Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na studia podyplomowe

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2017 r. (data wpływu 20 listopada 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 grudnia 2017 r. (data wpływu 3 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na studia podyplomowe ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 listopada 2017 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 18 grudnia 2017 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.429.2017.1.KO, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 18 grudnia 2017 r. (data doręczenia 20 grudnia 2017 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 26 grudnia 2017 r. (data wpływu 3 stycznia 2018 r.), nadanym w dniu 27 grudnia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni ukończyła płatne studia podyplomowe. Studia są zgodne z profilem prowadzonej działalności gospodarczej (kierunek ? Projektowanie ... na ...). Wnioskodawczyni prowadzi sklep z materiałami wykończenia wnętrz i budowlanymi (Wystawiennictwo) oraz projektuje wnętrza (Projektowanie Architektury Wnętrz). Zdobyta wiedza ma wpływ na prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalność gospodarczą.

W uzupełnieniu z dnia 26 grudnia 2017 r. Wnioskodawczyni wskazała, że od 1 lipca 2007 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży artykułów wyposażenia wnętrz. Rozlicza się na zasadach ogólnych, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Sytuacja na rynku wymusiła na Wnioskodawczyni wykonywanie projektów wnętrz, dołączanych do kompleksowej sprzedaży produktów i w związku z tym Wnioskodawczyni ukończyła kurs projektowania wnętrz, co nie było jednak wystarczające. Dlatego w październiku 2016 r. rozpoczęła studia podyplomowe na .... Dyplom odebrała w dniu 16 września 2017 r. (zajęcia skończyły się w czerwcu 2017 r., zaś 25 czerwca 2017 r. Wnioskodawczyni obroniła dyplom). Zakres studiów to projektowanie architektury wnętrz oraz projektowanie wystawiennictwa, w tym wystaw sklepowych i projektowanie przestrzeni sprzedażowych. Na ww. studia podyplomowe Wnioskodawczyni poniosła następujące wydatki: koszty dojazdów, noclegów, artykułów plastycznych, książek oraz czesne. Koszty, które Wnioskodawczyni chce zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, to czesne z 2017 r. w kwocie 3 000 zł. Wnioskodawczyni nie zaliczyła jeszcze wydatków dotyczących studiów do kosztów uzyskania przychodów. Zdobyta na studiach wiedza polepszyła jakość wykonywanych przez Wnioskodawczynię projektów wnętrz oraz pomogła Jej urządzać ekspozycje sklepowe zgodnie ze współczesnymi trendami. Wnioskodawczyni nie wykonuje innych czynności niż te związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wniosek dotyczy roku podatkowego 2017.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy koszty związane ze studiami podyplomowymi (czesne za 2017 r.) Wnioskodawczyni może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przestawionym w uzupełnieniu wniosku, koszty związane z Jej studiami podyplomowymi (czesne za 2017 r.), może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym przepisie ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie, jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo-skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Wyrażenie ?w celu osiągnięcia przychodu?, zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów z tytułu działalności gospodarczej podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Zauważyć należy, że przez sformułowanie ?w celu? należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot ?celowości?, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo - skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód).

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23, i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Wobec powyższego kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki:

• zostały faktycznie poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, tzn. pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami,
  

• nie zostały wymienione w art. 23 ustawy, zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów,
  

• są odpowiednio udokumentowane.
  
  

Jednocześnie należy wskazać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodu, nie stwarza domniemania, że wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zostają z mocy samego prawa uznane za koszty podlegające odliczeniu. Innymi słowy, poniesienie wydatku, który nie został wyłączony w art. 23, nie oznacza, że wydatek taki automatycznie będzie uznany za koszt uzyskania przychodów. Podatnik ma bowiem możliwość odliczenia od przychodów wszelkich kosztów pod warunkiem, że mają one związek z przychodem z prowadzonej działalności gospodarczej, a ich poniesienie ma, bądź może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, czy też zachowanie albo zabezpieczenie źródła tego przychodu.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów oparta jest więc na swoistej klauzuli generalnej, zgodnie z którą podatnik ma możliwość odliczania wszelkich kosztów, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, bądź zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu.

Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków należy wziąć pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Ponadto, za koszt uzyskania przychodu można uznać taki wydatek, który został poniesiony przez podatnika w sposób rzeczywisty (definitywny).

Wydatki na kształcenie na studiach podyplomowych nie zostały wymienione w katalogu zawartym w art. 23 ww. ustawy, a zatem w przypadku spełnienia pozostałych przesłanek mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Dla stwierdzenia, czy wydatki poniesione w związku z odbywaniem studiów mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej istotne jest ustalenie:

• czy taki wydatek związany jest ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i mają związek z tą działalnością,
  

• czy też wydatek ten służy tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia niezwiązanego z działalnością gospodarczą, a więc który co do zasady ma charakter osobisty.
  
  

Zatem, za uzasadnione racjonalnie i gospodarczo koszty, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła, jakim jest działalność gospodarcza, uznać należy takie wydatki na kształcenie, które pozwolą podatnikowi nabyć umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że od 1 lipca 2007 r. Wnioskodawczyni prowadzi sklep z materiałami wykończenia wnętrz i budowlanymi oraz projektuje wnętrza. Sytuacja na rynku wymusiła na Wnioskodawczyni wykonywanie projektów wnętrz dołączanych do kompleksowej sprzedaży produktów i w związku z tym Wnioskodawczyni ukończyła kurs projektowania wnętrz, co nie było wystarczające, dlatego w październiku 2016 r. rozpoczęła płatne studia podyplomowe. Zakres studiów to projektowanie architektury wnętrz oraz projektowanie wystawiennictwa, w tym wystaw sklepowych i projektowanie przestrzeni sprzedażowych. Wnioskodawczyni chce zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów czesne z 2017 r. w kwocie 3 000 zł. Zdobyta na studiach wiedza polepszyła jakość wykonywanych przez Wnioskodawczynię projektów wnętrz oraz pomogła Jej urządzać ekspozycje sklepowe zgodnie ze współczesnymi trendami.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, że wydatki na pokrycie czesnego za kształcenie na studiach podyplomowych na kierunku Projektowanie ..., niewymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a ponoszone w celu polepszenia jakości wykonywanych usług w prowadzonej działalności gospodarczej, mogą dla Wnioskodawczyni stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Wydatki te należy bowiem uznać za racjonalne i uzasadnione gospodarczo, gdyż program studiów był związany z zakresem prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, a ich celem jest uzyskanie i wzrost przychodów z tej działalności.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni zawarte we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego należało uznać za prawidłowe.

Zaznacza się jednak, że rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest badanie i ustalanie, czy poszczególne wydatki ponoszone przez podatnika spełniają warunki uznania ich za koszty uzyskania przychodów zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. Konieczna jest bowiem analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy, a to stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Organ nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Wydając interpretacje indywidualne Organ opiera swoje rozstrzygnięcie wyłącznie o przedstawiony przez podatnika we wniosku opis sprawy i przyjmuje argumenty podnoszone przez niego bez ich weryfikowania. Nie można jednak wykluczyć, że właściwy organ podatkowy prowadząc w przyszłości ewentualne postępowanie podatkowe, po przeanalizowaniu całokształtu zebranego materiału dowodowego będzie mógł poczynić ustalenia prowadzące go do odmiennych wniosków niż zawarte w niniejszej interpretacji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego na dzień zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznych.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r.,poz. 201, z późn. zm.), przepisów art. 14k - 14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.