Wydatki związane z procesem uzyskiwania tytułu doktora nauk prawnych i tytułu radcy prawnego, oraz (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2017 r. (data wpływu 2 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

• wydatków na zakup mebli przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej poniesionych przed rozpoczęciem wykonywania tej działalności - jest prawidłowe,
  
• pozostałych wydatków poniesionych przed rozpoczęciem pozarolniczej działalności gospodarczej ? jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 2 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W latach 2008 - 2010 Wnioskodawczyni odbywała kurs metodologiczny przygotowujący do rozpoczęcia przewodu doktorskiego i uzyskania tytułu radcy prawnego na Uniwersytecie. Zgodnie z art. 12 ustawy z 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2003, nr. 65, poz. 595) w brzmieniu obowiązującym w marcu 2010 r. kiedy to uzyskałam tytuł doktora nauk prawnych. Stopień doktora nadaje się osobie, która:

1. posiada tytuł zawodowy magistra, magistra inżyniera, lekarza lub inny równorzędny;
   
2. zdała egzaminy doktorskie w zakresie określonym przez radę jednostki organizacyjnej;
3. przedstawiła i obroniła rozprawę doktorską.
   
   

Zgodnie z ust. 2 niniejszego artykuły egzaminy doktorskie są przeprowadzane w zakresie:

1. dyscypliny podstawowej odpowiadającej tematowi rozprawy doktorskiej;
2. dyscypliny dodatkowej;
   
3. języka obcego nowożytnego.
   
   

W związku z powyższym kurs języka angielskiego oraz egzamin z języka angielskiego prawniczego konieczny był do zdania egzaminu doktorskiego z języka nowożytnego.

Dodatkowo osoba, która może wystąpić z wnioskiem o nadanie tytułu doktora nauk prawnych powinna posiadać dorobek naukowy. Do dorobku naukowego zalicza się udział w konferencjach prawniczych. W związku z faktem, iż tematem pracy doktorskiej Wnioskodawczyni była ?Współpraca policyjna i sądowa w sprawach karnych w Unii Europejskiej", wówczas istniała konieczność uczestnictwa w międzynarodowych konferencjach z tego zakresu.

W związku z powyższym uzasadnione jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów z tejże działalności gospodarczej opłat jakie Wnioskodawczyni poniosła w związku z uczestnictwem w tych konferencjach.

Kolejnym ?krokiem? Wnioskodawczyni zmierzającym do zwiększenia przychodów było uzyskanie tytułu radcy prawnego.

Zgodnie z art. 25 ust. 2 pkt 1) ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 1982 r., nr 19, poz. 145) w brzmieniu obowiązującym w dniu zdawania egzaminu radcowskiego tj. w marcu 2015 r. do egzaminu radcowskiego składanego przed komisją, o której mowa w art. 361, bez odbycia aplikacji radcowskiej mogą przystąpić doktorzy nauk prawnych. W takim trybie Wnioskodawczyni uzyskała tytuł radcy prawnego. W dniach 11-13 marca 2015 r. złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin radcowski. Następnie Wnioskodawczyni złożyła wniosek o wpis na listę radców prawnych prowadzoną przez Okręgową Izbę Radców Prawnych i wpis został dokonany.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni poniosła opłaty związane z uzyskaniem tego tytułu.

Jednocześnie Wnioskodawczyni pracowała jako starszy specjalista ds. dokumentacji kredytowej klientów strategicznych w Banku na umowę o pracę. W pracy tej jako prawnik nie było wymagane posiadanie ani tytułu doktora nauk prawnych ani radcy prawnego, więc nie wykonywała tego zawodu. Wynagrodzenie Wnioskodawczyni w Banku wynosiło ok. 8400 zł brutto.

W kwietniu 2017 r. Wnioskodawczyni wypowiedziała umowę o pracę i 01.08.2017 r. podpisała umowę o współpracę z kancelarią prawną zakładając swoją własną działalność gospodarczą (zgodnie z nr klasyfikacji PKD 69.10.Z). W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawczyni obecnie wykonuje wolny zawód. Warunkiem koniecznym do podpisania umowy o współpracę z kancelarią prawną było założenie własnej działalności prawnej oraz wykonywanie zawodu radcy prawnego. W chwili obecnej faktury jakie wystawia Wnioskodawczyni są na kwotę 17.220 zł brutto.

W związku z powyższym istnieje związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy uzyskaniem przez Wnioskodawczynię tytułu doktora nauk prawnych, co skutkowało możliwością przystąpienia do egzaminu na radcę prawnego, a to z kolei skutkowało możliwością podpisania umowy o współpracę i zwiększeniem dwukrotnie uzyskiwanych przychodów.

Jednocześnie w przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Według Wnioskodawczyni wszystkie ponoszone przez nią działania zmierzały w konsekwencji do zwiększenia przychodów. Kwota wynagrodzenia uzyskiwana podczas pracy na stanowisku w Banku a kwota uzyskiwanych przychodów pracując w ramach działalności gospodarczej uzasadnia związek przyczynowo skutkowy.

Opodatkowanie osiąganego z tego tytułu przychodu następuje na zasadach ogólnych przy użyciu podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Sposób uzyskania uprawnień zawodowych radcy prawnego określa ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 1982 r., nr 19, poz. 145).

Miejscem prowadzenia działalności gospodarczej jest mieszkanie Wnioskodawczyni. W związku z faktem, iż nie ma wydzielonego odrębnie pokoju w którym pracuje, gdyż za taki urzędy skarbowe nie uznają oddzielenia szafami części domowej od części biurowej, Wnioskodawczyni nie odlicza od podatku wydatków na media, światło, raty odsetkowej kredytu, czynszu i innych opłat z tym związanych.

Jednakże przed rozpoczęciem działalności zakupiła jako wyposażenie do biura poniższe meble:

1. Biurko
   
2. Komoda mała
   
3. Regał szerszy 2 sztuki
   
4. Komoda duża
   
5. Regał węższy
   
6. Krzesło 2 sztuki
   
   

Wszystkie te meble wykorzystywane są przez Wnioskodawczynię w działalności gospodarczej, gdyż przy nich albo wykonuje swoją działalność, albo przechowuje akta spraw, dokumenty i literaturę konieczną do wykonywania jej działalności. W szczególności jest to istotne ze względu na fakt iż jako doktor nauk prawnych współpraca Wnioskodawczynie z innymi podmiotami przybiera także formę pisania artykułów, publikacji, notek prawnych. W związku z tym Wnioskodawczyni musi posiadać meble w których będzie przetrzymywać wszelkie nie materialne środki trwałe. Są one wykorzystywane tylko do działalności gospodarczej, gdyż np.: zakupiła 6 krzeseł, ale tylko 2 chce zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, gdyż tylko je do takiej wykorzystuje.

W związku z faktem, iż jako doktor nauk prawnych współpraca Wnioskodawczyni z innymi podmiotami przybiera także formę pisania artykułów, publikacji, notek prawnych, musi Ona posiadać specjalistyczną literaturę prawnicza, jak również znać języki obce, gdyż ma kontakty naukowe zagraniczne w różnych państwach świata i publikacje także pisze w obcych językach. Czy do kosztów uzyskania przychodu z działalności gospodarczej możliwe jest zaliczenie odbytych kursów:

1. języka francuskiego,
   
2. języka hiszpańskiego,
   
3. wydatków związanych z uczestnictwem w konferencjach,
   
4. wydatki na zakup książek i publikacji w ramach praktyki prawniczej?
   
   

Dodatkowo zarówno ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 1982 r., nr 19, poz. 145) jak i ustawa z 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2003, nr. 65, poz. 595) nakładają odpowiednio na radcę prawnego oraz doktora nauk prawnych obowiązek ciągłego kształcenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy wydatki poniesione przed rozpoczęciem prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, w postaci:

1. Opłat związanych z uzyskaniem tytułu doktora nauk prawnych:
   1. opłata za kurs metodologiczny przygotowujący do egzaminu doktorskiego tzw.

      opłata za przewód doktorski;
      

   2. opłata za kurs języka angielskiego prawniczego;
      
   3. opłaty związane z uczestnictwem w konferencjach;
2. Opłat związanych z uzyskaniem tytułu radcy prawnego:
   1. opłaty za kurs przygotowujący do zdania egzaminu radcowskiego;
      
   2. miesięczne składki członkowskie za okres od dnia uzyskania tytułu radcy prawnego do dnia rozpoczęcia prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej;
      
   3. opłaty za przystąpienie do egzaminu radcowskiego;
      
   4. opłaty za wpis na listę radców prawnych, w celu uzyskania uprawnień do wykonywania zawodu radcy prawnego,warunkujących w świetle art. 23 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 1982 r., nr 19, poz. 145);
      
   5. opłata za wypożyczenie laptopa podczas egzaminu radcowskiego tzw. laptop dla aplikanta;
3. Opłat za meble zakupione do prowadzenia działalności prawniczej ale przed jej rozpoczęciem.
   
4. Wydatków na książki i publikacje prawnicze.
   
5. Opłat za kursy wykorzystywane w działalności pomimo, iż zostały przygotowane wcześniej ale ich nie wykorzystywała.
   
   

(i zgodne z prawem wykonywanie działalności gospodarczej w tym zakresie), mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tejże działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione powyżej zdarzenie pozwala na zakwalifikowanie ww. poniesionych wydatków jako kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.).

Poniesione przez Nią wydatki nie zostały wyłączone spod regulacji ww. przepisu na mocy art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz cechują się bezpośrednim związkiem przyczynowo-skutkowym z osiąganym przychodem uzyskiwanym z działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu - co zostało powyżej wyjaśnione,
  

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydatki te nie znajdują się,
  

• być właściwie udokumentowany - wszystkie wydatki mają potwierdzenie w dokonanych potwierdzeniach przelewów albo innych rodzajach potwierdzeń.
  
  
  

Odnosząc się do poglądów jakie występują w interpretacjach urzędów skarbowych w podobnych sprawach należy stwierdzić, iż każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie. Według Wnioskodawczyni Jej przypadek jest odmienny od typowej ścieżki, jaką idą osoby uzyskujące tytuł radcy prawnego a tym samym ponoszący wydatki o charakterze osobistym, związane z podnoszeniem poziomu wiedzy prawniczej i zdobyciem określonych uprawnień. W opinii Wnioskodawczyni, na Jej przypadku widać, iż rzeczywiście można również wykonywać zawód prawnika, posiadać tytuł doktora nauk prawnych orz tytuł radcy prawnego i zarabiać 8.400 zł brutto. Dopiero możliwość prowadzenia własnej działalności i podpisanie umowy z innymi podmiotami, co jest konsekwencją uzyskanych tytułów powodują zwiększenie przychodów.

Jednocześnie, Wnioskodawczyni pragnie nadmienić, iż wszystkie podjęte przez Nią czynności zmierzały do zwiększenia przychodów, co zostało powyżej wykazane i stanowi związek przyczynowo skutkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

• wydatków na zakup mebli zakupionych do prowadzenia działalności gospodarczej poniesionych przed rozpoczęciem wykonywania tej działalności - jest prawidłowe,
  
• pozostałych wydatków poniesionych przed rozpoczęciem pozarolniczej działalności gospodarczej ? jest nieprawidłowe.
  
  

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• być właściwie udokumentowany.
  
  
  

Powołany przepis wskazuje, że przy ocenie danego wydatku przede wszystkim musi istnieć źródło przychodów. Z zasadą tą, skorelowane są przepisy ustanawiające reguły potrącania wydatków w określonym czasie.

Stwierdzenie, bowiem że określone wydatki poniesione przez podatnika spełniają wszystkie wskazane przez ustawodawcę warunki podatkowego uznania ich za koszt uzyskania przychodów stanowi niezbędną przesłankę odliczenia ich przez podatnika od osiągniętego przychodu.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów oraz zabezpieczenie i zachowanie tego źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz, aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Zatem, w myśl powyższego powołany wyżej przepis art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że przy ocenie danego wydatku przede wszystkim musi istnieć źródło przychodów.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu ? każdorazowo spoczywa na podatniku.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w latach 2008 - 2015 odbywała kurs metodologiczny przygotowujący do rozpoczęcia przewodu doktorskiego i uzyskania tytułu radcy prawnego. W celu uzyskania tytułu doktora nauk prawnych (który uzyskała w 2010 r.) oraz tytułu radcy prawnego (który uzyskała w 2015 r.), Wnioskodawczyni poniosła wydatki związane z uzyskaniem ww. tytułów.

Jednocześnie, jak opisuje Wnioskodawczyni, pracowała jako starszy specjalista ds. dokumentacji kredytowej klientów strategicznych w banku na umowę o pracę. W kwietniu 2017 roku Wnioskodawczyni wypowiedziała umowę o pracę i w dniu 1 sierpnia 2017 r. podpisała umowę o współpracę z kancelarią prawną zakładając własną działalność gospodarczą - PKD 69.10.Z Działalność prawnicza.

Ponadto, jeszcze przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni zakupiła książki i publikacje prawnicze, poniosła wydatki na kursy języków obcych oraz wyposażenie pomieszczenia (biura) - które jest również Jej mieszkaniem. Zakupione wyposażenie (meble), są wykorzystywane tylko do prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W niniejszej sprawie należy przeanalizować czy wszystkie z ww. wydatków - wymienione przez Wnioskodawczynię ? poniesione przed rozpoczęciem działalności gospodarczej mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

Odnosząc się w tym miejscu do wydatków związanych z procesem uzyskiwania tytułu doktora nauk prawnych oraz tytułu radcy prawnego, należy przede wszystkim podkreślić, że wydatki te ponoszone były przez Wnioskodawczynię w okresie kiedy nie prowadziła działalności gospodarczej. Nie były więc one w żaden sposób związane ze źródłem przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Poniesione przez Wnioskodawczynię koszty - miały na celu zdobycie wiedzy oraz umiejętności, a także należyte przygotowanie do zawodu radcy prawnego, nie zaś osiągnięcie przychodów ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wydatki te mają charakter wydatków osobistych, związanych z podnoszeniem ogólnego poziomu wiedzy prawniczej i w konsekwencji nie można ich uznać za związane z działalnością gospodarczą.

Ponadto wydatki związane z zakupem książek i publikacji prawniczych oraz wydatki na kursy języków obcych również zostały poniesione przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, a zatem nie były one związane ze źródłem przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Wprawdzie poniesione przez Wnioskodawcę wydatki związane z procesem uzyskiwania tytułu doktora nauk prawnych i tytułu radcy prawnego, oraz poniesione na kursy języków obcych i zakup książek i publikacji prawniczych nie zostały ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, zawartym w treści art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednakże nie stanowi to wystarczającej przesłanki do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Dla uzyskania takiego statusu, konieczne jest bowiem również zaistnienie związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem, a celem jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Ww. koszty należy zaliczyć do wydatków o charakterze osobistym, związanych z podnoszeniem poziomu wiedzy i zdobyciem określonych umiejętności. Celem ponoszenia tego rodzaju wydatków nie było zatem osiągnięcie przychodów z konkretnego źródła, jakim jest działalność gospodarcza. W konsekwencji, ww. wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię przed rozpoczęciem działalności gospodarczej należy zaliczyć do wydatków o charakterze osobistym, związanych z podnoszeniem ogólnego poziomu wiedzy i umiejętności z ww. zakresu. Z tej też przyczyny, nie można ich uznać za koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni w tej części należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się w dalszej części do wydatków poniesionych na wyposażenie biura - które jest również mieszkaniem Wnioskodawczyni - w meble, które są wykorzystywane tylko do działalności gospodarczej, wskazać wówczas należy na zapis art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Przepis art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi, że ? odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Definicja środków trwałych ? dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych, określona została w art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wskazanie składników majątku, które przy spełnieniu określonych w tym przepisie warunków uznać można za środki trwałe, które podlegają amortyzacji oraz w art. 22c ww. ustawy, w którym wymieniono również składniki majątku uznawane m.in. za środki trwałe, niepodlegające amortyzacji. Definicja środków trwałych została, więc dla celów podatkowych ściśle powiązana z pojęciem amortyzacji. Przy czym wskazać należy, że wydatki na ww. wyposażenie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio gdy ich wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ? nie przekracza 3 500 zł.

W myśl bowiem art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ? podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3 500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Zgodnie natomiast z art. 22f ust. 3 ww. ustawy ? odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3 500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3 500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo ? w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej lub prawnej, albo w miesiącu następnym.

Z przywołanych przepisów wynika zatem, że wyposażenie lokalu, które będzie wykorzystywane do prowadzonej działalności gospodarczej jako biuro, jeżeli wartość jednostkowa tego wyposażenia nie przekracza 3 500 zł i nie zostało ono zaliczone do środków trwałych ? można zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast w sytuacji, gdy elementy wyposażenia będą podlegały amortyzacji, to wówczas kosztem uzyskania przychodów będą odpisy amortyzacyjne według stawek ustawowych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni w tej części należało uznać za prawidłowe.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz uregulowania prawne, wskazać należy, że wydatki związane z procesem uzyskiwania tytułu doktora nauk prawnych i tytułu radcy prawnego, oraz wydatki na kursy języków obcych oraz na zakup książek i publikacji prawniczych nie spełniają przesłanek, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że wskazane we wniosku, a poniesione przez Wnioskodawczynię przed rozpoczęciem prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej wydatki, nie mogły (i nie mogą) obiektywnie przyczyniać się do osiągnięcia przychodu, bądź też służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, ponieważ źródło to w tym czasie nie istniało.

Natomiast wydatki poniesione na zakup mebli, które stanowią wyposażenie biura i są wykorzystywane tylko do pozarolniczej działalności gospodarczej będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tejże działalności gospodarczej bądź to bezpośrednio w miesiącu oddania ich do używania, bądź poprzez odpisy amortyzacyjne.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k?14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? tj. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.