Skutki podatkowe sprzedaży wydzielonej części budynku mieszkalno-usługowego.

6.3.2018

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2018 r. (data wpływu 19 stycznia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 stycznia 2018 r. (data wpływu 22 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w wydzielonej części budynku mieszkalno-usługowego ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 stycznia 2018 r. wpłynął do Organu podatkowego wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług, uzupełniony w dniu 22 stycznia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W latach 2005-2006 Wnioskodawca oraz Jego żona wybudowali z majątku wspólnego budynek mieszkalno-usługowy (gabinet rehabilitacyjny z salą odnowy na parterze budynku) oraz mieszkanie na poddaszu budynku. Budowę domu Wnioskodawca oraz Jego żona prowadzili jako osoby fizyczne ze środków własnych. W dniu 27 stycznia 2006 r. Wnioskodawca uzyskał pozwolenie na użytkowanie budynku mieszkalno-usługowego. Powierzchnia usługowa wybudowanego budynku na parterze to 128,90 m², powierzchnia części mieszkalnej na poddaszu budynku to 144,20 m², natomiast powierzchnia użytkowa całkowita budynku wynosi 273,10 m².

W dniu 2 marca 2007 r. Wnioskodawca zarejestrował działalność gospodarczą z określeniem przedmiotu prowadzenia działalności jako: 93.04.Z, 93.05.Z, 74.87.B, 52.63.B, 52.11.Z. W dniu 2 kwietnia 2007 r. Wnioskodawca rozpoczął na parterze ww. budynku prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej jako działalności związanej z poprawą kondycji fizycznej (93.04.Z). Działalność Wnioskodawca prowadził do dnia 15 marca 2010 r. (data wykreślenia z ewidencji gospodarczej i zaprzestania przez Niego działalności gospodarczej na parterze ww. budynku). Wnioskodawca nadmienia, że podczas prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej nie był podatnikiem VAT. Część usługowa ww. budynku nie była nigdy amortyzowana przez Niego podczas prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej, nie była też nigdy przez Niego ulepszana.

Od listopada 2010 r. Wnioskodawca oraz Jego żona wynajmują (jako osoby fizyczne) parter budynku mieszkalno-usługowego na żłobek dla dzieci. Z tego tytułu płacą podatek od najmu (ryczałtowy) do Urzędu Skarbowego, gdyż zarówno Wnioskodawca, jak i Jego żona nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej i w dalszym ciągu są osobami fizycznymi.

Wnioskodawca oraz Jego żona rozważają sprzedaż w przyszłości:

całego budynku mieszkalno-usługowego,
jeżeli będzie to możliwe sprzedaż tylko części parterowej budynku mieszkalno-usługowego (o ile Sąd zgodzi się na założenie nowej księgi wieczystej dla wydzielonej nieruchomości lokalowej na parterze budynku).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Jakie będą skutki podatkowe w przypadku sprzedaży budynku mieszkalno-usługowego przez małżeństwo będące współwłaścicielami budynku, jeżeli sprzedaż będzie dokonana w drugiej połowie 2018 r. lub później; czy wystąpi konieczność zapłacenia przez małżonków sprzedających budynek podatku VAT i podatku dochodowego od sprzedaży opisanego we wniosku budynku mieszkalno-usługowego?
Jakie będą skutki podatkowe w przypadku sprzedaży części parterowej budynku mieszkalno-usługowego, w której mieściła się część usługowa budynku, przez małżeństwo będące współwłaścicielami budynku, jeżeli sprzedaż będzie dokonana w drugiej połowie 2018 r., lub później; czy wystąpi konieczność zapłacenia przez małżonków sprzedających parter budynku (część usługową budynku) podatku VAT i podatku dochodowego od sprzedaży części parterowej budynku, opisanego we wniosku?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest udzielenie odpowiedzi na pytanie nr 2 w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie pytania nr 1 w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz pytania nr 1 i nr 2 w części dotyczącej podatku od towarów i usług zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż części parterowej budynku mieszkalno-usługowego w 2018 r. lub później, przez małżeństwo, w przypadku gdy mąż nie prowadzi już od marca 2010 r. działalności gospodarczej, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Według Wnioskodawcy, sprzedaż części parterowej budynku mieszkalno-usługowego w 2018 r. i później, na podstawie art. 14 ust. 3 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wolna od podatku dochodowego, gdyż przychód ze sprzedaży części budynku usługowo-mieszkalnego nastąpi po upływie co najmniej 6 lat od wycofania lokalu z działalności usługowej prowadzonej przez Wnioskodawcę (Wnioskodawca wyrejestrował swoją działalność gospodarczą prowadzoną w ww. budynku od dnia 2 kwietnia 2007 r.).

Ponadto sprzedawana część parterowa budynku jest częścią budynku mieszkalnego, gdyż co najmniej połowa budynku jest wykorzystywana do celów mieszkaniowych.

Powierzchnia usługowa wybudowanego budynku na parterze to 128,90 m², powierzchnia części mieszkalnej na poddaszu budynku to 144,20 m², natomiast powierzchnia użytkowa całkowita budynku wynosi 273,10 m².

Wnioskodawca zaznacza, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji budynku mieszkalnego ani też budynku mieszkalno-usługowego. W tym zakresie trzeba się odnieść do zewnętrznych regulacji prawnych. I tak zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych, za budynki mieszkalne uważa się takie obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. Wnioskodawca podkreśla, że podział ten znajduje odzwierciedlenie w prowadzonej przez starostę ewidencji gruntów i budynków stosownie do art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne. Ponieważ, jak wskazano wyżej, budynek jest budynkiem mieszkalnym, to pomimo użytkowania części budynku na parterze w działalności gospodarczej przychód w przypadku sprzedaży budynku (bądź części tego budynku) z tytułu działalności gospodarczej nie powstanie.

Wnioskodawca wskazuje art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiący, że do przychodów z działalności gospodarczej nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, itd.

Do odpłatnego zbycia nieruchomości mieszkalnych mają zastosowanie unormowania zawarte w art. 10 ust. l pkt 8 lit. a ww. ustawy wskazujące, że sprzedaż nieruchomości posiadającej status mieszkalnej (nawet jeżeli była wykorzystywana przy prowadzeniu działalności gospodarczej) po upływie 5 lat, od końca roku kalendarzowego, w którym dana nieruchomość została nabyta lub wybudowana (liczy się data uzyskania pozwolenia na użytkowanie) w ogóle nie powoduje powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Wnioskodawca podkreśla, że przy opracowywaniu własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego w postaci przyszłej sprzedaży budynku mieszkalno-usługowego, bądź przyszłej sprzedaży parteru budynku mieszkalnego z lokalem użytkowym, kierowano się między innymi:

interpretacją indywidualną z dnia 17 maja 2016 r., nr ILPP2/4512-1195/16-2/Akr Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu,

interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (wniosek z dnia 20 maja 2010 r.),

interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (wniosek z dnia 20 stycznia 2010 r.),

art. 10 ust. l pkt 8 lit. a oraz art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

ustawą z dnia 16 listopada 2016 r. (Dz. U. Nr 217, poz.1588),

art. 10 ust. l pkt 8 i treścią przepisu art. 7 ust. 1 ww. ustawy,

uchwałą składu Siedmiu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 lutego 2014 r., sygn. II FPS 8/13.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Wobec powyższego, odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. Natomiast, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i nastąpiło po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nie podlega opodatkowaniu.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnym źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy mają jednak zastosowanie ? na podstawie art. 10 ust. 3 ww. ustawy ? do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (z pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie natomiast z treścią art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2015 r., przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

? wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że sprzedaż składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej po upływie 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki te zostały wycofane z działalności gospodarczej nie spowoduje powstania przychodu z działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w latach 2005-2006 Wnioskodawca oraz Jego żona wybudowali z majątku wspólnego budynek mieszkalno-usługowy (gabinet rehabilitacyjny z salą odnowy na parterze budynku) oraz mieszkanie na poddaszu budynku. Budowę domu Wnioskodawca oraz Jego żona prowadzili jako osoby fizyczne ze środków własnych. W dniu 27 stycznia 2006 r. Wnioskodawca uzyskał pozwolenie na użytkowanie budynku mieszkalno-usługowego. Powierzchnia usługowa wybudowanego budynku na parterze to 128,90 m², powierzchnia części mieszkalnej na poddaszu budynku to 144,20 m², natomiast powierzchnia użytkowa całkowita budynku wynosi 273,10 m². W dniu 2 marca 2007 r. Wnioskodawca zarejestrował, a następnie w dniu 2 kwietnia 2007 r. rozpoczął na parterze ww. budynku prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej jako działalności związanej z poprawą kondycji fizycznej. Działalność gospodarczą Wnioskodawca prowadził do dnia 15 marca 2010 r. Wnioskodawca podczas prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej nie był podatnikiem VAT. Część usługowa ww. budynku nie była nigdy amortyzowana przez Niego podczas prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej, nie była też nigdy przez Niego ulepszana. Od listopada 2010 r. Wnioskodawca oraz Jego żona wynajmują (jako osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej) parter budynku mieszkalno-usługowego na żłobek dla dzieci. Wnioskodawca oraz Jego żona rozważają sprzedaż całego budynku mieszkalno-usługowego lub jeżeli będzie to możliwe sprzedaż tylko części parterowej budynku mieszkalno-usługowego (o ile Sąd zgodzi się na założenie nowej księgi wieczystej dla wydzielonej nieruchomości lokalowej na parterze budynku).

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Do majątku osobistego każdego z małżonków należą m.in. przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 pkt 1 ww. ustawy). Innymi słowy sam fakt, że między małżonkami istnieje wspólność ustawowa nie czyni małżonków współwłaścicielami majątku osobistego jednego z nich. Natomiast ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zgodnie natomiast z art. 43 § 1 tejże ustawy, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Powyższe przepisy ww. ustawy określają charakter prawny majątkowej wspólności ustawowej małżonków jako współwłasności łącznej co znaczy, że udziały w tej wspólności nie są określone w okresie jej trwania. Inaczej mówiąc z bezudziałowego charakteru małżeńskiej wspólności ustawowej wynika bezudziałowy charakter współposiadania składników majątku wspólnego.

W odniesieniu do skutków podatkowych planowanej sprzedaży udziału w części parterowej budynku mieszkalno-usługowego, w której prowadzona była działalność gospodarcza (o ile Sąd zgodzi się na założenie nowej księgi wieczystej dla wydzielonej nieruchomości lokalowej na parterze budynku) stwierdzić należy, że sprzedaż ta nie będzie skutkowała powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu z działalności gospodarczej, ponieważ między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym ww. część parterowa budynku mieszkalno-usługowego została wycofana z działalności i dniem jej przyszłego odpłatnego zbycia, upłynęło 6 lat. W tej sytuacji zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym zastosowanie znajdzie przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

W odniesieniu do kwestii opodatkowania przychodów ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, wskazać należy, że w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia lub wybudowania.

Z treści wniosku wynika, że będący przedmiotem przyszłej sprzedaży budynek mieszkalno-usługowy został wybudowany (oddany do używania) w 2006 r.

W związku z powyższym, mając na uwadze regulacje zawarte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdzić należy, że nienastępująca w wykonaniu działalności gospodarczej sprzedaż udziału w wydzielonej części parterowej budynku mieszkalno-usługowego wykorzystywanej przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej do dnia 15 marca 2010 r., której zamierza dokonać Wnioskodawca w drugiej połowie 2018 r. lub później, nie będzie stanowić dla Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu określonego w wyżej powołanym przepisie. Tym samym nie powstanie u Wnioskodawcy z tego tytułu obowiązek uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe, pomimo podania w nim nieaktualnej publikacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz stwierdzenia, że sprzedaż budynku usługowo-mieszkalnego korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, podczas gdy sprzedaż ww. nieruchomości, jak wyżej wskazano nie będzie stanowiła źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co nie jest tożsame choć wywołuje ten sam skutek podatkowy w postaci braku obowiązku opodatkowania dochodu uzyskanego z tej sprzedaży.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku ? nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa ? niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy, nie wywołuje skutków prawnych dla współwłaściciela budynku mieszkalno-usługowego (małżonki Wnioskodawcy).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k?14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ? w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.