W zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy dla transakcji (...)

10.1.2018

W zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy dla transakcji dostawy zabudowanej nieruchomości.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2017 r. (data wpływu 12 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy dla transakcji dostawy zabudowanej nieruchomości ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy dla transakcji dostawy zabudowanej nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą prawną - spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, wpisaną do rejestru przedsiębiorców krajowego rejestru sądowego. Wnioskodawca zawarł z innym przedsiębiorcą ? Wojciechem B. prowadzącym działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, zarejestrowanym jako podatnik podatku VAT, oraz z jego małżonką Monika B., która również jest zarejestrowana jako podatnik podatku VAT, lecz prowadzi odrębną działalność gospodarczą (dalej jako: ?kupujący?) w dniu 27 lipca 2017 roku umowę przedwstępną w formie aktu notarialnego, na mocy której wnioskodawca zobowiązał się sprzedać na rzecz kupujących nieruchomość stanowiącą zabudowaną działkę ewidencyjną nr 31, dla której sąd rejonowy prowadzi księgę wieczystą (dalej jako: ?nieruchomość?). Strony zamierzają zrealizować wskazaną umowę przedwstępną, tj. Zawrzeć przyrzeczoną umowę sprzedaży nieruchomości w styczniu 2018 roku i w tym celu zamierzają podpisać aneks do umowy przedwstępnej, która obecnie przewiduje termin zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży nieruchomości na grudzień 2017 roku.

Pomiędzy kupującymi Wojciechem B. oraz małżonką Moniką B. istnieje majątkowa wspólność małżeńska. W konsekwencji nieruchomość zostanie nabyta do majątku wspólnego kupujących. Niemniej jednak, po zbyciu, nieruchomość zostanie wykorzystana wyłącznie przez kupującego Wojciecha B. na cele związane z prowadzoną przez niego działalnością podlegającą opodatkowaniu VAT. Nieruchomość, składająca się z jednej działki geodezyjnej, jest zabudowana budynkiem mieszkalnym o trzech kondygnacjach oraz dwoma jednokondygnacyjnymi budynkami gospodarczymi (dalej jako: ?budynki?). Wnioskodawca nie dokonywał rozbiórki żadnego z budynków ani ich istotnej przebudowy.

Nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę od osób fizycznych, które posiadały nieruchomość jako majątek osobisty. W okresie od dnia nabycia nieruchomości przez Wnioskodawcę nie były oraz do dnia jej sprzedaży nie będą dokonywane ulepszenia o wartości przekraczającej lub równej 30% wartości początkowej budynków znajdujących się na nieruchomości. Po nabyciu nieruchomość została objęta w posiadanie w całości przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca nabył nieruchomość w ramach czynności prawnej, która nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT (podatek VAT nie został zatem odliczony przez wnioskodawcę).

Nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę w celu realizacji projektu mieszkaniowego w postaci budowy osiedla mieszkaniowego. Celem zabezpieczenia dochodu do czasu realizacji projektu budowy osiedla mieszkaniowego, w okresie od 1 marca 2008 roku do 31 października 2013 roku. Wnioskodawca na podstawie umowy najmu nieruchomości z dnia 1 marca 2008 roku oddał w najem spółce J. S.C. do odpłatnego korzystania część nieruchomości, tj. pomieszczenia użytkowe znajdujące się w budynku mieszkalnym oraz budynkach gospodarczych położonych na nieruchomości (w budynku mieszkalnym w części parterowej: wejście, hall, pomieszczenia sanitarne oraz jedno pomieszczenie mieszkalne; w budynkach gospodarczych wszystkie pomieszczenia). Obiekty gospodarcze służyły najemcy do prowadzenia działalności gospodarczej, natomiast pomieszczenia w budynku mieszkalnym do sprawowania nadzoru nad całością nieruchomości. Umowa najmu wygasła z dniem 31 października 2013 roku (zgodnie z wypowiedzeniem z dnia 29 lipca 2013 roku). Sam grunt nie był przedmiotem odrębnej umowy najmu lub dzierżawy.

Wskazana wyżej umowa najmu była objęta podatkiem VAT i podatek ten był przez wnioskodawcę rozliczany. Nieruchomość jest położona na obszarze, na którym nie obowiązuje obecnie miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, lecz dla którego opracowany jest taki plan na podstawie uchwały rady z 15 lipca 2010 r. w sprawie przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego . Planowany termin uchwalenia planu to, zgodnie z informacjami opublikowanymi przez biuro architektury i planowania przestrzennego urzędu, 2019 rok (a zatem, plan zostanie uchwalony już po planowanym dniu nabycia własności nieruchomości).

W dniu 1 marca 2012 r. na wniosek Wnioskodawcy (występującego wówczas pod firmą: C. sp. z o.o.) wydana została ostateczna i prawomocna decyzja o warunkach zabudowy dla ?inwestycji realizowanej w etapach, polegającej na budowie zespołu zabudowy mieszkaniowej (jednorodzinnej i wielorodzinnej) wraz z zagospodarowaniem terenu i niezbędną infrastrukturą techniczną i usługami oraz z możliwością etapowania inwestycji (dalej jako: ?decyzja?). Integralną częścią decyzji jest załącznik mapowy, na którym wyrysowano linie rozgraniczające teren planowanej inwestycji. Działka jest położona na obszarze objętym decyzją.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż nieruchomości będzie podlegać zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT i w konsekwencji czy Wnioskodawca będzie miał prawo rezygnacji z tego zwolnienia i wyboru opodatkowania sprzedaży nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości będzie zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, a w konsekwencji Wnioskodawca będzie miał prawo rezygnacji z tego zwolnienia i wyboru opodatkowania sprzedaży nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, ilekroć mowa o pierwszym zasiedleniu - rozumie się przez to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Wykładni pojęcia ?pierwszego zasiedlenia?, o którym mowa w ww. przepisie art. 2 pkt 14 ustawy o VAT dokonał Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: ?NSA?) w wyroku z dnia 30 października 2014 r. Sygn. Akt I FSK 1545/13 oraz w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. Sygn. Akt I FSK 382/14. W powołanych orzeczeniach NSA uwzględnił art. 12 ust. 2 i art. 135 ust. 1 lit. J Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. W sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej oraz dotychczasowe orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak:

NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. Sygn. Akt I FSK 382/14 stwierdził, że z porównania zakresu definicji ?pierwszego zasiedlenia? wynikającego z polskiej ustawy o VAT i dyrektywy 112 wynika, że: ?ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako ?pierwsze zajęcie budynku, używanie?. NSA orzekł w tym przypadku częściową niezgodność art. 2 pkt 14 ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. A i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. J Dyrektywy 112. Niezgodność ta dotyczy tej części treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, która formułuje warunek ?w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu?. Zdaniem NSA: ?warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku jakąś jego część oddał w najem, a pozostałą część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku?. W konsekwencji NSA dokonał wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 ustawy o VAT i stwierdził, że pod pojęciem pierwszego zasiedlenia - rozumie się użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu;

natomiast NSA w wyroku z dnia 30 października 2014 r. Sygn. Akt I FSK 1545/13, orzekł, że ?na gruncie ustawy o VAT każda forma korzystania z budynków, budowli lub ich części, również poprzez czasowe korzystanie np. Z miejsc parkingowych, spełnia drugi warunek przewidziany w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT konieczny do uznania, że doszło do pierwszego zasiedlenia?. NSA wyjaśnił również, że ?aby wydanie nastąpiło na rzecz pierwszego nabywcy lub użytkownika? budynków, budowli lub ich części, to warunek ten należy postrzegać, jako niezbędny do określenia momentu, od którego liczony jest okres dwóch lat pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części, o którym mowa w art. 43 ust.
1 pkt 10 ustawy o VAT. W ocenie NSA, w tym sensie definicję użytkownika będzie spełniał podmiot, który rozpoczął korzystanie z budynków, budowli lub ich części. Ponadto NSA wskazał, że: ?w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u. Zwrot ?oddanie do użytkowania? należy rozumieć w sposób potoczny??.

Powyższe stanowiska NSA zostały przytoczone m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 4 lipca 2017 r. I Sa/Gd 555/17, w którym Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, iż: ?pierwsze zasiedlenie? budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej?, a zatem chodzi o każdego rodzaju zajęcie czy używanie - nie koniecznie w wyniku czynności opodatkowanej. Ponadto, należy wskazać, że w dniu 4 lipca 2017 r., W związku z tym, że Naczelny Sąd Administracyjny przedstawił TSUE pytanie prejudycjalne dotyczące wykładni dyrektywy 2006/112/WE(2) w zakresie dotyczącym podatku od wartości dodanej (VAT) od dostaw budynków lub ich części oraz związanego z nimi gruntu, rzecznik generalny TSUE, Campos Sanchez-Bordona, wydał opinię w przedmiocie pierwszego zasiedlenia na gruncie polskich przepisów o VAT (sprawa C-308/16). Zdaniem rzecznika generalnego: ?artykuł 135 ust. 1 lit. J) w związku z art. 12 ust. 1 lit. A) i art. 12 ust. 2 Dyrektywy Rady 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że: 1) przepisy te stoją na przeszkodzie temu, by ?pierwsze zasiedlenie? budynków, budowli lub ich części było w sposób konieczny związane z dokonaniem czynności podlegających opodatkowaniu VAT?. Zdaniem rzecznika generalnego: ?rzeczywiste zasiedlenie budynku przez wykonawcę dla jego własnych potrzeb przez ponad dwa lata (co miało miejsce w postępowaniu głównym), niezależnie od uznania go za czynność podlegającą opodatkowaniu(25), będzie się równać pierwszej dostawie, w związku z czym, gdy budynek zostanie później sprzedany, owo zbycie zostanie zwolnione z VAT?. Z powyższego wypływa wniosek, że regulacje VAT dotyczące pierwszego zasiedlenia nie są zgodne z dyrektywą VAT.

W analizowanym przypadku, Wnioskodawca nabył nieruchomość od osób fizycznych, które posiadały nieruchomość jako majątek osobisty. Pierwotnie więc z nieruchomości korzystały osoby fizyczne. Kolejno nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę na cele związane z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą w drodze czynności prawnej, która nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. W wyniku tej czynności nieruchomość została Wnioskodawcy wydana, a Wnioskodawca objął ją w posiadanie. Następnie zaś Wnioskodawca oddał część nieruchomości w najem, tj. Budynek mieszkalny w części parterowej: wejście, hall, pomieszczenia sanitarne oraz jedno pomieszczenie mieszkalne; oraz wszystkie pomieszczenia w budynkach gospodarczych. Najem podlegał opodatkowaniu VAT i podatek ten był przez wnioskodawcę rozliczany.

Na gruncie zastanego stanu faktycznego sprawy oraz stanowiska sądów administracyjnych, należy stwierdzić, iż:

do ?pierwszego zasiedlenia? nieruchomości, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT doszło już w wyniku nabycia nieruchomości przez Wnioskodawcę, wówczas bowiem doszło do jej zajęcia przez wnioskodawcę na cele związane z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą (stała się ona m. in. Przedmiotem decyzji);
okoliczność, że Wnioskodawca nabył nieruchomość w ramach czynności prawnej, która nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, nie przesądza o braku ?pierwszego zasiedlenia? nieruchomości, a więc nie decyduje o braku spełnienia warunku dla uznania, że doszło do ?pierwszego zasiedlenia? nieruchomości (stanowisko sądów administracyjnych).

W związku z powyższym oraz faktem, że minęły więcej niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia (nabycie nieruchomości przez Wnioskodawcę nastąpiło w roku 2007), do czynności sprzedaży nieruchomości przez Wnioskodawcę zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Przyszła sprzedaż nieruchomości nie będzie bowiem stanowić pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, ponieważ kupujący nie będą pierwszymi nabywcami, którzy zajmą nieruchomość na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej przez kupującego Wojciecha B.

W konsekwencji powyższego, Wnioskodawca będzie miał prawo rezygnacji ze zwolnienia od podatku VAT i wyboru opodatkowania sprzedaży nieruchomości w całości na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ?ustawą?, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 7 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle powołanych powyżej przepisów budynki, budowle oraz grunt spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a sprzedaż budynków oraz gruntu stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, na mocy art. 146a pkt 1 ww. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki podatku VAT.

I tak zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W myśl art. 2 pkt 14 ustawy przez pojęcie pierwszego zasiedlenia, rozumieć należy oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że ?Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako ?pierwsze zajęcie budynku, używanie?.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że zwolnienie uregulowane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ma charakter zwolnienia fakultatywnego, gdyż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Stosownie do art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków ? możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku. Wskazany przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia ?budynku?. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r., poz. 290 ze zm.).

Z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1 i pkt 2 ustawy, wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych. Budynkiem natomiast jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w dniu 27 lipca 2017 roku Wnioskodawca zawarł z Wojciechem B. prowadzącym działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, zarejestrowanym jako podatnik podatku VAT, oraz z jego małżonką Monika B. , która również jest zarejestrowana jako podatnik podatku VAT, lecz prowadzi odrębną działalność gospodarczą umowę przedwstępną w formie aktu notarialnego, na mocy której Wnioskodawca zobowiązał się sprzedać na rzecz kupujących nieruchomość stanowiącą zabudowaną działkę ewidencyjną nr 31 z obrębu 7-12-07, dla której sąd rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Pomiędzy kupującymi Wojciechem B. oraz małżonką Moniką B. istnieje majątkowa wspólność małżeńska. W konsekwencji nieruchomość zostanie nabyta do majątku wspólnego kupujących. Niemniej jednak, po zbyciu, nieruchomość zostanie wykorzystana wyłącznie przez kupującego Wojciecha B. na cele związane z prowadzoną przez niego działalnością podlegającą opodatkowaniu VAT. Nieruchomość, składająca się z jednej działki geodezyjnej, jest zabudowana budynkiem mieszkalnym o trzech kondygnacjach oraz dwoma jednokondygnacyjnymi budynkami gospodarczymi. Wnioskodawca nie dokonywał rozbiórki żadnego z budynków ani ich istotnej przebudowy. Nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę od osób fizycznych, które posiadały nieruchomość jako majątek osobisty. W okresie od dnia nabycia nieruchomości przez Wnioskodawcę nie były oraz do dnia jej sprzedaży nie będą dokonywane ulepszenia o wartości przekraczającej lub równej 30% wartości początkowej budynków znajdujących się na nieruchomości. Po nabyciu nieruchomość została objęta w posiadanie w całości przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca nabył nieruchomość w ramach czynności prawnej, która nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT (podatek VAT nie został zatem odliczony przez wnioskodawcę).

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości czy sprzedaż nieruchomości będzie podlegać zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT i w konsekwencji czy Wnioskodawca będzie miał prawo rezygnacji z tego zwolnienia i wyboru opodatkowania sprzedaży nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT.

Mając na uwadze przytoczone przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że dostawa przedmiotowej nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy nieruchomość - stanowiąca zabudowaną budynkiem mieszkalnym oraz dwoma budynkami gospodarczymi działkę - została nabyta przez Wnioskodawcę od osób fizycznych które posiadały nieruchomość jako majątek osobisty. Po nabyciu nieruchomość została objęta w posiadanie w całości przez Wnioskodawcę. Spółka w opisie sprawy wskazała również, że po nabyciu przedmiotowej nieruchomości w okresie od 1 marca 2008 roku do 31 października 2013 roku oddała w najem do odpłatnego korzystania część nieruchomości, tj. pomieszczenia użytkowe znajdujące się w budynku mieszkalnym oraz budynkach gospodarczych położonych na nieruchomości (w budynku mieszkalnym w części parterowej: wejście, hall, pomieszczenia sanitarne oraz jedno pomieszczenie mieszkalne; w budynkach gospodarczych wszystkie pomieszczenia). Zatem, w odniesieniu do budynków znajdujących się na nieruchomości doszło do ich pierwszego zasiedlenia. Jednocześnie od momentu pierwszego zasiedlenia do momentu planowanej sprzedaży budynków upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Co istotne, Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał również, że w okresie od dnia nabycia nieruchomości nie były oraz do dnia jej sprzedaży nie będą dokonywane ulepszenia o wartości przekraczającej lub równej 30% wartości początkowej budynków znajdujących się na nieruchomości. Tym samym w odniesieniu do dostawy opisanych we wniosku budynków znajdujących się na nieruchomości spełnione są przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W związku z tym, że sprzedaż budynków będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, tym samym zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy sprzedaż całej nieruchomości będzie objęta zakresem zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jednocześnie wskazać należy, że Spółce będzie przysługiwało prawo do rezygnacji ze zwolnienia od podatku VAT, o którym stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT i wybór opodatkowania dostawy Nieruchomości, pod warunkiem, że zarówno Wnioskodawca jak i Nabywcy Nieruchomości spełnią przesłanki o których mowa w art. 43 ust. 10 ustawy w zw. z art. 43 ust. 11 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k?14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.