Otrzymywane przez Wnioskodawczynię alimenty do wysokości 700 zł miesięcznie korzystają ze zwolnienia (...)

Otrzymywane przez Wnioskodawczynię alimenty do wysokości 700 zł miesięcznie korzystają ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 127 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Wobec tego, Wnioskodawczyni zobowiązana jest wykazać ją w zeznaniu rocznym.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2017 r. (data wpływu 24 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia alimentacyjnego - jest nieprawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE


W dniu 24 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia alimentacyjnego.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej. W dniu 9 października 2017 roku zostało rozwiązane małżeństwo Wnioskodawczyni poprzez rozwód z winy męża. Zgodnie z wyrokiem sądu z dnia 9 października 2017 roku zostały zasądzone alimenty na rzecz Wnioskodawczyni od byłego męża w wysokości 900 złotych miesięcznie. Jednocześnie sąd ustalił, że po rozwodzie byli małżonkowie będą korzystać ze wspólnego mieszkania: Wnioskodawczyni z parteru domu, były mąż z piętra domu.


Alimenty zasądzone na rzecz Wnioskodawczyni są skutkiem wcześniej zawartej ugody prowadzonej w czasie mediacji. Zgodnie z treścią umowy ugody alimenty w kwocie 900 zł, zostały przydzielone Wnioskodawczyni na:

  1. część w kwocie 500 zł z przeznaczeniem na spłatę przez Wnioskodawczynię ½ raty kredytu hipotecznego;
  2. część w kwocie 400 zł jako udział powoda (byłego męża) w ponoszeniu kosztów posiadania prawa do użytkowania piętra budynku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.


Czy nadwyżka przyznanych Wnioskodawczyni alimentów w kwocie ponad 700 zł podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?


Zdaniem Wnioskodawczyni, nadwyżka w kwocie 200 zł ponad kwotę alimentów wolnych od opodatkowania nie powinna podlegać opodatkowaniu. Zgodnie z treścią umowy ugody otrzymywane alimenty nie mogą być przeznaczone na cele osobiste czy zabezpieczenie przyszłości Wnioskodawczyni, ale w rzeczywistości stanowią one rekompensatę ponoszonych przez Wnioskodawczynię wydatków na utrzymanie domu w części należnej do użytkowania byłemu mężowi Wnioskodawczyni. Wszystkie opłaty związane z utrzymaniem całego domu stanowiącego nadal współwłasność Wnioskodawczyni i jej męża ponosi wyłącznie Wnioskodawczyni.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.


Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega co do zasady każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Zauważyć, należy, że powołany wyżej przepis wymienia określone rodzaje przychodów stanowiące pewien katalog o charakterze otwartym, a tym samym nie rozstrzyga w sposób ostateczny co jest przychodem z ?innych źródeł". Użycie przez ustawodawcę zwrotu ?w szczególności" przesądza, iż przedmiotowy katalog nie ma charakteru zamkniętego, wyczerpującego. Innymi słowy, przychody niemieszczące się w źródłach przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ww. ustawy i niewymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych przewidzianych w tej ustawie stanowią przychody z innych źródeł.

Z treści przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 9 października 2017 roku małżeństwo Wnioskodawczyni zostało rozwiązane przez rozwód. Zgodnie z wyrokiem sądu na rzecz Wnioskodawczyni zostały zasądzone alimenty w wysokości 900 złotych z przeznaczeniem na spłatę połowy raty kredytu hipotecznego oraz jako udział powoda w ponoszeniu kosztów posiadania prawa do użytkowania piętra budynku, w którym wspólnie z Wnioskodawczynią zamieszkuje.

Mając na uwadze tak przedstawiony opis stanu faktycznego oraz cytowane przepisy, uznać należy, że zasądzone na rzecz Wnioskodawczyni świadczenie stanowi przychód z innych źródeł. Konieczne jest zatem stwierdzenie, czy w związku z jego otrzymaniem na Wnioskodawczyni ciąży obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, jak również czy w analizowanym przypadku znajdzie zastosowanie wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wyjaśnić więc należy, że zgodnie art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów ustawy nie stosuje się do świadczeń na zaspokojenie potrzeb rodziny, o których mowa w art. 27 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, objętych wspólnością majątkową małżeńską. Z jego treści wynika więc, że wyłączenie z opodatkowania w nim uregulowane stosuje się do świadczeń objętych wspólnością majątkową małżeńską.

Z literalnego brzmienia powołanego przepisu wynika zatem, że wyłączeniu spod działania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają wyłącznie świadczenia na zaspokojenie potrzeb rodziny, o których mowa w art. 27 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, objęte wspólnością majątkową małżeńską.

Kwestie stosunków majątkowych w małżeństwie reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. ? Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682). Stosownie do art. 27 Kodeksu oboje małżonkowie obowiązani są, każdy według swych sił oraz swych możliwości zarobkowych i majątkowych, przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli. Zadośćuczynienie temu obowiązkowi może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o wychowanie dzieci i na pracy we wspólnym gospodarstwie domowym. Obowiązek ten ? jako wynikający z przepisu powszechnie obowiązującego ? powstaje z chwilą zawarcia małżeństwa i gaśnie z chwilą jego ustania, orzeczenia separacji lub unieważnienia. Rodzaj i zakres potrzeb, które powinny zostać zaspokojone, zależą od uzasadnionych indywidualnych okoliczności dotyczących każdego z członków rodziny.

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. Kodeksu, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W myśl art. 52 § 1 ww. Kodeksu, z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać ustanowienia przez sąd rozdzielności majątkowej. Natomiast, zgodnie art. 52 § 2 ww. Kodeksu, rozdzielność majątkowa powstaje z dniem oznaczonym w wyroku, który ją ustanawia. W wyjątkowych wypadkach sąd może ustanowić rozdzielność majątkową z dniem wcześniejszym niż dzień wytoczenia powództwa, w szczególności, jeżeli małżonkowie żyli w rozłączeniu.


Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że możliwość skorzystania z wyłączenia określonego w art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależniona jest od łącznego spełnienia wszystkich zawartych w tym przepisie przesłanek, a mianowicie:

  1. przyznane świadczenie musi być przeznaczone na zaspokojenie potrzeb rodziny,
  2. potrzeby rodziny muszą być zgodne z określonymi w art. 27 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego,
  3. świadczenie musi być objęte wspólnością majątkową małżeńską.

Należy podkreślić, że wszelkie wyłączenia i zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy ich dotyczące powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym przypadku zastosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie zachodzą przesłanki do wyłączenia z opodatkowania uzyskanego przez Wnioskodawczynię świadczenia z tytułu zaspokajania potrzeb rodziny. Fakt rozwiązania przez sąd małżeństwa Wnioskodawczyni i jej męża wyklucza zatem istnienie między byłymi małżonkami wspólności majątkowej, a zatem nie został spełniony jeden z warunków koniecznych dla skorzystania z ww. wyłączenia. Przepis art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na konieczność istnienia między małżonkami wspólności majątkowej. Powyższe oznacza, że w opisanej sytuacji alimenty zasądzone na rzecz Wnioskodawczyni od byłego małżonka nie jest objęte wyłączeniem przedmiotowym wskazanym w art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.


Wobec powyższego uznać należy, że wypłacane Wnioskodawczyni w związku rozwodem świadczenie stanowi alimenty będące przychodem o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.


Jednakże, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 127 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są alimenty:

  1. na rzecz dzieci, które nie ukończyły 25 roku życia, oraz dzieci bez względu na wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymują zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
  2. na rzecz innych osób niż wymienione w lit. a, otrzymane na podstawie wyroku sądu lub ugody sądowej, do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie 700 zł;

W konsekwencji uznać należy, że otrzymywane przez Wnioskodawczynię alimenty do wysokości 700 zł miesięcznie korzystają ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 127 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Wobec tego, Wnioskodawczyni zobowiązana jest wykazać ją w zeznaniu rocznym.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.


Zgodnie z art. 14 na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k?14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 , 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach ? (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z poźn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy)

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika