Czy przyznana Podatnikowi przez Wydział Zarządzania Kryzysowego Mazowieckiego Urzędu Wojewódzkiego (...)

W myśl art. 14a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego (...), na pisemne zapytanie podatnika płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Zgodnie z art. 14a § 4 cyt. ustawy udzielenie interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Organ odwoławczy /art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej/ w drodze decyzji zmienia lub uchyla postanowienie, o którym mowa w art. 14a § 4 z urzędu, jeżeli postanowienie rażąco narusza prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym także jeżeli niezgodność z prawem jest wynikiem zmiany przepisów.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważa, iż w orzecznictwie sądowo-administracyjnym utrwalił się pogląd o formalnym rozumieniu pojęcia 'rażące naruszenie prawa'. Sprowadza się on do stwierdzenia, że rażące naruszenia prawa zachodzi wówczas, gdy w niewątpliwym stanie prawnym, istnieje oczywista sprzeczność pomiędzy treścią przepisu, a wydanym przez organ rozstrzygnięciem.

Według Słownika Języka Polskiego /Warszawa 1993, t. III s. 24/ 'rażący' to dający się łatwo stwierdzić, wyraźny, oczywisty, niewątpliwy, bezsporny.

Przedstawione rozumienie pojęcia 'rażące naruszenie prawa', prowadzi do wniosku, że Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego, wydając przedmiotowe postanowienie naruszył prawo w sposób wskazany powyżej.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego na podstawie art. 8 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw /Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 197 ze zm./, Stronie na 2005 rok, stosownie do ustawy budżetowej została przyznana dotacja w kwocie brutto 2.562,00 zł. W tym VAT 22% w wysokości 462,00 zł. Dotacja ta zgodnie z powołaną wyżej ustawą jest przeznaczona na magazynowanie, wymianę, konserwację oraz utrzymanie odpowiedniego poziomu ilościowego i jakościowego rezerw.

W tym miejscu Dyrektor Izby Skarbowej zauważa, iż w myśl art. 8 ust. 1 i 2 w/w ustawy, organy, o których mowa w art. 4, nakładają na przedsiębiorców zadania i obowiązki w zakresie magazynowania rezerw, ich wymiany, konserwacji oraz utrzymywania odpowiedniego poziomu ilościowego i jakościowego rezerw. Zgodnie z ust. 2 art. 8 tej ustawy realizacja zadań i obowiązków, o których mowa w ust. 1, jest odpłatna na warunkach określonych w umowach cywilnoprawnych zawartych między przedsiębiorcami a uprawnionymi organami.

Tak więc w świetle obowiązujących przepisów o rezerwach państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw, przyznane Stronie kwoty przeznaczone na konserwację, magazynowanie, wymianę i utrzymanie odpowiedniego poziomu ilościowego i jakościowego rezerw, nie stanowią dotacji w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Z przepisu art. 8 ust. 2 cyt. ustawy o rezerwach państwowych wynika bowiem, iż są to kwoty przeznaczone na realizację umów cywilnoprawnych, które to umowy podlegają opodatkowaniu 22% stawką podatku od towarów i usług.

Tym samym organ pierwszej instancji nie wyjaśniając dokładnie stanu faktycznego i traktując przedmiotowe kwoty, wbrew zapisom ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw /Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 197 ze zm./ jako kwoty dotacji, rażąco naruszył prawo.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak sentencji decyzji.