Podatek od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy Nieruchomości, prawa Nabywcy do obniżenia (...)

6.3.2018

Podatek od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy Nieruchomości, prawa Nabywcy do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tej Nieruchomości oraz zwrotu nadwyżki podatku VAT.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 14 grudnia 2017 r. (data wpływu 9 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy Nieruchomości, prawa Nabywcy do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tej Nieruchomości oraz zwrotu nadwyżki podatku VAT ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy Nieruchomości, prawa Nabywcy do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tej Nieruchomości oraz zwrotu nadwyżki podatku VAT.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
A.;
Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
B.

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zainteresowany będący stroną postępowania (dalej jako: ?Wnioskodawca? lub ?Nabywca?) jest spółką prawa handlowego, mającą swoją siedzibę w Polsce, i będącą czynnym podatnikiem podatku VAT. Nabywca prowadzi działalność gospodarcza m.in. w zakresie prowadzenia inwestycji deweloperskich.

Zainteresowany niebędący stroną postępowania (dalej jako: ?Sprzedający?) jest spółką prawa handlowego, mającą swoją siedzibę w Polsce, i będącą czynnym podatnikiem podatku VAT.

Sprzedający jest użytkownikiem wieczystym gruntu stanowiącego własność Skarbu Państwa oznaczonego w ewidencji jako działka nr 2/9, AM-27, o powierzchni 2,9532 ha (dwa hektary dziewięć tysięcy pięćset trzydzieści dwa metry kwadratowe) oraz właścicielem budynku, stanowiącego odrębną nieruchomość, usytuowanego na tym gruncie, dla której Sąd Rejonowy, prowadzi księgę wieczystą (dalej jako: ?Grunt z Budynkiem?).

Grunt z Budynkiem objęty jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, z którego wynika, że nieruchomość położona jest na terenie o przeznaczeniu m.in. pod budownictwo mieszkaniowo-usługowe.

Grunt z Budynkiem (tj. działka nr 2/9) zostanie podzielony w wyniku podziału geodezyjnego (na podstawie decyzji Prezydenta w przedmiocie zatwierdzenia podziału geodezyjnego przedmiotowej działki), a w wyniku tego podziału powstanie kilka mniejszych działek, a w tym m.in. wydzielona działka o powierzchni ok. 2,4336 ha (dwadzieścia cztery tysiące trzysta trzydzieści sześć metrów kwadratowych) (dalej jako: ?Nieruchomość?), na której posadowiony będzie budynek lub budynki.

Wydzielenie Nieruchomości (mniejszej działki) z Gruntu z Budynkami (z całej działki nr 2/9) spowodowane jest zwłaszcza planem Sprzedającego w postaci sprzedaży Nieruchomości na rzecz Nabywcy, który planuje Nieruchomość nabyć w celu realizacji przedsięwzięcia deweloperskiego na Nieruchomości.

W stosunku do Nieruchomości zostanie wszczęte postępowanie administracyjne w przedmiocie uzyskania zgody na rozbiórkę posadowionego na niej budynku (planowana jest bowiem rozbiórka budynku).

Rozbiórka tego budynku rozpocznie się przed zawarciem umowy sprzedaży Nieruchomości pomiędzy Sprzedającym a Nabywcą (budynek posadowiony na Nieruchomości, w momencie sprzedaży Nieruchomości, nie będą posiadały już dachu oraz ścian; natomiast pozostaną jeszcze fundamenty). Tym samym, przedmiotem sprzedaży będzie Nieruchomość wraz z pozostawionymi na niej fundamentami pozostałymi po rozbiórce starych budynków.

Podkreśla się, że ekonomiczną istotą transakcji sprzedaży Nieruchomości (zamiarem Stron) jest de facto zbycie gruntu (a nie budynków/fundamentów na Nieruchomości posadowionych) z uwagi na okoliczność, że planowane jest rozebranie starego budynku oraz wybudowanie nowych budynków na Nieruchomości przez Nabywcę.

Powyższe będzie miało także odzwierciedlenie w cenie sprzedaży Nieruchomości (uwzględniałaby ona estymowaną cenę rozbiórki pozostawionych naniesień, gdyż intencją Stron jest zbycie gruntu pod realizację nowego przedsięwzięcia deweloperskiego, a nie nabycie starych budynków/fundamentów na gruncie, których rozbiórka wymaga dodatkowych środków finansowych; posadowione naniesienia stanowią natomiast niejako obciążenie Nieruchomości, które planuje się usunąć).

Po nabyciu Nieruchomości Nabywca zamierza ją wykorzystywać w całości na potrzeby działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.

Sprzedający nabył Grunt z Budynkiem (a w tym Nieruchomość wraz z posadowionym na niej budynkiem) w grudniu 2016 r. od Spółki z o.o. B., a transakcja nabycia była objęta reżimem ustawy VAT, niemniej korzystała ze zwolnienia od podatku VAT.

Sprzedający po nabyciu Gruntu z Budynkiem (a w tym Nieruchomości wraz z posadowionym na niej budynkiem) oddał budynek do używania innemu podmiotowi na podstawie odpłatnej czynności prawnej opodatkowanej podatkiem VAT.

Sprzedający nie ponosił wydatków na ulepszenie budynków przekraczających 30% wartości początkowej tych budynków.

Spółka z o.o. B. (właściciel Gruntu z Budynkiem przed Sprzedającym) nabył na podstawie umowy sprzedaży Grunt z Budynkiem w roku 1999 (transakcja bez podatku VAT ? Zainteresowani nie posiadają wiedzy, czy z tytułu zwolnienia od VAT, czy z tytułu niepodlegania ustawie VAT). B. Sp. z o.o. po nabyciu Gruntu z Budynkiem użytkowała je na własne potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (przez okres co najmniej 2 lat). B. Sp. z o.o. jest czynnym podatnikiem podatku VAT. B. Sp. z o.o. nie ponosiła wydatków na ulepszenie przedmiotowych budynków przekraczających 30% wartości początkowej tych budynków.

Zainteresowani nie mają wiedzy jak były nabyte, wykorzystywane i jak było opodatkowane nabycie Gruntu z Budynkiem przed tym jak B. Sp. z o.o. stała się ich właścicielem.

W związku z planowaną transakcją sprzedaży Nieruchomości, Nabywca jest zainteresowany uzyskaniem informacji na temat konsekwencji podatkowych na gruncie podatku VAT ze względu na ich wpływ na prawa i obowiązki podatkowe Nabywcy.

W szczególności, sposób opodatkowania zbycia Nieruchomości wpływa bezpośrednio na sytuację podatkową Nabywcy, to jest odnosi się do jego prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z przyszłą transakcją od podatku należnego wynikającego z innych transakcji dokonywanych przez Nabywcę. Innymi słowy sposób opodatkowania transakcji nabycia przez Nabywcę wskazanych wyżej działek, wpływając na prawo Nabywcy (lub jego brak) do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z tej transakcji będzie znajdował odzwierciedlenie zarówno w rejestrach VAT Nabywcy, jak i w składanych przez niego deklaracjach podatkowych.

W konsekwencji Nabywca posiada zarówno interes prawny jak i faktyczny w poznaniu skutków podatkowych planowanej transakcji w zakresie podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy opisana w opisie zdarzenia przyszłego transakcja sprzedaży Nieruchomości przez Sprzedającego na rzecz Nabywcy (w przypadku gdy na Nieruchomości pozostaną nierozebrane fundamenty starych budynków) powinna być potraktowana jako sprzedaż terenów niezabudowanych (o przeznaczeniu budowlanym), i tym samym opodatkowana podatkiem VAT według stawki 23% na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT (a contario)?
W sytuacji, gdy opisana w opisie zdarzenia przyszłego transakcja sprzedaży Nieruchomości przez Sprzedającego na rzecz Nabywcy (w przypadku gdy na Nieruchomości pozostaną nierozebrane fundamenty starych budynków) byłaby opodatkowana podatkiem VAT według stawki 23%, to czy Nabywca będzie uprawniony do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego przy nabyciu tej Nieruchomości (zgodnie z art. 86 ust. i ust. 10 oraz 10b pkt 1 ustawy o VAT) oraz do zwrotu nadwyżki VAT naliczonego nad VAT należnym (zgodnie z art. 87 ustawy o VAT)?

Zdaniem Zainteresowanych:

Ad. 1

Opisana w opisie zdarzenia przyszłego transakcja sprzedaży Nieruchomości przez Sprzedającego na rzecz Nabywcy (w przypadku gdy na Nieruchomości pozostaną nierozebrane fundamenty starych budynków) powinna być potraktowana jako sprzedaż terenów niezabudowanych (o przeznaczeniu budowlanym), i tym samym opodatkowana podatkiem VAT według stawki 23% na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT (a contario).

Ad. 2

Wnioskodawca (Nabywca) stoi na stanowisku, że w sytuacji, gdy opisana w opisie zdarzenia przyszłego transakcja sprzedaży Nieruchomości przez Sprzedającego na rzecz Nabywcy (w przypadku gdy na Nieruchomości pozostaną nierozebrane fundamenty starych budynków) byłaby opodatkowana podatkiem VAT według stawki 23% to Nabywca będzie uprawniony do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego przy nabyciu tej Nieruchomości (zgodnie z art. 86 ust. 1 i ust. 10 oraz 10b pkt 1 ustawy o VAT) oraz do zwrotu nadwyżki VAT naliczonego nad VAT należnym (zgodnie z art. 87 ustawy o VAT).

UZASADNIENIE STANOWISKA ZAINTERESOWANYCH.

Ad. 1

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT, zwalnia się od podatku ?dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane?. Zatem sprzedaż terenów budowlanych niezabudowanych podlega opodatkowaniu podatkiem według podstawowej stawki 23% (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT a contrario). Definicję terenów budowlanych zawiera art. 2 pkt 33 ustawy VAT. Zgodnie z nim, przez tereny budowlane rozumie się ?grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu ? zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym?.

Natomiast, zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy VAT: ?w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu?.

W ocenie Wnioskodawcy, na podstawie powyższej regulacji, w przypadku nieruchomości gruntowych zabudowanych, grunt niejako przejmuje stawkę podatku VAT właściwą dla nieruchomości budynkowej. W konsekwencji grunt ten podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na tych samych zasadach co budynek na tym gruncie posadowiony i trwale z gruntem związany. Zdaniem Wnioskodawcy, zasada ta znajduje pełne zastosowanie zarówno do gruntu (prawa własności gruntu), jak i w stosunku do prawa użytkowania wieczystego gruntów.

W świetle powyższych rozważań, stwierdzić należy, że ustawa VAT wiąże odmienne skutki podatkowe z transakcją zbycia zabudowanych i niezabudowanych działek gruntu (konsekwentnie, dla oceny konsekwencji sprzedaży nieruchomości konieczne jest ustalanie w pierwszej kolejności, czy sprzedawane działki są zabudowane czy niezabudowane).

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana w opisie zdarzenia przyszłego transakcja sprzedaży Nieruchomości przez Sprzedającego na rzecz Nabywcy (w przypadku gdy na Nieruchomości pozostaną nierozebrane fundamenty starych budynków) powinna być potraktowana jako sprzedaż terenów niezabudowanych (o przeznaczeniu budowlanym), a pozostałe fundamenty nie powinny mieć wpływu na ocenę opodatkowania transakcji sprzedaży Nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawcy, wynika to zwłaszcza z faktu, że:

budynek uprzednio posadowiony na Nieruchomości (na dzień sprzedaży) będzie praktycznie rozebrany (pozostaną wyłącznie fundamenty starego budynku) ? tym samym przedmiotem transakcji będzie grunt wraz z pozostałymi fundamentami, które na dzień sprzedaży nie wypełniają przesłanek zarówno uznania ich za budynki, jak i za budowle;
oraz
proces rozbiórki budynku posadowionego na Nieruchomości rozpocznie się przed zawarciem umowy sprzedaży Nieruchomości, a same fundamenty nie przedstawiają dla Sprzedającego i Nabywcy jakiejkolwiek wartości ekonomicznej.

Ad. a)

Ustawa VAT nie zawiera definicji pojęcia budynek czy budowla. Zatem należy posłużyć się pojęciami zawartymi w innych przepisach prawa.

Stosownie do przepisów rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Budynkami natomiast są zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, które przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

Stosownie do treści art. 3 pkt 1 i pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez obiekt budowlany należy rozumieć:

budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
obiekt małej architektury.

Natomiast przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Zgodnie z art. 3 pkt 3 ww. ustawy Prawo budowlane, przez budowle należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukt, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolnostojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolnostojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

W ocenie Wnioskodawcy, wobec powyżej wskazanych definicji, fundamenty nie wypełniają znamion budynku lub budowli (fundamenty nie wypełniają definicji budynku i budowli).

Konsekwentnie, zdaniem Wnioskodawcy, opisana w opisie zdarzenia przyszłego transakcja sprzedaży Nieruchomości przez Sprzedającego na rzecz Nabywcy (w przypadku gdy na Nieruchomości pozostaną nierozebrane fundamenty starych budynków) powinna być potraktowana jako sprzedaż terenów niezabudowanych (o przeznaczeniu budowlanym), a pozostałe fundamenty nie powinny mieć wpływu na ocenę opodatkowania transakcji sprzedaży Nieruchomości.

Powyższe potwierdza interpretacja indywidulana Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 czerwca 2016 r. (sygn. IPPP2/4512-187/16-4/DG), w której czytamy: ?Organ podatkowy stwierdza, że przedmiotem dostawy przez Wnioskodawcę będzie tylko grunt niezabudowany. Niedokończona inwestycja budowlana w postaci budowy budynku mieszkalnego, gdy prace budowlane na moment przeprowadzenia transakcji będą na etapie fundamentów nie wypełnia definicji budynku, oraz nie nosi cech budowli. Należy zauważyć, że Wnioskodawca w chwili sprzedaży poczyni dopiero wstępne prace budowlane mające na celu wybudowanie budynku. Trudno uznać, że wyżej wskazane prace na tak wstępnym etapie budowy stanowią budynek, budowlę lub ich część (?). Wnioskodawca będzie posiadał jedynie grunt z wykonanymi fundamentami, który nie może być zaklasyfikowany ani w świetle przepisów prawa budowlanego, ani według Klasyfikacji Obiektów Budowlanych jako budynek, budowla lub ich część. (...) Należy również wskazać, że w analizowanej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ponieważ sprzedawana działka jest terenem budowlanym. Powyższą transakcję należy opodatkować podstawową stawką podatku w wysokości 23%?.

Ad. b)

Zdaniem Wnioskodawcy, fundamenty posadowione na Nieruchomości nie powinny mieć wpływu na ocenę opodatkowania transakcji sprzedaży Nieruchomości. Wynika to z faktu, że fundamenty położone na Nieruchomości nie przedstawiają dla Sprzedającego i Nabywcy jakiejkolwiek wartości ekonomicznej oraz z faktu, że proces rozbiórki budynków posadowionych na Nieruchomości następuje przed zawarciem umowy sprzedaży Nieruchomości ? tym samym sprzedaż Nieruchomości (wraz z fundamentami) powinna być potraktowana jako sprzedaż terenów niezabudowanych w rozumieniu ustawy VAT.

Powyższe potwierdza interpretacja indywidulana Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 24 lipca 2014 r. (sygn. ILPP1/443-362/14-4/JSK), w której czytamy: ?w analizowanej sprawie istotne jest ustalenie, czy rozbiórka, która zostanie dokonana po zawarciu umowy sprzedaży nieruchomości, rozpoczęła się przed planowaną dostawą. W przypadku stwierdzenia, że prace rozbiórkowe rozpoczną się przed dokonaniem transakcji, wówczas planowana sprzedaż będzie traktowana jako dostawa terenów niezabudowanych?.

Podobnie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14 października 2015 r. (sygn. IBPP2/4512-692/15/KO).

Ponadto, analogiczne stanowisko prezentują zarówno Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej ?TSUE?), jak i polskie sądy administracyjne.

W celu rozstrzygnięcia sedna sprawy należy wskazać zwłaszcza na wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r.

, C-461/08, który stanowi: ?W świetle powyższych rozważań na zadane pytania odpowiedzieć należy, że art. 13 część B lit. g) szóstej dyrektywy w związku z art. 4 ust. 3 lit. a) tej dyrektywy powinien być interpretowany w ten sposób, że przewidzianym w pierwszym z tych przepisów zwolnieniem z podatku VAT nie jest objęta dostawa działki, na której wciąż stoi stary budynek, który ma zostać rozebrany w celu wzniesienia na jego miejscu nowej konstrukcji i którego rozbiórka, do jakiej zobowiązał się sprzedający, rozpoczęła się przed tą dostawą. Takie transakcje dostawy i rozbiórki stanowią w świetle podatku VAT transakcję jednolitą mającą na celu jako całość dostawę nie tyle istniejącego budynku i gruntu, na którym stoi, co niezabudowanej działki. niezależnie od stanu zaawansowania robót rozbiórkowych starego budynku w momencie rzeczywistej dostawy działki? (pkt 44).

Niezwykle istotny w tym zakresie jest wyrok NSA z dnia 31 maja 2012 r. (sygn. akt I FSK 1375/11).

W sprawie tej do dnia zawarcia umowy znaczna część budynków została rozebrana. W powyższej sprawie uznano, iż faktycznym przedmiotem transakcji była dostawa nieruchomości gruntowych niezabudowanych.

Także w wyroku z dnia 9 kwietnia 2013 r. (sygn. akt III SA/Wa 3297/12) wydanym w zbliżonym stanie faktycznym, WSA w Warszawie wskazał, iż przy dokonywaniu kwalifikacji prawnopodatkowej danej czynności w celu określenia jej skutków na gruncie podatku VAT, podstawowe znaczenie ma aspekt ekonomiczny, a nie cywilnoprawny danej transakcji. W efekcie, nabycie przez spółkę gruntu, który przeznaczony był pod zabudowę ? wybudowanie centrum handlowego z lokalami pod wynajem ? należy na gruncie ustawy o VAT traktować, jako nabycie gruntu niezabudowanego przeznaczonego pod zabudowę, pomimo iż znajdował się na nim szereg budynków oraz budowli, stanowiących kompleks byłego stadionu żużlowego.

Ponadto, warto zwrócić uwagę na wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 maja 2013 r. (sygn. akt III SA/Wa 3407/12), w którym Sąd stwierdził, iż w przypadku, gdy budynki oraz budowle zlokalizowane na nieruchomości w chwili sprzedaży nie przedstawiały dla spółki nabywcy żadnej wartości ekonomicznej oraz z założenia już w chwili dokonania transakcji przeznaczone były do rozbiórki, należy uznać, że dostawa ta stanowi dostawę gruntu pod zabudowę i powinna podlegać opodatkowaniu według stawki podstawowej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT.

Podsumowując, w świetle przedstawionej powyżej argumentacji, zdaniem Wnioskodawcy, fundamenty posadowione na Nieruchomości nie powinny mieć wpływu na ocenę opodatkowania transakcji sprzedaży Nieruchomości. Wynika to z faktu, iż:

budynki uprzednio posadowione na Nieruchomości (na dzień sprzedaży) będą praktycznie rozebrane (pozostaną wyłącznie fundamenty starych budynków) ? tym samym przedmiotem transakcji będzie grunt, wraz z pozostałymi fundamentami, które na dzień sprzedaży nie wypełniają przesłanek zarówno budynków jak i budowli
oraz
proces rozbiórki budynków posadowionych na Nieruchomości rozpocznie się przed zawarciem umowy sprzedaży Nieruchomości, a same fundamenty nie przedstawiają dla Sprzedającego i Nabywcy jakiejkolwiek wartości ekonomicznej;

? zatem sprzedaż Nieruchomości (wraz z fundamentami) powinna być potraktowana jako sprzedaż terenów niezabudowanych w rozumieniu ustawy VAT.

Jednocześnie, jak wskazywano. przedmiot sprzedaży objęty jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, z którego wynika, że nieruchomość położona jest na terenie o przeznaczeniu m.in. pod budownictwo mieszkaniowo-usługowe.

Konsekwentnie, sprzedaż Nieruchomości (wraz z posadowionymi fundamentami), powinna być potraktowana jako sprzedaż terenów niezabudowanych (przeznaczonych pod zabudowę) w rozumieniu ustawy VAT, a tym samym przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego transakcja sprzedaży Nieruchomości przez Sprzedającego na rzecz Nabywcy powinna być opodatkowana podatkiem VAT według stawki 23% na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT (a contario).

Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, w niniejszej sprawie nie znajdą zastosowania przepisy art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy VAT, dotyczące zwolnienia od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części.

Ad. 2

Jak wynika z treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług w zakresie, w jakim są one wykorzystywane do wykonywania przez podatnika czynności opodatkowanych VAT. Jeżeli zatem dane towary lub usługi są wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia całości VAT naliczonego przy ich nabyciu, przy założeniu, że pozostałe ograniczenia nie mają zastosowania (w szczególności ograniczenia wynikające z art. 88 ustawy o VAT, dotyczące m.in. braku prawa odliczenia w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu VAT bądź podlega zwolnieniu od VAT).

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, aby rozstrzygnąć o uprawnieniu Nabywcy do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony na nabyciu Nieruchomości (wraz z posadowionymi fundamentami), w myśl art. 86 ust. 10 oraz 10b pkt 1 ustawy o VAT, niezbędne jest ustalenie, czy (i.) Nieruchomość (wraz z posadowionymi fundamentami) będąca przedmiotem planowanego nabycia będzie wykorzystywana przez Nabywcę do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT oraz czy (ii.) jej nabycie będzie podlegało podatkowi VAT ? zasadniczo ? według podstawowej stawki 23%.

Nabywca będzie na moment dostawy Nieruchomości (wraz z posadowionymi fundamentami) zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Polsce. Po nabyciu Nieruchomości, Nabywca zamierza ją wykorzystywać wyłącznie na potrzeby działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.

Jak wykazano powyżej, przedmiotowa transakcja będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów i jednocześnie nie będzie mieściła się w katalogu czynności niepodlegających przepisom ustawy o VAT, określonym w art. 6 ust. 1 ustawy o VAT (przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana cześć).

W świetle powyższego ? zdaniem Wnioskodawcy ? po dokonaniu dostawy Nieruchomości (wraz z posadowionymi fundamentami) i otrzymaniu prawidłowo wystawionej faktury VAT potwierdzającej jej faktyczne dokonanie, będzie mu przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony przy nabyciu Nieruchomości (wraz z posadowionymi fundamentami), gdyż spełniony będzie warunek niezbędny do dokonania takiego obniżenia, określony w art. 86 ustawy o VAT.

Podsumowując, z uwagi na fakt, że Nieruchomość (wraz z posadowionymi fundamentami) będąca przedmiotem planowanej transakcji będzie wykorzystywana przez Nabywcę do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, Nabywca będzie uprawniony do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony przy nabyciu Nieruchomości (wraz z posadowionymi fundamentami) od Sprzedającego oraz do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku VAT naliczonego nad podatkiem VAT należnym lub do rozliczenia go z bieżącym podatkiem należnym VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste,
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem ? w rozumieniu ww. przepisu) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela. Zatem w świetle powołanego wyżej art. 7 ustawy, odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość, zarówno gruntowa, jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? według ust. 2 powołanego artykułu ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ?podatnik? tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy ? stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy ? w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Definicja terenów budowlanych zawarta w art. 2 pkt 33 ustawy stanowi, że tereny budowlane to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu ? zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu ww. art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane ? są zwolnione od podatku.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów zabudowanych budynkami/budowlami do rozbiórki wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w wyroku z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV przeciwko Staatssecretaris van Financiën. W wyroku tym TSUE orzekł, że: ?Artykuł 13 część B lit. g) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych ? wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku w związku z art. 4 ust. 3 lit. a) tej dyrektywy powinien być interpretowany w ten sposób, że przewidzianym w pierwszym z tych przepisów zwolnieniem z podatku VAT nie jest objęta dostawa działki, na której wciąż stoi stary budynek, który ma zostać rozebrany w celu wzniesienia na jego miejscu nowej konstrukcji i którego rozbiórka, do jakiej zobowiązał się sprzedający, rozpoczęła się przed tą dostawą. Takie transakcje dostawy i rozbiórki stanowią w świetle podatku VAT transakcję jednolitą mającą na celu jako całość dostawę nie tyle istniejącego budynku i gruntu, na którym stoi, co niezabudowanej działki, niezależnie od stanu zaawansowania robót rozbiórkowych starego budynku w momencie rzeczywistej dostawy działki?.

Natomiast w wyroku z dnia 19 czerwca 2015 r. sygn. akt I FSK 818/14, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że ?(...) skoro rozbiórka budynków nawet nie rozpoczęła się przed dokonaniem dostawy, to wnioskodawca nabył nieruchomość zabudowaną, a nie sam grunt. Zgodzić się należy z konkluzją, że dla oceny charakteru takiej transakcji nie ma znaczenia fakt, że została wydana decyzja udzielająca pozwolenia na budowę, dla realizacji którego konieczna była rozbiórka istniejących na działkach obiektów. Słusznie sąd I instancji podkreślił, że bez znaczenia dla kwalifikacji tej czynności na gruncie podatku VAT jest okoliczność, że nabywca w przyszłości, po dokonaniu dostawy zamierza zburzyć budynki i wznieść nowe (...)?.

Z opisu sprawy wynika, że Zainteresowany, będący stroną postępowania jest spółką prawa handlowego, mającą swoją siedzibę w Polsce, i będącą czynnym podatnikiem podatku VAT. Nabywca prowadzi działalność gospodarcza m.in. w zakresie prowadzenia inwestycji deweloperskich. Zainteresowany niebędący stroną postępowania jest spółką prawa handlowego, mającą swoją siedzibę w Polsce, i będącą czynnym podatnikiem podatku VAT.

Sprzedający jest użytkownikiem wieczystym gruntu stanowiącego własność Skarbu Państwa oznaczonego w ewidencji jako działka nr 2/9 oraz właścicielem budynku, stanowiącego odrębną nieruchomość.

W stosunku do Nieruchomości zostanie wszczęte postępowanie administracyjne w przedmiocie uzyskania zgody na rozbiórkę posadowionego na niej budynku (planowana jest bowiem rozbiórka budynku).

Ekonomiczną istotą transakcji sprzedaży Nieruchomości (zamiarem Stron) jest de facto zbycie gruntu (a nie budynków/fundamentów na Nieruchomości posadowionych) z uwagi na okoliczność, że planowane jest rozebranie starego budynku oraz wybudowanie nowych budynków na Nieruchomości przez Nabywcę.

Po nabyciu Nieruchomości Nabywca zamierza ją wykorzystywać w całości na potrzeby działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.

Sprzedający nabył Grunt z Budynkiem (a w tym Nieruchomość wraz z posadowionym na niej budynkiem) w grudniu 2016 r. od spółki B. Sp. z o.o., a transakcja nabycia była objęta reżimem ustawy VAT, niemniej korzystała ze zwolnienia od podatku VAT.

Sprzedający nie ponosił wydatków na ulepszenie budynków przekraczających 30% wartości początkowej tych budynków.

Spółka B. Sp. z o.o. (właściciel Gruntu z Budynkiem przed Sprzedającym) nabył na podstawie umowy sprzedaży Grunt z Budynkiem w roku 1999 (transakcja bez podatku VAT ? Zainteresowani nie posiadają wiedzy, czy z tytułu zwolnienia od VAT, czy z tytułu niepodlegania ustawie VAT). B. Sp. z o.o. po nabyciu Gruntu z Budynkiem użytkowała je na własne potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (przez okres co najmniej 2 lat). B. Sp. z o.o. jest czynnym podatnikiem podatku VAT. B. Sp. z o.o. nie ponosiła wydatków na ulepszenie przedmiotowych budynków przekraczających 30% wartości początkowej tych budynków.

Zainteresowani nie mają wiedzy jak były nabyte, wykorzystywane i jak było opodatkowane nabycie Gruntu z Budynkiem przed tym jak B. Sp. z o.o. stała się ich właścicielem.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy wskazana w opisie sprawy transakcja sprzedaży Nieruchomości przez Sprzedającego na rzecz Nabywcy (w przypadku gdy na Nieruchomości pozostaną nierozebrane fundamenty starych budynków) powinna być potraktowana jako sprzedaż terenów niezabudowanych (o przeznaczeniu budowlanym), i tym samym opodatkowana podatkiem VAT stawką podatku w wysokości 23%.

Zatem w rozpatrywanej sprawie dostawa Nieruchomości, na której będą znajdować się w momencie sprzedaży nierozebrane fundamenty starych budynków ? stanowić będzie dostawę terenów niezabudowanych. Jak wynika z opisu sprawy Nieruchomość jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, z którego wynika, że nieruchomość położona jest na terenie o przeznaczeniu m.in. pod budownictwo mieszkaniowo-usługowe. Tym samym, w świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 33 ustawy, wskazana Nieruchomość na dzień planowanej transakcji stanowić będzie teren budowlany.

W konsekwencji opisana sprzedaż prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości, jako sprzedaż terenów budowlanych, będzie opodatkowana podatkiem VAT według stawki podstawowej w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, gdyż do transakcji tej nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 9 tej ustawy.

Jednocześnie należy zauważyć, że w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku określone art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jak bowiem wynika z opisu sprawy, opisane działki wraz z naniesieniami nie były i nie są wykorzystywane wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku ? a zatem nie zostaną spełnione przesłanki do zastosowania tego przepisu.

Podsumowując wskazana w opisie sprawy transakcja sprzedaży Nieruchomości przez Sprzedającego na rzecz Nabywcy (w przypadku gdy na Nieruchomości pozostaną nierozebrane fundamenty starych budynków) powinna być potraktowana jako sprzedaż terenów niezabudowanych (o przeznaczeniu budowlanym), i nie będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Tym samym będzie opodatkowana stawką podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy w sytuacji gdy wskazana w opisie transakcja sprzedaży Nieruchomości przez Sprzedającego na rzecz Nabywcy (w przypadku gdy na Nieruchomości pozostaną nierozebrane fundamenty starych budynków) byłaby opodatkowana podatkiem VAT według stawki 23%, to czy Nabywca będzie uprawniony do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego przy nabyciu tej Nieruchomości (zgodnie z art. 86 ust. i ust. 10 oraz 10b pkt 1 ustawy) oraz do zwrotu nadwyżki VAT naliczonego nad VAT należnym (zgodnie z art. 87 ustawy).

W związku z powyższym należy wskazać, że zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z ww. przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Na mocy art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z opisu sprawy wynika, że po nabyciu Nieruchomości Nabywca zamierza ją wykorzystywać w całości na potrzeby działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT. Natomiast planowana transakcja sprzedaży ww. Nieruchomości, jak wywiedziono wyżej, będzie opodatkowana podatkiem VAT według podstawowej stawki podatku VAT, w wysokości 23%.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że skoro Sprzedawca i Nabywca Nieruchomości są zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami VAT, a nabyta Nieruchomość będzie wykorzystywana przez Nabywcę do czynności opodatkowanych, to po dokonaniu transakcji i otrzymaniu prawidłowo wystawionej faktury potwierdzającej jej faktyczne dokonanie, Wnioskodawcy (Nabywcy) będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy oraz do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, zgodnie z regulacjami art. 87 ustawy.

Z uwagi na powyższe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 uznano za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k?14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.