W zakresie obowiązków płatnika w związku z otrzymaniem przez pracowników kart przedpłaconych z (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2018 r. (data wpływu 25 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z otrzymaniem przez pracowników kart przedpłaconych z ZFŚS (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

X (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu wypłacanych wynagrodzeń na rzecz zatrudnianych pracowników.

Spółka tworzy Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (dalej: ZFŚS lub Fundusz), o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2191, z późn. zm., dalej: Ustawa ZFŚS).

Spółka rozważa wdrożenie rozwiązania polegającego na przekazywaniu pracownikom w ramach działalności socjalnej kart przedpłaconych (zasilone wcześniej określoną kwotą środków pieniężnych). Spółka przewiduje, że przekazanie miałoby miejsce zasadniczo dwa razy w roku, w okresach świątecznych, jako forma zapomogi (wsparcia materialnego). Karty będą zasilone środkami pochodzącymi z Funduszu. Karta umożliwia zapłatę za zakupy towarów lub usług w punktach sprzedaży detalicznej, do kwoty zasilenia na karcie. Omawiane karty przedpłacone nie będą wydawane imiennie, nie będą pozwalały również na wypłatę gotówki w jakikolwiek sposób (np. w bankomacie). Otrzymana przez pracownika karta nie będzie powiązana z jakimkolwiek rachunkiem bankowym.

Alternatywnie Wnioskodawca rozważa przekazywanie pracownikom określonej kwoty środków pieniężnych w gotówce lub przelewem na rachunek bankowy pracownika jako formy zapomogi zasadniczo dwa razy do roku (w okresach świątecznych). Przekazanie środków pieniężnych będzie następować alternatywnie do wydania karty przedpłaconej lub będzie świadczeniem przekazywanym równolegle. Innymi słowy, może wystąpić sytuacja, w której pracownik otrzyma zapomogę tylko w jednej formie (tj. w formie karty przedpłaconej lub środków pieniężnych) lub w obu formach.

Karty przedpłacone będą zasilane kwotami w różnej wysokości. Przyznawanie określonych kwot na kartach przedpłaconych oraz kwot środków pieniężnych będzie miało miejsce z uwzględnieniem sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej poszczególnych pracowników. Łączna kwota środków otrzymanych na karcie przedpłaconej i/lub środków pieniężnych przez jednego pracownika nie przekroczy w roku podatkowym kwoty 1 000 zł; innymi słowy, zarówno w sytuacji, gdy pracownik otrzyma wyłącznie określoną kwotę środków na karcie przedpłaconej, czy wyłącznie środki pieniężne oraz w sytuacji, gdy pracownik otrzyma zapomogę w obu tych formach ? łączna wartość środków do dyspozycji nie przekroczy w roku podatkowym łącznie kwoty 1 000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przychód pracowników Spółki z tytułu otrzymania kart przedpłaconych środkami pochodzącymi z ZFŚS, w okolicznościach wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego, korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych jako świadczenie pieniężne na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy przychód pracowników Spółki z tytułu otrzymania określonej kwoty środków pieniężnych pochodzących z ZFŚS, w okolicznościach wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego, korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych jako świadczenie pieniężne na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1, natomiast w zakresie pytania nr 2 zostanie wydana odrębna interpretacja.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód pracowników Spółki z tytułu otrzymania kart przedpłaconych środkami pochodzącymi z ZFŚS, w okolicznościach wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego, korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych jako świadczenie pieniężne na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 1 000 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Z powyższego przepisu wynika, że zwolnienie od podatku przysługuje, jeżeli spełnione zostają następujące przesłanki:

• otrzymanie świadczenia następuje w związku z finansowaniem działalności socjalnej w rozumieniu przepisów Ustawy ZFŚS,
  

• świadczenie jest finansowane w całości ze środków ZFŚS,
  

• wartość otrzymanych świadczeń w ciągu roku nie przekracza kwoty 1 000 zł,
  

• świadczenie ma charakter rzeczowy lub pieniężny.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości, że świadczenia będące przedmiotem wniosku wypełniają dwie z wymienionych powyżej przesłanek ? jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, świadczenia będą w całości finansowane ze środków tworzonego przez Spółkę z ZFŚS, a kwota zasilenia na kartach przedpłaconych nie będzie przekraczać 1 000 zł w roku podatkowym dla jednego pracownika.

Spółka przewiduje przekazywanie świadczeń w ramach działalności socjalnej, jako forma zapomogi z okazji świąt, co do zasady dwa razy w roku. Przepisy Ustawy ZFŚS definiują działalność socjalną jako usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej ? rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową. Wydanie kart przedpłaconych jest zatem formą udzielanej przez Spółkę pomocy materialnej pracownikom w okresie świątecznym, a więc w okresie wzmożonych wydatków gospodarstw domowych. Zatem, w ocenie Spółki, spełnione zostaje kryterium związku przekazanego świadczenia z działalnością socjalną Spółki jako pracodawcy.

Zdaniem Spółki, świadczenie w postaci wydanej karty przedpłaconej nie stanowi świadczenia rzeczowego ? choć dochodzi do fizycznego wydania karty, to jednak korzyścią dla pracownika jest możliwość wydatkowania środków pieniężnych, którymi karta zostaje zasilona. Z tego względu, karty przedpłacone należy uznać za świadczenie pieniężne, ponieważ pracownik otrzymuje generalnie możliwość wydatkowania określonej sumy środków pieniężnych. Omawiane karty są zatem w tym zakresie podobne do kart płatniczych ? upoważnia posiadacza do dokonania zapłaty. Co więcej, karta przedpłacona stanowi formę technicznego przekazania środków pieniężnych w formie elektronicznej (doładowania). Zdaniem Spółki, karty te stanowią instrument pieniądza elektronicznego, a zatem zastępuje środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary lub usługi. Nie ma wątpliwości, że karta ta stanowi ekwiwalent pieniądza, tym samym, również i zapłatę kartą przedpłaconą należy traktować tak samo jak zapłatę gotówką. W ocenie Spółki, nie ma znaczenia, czy karta umożliwia spieniężenie środków np. w bankomacie, czy nie przewiduje takiej możliwości i czy jest spersonalizowana, czy też nie jest. Z tych też względów, wydanie pracownikowi karty przedpłaconej należy traktować jako świadczenie pieniężne, w odniesieniu do którego znajduje zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Karty przedpłacone nie stanowią zdaniem Spółki bonów, talonów, czy innych znaków uprawniających do wymiany na towary i usługi. Karty należy traktować jako przekazanie środków pieniężnych, które mogą zostać wydatkowane w podobny sposób, jak środki zgromadzone na rachunku bankowym poprzez zapłatę kartą płatniczą.

W ocenie Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę przedstawione cechy kart przepłaconych, nieuzasadnione wydaje się różnicowanie świadczenia polegającego na przekazaniu pracownikowi środków pieniężnych w postaci gotówki od sytuacji, w której pracownik otrzymuje środki na karcie przedpłaconej. W obu przypadkach mamy do czynienia ze świadczeniem o charakterze pieniężnym.

Wnioskodawca wskazuje, że powyższe stanowisko jest powszechnie akceptowane przez organy podatkowe. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 22 czerwca 2015 r. (sygn. IPPB2/4511-409/15-2/MK1) uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe w całości (interpretacja ta została wydana w innym stanie prawnym, niemniej treść przepisu uległa od tamtego czasu zmianie jedynie w zakresie limitu kwoty, do której zwolnienie przysługuje). Również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 28 maja 2014 r. (sygn. IBPBII/1/415-194/14/ASz) stwierdził, że ?otrzymane przez pracowników świadczenie w postaci karty przedpłaconej będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 powołanej ustawy, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym 380 zł, pod warunkiem, że istotnie ? jak twierdzi Wnioskodawca ? świadczenie to jest realizowane w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. To oznacza, że przy spełnieniu powyższych warunków Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z przekazaniem omawianego świadczenia?, przy czym Wnioskodawca wskazuje, że w aktualnym stanie prawnym zwolnienie przysługuje do limitu w wysokości 1 000 zł w roku podatkowym.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, przychód pracowników Spółki z tytułu otrzymania kart przedpłaconych w sposób wskazany w opisie zdarzenia przyszłego korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych jako świadczenie pieniężne na podstawie art. 121 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy, a Spółka nie będzie miała obowiązku do pobrania, obliczenia i zapłaty zaliczek na podatek w odniesieniu do tych świadczeń.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie m.in. wymienia się stosunek pracy.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepis art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej ?zakładami pracy?, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy ? wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 1 000 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Jak wynika z powołanego powyżej przepisu skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

• świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub świadczenia pieniężnego,
  

• źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
  

• świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej.
  
  

Przy czym ze zwolnienia korzysta tylko wartość świadczenia w kwocie 1 000 zł.

W związku z powyższym, zwolnieniem zawartym w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęte są również otrzymane przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, świadczenia pieniężne z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Zgodnie z treścią art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2191, z późn. zm.), działalnością socjalną są usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej ? rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową;

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że... Produkcja Sp. z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu wypłacanych wynagrodzeń na rzecz zatrudnianych pracowników. Spółka tworzy zakładowy fundusz świadczeń socjalnych (dalej: ZFŚS lub Fundusz), o którym mowa w przepisach ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, (dalej: Ustawa ZFŚS). Spółka rozważa wdrożenie rozwiązania polegającego na przekazywaniu pracownikom w ramach działalności socjalnej kart przedpłaconych (zasilone wcześniej określoną kwotą środków pieniężnych). Spółka przewiduje, że przekazanie miałoby miejsce zasadniczo dwa razy w roku, w okresach świątecznych, jako forma zapomogi (wsparcia materialnego). Karty będą zasilone środkami pochodzącymi z Funduszu. Karta umożliwia zapłatę za zakupy towarów lub usług w punktach sprzedaży detalicznej, do kwoty zasilenia na karcie. Omawiane karty przedpłacone nie będą wydawane imiennie, nie będą pozwalały również na wypłatę gotówki w jakikolwiek sposób (np. w bankomacie). Otrzymana przez pracownika karta nie będzie powiązana z jakimkolwiek rachunkiem bankowym. Karty przedpłacone będą zasilane kwotami w różnej wysokości. Przyznawanie określonych kwot na kartach przedpłaconych oraz kwot środków pieniężnych będzie miało miejsce z uwzględnieniem sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej poszczególnych pracowników. Łączna kwota środków otrzymanych na karcie przedpłaconej przez jednego pracownika nie przekroczy w roku podatkowym kwoty 1 000 zł.

Zgodnie z art. 2 pkt 15a ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2003, z późn. zm.) w zw. z art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2017 r., poz. 1876, z poźn. zm.), karta płatnicza to karta uprawniająca do wypłaty gotówki lub umożliwiająca złożenie zlecenia płatniczego za pośrednictwem akceptanta lub agenta rozliczeniowego, akceptowana przez akceptanta w celu otrzymania przez niego należnych mu środków, w tym karta płatnicza w rozumieniu art. 2 pkt 15 rozporządzenia (UE) 2015/751.

Stosownie do art. 63 ust. 1 ustawy Prawo bankowe, rozliczenia pieniężne mogą być przeprowadzane za pośrednictwem banków, jeżeli przynajmniej jedna ze stron rozliczenia (dłużnik lub wierzyciel) posiada rachunek bankowy. Rozliczenia pieniężne przeprowadza się gotówkowo lub bezgotówkowo za pomocą papierowych lub informatycznych nośników danych.

Na podstawie art. 63 ust. 3 pkt 4 Prawa bankowego, rozliczenia bezgotówkowe przeprowadza się w szczególności kartą płatniczą.

Karta przedpłacona to swoisty rodzaj karty płatniczej. Wydawana jest bez konieczności posiadania rachunku osobistego w banku, nie jest też przyznawany jej użytkownikowi kredyt. Rolą tych kart jest zapewnienie użytkownikowi karty (np. pracownikom) środków pieniężnych, bez konieczności wydawania (posiadających formę materialną) znaków pieniężnych (np. banknotów) lub znaków legitymacyjnych. Z technicznego punktu widzenia karta przedpłacona jest bardzo zbliżona do karty debetowej. Zatem kartę tę należy, co do zasady uznać za świadczenie pieniężne z uwagi na jej zaklasyfikowanie jako instrumentu dostępu do określonych wartości pieniężnych, co finalnie umożliwia regulowanie zobowiązań pieniężnych.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powyższe przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że w przypadku otrzymania przez pracowników kart przedpłaconych, zasilanych środkami pochodzącymi z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, przychód pracowników z tego tytułu będzie korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych do kwoty 1 000 zł w roku podatkowym, zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w rezultacie, po stronie Wnioskodawcy nie powstaną obowiązki płatnika z tego tytułu, w tym obowiązek doliczenia wartości świadczenia do przychodu podatkowego danego pracownika oraz obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku ? nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.