Brak opodatkowania czynności sprzedaży nieruchomości niezabudowanych.

Brak opodatkowania czynności sprzedaży nieruchomości niezabudowanych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2017 r. (data wpływu 2 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 5 października 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności sprzedaży nieruchomości niezabudowanych ? jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 2 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 5 października 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności sprzedaży nieruchomości niezabudowanych.



We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Postanowieniem Sądu Rejonowego w ? z dnia ?. sygn. ? spadek po zmarłym w dniu 11 lipca 2011 r. ojcu ? nabył Pan wraz z siostrą w udziale po 1/2 każde. Przedmiotem spadku były m.in. nieruchomości niezabudowane stanowiące grunty rolne położone w ?, obręb nr 126, oznaczone jako:


  1. działki nr 3/3, 3/7, 3/9, 3/13, 69/1, 69/4 o powierzchni 12,2296 ha, księga wieczysta KW nr ?,
  2. działka nr 325/4 o powierzchni 0,1471 ha, księga wieczysta KW nr ?,
  3. działka nr 72/1 o powierzchni 0,1263 ha, księga wieczysta KW nr ?.


Nieruchomości te stanowią Pana i siostry majątek osobisty.


Wymienione działki gruntu znajdowały się w granicach obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu między N. i J. w ? uchwalonym uchwałą Rady Miejskiej w ? nr ?z dnia ?. i leżały na terenie o równym przeznaczeniu m.in.: ?K? ? projektowana trasa komunikacyjna, ?Z? ? zieleń urządzona, ?ZI? ? zieleń izolacyjna, ?U? ? usługi ogólnomiejskie, ?US? ? usługi rekreacyjno-sportowe. W związku z tym nieruchomości te nie stanowią nieruchomości rolnej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 2052 z późn. zm.) oraz art. 461 ustawy Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.).

Od ww. działek naliczany jest przez Miasto ? podatek rolny.

Zgłoszenie o nabycie własności praw majątkowych do Urzędu Skarbowego w ? nastąpiło w dniu 10 stycznia 2012 r. na druku SD-Z2.

Obecnie dla tego terenu na podstawie uchwały nr ? Rady Miasta ? sporządzany jest nowy miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla terenu położonego pomiędzy N. i J. część ?B?. Dla części ?C? miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego został już uchwalony. Nowy plan zwiększa powierzchnię terenów przeznaczonych na cele usługowe oraz wprowadza zamiast terenów zieleni izolacyjnej tereny przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową.

Po uchwaleniu zmienionego planu i po okresie kiedy stanie się on obowiązujący na całym obszarze zamierza Pan wspólnie z siostrą wydzielić tereny o różnym przeznaczeniu w granicach określonych przez linie rozgraniczające i sprzedać je różnym nabywcom, w różnych okresach czasu (część gruntów zostanie nabyta przez Gminę na cele publiczne).

Jednocześnie poinformował Pan, że jako osoba fizyczna nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Nie był i nie jest ?płatnikiem? podatku VAT.

Nieruchomości mające być przedmiotem transakcji m. in. ze względu na planowaną sprzedaż nie były zgłaszane do programów dopłat w ramach wsparcia bezpośredniego (Dz.U z 2017 poz. 278 z późn. zm.).


W uzupełnieniu wniosku z dnia 5 października 2017 r. wskazał Pan, że:


  1. Działki nr 3/3, 3/7, 3/9, 3/13, 69/1, 69/4 ,325/4, 72/1 od momentu ich nabycia w drodze spadku do momentu podjęcia decyzji o ich sprzedaży nie były użytkowane rolniczo, ponieważ od ponad 30 lat stanowiły odłogi,
  2. Nieruchomości te nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

    Były objęte umową przedwstępnej sprzedaży zawartej przez spadkodawcę, która wygasła 30 grudnia 2014 r.

  3. W przeszłości nie nabywał Pan i nie zbywał innych nieruchomości (oprócz wymienionych we wniosku, które będą przedmiotem zbycia).
  4. W przyszłości planuje Pan zbycie innych nieruchomości stanowiących działki nr 109/2, 140/6 i 78, KW ?, które również były przedmiotem spadku (istniejące siedlisko zabudowane domem mieszkalnym i budynkami gospodarczymi).
  5. W związku ze sprzedażą ww. nieruchomości prowadzenie spraw związanych z przygotowaniem do sprzedaży i sprzedaż ww. nieruchomości zleci Pan wyspecjalizowanej firmie.


Przeznaczenie sprzedawanych działek po uchwaleniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla tego terenu przedstawia się następująco:


  • działka nr 3/3 pow. 0,30 ha - droga publiczna;
  • działka nr 3/7 pow. 0,72 ha - droga publiczna, 0,12 ha zieleń izolacyjna;
  • działka nr 3/9 pow. 0,25 ha - zieleń parkowa;
  • działka nr 3/13 pow. 2,71 ha - zabudowa usługowo - handlowa, pow. 5,97 ha zieleń parkowa, pow. 1,69 ha zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna;
  • działka nr 69/1 pow. 0,13 ha - zabudowa usługowo - handlowa;
  • działka nr 69/4 pow. 0,33 ha - droga publiczna;
  • działka nr 72/1 pow. 0,12 ha - zabudowa usługowo - handlowa;
  • działka nr 325/4 pow. 0,15 ha - zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna.


Tereny o tym samym przeznaczeniu występujące w sąsiadujących ze sobą działkach mogą być zbywane łącznie.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:


Czy sprzedaż działek nr 3/3, 3/7, 3/9, 3/13, 69/1, 69/4, 325/4, 72/1 w całości lub po ich podziale wynikającym z ich różnego przeznaczenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego różnym nabywcom, w różnym okresie czasu, nie będzie działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, jako sprzedaż z majątku osobistego i czy w zakresie takiej sprzedaży nie będzie Pan podatnikiem VAT?



Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ czynności sprzedaży nieruchomości w sposób wielokrotny będzie on dokonywać jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej z majątku osobistego, w celu niezwiązanym z wykonywaniem działalności handlowej, nie powinny być one objęte podatkiem VAT.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.



W myśl regulacji zawartej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ?ustawą?, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary ? stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy ? rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy ? przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ww. ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu powołanego art. 7 podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L. 347 z 11.12.2006, str. 1 z późn. zm.), ?podatnikiem? jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. ?Działalność gospodarcza? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. ?Teren budowlany? to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Pojęcia ?podatnik? i ?działalność gospodarcza?, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Natomiast działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W tym miejscu wskazać należy, że w przedmiocie opodatkowania sprzedaży działek służących do działalności rolniczej, przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego gminy pod zabudowę mieszkaniowo-usługową, a nabytych jako grunty rolne, wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10).

Udzielając odpowiedzi na postawione w tym temacie pytania prejudycjalne, Trybunał wskazał, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie, zdaniem Trybunału, okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast, wyjaśnił Trybunał, w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Dla ustalenia zawodowego profilu działalności istotne będą takie okoliczności, jak np.: uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, a także uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W powyższej kwestii wypowiedział się także Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale siedmiu sędziów z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07), orzekając, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. W ocenie NSA, ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Z kolei w wyroku z dnia 27 października 2009 r. (sygn. akt I FSK 1043/08) Naczelny Sąd Administracyjny wyeksponował okoliczność, że przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18 października 2011 r. sygn. I FSK 1536/10 wymienił również, że na działalność zorganizowaną prowadzoną przez osobę fizyczną, mogą wskazywać takie działania, jak uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, czy też wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru.

Podkreślić należy, że powyższe orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjny, np. NSA z dnia 23 stycznia 2014 r. (sygn. akt I FSK 143/13), z dnia 17 grudnia 2013 r. (sygn. akt I FSK 114/13), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 10 października 2013 r. (sygn. akt I SA/Po 379/13), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

Z opisu sprawy wynika, że w 2011 r. postanowieniem Sądu Rejonowego nabył Pan wraz z siostrą spadek po zmarłym ojcu w udziale po 1/2 każde. Przedmiotem spadku były m.in. nieruchomości niezabudowane stanowiące grunty rolne, oznaczone jako działki nr 3/3, 3/7, 3/9, 3/13, 69/1, 69/4, 325/4, 72/1. Obecnie dla części tych gruntów (część ?B?) sporządzany jest nowy miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Dla części ?C? miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego został już uchwalony. Nowy plan zwiększa powierzchnię terenów przeznaczonych na cele usługowe oraz wprowadza zamiast terenów zieleni izolacyjnej, tereny przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową. Po uchwaleniu zmienionego planu i po okresie kiedy stanie się on obowiązujący na całym obszarze, zamierza Pan wspólnie z siostrą wydzielić tereny o różnym przeznaczeniu i sprzedać je różnym nabywcom, w różnych okresach czasu. Od momentu nabycia niniejszych gruntów w drodze spadku do momentu podjęcia decyzji o ich sprzedaży nie były użytkowane rolniczo, ponieważ od ponad 30 lat stanowiły odłogi. Nieruchomości te nie były również przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. W przyszłości planuje Pan zbycie innych nieruchomości stanowiących działki, które również były przedmiotem spadku (istniejące siedlisko zabudowane domem mieszkalnym i budynkami gospodarczymi). W związku ze sprzedażą ww. nieruchomości prowadzenie spraw związanych z przygotowaniem do sprzedaży i sprzedaż ww. nieruchomości zleci Pan wyspecjalizowanej firmie. Jednocześnie poinformował Pan, że jako osoba fizyczna nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Nie był i nie jest ?płatnikiem? podatku VAT.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie wystąpiły okoliczności, które łącznie wskazują, że sprzedaż działek opisanych we wniosku należy uznać za działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ww. ustawy i która podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Istotnym faktem jest to, że przed sprzedażą nieruchomości zamierza Pan z własnej inicjatywy dokonać podziału nieruchomości. W związku z planowaną sprzedażą ww. nieruchomości prowadzenie spraw związanych z przygotowaniem do sprzedaży i ich sprzedaż zleci Pan wyspecjalizowanej firmie. W przyszłości planuje Pan również zbycie innych nieruchomości stanowiących działki, które także były przedmiotem spadku (istniejące siedlisko zabudowane domem mieszkalnym i budynkami gospodarczymi).

Powyższe działania podjęte przez Pana - wbrew stanowisku zawartemu we wniosku -świadczą o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W związku z powyższym, stwierdzić należy, że dokonując czynności sprzedaży działek w sposób opisany we wniosku, działać będzie Pan jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Działania podejmowane przez Pana nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zatem dostawy terenu przeznaczonego pod zabudowę nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, lecz z uwagi na jej zorganizowany charakter, spełnione zostały warunki do uznania jej za realizowaną przez podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, w ramach działalności gospodarczej.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu stanowi dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według stawki określonej w art. 41 ust. 1 tej ustawy.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane ? zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy ? rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu ? zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z cytowanych przepisów wynika, że nie jest terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę. Analogicznie, w przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy. W zależności od rodzaju inwestycji będzie to albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego, albo decyzja o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego ? jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy ? jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen ? ?teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę?.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33 w zgodny sposób odpowiada zatem także treści orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższej analizy wynika, że nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi ? są zwolnione od podatku VAT.


Przeznaczenie sprzedawanych działek, jak wynika z opisu sprawy, po uchwaleniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla tego terenu przedstawia się następująco:


  • działka nr 3/3 pow. 0,30 ha - droga publiczna;
  • działka nr 3/7 pow. 0,72 ha - droga publiczna, 0,12 ha zieleń izolacyjna;
  • działka nr 3/9 pow. 0,25 ha - zieleń parkowa;
  • działka nr 3/13 pow. 2,71 ha - zabudowa usługowo - handlowa, pow. 5,97 ha zieleń parkowa, pow. 1,69 ha zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna;
  • działka nr 69/1 pow. 0,13 ha - zabudowa usługowo - handlowa;
  • działka nr 69/4 pow. 0,33 ha - droga publiczna;
  • działka nr 72/1 pow. 0,12 ha - zabudowa usługowo - handlowa;
  • działka nr 325/4 pow. 0,15 ha - zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna.


Zatem planowana przez Pana dostawa wydzielonych działek nr 3/3, 3/7, 3/13, 69/1, 69/4, 325/4, 72/1, stanowiących tereny budowlane, w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podstawową stawką podatku w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1, w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Jedynie w odniesieniu do planowanej sprzedaży działki oznaczonej nr 3/9, która po uchwaleniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, stanowić będzie tereny zieleni parkowej, możliwe będzie zastosowanie zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.


Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k?14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:


  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 11-041 Olsztyn, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).


Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika