak każdemu innemu końcowemu odbiorcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 43 ze zm.) zwanej dalej ?ustawą? ? ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej ?akcyzą?, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 33 załącznika nr 1 wymieniono energię elektryczną o kodzie CN 2716 00 00.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;
3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.
   
   

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie ? art. 9 ust. 2 ustawy.

Jeżeli w stosunku do energii elektrycznej powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej ? art. 9 ust. 3 ustawy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy nabywca końcowy to podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r. poz. 1059, z późn. zm.), z wyłączeniem:

1. spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 719, 831 i 904) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
2. towarowych domów maklerskich i domów maklerskich w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub nabywających energię elektryczną na rachunek dającego zlecenie na rynku regulowanym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 1636, 1948 i 1997),
3. giełdowej izby rozrachunkowej, Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A. lub spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
4. spółki prowadzącej jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji, o której mowa w art. 68a ust. 14 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi lub w celu rozliczenia i rozrachunku transakcji zawieranych na rynku regulowanym.
   
   

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

1. z dniem nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;
3. z dniem zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;
4. z dniem powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.
   
   

Wydanie energii elektrycznej, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nabywcy końcowemu jest związane z wystawieniem przez podatnika faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną ? art. 11 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot: będący nabywcą końcowym zużywającym energię elektryczną, jeżeli od tej energii nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Podmiot prowadzący działalność gospodarczą jest obowiązany, przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą lub pierwszej czynności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, złożyć zgłoszenie rejestracyjne właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego. Obowiązek, o którym mowa w zdaniu poprzedzającym, ma zastosowanie również do podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, który dokonuje nabycia wewnątrzwspólnotowego alkoholu etylowego całkowicie skażonego środkiem skażającym dopuszczonym we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej lub dodatkowymi środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwo członkowskie Unii Europejskiej, w którym skażenie następuje, na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego - art. 16 ust. 1 ustawy.

Jeżeli podmiot zaprzestał wykonywania czynności, o których mowa w art. 16 ust. 1, jest obowiązany w terminie 7 dni złożyć zgłoszenie o zaprzestaniu wykonywania tych czynności właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego - art. 19 ust. 1 ustawy.

Zgłoszenia, o których mowa w ust. 1 i 2, stanowią podstawę do wykreślenia podmiotu z rejestru przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego ? art. 19 ust. 3 ustawy.

W przypadku niezłożenia zgłoszeń zgodnie z ust. 1 i 2, właściwy naczelnik urzędu skarbowego, który dokonał rejestracji, z urzędu wykreśla z rejestru podmiot zarejestrowany ? art. 19 ust. 4 ustawy.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym:

1. upłynął termin płatności wynikający z faktury, a jeżeli termin ten nie został określony - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę - w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury lub innego dokumentu wystawionego przez podatnika, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze lub w tym dokumencie albo gdy z faktury nie wynika należność za energię elektryczną sprzedaną w tym okresie - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę lub ten dokument ? w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju;
3. nastąpiło zużycie energii elektrycznej - w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6.
   
   

Przepis ust. 1 pkt 3 nie ma zastosowania do podmiotów posiadających koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, które zużywają energię elektryczną na cele zwolnienia, o którym mowa w art. 30 ust. 6, 7 lub 7a, i nie są podatnikami z tytułu innych czynności, o których mowa w art. 9 ust. 1 ? art. 24 ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze powyższe przepisy wskazać należy, że sprzedaż energii elektrycznej pomiędzy podmiotami posiadającymi koncesje w rozumieniu Prawa energetycznego nie stanowi przedmiotu opodatkowania akcyzą. Opodatkowaniu podlega bowiem co do zasady ostatni etap obrotu energią elektryczną, i wiąże się on zwykle z wydaniem energii elektrycznej nabywcy końcowemu zdefiniowanemu w art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy (podmiotowi nieposiadającemu koncesji w rozumieniu Prawa energetycznego) czy też zużyciem energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesje.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego Wnioskodawca posiada koncesję i tym samym w świetle przepisów nie jest nabywcą końcowym. Nabywa on zatem energię elektryczną bez podatku akcyzowego i z chwilą zużycia energii elektrycznej staje się podatnikiem podatku akcyzowego zobowiązanym, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zużycie energii elektrycznej zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 ustawy (obowiązek deklaracyjny w przypadku energii elektrycznej wynika z art. 24 ust. 1, a nie jak wskazuje Wnioskodawca z art. 21 ust. 1 ustawy.)

Fakt, że Wnioskodawca nie wytwarza już energii elektrycznej i złożył wniosek o cofnięcie koncesji oraz wniosek o naliczanie podatku akcyzowego od nabywanej energii elektrycznej przez sprzedawcę tej energii, nie zwalnia go z obowiązku składania deklaracji podatkowej i uiszczania należnej akcyzy od zużytej energii elektrycznej. Tak długo bowiem jak jest podmiotem posiadającym koncesje w rozumieniu Prawa energetycznego, tak długo nie będzie mógł być uznany za nabywcę końcowego, co w konsekwencji zwalniałoby go z obowiązku składania deklaracji podatkowych i zapłaty akcyzy od nabywanej energii elektrycznej. Dopiero od momentu gdy Wnioskodawca uzyska status nabywcy końcowego będzie mógł nabywać energię elektryczną z uwzględnieniem podatku akcyzowego.

Powyższe bezpośrednio łączy się z kolejnym obowiązkiem stanowiącym wątpliwości Wnioskodawcy, mianowicie obowiązku złożenia zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania czynności o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy, stanowiącego podstawę wykreślenia podmiotu z rejestru. Obowiązek ten co prawda wiąże się prowadzeniem działalności gospodarczej, niemniej kluczowym elementem obligującym obowiązek złożenia ww. zgłoszenia jest zaprzestanie wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą. W przypadku Wnioskodawcy czynnością podlegającą opodatkowaniu akcyzą jest zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesje w rozumieniu Prawa energetycznego. Dopóki zatem Wnioskodawca posiada koncesje i jest podatnikiem z tytułu zużycia energii elektrycznej, dopóty nie jest zobowiązany do złożenia zgłoszenia zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy.

Reasumując, pomimo zaprzestania wytwarzania energii elektrycznej, do dnia cofnięcia koncesji w rozumieniu przepisów Prawa energetycznego Wnioskodawca jest podatnikiem podatku akcyzowego od zużywanej energii elektrycznej obowiązanym do składania deklaracji podatkowych i zapłaty podatku akcyzowego zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Równocześnie pomimo zaprzestania wytwarzania energii elektrycznej, do dnia cofnięcia ww. koncesji Wnioskodawca nie jest zobowiązany do złożenia zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania czynności o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy, stanowiącego podstawę wykreślenia podmiotu z rejestru.

Wobec powyższego odpowiadając wprost na zadane przez pytanie, stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k?14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja została wydana w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.