Prawidłowość dokumentowania wykonanych usług. sygn: 0112-KDIL2-1.4012.502.2017.2.SS

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości dokumentowania wykonanych usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 1). Wniosek uzupełniono w dniu 20 grudnia 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz potwierdzenie wpłaty dodatkowej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od roku 1994 ? od początku będąc czynnym podatnikiem VAT.

Dodatkowo Zainteresowany wynajmuje lokale ? mieszkania w ramach najmu prywatnego, w związku z czym tytułem:

• dostarczania ciepła,
• konserwacji domofonów,
• dostarczania sygnału anteny zbiorczej

odprowadza stawkę podatku VAT w wysokości 23%,

natomiast

• z tytułu dostarczania wody i odbioru ścieków

odprowadza stawkę podatku VAT w wysokości 8%.

Z tytułu ww. usług oraz samego najmu, Wnioskodawca wystawia najemcom ?bloczki?, nie posługując się fakturami.

W odniesieniu do lokali mieszkalnych, gdzie strony wiąże umowa najmu, wysokość czynszu, opłat stałych i zaliczkowych określona jest w treści umowy najmu. Z treści umów wynika, iż najemcy zobowiązani są z tytułu najmu opłacać:

• miesięczny czynsz za lokal ? za metr kwadratowy powierzchni lokalu mieszkalnego według stawki ustalonej przez administratora.
  
  

Oprócz czynszu najemcy zobowiązani są do uiszczenia następujących opłat za świadczenia dodatkowe związane z eksploatacją lokalu:

• za energię cieplną do ogrzewania mieszkania miesięczne zaliczki;
• za dostawę wody i odprowadzenie ścieków zgodnie ze wskazaniami wodomierza w mieszkaniu wg kosztów zakupu wody i odprowadzania ścieków;
• wywóz nieczystości stałych zgodnie z ilością zamieszkujących osób wg ustalonej opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi;
• antena zbiorcza radiowo-telewizyjna;
• konserwacja domofonów;
• wodomierz opłata abonamentowa.
  
  

Czynsz oraz opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi płatny jest miesięcznie z góry w terminie do 10-tego dnia każdego miesiąca, a dodatkowe świadczenia z dołu do 10-tego dnia następnego miesiąca.

Opłaty za dostarczanie energii cieplnej są składową dwóch części:

• koszty ogólne,
• gaz zużyty do wytworzenia ciepła.
  
  

Na koszty ogólne wchodzą:

1. energia elektryczna pomp cyrkulacyjnych c.o., oświetlenie kotłowni, sterowanie piecem c.o.,
2. woda do napełnienia instalacji c.o.,
3. konserwacja pieca (1 raz w roku),
4. przegląd instalacji gazowej i elektrycznej w kotłowni oraz komina (1 raz w roku),
5. analiza zużycia energii,
6. drobne naprawy bieżące, regulacja, materiały eksploatacyjne,
7. amortyzacja.
   
   

Koszty zużycia energii są rozliczane proporcjonalnie do zajmowanej powierzchni, a po wprowadzeniu podzielników kosztów również według obliczeń zgodnie z ich wskazaniami, opłata za gazomierz rozliczana jest proporcjonalnie do ilości mieszkań.

Sezon grzewczy trwa od pierwszego września do ostatniego sierpnia następnego roku. Rozliczenie zaliczek dokonywane jest w ciągu 30 dni od zakończenia sezonu.

W razie opóźnienia w uiszczaniu wyżej wymienionych należności, administrator ma prawo naliczania odsetek ustawowych, jak również może wypowiedzieć umowę najmu, jeżeli Najemca:

• zalega z zapłatą czynszu i należności za świadczenie dodatkowe za co najmniej 2 miesiące;
• wprowadził do wspólnego zamieszkiwania bez zgody wynajmującego osoby nieuprawnione, osoby powinowate, a także w przypadku podnajęcia mieszkania;
• wykracza w sposób rażący lub uporczywy przeciwko obowiązującemu porządkowi domowemu, a także swoim zachowaniem powoduje uciążliwości dla innych lokatorów.
  
  

Użytkownicy lokali nie mają podpisanych indywidualnych umów o dostawę mediów do tych lokali ze stroną trzecią. Stroną w zawartych umowach o dostawę mediów do budynków jest administrator i jest on właścicielem urządzeń pomiarowych, a użytkownik zobowiązany jest do podania stanu wodomierza SMS-em lub na skrzynkę poczty elektronicznej, i na postawie wszystkich znanych użytkownikowi danych (poprzedniego stanu wodomierza i stanu obecnego wodomierza) administrator wystawia wynajmującemu ?bloczek?.

W dniu 20 grudnia 2017 r. uzupełniono wniosek o następujące informacje:

1. Wnioskodawca mieszkania w swoim domu wynajmuje osobom fizycznym na cele mieszkalne. Zainteresowany nie jest w stanie ustalić z całkowitą pewnością, czy osoby którym wynajął mieszkania nie prowadzą działalności gospodarczej. Z informacji uzyskanej na stronie Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej wynika, że żaden z najemców Wnioskodawcy nie prowadzi działalności gospodarczej, którego siedziba byłaby na terenie jego domu. Zainteresowany posiada oświadczenia swoich najemców, że wytworzone ciepło centralnego ogrzewania z paliwa gazowego nie jest używane na inne potrzeby niż prowadzenie gospodarstwa domowego, w tym na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.
2. W roku 2016 wartość sprzedaży netto wynosiła: 107 549 złotych, w trzech pierwszych kwartałach roku 2017 wartość sprzedaży netto wynosiła: 78 632 złotych.
3. W ramach świadczonych usług Wnioskodawca nie wykonuje i nie będzie wykonywał jakiejkolwiek czynności wymienionej w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.
4. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Zainteresowany nie będzie udzielał porad prawnych oraz nie będzie wykonywał jakiejkolwiek czynności doradczej.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przepisów podatkowych sposób dokumentowania wykonanych usług jest prawidłowy? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 106b ust. 1 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), w przypadku sprzedaży, dostawy towarów i świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, podatnik nie ma obowiązku wystawienia faktury, chyba że nabywca w terminie 3 miesięcy od wykonania usługi zgłosi takie żądanie. W związku z powyższym, w przypadku, gdy najemcami są osoby prywatne, nie ma obowiązku (przy braku żądania z ich strony) do wystawienia faktur dokumentujących wynajem, jak również dostawę ciepła, sygnału antenowego, usługę konserwacji domofonów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), dalej Dyrektywa 2006/112/WE. Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów, i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od roku 1994 ? od początku będąc czynnym podatnikiem VAT. Dodatkowo Zainteresowany wynajmuje lokale ? mieszkania w ramach najmu prywatnego, w związku z czym tytułem: dostarczania ciepła, konserwacji domofonów, dostarczania sygnału anteny zbiorczej, odprowadza stawkę podatku VAT w wysokości 23%, natomiast z tytułu dostarczania wody i odbioru ścieków odprowadza stawkę podatku VAT w wysokości 8%. Z tytułu ww. usług oraz samego najmu, Wnioskodawca wystawia najemcom ?bloczki?, nie posługując się fakturami. W odniesieniu do lokali mieszkalnych, gdzie strony wiąże umowa najmu, wysokość czynszu, opłat stałych i zaliczkowych określona jest w treści umowy najmu. Z treści umów wynika, iż najemcy zobowiązani są z tytułu najmu opłacać miesięczny czynsz za lokal ? za metr kwadratowy powierzchni lokalu mieszkalnego według stawki ustalonej przez administratora. Oprócz czynszu najemcy zobowiązani są do uiszczenia następujących opłat za świadczenia dodatkowe związane z eksploatacją lokalu:

• za energię cieplną do ogrzewania mieszkania miesięczne zaliczki;
• za dostawę wody i odprowadzenie ścieków zgodnie ze wskazaniami wodomierza w mieszkaniu wg kosztów zakupu wody i odprowadzania ścieków;
• wywóz nieczystości stałych zgodnie z ilością zamieszkujących osób wg ustalonej opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi;
• antena zbiorcza radiowo-telewizyjna;
• konserwacja domofonów;
• wodomierz opłata abonamentowa.
  
  

Czynsz oraz opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi płatny jest miesięcznie z góry w terminie do 10-tego dnia każdego miesiąca, a dodatkowe świadczenia z dołu do 10-tego dnia następnego miesiąca.

Koszty zużycia energii są rozliczane proporcjonalnie do zajmowanej powierzchni, a po wprowadzeniu podzielników kosztów również według obliczeń zgodnie z ich wskazaniami, opłata za gazomierz rozliczana jest proporcjonalnie do ilości mieszkań. Sezon grzewczy trwa od pierwszego września do ostatniego sierpnia następnego roku. Rozliczenie zaliczek dokonywane jest w ciągu 30 dni od zakończenia sezonu. W razie opóźnienia w uiszczaniu wyżej wymienionych należności, administrator ma prawo naliczania odsetek ustawowych, jak również może wypowiedzieć umowę najmu jeżeli Najemca:

• zalega z zapłatą czynszu i należności za świadczenie dodatkowe za co najmniej 2 miesiące;
• wprowadził do wspólnego zamieszkiwania bez zgody wynajmującego osoby nieuprawnione, osoby powinowate, a także w przypadku podnajęcia mieszkania;
• wykracza w sposób rażący lub uporczywy przeciwko obowiązującemu porządkowi domowemu, a także swoim zachowaniem powoduje uciążliwości dla innych lokatorów.
  
  

Użytkownicy lokali nie mają podpisanych indywidualnych umów o dostawę mediów do tych lokali ze stroną trzecią. Stroną w zawartych umowach o dostawę mediów do budynków jest administrator i jest on właścicielem urządzeń pomiarowych, a użytkownik zobowiązany jest do podania stanu wodomierza SMS-em lub na skrzynkę poczty elektronicznej, i na postawie wszystkich znanych użytkownikowi danych (poprzedniego stanu wodomierza i stanu obecnego wodomierza) administrator wystawia wynajmującemu ?bloczek?. Wnioskodawca, mieszkania w swoim domu wynajmuje osobom fizycznym na cele mieszkalne. Zainteresowany nie jest w stanie ustalić z całkowitą pewnością, czy osoby którym wynajął mieszkania nie prowadzą działalności gospodarczej. Z informacji uzyskanej na stronie Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej wynika, że żaden z najemców Wnioskodawcy nie prowadzi działalności gospodarczej, którego siedziba byłaby na terenie jego domu. Zainteresowany posiada oświadczenia swoich najemców, że wytworzone ciepło centralnego ogrzewania z paliwa gazowego nie jest używane na inne potrzeby niż prowadzenie gospodarstwa domowego, w tym na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. W roku 2016 wartość sprzedaży netto wynosiła: 107 549 złotych, w trzech pierwszych kwartałach roku 2017 wartość sprzedaży netto wynosiła: 78 632 złotych. W ramach świadczonych usług Wnioskodawca nie wykonuje i nie będzie wykonywał jakiejkolwiek czynności wymienionej w art. 113 ust. 13 ustawy. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Zainteresowany nie będzie udzielał porad prawnych oraz nie będzie wykonywał jakiejkolwiek czynności doradczej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy sposób dokumentowania wykonanych przez niego usług jest prawidłowy.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy polegające na płaceniu umówionego czynszu, a więc wynagrodzenia za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

W konsekwencji, umowa najmu co do zasady stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zasady dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu regulują przepisy art. 106a-106g ustawy.

Stosownie do przepisu art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Na podstawie art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ? jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

? jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Nadmienia się, że w myśl art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury z tytułu:

1. dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego,
2. świadczenia usług:
   • telekomunikacyjnych,
   • wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy,
   • najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze,
   • ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia,
   • stałej obsługi prawnej i biurowej,
   • dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego
   ? z wyjątkiem usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług.
   
   

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów ? co do zasady ? podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Generalnie ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż zwolnioną od podatku na podstawie przepisów ustawy lub rozporządzeń wykonawczych do niej oraz sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT.

Niemniej jednak, stosownie do art. 106b ust. 3 pkt 2 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż zwolnioną, jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w przewidzianym przepisem terminie.

Należy przy tym mieć na uwadze wynikające expressis verbis z art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy wyłączenie obowiązku wystawiania na żądanie nabywcy faktur dokumentujących czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy (tj. m.in. usługi najmu, dzierżawy). Wyłączenie to odnosi się jednak tylko do sytuacji, gdy nabywcą jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej (obowiązek wystawienia faktury dokumentującej takie czynności dla podatnika VAT wynika z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy). Zgodnie zatem z art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy sprzedawca nie jest obowiązany do wystawienia faktury dokumentującej czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy na rzecz nabywcy będącego osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, nawet na żądanie takiego nabywcy.

W tym miejscu należy również powołać art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym, jeżeli z odrębnych przepisów nie wynika obowiązek wystawienia faktury, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą są obowiązani, na żądanie kupującego lub usługobiorcy, wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że oprócz czynszu, najemcy są zobowiązani do uiszczania opłat za świadczenia dodatkowe związane z eksploatacją lokalu, którymi są: energia cieplna do ogrzewania mieszkania, dostawa wody i odprowadzenie ścieków, wywóz nieczystości stałych, opłata za antenę zbiorczą radiowo-telewizyjną, za konserwację domofonów oraz za wodomierz. Z opisu sprawy wynika również, że Wnioskodawca mieszkania w swoim domu wynajmuje osobom fizycznym na cele mieszkalne, oraz że Zainteresowany posiada oświadczenia swoich najemców, że wytworzone ciepło centralnego ogrzewania z paliwa gazowego nie jest używane na inne potrzeby niż prowadzenie gospodarstwa domowego, w tym na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Podsumowując należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, że Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, to nie ma obowiązku wystawienia faktury, chyba że usługobiorca zażąda jej wystawienia w terminie 3 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym wykonano usługę. Przy czym obowiązek ten ? z uwagi na brzmienie art. 106 ust. 3 pkt 1 ustawy ? nie będzie dotyczył towarów i usług wymienionych w art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy.

Ponadto, wobec niewystosowania przez usługobiorcę żądania wystawienia rachunku, zdaniem tut. Organu, Zainteresowany może dokumentować świadczone usługi w inny sposób, w tym za pomocą ?bloczków?.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie (w odniesieniu do pytania nr 1) uznano za prawidłowe.

Zaznacza się, że na podstawie art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto należy zaznaczyć, że niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości dokumentowania wykonanych usług. Natomiast w zakresie stwierdzenia, czy z tytułu wykonania usług Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, wniosek został załatwiony interpretacją indywidualną z dnia 2 stycznia 2018 r., nr 0112-KDIL2-1.4012.626.2017.2.SS.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k?14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.