W zakresie opodatkowania i dokumentowania otrzymanych Świadczeń gwarancyjnych

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 9 listopada 2017 r. (data wpływu 13 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania otrzymanych Świadczeń gwarancyjnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania otrzymanych Świadczeń gwarancyjnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki komandytowo-akcyjnej. Spółka jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej jako: ?VAT?). Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest kupno i sprzedaż nieruchomości, a także wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Spółka jest w posiadaniu budynku biurowego oraz budynku restauracyjnego wraz z należącą do nich powierzchnią wspólną i magazynową oraz miejscami parkingowymi (dalej: ?Nieruchomość?).

Pod koniec września 2017 r. przeprowadzona została transakcja sprzedaży przez Zbywcę (jako akcjonariusza Spółki) oraz przez spółkę G. Sp. z o.o. (jako komplementariusza Spółki) 100% akcji Spółki na rzecz H. B.V. oraz ogółu praw i obowiązków komplementariusza na rzecz Grupy C., w tym spółki E. sp. z o.o. (dalej: ?Transakcja?).

W dacie Transakcji Nieruchomość była w całości wynajęta wiarygodnym najemcom. Przystępując do Transakcji Wnioskodawca zakładał, że Nieruchomość będzie generować dochód operacyjny pozwalający na osiągnięcie określonej stopy zwrotu z inwestycji. Zatem, cena za akcje oraz ogół praw i obowiązków komplementariusza Spółki została ustalona przy założeniu, że Nieruchomość będzie w pełni wynajęta do dnia 31 grudnia 2024 r. W celu zabezpieczenia interesów Spółki, pomiędzy Wnioskodawcą a Zbywcą została zawarta odrębna umowa gwarancyjna (Rental Guarantee Agreement, dalej: ?Umowa Gwarancyjna? lub ?Umowa?). Na mocy Umowy Zbywca udzielił gwarancji, iż - przez cały okres trwania Umowy, tj. do dnia 31 grudnia 2024 roku - nie wystąpi sytuacja ubytku w zakładanym dochodzie operacyjnym, spowodowana (i.) niewynajęciem powierzchni w Nieruchomości, (ii.) brakiem wydania powierzchni na rzecz najemców (pomimo podpisania umowy najmu) bądź (iii.) brakiem opłacenia pierwszego czynszu najmu (w odniesieniu do powierzchni wynajętych i wydanych najemcom). Umowa ta ma na celu zapewnienie Spółce zakładanego poziomu przychodów z tytułu wynajmu Nieruchomości, jakie zostałyby uzyskane, gdyby całość powierzchni Nieruchomości została wynajęta na założonych z góry warunkach (uwzględnionych w kalkulacji ceny sprzedaży akcji Spółki oraz ogółu praw i obowiązków komplementariusza), poszczególne powierzchnie biurowe byłyby w pełni wydane, a pierwszy czynsz został w całości opłacony.

Świadczenie z tytułu Umowy ma zatem charakter wyrównania wpłaconego na rzecz Spółki w razie ziszczenia się zdarzeń określonych w Umowie (niewynajęcia powierzchni w Nieruchomości, niewydania powierzchni na rzecz najemców, bądź braku zapłaty czynszu za pierwszy miesiąc umowy najmu), które prowadziłyby do tego, iż Spółka nie osiągnęłaby zakładanego poziomu dochodów operacyjnych z tytułu wynajmu powierzchni, bądź nie otrzymałaby od najemców odpowiedniego zwrotu kosztów eksploatacyjnych. Takie rozwiązanie ma zapewnić Wnioskodawcy utrzymanie płynności finansowej na okoliczność zajścia nieprzewidzianych bądź niekorzystnych dla Spółki zdarzeń.

Umowa gwarancyjna została zawarta na podstawie zasady swobody kształtowania umów zawartej w art. 353(1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm., dalej: ?Kodeks cywilny?), zgodnie z którym strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Cechą umów gwarancyjnych jest to, że gwarant przyjmuje w nich ryzyko związane z realizacją bądź niepowodzeniem określonego w umowie przedsięwzięcia.

Zatem, na podstawie Umowy, Zbywca zapewnił, iż Spółka w okresie gwarancji otrzyma od niego stosowne płatności (dalej: ?Świadczenia gwarancyjne?), które będą się składać z:

1. kwot płatności za niewynajęte powierzchnie znajdujące się w Nieruchomości, lub za powierzchnie wynajęte, ale niewydane na rzecz najemców, lub powierzchnie wynajęte oraz wydane na rzecz najemców, ale nieopłacone w zakresie pierwszego czynszu (Guarantee Payment for Vacant Premises),
   
   

W pewnym uproszczeniu, kwoty płatności będą ustalone na podstawie powierzchni (w m²) pomieszczeń biurowych, magazynowych i parkingowych (kwalifikowanych jako pomieszczenia niewynajęte / niewydane / nieopłacone w zakresie pierwszego czynszu [tzw. Vacant Premises]) oraz określonych stawek za m².

W przypadku podpisania umowy z nowym klientem na powierzchnie wcześniej niewynajęte (lub zajściem innych zdarzeń powodujących, że powierzchnie będą wynajęte / wydane / w pełni opłacone) może pojawić się również konieczność udzielenia opustów czynszowych [?rent rebates?] lub poniesienia przez Spółkę ciężaru potencjalnych innych bonifikat / zachęt na rzecz najemców [?Tenant Incentives?] innych niż koszty wykończenia pomieszczeń zgodnie z potrzebami najemców. W takich przypadkach, powyższe płatności gwarancyjne będą również podwyższane o wartość takich opustów oraz bonifikat. Płatności gwarancyjne będą natomiast pomniejszane o ewentualne kwoty czynszów uzyskane w związku z wynajęciem / wydaniem / opłaceniem niewynajętych wcześniej powierzchni, jak również kwoty zabezpieczeń zaliczone na poczet czynszu.

2. kwot płatności za opłaty eksploatacyjne - w części proporcjonalnej do powierzchni wymienionych w lit. a. powyżej wobec całości powierzchni Nieruchomości (Guarantee Payment for Service Charges).
   
   

Kwoty płatności za opłaty eksploatacyjne będą ustalone na podstawie powierzchni (w m²) pomieszczeń biurowych (kwalifikowanych jako pomieszczenia niewynajęte / niewydane / nieopłacone [tzw. Vacant Premises]) oraz ustalonych stawek za m². Płatności te będą pomniejszane o ewentualne kwoty uzyskane od najemców w związku z wynajęciem / wydaniem / opłaceniem niewynajętych wcześniej powierzchni.

Kalkulacji wartości oraz wypłaty Świadczeń gwarancyjnych, o których mowa w punktach a. i b., dokonuje się w okresach miesięcznych.

Przez czas obowiązywania Umowy, Zbywca będzie miał możliwość reklamowania i poszukiwania potencjalnych Nabywców (na swój koszt) w stosunku do niewynajętych powierzchni (tzw. Vacant Premises). Z tytułu zobowiązania do wypłaty Świadczeń gwarancyjnych Zbywca nie otrzymuje ani nie otrzyma w przyszłości żadnego ekwiwalentnego świadczenia, w tym w szczególności nie uzyska prawa do korzystania z powierzchni Nieruchomości objętej gwarancją (w tym niewynajętych powierzchni), nie będzie uzyskiwał żadnych korzyści, ani też korzystał z jakichkolwiek usług wykonywanych przez Spółkę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Świadczenia gwarancyjne, które Zbywca zobowiązał się wypłacić Spółce w związku z realizacją zapisów Umowy Gwarancyjnej, będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT?
2. Czy dla udokumentowania otrzymanych Świadczeń gwarancyjnych Spółka będzie zobowiązana wystawiać faktury VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Świadczenia gwarancyjne (łącznie z rozliczeniem z tytułu opłat eksploatacyjnych), które Zbywca zobowiązał się wypłacić Spółce w związku z realizacją zapisów Umowy Gwarancyjnej, nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT (tj. pozostaną poza zakresem przedmiotowym ustawy o VAT).

Ad. 2

Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokumentowania otrzymanych Świadczeń gwarancyjnych fakturami VAT. Właściwym postępowaniem Spółki będzie w tym przypadku wystawienie not księgowych dokumentujących otrzymanie płatności z tytułu zawartej Umowy.

Uzasadnienie

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl postanowień art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT, poprzez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Ponieważ przedmiotem Umowy nie jest dostawa towarów, zapisy Umowy należy rozpatrywać w kontekście świadczenia usług.

Stosownie do postanowień art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Stosownie do ugruntowanej linii interpretacyjnej (por. np. interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 września 2017 r., nr 0114-KDIP4.4012.322.2017.1.AS), pod pojęciem usługi (świadczenia) w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Aby tak się stało muszą zostać spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia, lub
  

• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  
  

Należy podkreślić, że aby świadczenie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT jako usługa, oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych (por. np. interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 31 sierpnia 2017 r. nr 0113-KDIPT1-3.4012.265.2017.2.JM).

Zatem, dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdy:

• istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego i są konsekwencją wykonania świadczenia, lub
  

• dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.
  
  
  

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, jeżeli zajdą przewidziane w Umowie Gwarancyjnej okoliczności, Zbywca zobowiązany będzie do wypłaty na rzecz Spółki Świadczeń gwarancyjnych. Jednocześnie, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do wykonania żadnego świadczenia wzajemnego w zamian za otrzymaną kwotę Świadczeń gwarancyjnych i faktycznie Zbywca żadnego świadczenia (dostawy towaru albo wykonanej usługi) w zamian za Świadczenia gwarancyjne od Spółki nie otrzyma. Należy zauważyć, że Zbywca wypłaci środki pieniężne jedynie w konsekwencji przyjętej na siebie funkcji gwaranta wynajmu wszystkich powierzchni, a w konsekwencji uzyskania określonego poziomu zysków operacyjnych z najmu Nieruchomości przez Wnioskodawcę. Wypłata przez Zbywcę Świadczeń gwarancyjnych będzie miała zatem charakter wyrównania, doprowadzając do stanu zgodnego z zapewnieniem Zbywcy jako gwaranta.

Spółka pragnie również zaznaczyć, że w niniejszym stanie faktycznym brak jest podstaw by twierdzić, że Spółka uzyskuje jakiekolwiek bezpośrednie korzyści w związku z otrzymaniem przez nią Świadczeń gwarancyjnych (poza tymi Świadczeniami gwarancyjnymi). Wypłata Świadczeń gwarancyjnych stanowić ma jedynie swego rodzaju rekompensatę za utracone, a oczekiwane korzyści majątkowe, które Spółka przewidywała osiągnąć.

W związku z tym, w przypadku wypłaty Świadczeń gwarancyjnych na rzecz Spółki nie zostaną łącznie spełnione przesłanki konieczne do uznania Świadczeń gwarancyjnych za usługę. Świadczenia gwarancyjne zostaną otrzymane jedynie w wyniku wykonania Umowy Gwarancyjnej, jako konsekwencja niezrealizowania gwarantowanych przez Zbywcę zdarzeń gospodarczych. W konsekwencji, nie będą więc objęte zakresem opodatkowania podatkiem VAT. Czynność przekazania kwot pieniężnych, niebędących wynagrodzeniem za usługę, nie podlega bowiem opodatkowaniu VAT.

Zaprezentowana argumentacja w przedmiocie wzajemności świadczeń jako warunku koniecznego do uznania usługi za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT znajduje szerokie poparcie w orzecznictwie krajowych sądów administracyjnych, jak i Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Szczególnie trafnie kwestię tę ujął WSA w Kielcach w wyroku z dnia 15 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Ke 89/12 w którym stwierdził, że ?świadczenie usług podlega opodatkowaniu tylko wtedy, gdy pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, na podstawie którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych. Aby usługa podlegała obowiązkowi podatkowemu z tytułu VAT koniecznym warunkiem jest by świadczona była odpłatnie, przy czym pomiędzy czynnością podlegającą opodatkowaniu (usługą), a wynagrodzeniem otrzymanym z tytułu jej wyświadczenia musi istnieć bezpośredni, czytelny i dostrzegalny związek?. Ponadto, w wyroku z dnia 29 października 2009 r. C-246/08 Europejski Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazał, że jeżeli usługodawca świadczy usługi bez bezpośredniego świadczenia wzajemnego, brak jest podstawy opodatkowania, w związku z czym usługi te nie podlegają podatkowi VAT (teza 43). Świadczenie usług tylko wtedy dokonywane jest odpłatnie w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy, jeżeli pomiędzy usługodawcą i usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych, a wynagrodzenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywisty ekwiwalent usługi świadczonej na rzecz usługobiorcy (teza 44). Należy wskazać, że kwestia odpłatności i bezpośredniego związku pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym wynagrodzeniem była wielokrotnie podnoszona w orzecznictwie Trybunału (por. wyrok z dnia 8 marca 1988 r., w sprawie 102/86, wyrok z dnia 26 czerwca 2003 r., w sprawie C-305/01, wyrok z dnia 3 marca 1994 r., w sprawie C-16/93).

Bezpośrednio do kwestii płatności gwarancyjnych odniósł się natomiast Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 5 kwietnia2017 r., nr 1462-IPPP3.4512.118.2017.2.RD, w której uznał, że: ? Umowa gwarancyjna, w wyniku której Spółka jest zobowiązana do dokonywania płatności (za niewynajęte powierzchnie, opłaty eksploatacyjne oraz jednorazową opłatę za niezrealizowane przez Spółkę prace wykończeniowe nieuwzględnione w kalkulacji ceny sprzedaży lub powierzchni, które pozostaną niewynajęte po wygaśnięciu Umowy) na rzecz Nabywcy Nieruchomości, nie ma charakteru świadczeń wzajemnych. Celem zawartej Umowy jest zapewnienie Nabywcy zakładanego poziomu przychodów z tytułu wynajmu nieruchomości, jakie powstałyby, gdyby całość powierzchni Budynku została wynajęta na założonych z góry warunkach. Przekazanie gwarantowanych kwot (Świadczenia gwarancyjne łącznie z rozliczeniem z tytułu opłat eksploatacyjnych), których celem, jak wskazano, jest zapewnienie określonego poziomu dochodów, stanowi czynność jednostronną. Nabywca nie będzie zobowiązany do wykonania żadnego ekwiwalentnego świadczenia wzajemnego w zamian za otrzymane Świadczenie gwarancyjne, tj. nie będzie zobowiązany do wykonania jakiejkolwiek usługi, bądź do powstrzymania się od dokonania określonych czynności lub do tolerowania określonych czynności lub sytuacji. Z tytułu wypłacenia Świadczeń gwarancyjnych Spółka nie otrzyma żadnego wynagrodzenia, ani też świadczeń wzajemnych np. prawa do eksploatacji lokali w Nieruchomości objętej gwarancją. Zatem należy stwierdzić, że czynność przekazania Świadczeń gwarancyjnych (łącznie z rozliczeniem opłat eksploatacyjnych), które Zbywca będzie zobowiązany wypłacić Spółce w związku z realizacją zapisów Umowy, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż przekazanie środków finansowych w omawianym przypadku nie stanowi ani dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, ani świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.?

Podkreślenia wymaga to, że w tym zakresie organy podatkowe prezentują jednolitą linię orzeczniczą. W analogicznym stanie faktycznym zostały również wydane następujące interpretacje indywidualne:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 lipca 2014 r., nr IPPP3/443-432/14-2/MKw, w której uznał stanowisko wnioskodawcy dotyczące wypłaty świadczeń gwarancyjnych za niestanowiących świadczenia usług w rozumieniu ustawy o VAT za prawidłowe;
  

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 listopada 2012 r., nr IPPP1 /443-745/12-2/ISZ, w której uznał, że: ?wypłata świadczenia gwarancyjnego nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. W opisanej sprawie przekazanie określonej kwoty pieniędzy nie stanowi również wynagrodzenia za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. W wyniku wypłaty środków nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania żadnym towarem jak jego właściciel.?
  
  
  

W podobnym kontekście wypowiedział się również Sąd Najwyższy, który w wyroku z dnia 9 listopada 2006 r. (sygn. akt IV CSK 208/2006) stwierdził, że dopuszczalne jest zawarcie umowy gwarancji obejmującej inne ryzyko niż niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania. Istotą takiej umowy może być także zapewnienie jej beneficjentowi określonego przysporzenia majątkowego na określonych w umowie warunkach.

Reasumując, wypłata Świadczeń gwarancyjnych przez Zbywcę na rzecz Spółki nie będzie stanowić świadczenia usług w rozumieniu ustawy o VAT. Wykonanie zawartej Umowy Gwarancyjnej będzie miało charakter rekompensaty za utracone przychody / wyrównania z tytułu nieosiągnięcia odpowiedniego poziomu przychodów z wynajmu powierzchni. W zamian za Świadczenie gwarancyjne Spółka nie będzie zobowiązana do żadnego świadczenia wzajemnego na rzecz Zbywcy. W konsekwencji, zdaniem Spółki, opisanych w stanie faktycznym Świadczeń gwarancyjnych nie można uznać za wynagrodzenie z tytułu jakichkolwiek czynności opodatkowanych podatkiem VAT wymienionych w art. 5 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Zatem, należy uznać, że wypłacane na rzecz Spółki Świadczenia gwarancyjne nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT (tj. pozostaną poza zakresem przedmiotowym ustawy o VAT).

Ad. 2

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnicy są obowiązani wystawić m.in. fakturę dokumentującą wykonanie czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, a dokonanych na rzecz innego podatnika podatku. W świetle art. 106e ust. 1 ustawy o VAT faktura taka powinna stwierdzać w szczególności datę dokonania sprzedaży, datę wystawienia, cenę jednostkową bez podatku, wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, itd.

W ramach Umowy, Spółce przysługiwać będzie prawo do otrzymywania od Zbywcy Świadczeń gwarancyjnych zapewniających Spółce przez okres trwania Umowy uzyskanie płynności finansowej bazującej na z góry ustalonym poziomie gwarantowanego czynszu. Zgodnie z argumentacją przytoczoną w uzasadnieniu do pytania nr 1, realizacja zapisów Umowy nie będzie stanowiła dostawy towarów ani świadczenia usług w rozumieniu ustawy o VAT. Tym samym, otrzymanie Świadczenia gwarancyjnego nie będzie skutkowało po stronie Spółki otrzymania zapłaty z tytułu sprzedaży w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT. Nie powstanie również obowiązek podatkowy w podatku VAT określony przepisami art. 19a ust. 1 ustawy o VAT. W rezultacie, otrzymanie Świadczeń gwarancyjnych nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że otrzymane Świadczenia gwarancyjne nie powinny być dokumentowane przez Wnioskodawcę fakturami VAT. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że powinien będzie w takiej sytuacji wystawić notę księgową, która jest uniwersalnym dokumentem księgowym służącym dokumentowaniu transakcji w sytuacji, gdy nie mają zastosowania przepisy ustawy VAT (por. np. interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 lutego 2014 r., nr ILPP1/443-979/13-4/HW). Nota księgowa nie jest dokumentem przewidzianym przez przepisy o podatku VAT i jako taka nie jest objęta regulacją tych przepisów. Należy również stwierdzić, że nie będzie przeciwwskazań na gruncie przepisów dotyczących podatku VAT dla dokumentowania notami księgowymi płatności dokonywanych w ramach wskazanej Umowy.

Reasumując, ze względu na to, że otrzymanie Świadczeń gwarancyjnych nie będzie dotyczyło czynności opodatkowanych w rozumieniu ustawy o VAT, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokumentowania otrzymanych Świadczeń gwarancyjnych fakturami VAT. Właściwym postępowaniem Wnioskodawcy będzie w tym przypadku wystawienie not księgowych dokumentujących otrzymanie płatności z tytułu zawartej Umowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie wskazuje się, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie się pokrywał z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k?14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
  

• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  
  

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.