Podatek od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowych.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowych. Wniosek uzupełniono w dniu 3 stycznia 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Ojciec Wnioskodawczyni chciałby przekazać jej w ramach darowizny 4 nieruchomości gruntowe (o powierzchniach: 835 m², 952 m², 1108 m², 1031 m²). Nieruchomości te są w miejscowym planie zagospodarowania przeznaczone na cele budowlane oraz uzbrojone. Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, nie prowadzącą działalności gospodarczej, dlatego też powyższe nieruchomości weszłyby do jej majątku prywatnego.

Wnioskodawczyni chciałaby następnie sprzedać 3 z 4 powyżej przedstawionych działek na rzecz osób trzecich, natomiast środki uzyskane z owej sprzedaży przeznaczyć na budowę domu mieszkalnego na pozostałej działce (działce o powierzchni 835 m²). W tym celu nie zamierza korzystać z usług biura nieruchomości, bądź innych podmiotów profesjonalnie świadczących usługi z tegoż zakresu, natomiast umieściłaby ogłoszenia w prasie oraz na portalach internetowych. Działki są w miejscowym planie zagospodarowania przeznaczone na cele budowlane oraz uzbrojone, a więc Wnioskodawczyni nie będzie podejmować żadnych czynności polegających na uatrakcyjnieniu działek, zmiany ich kwalifikacji czy wartości, nie będzie czynić na wyżej wskazanych działkach żadnych nakładów.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 31 grudnia 2017 r. Wnioskodawczyni wskazała, że:

1. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obejmujący działki gruntu o których mowa we wniosku został sporządzony i zatwierdzony z inicjatywy ojca Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni nie wnioskowała o objęcie gruntu planem zagospodarowania przestrzennego, gdyż takowy plan został sporządzony przed przekazaniem gruntów w formie darowizny na rzecz Wnioskodawczyni.
2. Grunty o których mowa we wniosku Wnioskodawczyni otrzymała w formie darowizny dnia 19 grudnia 2017 r. Sprzedaż owych gruntów nastąpi w okresie do końca roku 2018, o ile tylko w podanym czasie pojawi się osoba chcąca je zakupić.
3. Działki będące przedmiotem wniosku nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawczynię od momentu nabycia ich w drodze darowizny do czasu sprzedaży w żaden sposób.
4. Ww. działki nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawczynię w działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), w tym w działalności rolniczej o której mowa w art. 2 pkt 15 ww. ustawy.
5. Wnioskodawczyni nie będzie dokonywała dostawy (sprzedaży) produktów rolnych z ww. działek od momentu ich nabycia w formie darowizny do momentu sprzedaży.
6. Pomiędzy nabyciem, a sprzedażą działek o których mowa we wniosku Wnioskodawczyni nie będzie udostępniała przedmiotowych działek osobą trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych (np. w formie dzierżawy, bądź najmu). Grunty owe nie będą w żaden sposób wykorzystywane do czasu ich sprzedaży.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż 3 działek (nieruchomości gruntowych) nabytych w drodze umowy darowizny (stanowiących majątek prywatny), które są w miejscowym planie zagospodarowania przeznaczone na cele budowlane, stanowiłaby działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym powinna podlegać opodatkowaniu z tego tytułu?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarowi usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem ? w świetle przytoczonych powyżej przepisów ? grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ww. ustawy, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Podkreślić należy, że nie każda czynność która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Art. 15 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Konsekwentnie nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Aby przyjąć, że dany podmiot przy sprzedaży gruntu działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) trzeba ustalić, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami wskazującej, że czynności danego podmiotu przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność ?handlową? wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tą rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy działek istotne jest stwierdzenie, czy w świetle zaprezentowanego opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży działek podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, co skutkowałoby koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust.

2 ustawy (a więc za podatnika podatku od towarów i usług), czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Wskazać należy, że zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Wskazać zatem należy, że z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni nie będzie działała jako handlowiec, a czynność sprzedaży działek stanowić będzie jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego przez nią prywatnego majątku.

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni sprzedając przedmiotowe działki będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, zatem czynność ta nie będzie oznaczać wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawi Wnioskodawczynię cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie planowanej sprzedaży działek, a dostawę działek cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Reasumując, sprzedaż 3 działek (nieruchomości gruntowych) nabytych w drodze umowy darowizny (stanowiących majątek prywatny), które są w miejscowym planie zagospodarowania przeznaczone na cele budowlane, nie będzie stanowić działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W związku z planowaną dostawą działek Wnioskodawczyni będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 ustawy ? tym samym dostawa przedmiotowych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto, powyższą argumentację Wnioskodawczyni potwierdzają również liczne interpretacje indywidualne zapadłe w tożsamych oraz podobnych sprawach, m.in.:

• interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu sygn. ILPP4/443-7/14-2/ISN, sygn. ILPP4/4512-1-119/15-2/ISN,
• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPP1/443-508/13/MG,
• interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPP3/443-53/11-4/LK, sygn. IPPP2/443-857/13-2/JW,
• interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej sygn. 0115-KDIT1-3.4012.638.2017.1.AT, sygn. 0114-KDIP4.4012.352.2017.3.PR, sygn. 0115-KDIT1-3.4012.374.2017.1, sygn. 0115-KDIT1-2.4012.49.2017.2.RS.
  
  

Jakkolwiek wyszczególnione powyżej interpretacje zapadły w indywidualnych sprawach to ze względu na zapewnienie jednolitości w stosowaniu i interpretowaniu przepisów prawa podatkowego mają one znaczenie w przedmiotowej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Przez towary ? na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy ? rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów ? w rozumieniu art. 7 ustawy ? podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej ? zawarta w ustawie ? ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ?podatnik? tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie ? zdaniem Trybunału ? okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność ?handlową? wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni otrzymała 19 grudnia 2017 r. od ojca w formie darowizny 4 nieruchomości gruntowe (o powierzchniach: 835 m², 952 m², 1108 m², 1031 m²). Nieruchomości te są w miejscowym planie zagospodarowania przeznaczone na cele budowlane oraz uzbrojone. Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, nie prowadzącą działalności gospodarczej, dlatego też powyższe nieruchomości weszły do jej majątku prywatnego. Wnioskodawczyni chciałaby następnie sprzedać 3 z 4 powyżej przedstawionych działek na rzecz osób trzecich, natomiast środki uzyskane z owej sprzedaży przeznaczyć na budowę domu mieszkalnego na pozostałej działce (działce o powierzchni 835 m²). W tym celu nie zamierza korzystać z usług biura nieruchomości, bądź innych podmiotów profesjonalnie świadczących usługi z tegoż zakresu, natomiast umieściłaby ogłoszenia w prasie oraz na portalach internetowych. Działki są w miejscowym planie zagospodarowania przeznaczone na cele budowlane oraz uzbrojone, Wnioskodawczyni nie będzie podejmować żadnych czynności polegających na uatrakcyjnieniu działek, zmiany ich kwalifikacji czy wartości, nie będzie czynić na wyżej wskazanych działkach żadnych nakładów. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obejmujący działki gruntu o których mowa we wniosku został sporządzony i zatwierdzony z inicjatywy ojca Wnioskodawczyni. Zainteresowana nie wnioskowała o objęcie gruntu planem zagospodarowania przestrzennego, gdyż takowy plan został sporządzony przed przekazaniem gruntów w formie darowizny na jej rzecz. Sprzedaż owych gruntów nastąpi w okresie do końca roku 2018, o ile tylko w podanym czasie pojawi się osoba chcąca je zakupić. Przedmiotowe działki nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawczynię od momentu nabycia ich w drodze darowizny do czasu sprzedaży w żaden sposób. Ww. działki nie będą wykorzystywane przez Zainteresowaną w działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w tym w działalności rolniczej o której mowa w art. 2 pkt 15 ww. ustawy. Wnioskodawczyni nie będzie dokonywała dostawy (sprzedaży) produktów rolnych z ww. działek od momentu ich nabycia w formie darowizny do momentu sprzedaży. Pomiędzy nabyciem, a sprzedażą działek o których mowa we wniosku Wnioskodawczyni nie będzie udostępniała przedmiotowych działek osobą trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych (np. w formie dzierżawy, bądź najmu). Grunty nie będą w żaden sposób wykorzystywane do czasu ich sprzedaży.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą tego, czy sprzedaż ww. nieruchomości gruntowych będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT ? co do zasady ? mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Podkreślić należy, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnych czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej ? odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury ? w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem, osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawczyni ? w związku ze sprzedażą przedmiotowych nieruchomości ? za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami.

Powyższe wynika z faktu, że środki uzyskane ze sprzedaży Wnioskodawczyni chciałaby przeznaczyć na budowę domu mieszkalnego. Zainteresowana nie będzie podejmować żadnych czynności polegających na uatrakcyjnieniu działek, zmiany ich kwalifikacji czy wartości, nie będzie czynić na wyżej wskazanych działkach żadnych nakładów. Wnioskodawczyni nie zamierza korzystać z usług biura nieruchomości, bądź innych podmiotów profesjonalnie świadczących usługi z tegoż zakresu, natomiast umieściłaby ogłoszenia w prasie oraz na portalach internetowych. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obejmujący działki gruntu o których mowa we wniosku został sporządzony i zatwierdzony z inicjatywy ojca Wnioskodawczyni przed przekazaniem ich Zainteresowanej w darowiźnie. Działki będące przedmiotem wniosku nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawczynię od momentu nabycia ich w drodze darowizny do czasu sprzedaży w żaden sposób. Ww. działki nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawczynię w działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w tym w działalności rolniczej o której mowa w art. 2 pkt 15 ww. ustawy. Wnioskodawczyni nie będzie dokonywała dostawy (sprzedaży) produktów rolnych z ww. działek od momentu ich nabycia w formie darowizny do momentu sprzedaży. Pomiędzy nabyciem, a sprzedażą działek o których mowa we wniosku Wnioskodawczyni nie będzie udostępniała przedmiotowych działek osobą trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych (np. w formie dzierżawy, bądź najmu). Grunty nie będą w żaden sposób wykorzystywane do czasu ich sprzedaży.

W niniejszej sprawie, brak jest zatem przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie zbycia tychże nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego ? stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpi bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku nieruchomości będzie wypełniała przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie podejmie takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania podejmowane przez Wnioskodawczynię należą zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zainteresowana sprzedając przedmiotowe nieruchomości będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego należy uznać, że Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży ww. nieruchomości, będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowaną cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, w zakresie sprzedaży wskazanych nieruchomości, a ich dostawy, cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowych nieruchomości gruntowych nie będzie stanowić działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym Zainteresowana z tytułu dostawy ww. nieruchomości nie będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, stanowisko Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k?14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.