Prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. ?Budowa elementów małej (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2017 r. (data wpływu 22 listopada 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 listopada 2017 r. (data wpływu 23 listopada 2017 r.) oraz pismem z dnia 2 stycznia 2018 r. (data wpływu 3 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. ?Budowa elementów małej infrastruktury sportowej na terenie kompleksu rekreacyjnego? ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. ?Budowa elementów małej infrastruktury sportowej na terenie kompleksu rekreacyjnego?.

Wniosek uzupełniono pismami w dniach 23 listopada 2017 r. oraz 3 stycznia 2018 r. o dowód wpłaty oraz o doprecyzowanie opisu sprawy i przeformułowanie pytania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina (dalej jako ?Wnioskodawca?) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Gmina jako Beneficjent w roku realizowała projekt pn. ?Budowa elementów małej infrastruktury sportowej na terenie kompleksu rekreacyjnego? (dalej jako ?Projekt?) ze środków UE w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.

Zakres prac polegał na budowie bieżni i urządzeń lekkoatletycznych w kompleksie rekreacyjnym, które są własnością Gminy. W ramach projektu powstała:

1. 4-torowa bieżnia lekkoatletyczna o długości 110 m;
2. skocznia do skoku w dal;
3. skocznia do skoku wzwyż;
4. rzutnia do pchnięcia kulą.

Infrastruktura rekreacyjna, która powstała w wyniku realizacji operacji jest infrastrukturą niekomercyjną i ogólnodostępną dla mieszkańców Gminy. Z bieżni będą mogły korzystać również dzieci ze szkół w ramach zajęć WF albo zajęć dodatkowych. Wnioskodawca nie będzie osiągał żadnych przychodów polegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym Gmina we wniosku o dofinansowanie złożonym w Urzędzie Marszałkowskim zaliczyła do kosztów kwalifikowanych także wartość podatku VAT oraz złożyła stosowne oświadczenie, że podatek VAT zawarty w fakturze zakupowej z dnia 2 listopada 2017 r. wystawionej przez firmę nie podlega odliczeniu od podatku należnego.

W uzupełnieniu z dnia 2 stycznia 2018 r. Wnioskodawca wskazał, że:

Realizacja opisanej we wniosku inwestycji miała związek z działalnością statutową Gminy na podst. art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym z dnia 8 marca 1990r. (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875) ? ?Zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie kultury fizycznej i turystyki?.

Wydatki ponoszone w ramach realizacji przedmiotowego projektu dokumentowane były fakturą VAT z 2 listopada 2017 r. wystawioną na Gminę.

Towary i usługi nabywane w ramach realizacji projektu nie będą wykorzystywane przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 2 stycznia 2018 r.).

Czy Gmina realizując projekt pn.: ?Budowa elementów małej infrastruktury sportowej na terenie kompleksu rekreacyjnego?, ma prawo do odliczenia podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina nie ma możliwości odliczenia podatku VAT, ponieważ powstały obiekt nie będzie służył czynnościom opodatkowanym, jest obiektem ogólnodostępnym i mogą z niego korzystać rekreacyjnie wszyscy mieszkańcy jak i dzieci oraz młodzież w ramach zajęć szkolnych, sportowych. Z tego tytułu nie będą też osiągane żadne przychody opodatkowane podatkiem VAT.

Gmina realizowała Projekt (ze środków UE ? Program Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020) w ramach zadań statutowych, tj. art. 7 ust. 1 pkt 10: ?Zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie kultury fizycznej i turystyki? ustawy o samorządzie gminnym z dnia 8 marca 1990 r. (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875).

Gmina nie jest podatnikiem podatku VAT w zakresie realizacji zadań statutowych nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których została powołana, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podst. zawartych umów cywilnoprawnych ? art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz.1221).

Reasumując: powstały obiekt nie będzie służył czynnościom opodatkowanym, komercyjnym wobec tego Gmina nie ma możliwości odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury wystawionej przez wykonawcę w ramach tej inwestycji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy, warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go ? dla tej czynności ? za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.
  
  

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 powołanej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych Gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy). W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. kultury fizycznej i turystyki (art. 7 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy).

Z opisu sprawy wynika, Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina jako Beneficjent realizowała Projekt ze środków UE w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Realizacja opisanej we wniosku inwestycji miała związek z działalnością statutową Gminy. Wydatki ponoszone w ramach realizacji przedmiotowego projektu dokumentowane były fakturą wystawioną na Gminę. Towary i usługi nabywane w ramach realizacji projektu nie będą wykorzystywane przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy w związku z realizacją Projektu Gmina ma prawo do odliczenia podatku VAT.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W rozpatrywanej sprawie związek taki nie występuje. Z opisu sprawy wynika bowiem, że Gmina realizowała opisany Projekt w ramach zadań własnych nałożonych na nią ustawą o samorządzie gminnym. Ponadto towary i usługi zakupione w związku z realizacją przedmiotowego Projektu nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Tym samym, w analizowanym przypadku Wnioskodawca nie będzie ponosił wydatków w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym nabywając towary bądź usługi nie działał w charakterze podatnika podatku VAT. Zatem w rozpatrywanej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie są spełnione.

Podsumowując, w związku z realizacją Projektu, Gminie nie ma prawa do odliczenia podatku VAT. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie są spełnione ? wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy ? przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Gmina nie działała jako podatnik VAT i wydatki związane z realizacją Projektu nie służyły do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k?14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.