Dotyczy zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w kwestii ustalenia właściwego dla (...)

We wniosku z dnia 26.04.2006r. Pan Marcin D. podał, że jest zameldowany na stałe w Gdańsku - Brzeźnie , posiada tam udział w rodzinnym domu, rodzinę, miejsce urodzenia oraz zamieszkuje tam, gdy nie wykonuje pracy zawodowej.

Jednocześnie oświadczył, że zwykle przebywa jednak w Warszawie gdzie pracuje i gdzie mieści się siedziba jego firmy.

Z załączonego do wniosku wyjaśnienia wynikało ponadto, że w Warszawie posiada miejsce zamieszkania jego żona.

Zdaniem Pana Marcina D. silny związek emocjonalny łączący go z Gdańskiem stanowi przesłankę do uznania tego miasta za jego miejsce zamieszkania.

W dniu 28.07.2006r. Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa - Wola wydał postanowienie nr US40-NIP/4001/25/06, w którym ocenił stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 26.04.2006r. za nieprawidłowe i stwierdził, że przedstawiony stan faktyczny wskazuje, że miejscem zamieszkania Pana Marcina D. jest Warszawa. Powyższe postanowienie jest przedmiotem wniesionego w terminie zażalenia, w którym Strona wnosi o uchylenie zaskarżonego rozstrzygnięcia i uznanie, że miejscem zamieszkania Strony jest Gdańsk, a właściwym miejscowo organem podatkowym - Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego w Gdańsku. Strona podnosi, że dwa niezbędne elementy, które zgodnie z art. 25 Kodeksu cywilnego stanowią podstawę do uznania danej miejscowości za miejsce zamieszkania osoby fizycznej, w jej przypadku, nie występują kumulatywnie.

Pan Marcin D. twierdzi, że warunek zamiaru stałego pobytu w Warszawie nie został spełniony, gdyż zawsze miał i ma dalej zamiar stałego zamieszkania w Gdańsku, a Warszawę traktuje jako tymczasowe miejsce pracy. Podnosi ponadto, że miejsce zamieszkania jego żony traci aktualnie swoje znaczenie, gdyż w najbliższym czasie rozwodzi się i nie zamieszkuje już od dawna wspólnie z małżonką. Nie zgadza się też z twierdzeniem, że zwykle przebywa w Warszawie, gdyż wolny czas spędza w Gdańsku, a w Warszawie przebywa tylko w dni robocze, co ma silny związek z miejscem pracy, a nie więzią emocjonalną.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdza, co następuje.

Zgodnie z art. 17 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa /Dz. U. z 2005r. nr 8, poz. 60 ze zm./, jeżeli ustawy podatkowe nie stanowią inaczej, właściwość miejscową organu podatkowego ustala się według miejsca zamieszkania lub siedziby podatnika.

W myśl art. 45 ust. 1b ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz. U. z 2000r. nr 14, poz. 176 ze zm./ urzędem skarbowym, właściwym dla podatnika do złożenia zeznania podatkowego, jest urząd skarbowy właściwy według miejsca zamieszkania podatnika w ostatnim dniu roku podatkowego, a gdy zamieszkanie na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej ustało przed tym dniem - według ostatniego miejsca zamieszkania na jej terytorium.

Stosownie do art. 4 pkt 3 ppkt a ustawy z dnia 13 października 1995r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników /Dz. U z 2004r. nr 269, poz.2681/ ewidencji podatników podatku dochodowego dokonuje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach tego podatku.

Przepisy prawa podatkowego odwołują się zatem przy ustalaniu właściwości miejscowej organu podatkowego do pojęcia 'miejsce zamieszkania', jednakże nie zawierają jego definicji.

Zawarta w art. 25 Kodeksu cywilnego definicja 'miejsca zamieszkania' stanowi, że miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Natomiast art. 28 k.c wskazuje, że można mieć tylko jedno miejsce zamieszkania.

Z powyższych uregulowań wynika, że do uznania danej miejscowości za miejsce zamieszkania osoby fizycznej muszą wystąpić kumulatywnie dwie przesłanki:

1. zewnętrzna tj. faktyczne przebywanie w danej miejscowości,
2. wewnętrzna tj. zamiar stałego pobytu, który wynika z samego zachowania danej osoby i polega na założeniu ośrodka interesów życiowych w określonej miejscowości.

Miejsca zamieszkania nie ocenia się zatem wyłącznie według miejsca stałego zameldowania danej osoby, czy też posiadanego obywatelstwa, ponieważ nie decyduje o tym żaden formalny dokument, lecz szereg różnych zdarzeń i okoliczności.

Przepis art. 14a § 2 Ordynacji podatkowej stanowi, że podatnik składający wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego jest zobowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie. Natomiast zgodnie z art. 14a § 3 Ordynacji podatkowej udzielona przez organ podatkowy interpretacja zawiera ocenę prawną stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

Z przedstawionego przez Stronę dla uzyskania interpretacji organu podatkowego stanu faktycznego wynikało, że Pan Marcin D. pracuje w Warszawie, gdzie mieści się siedziba jego firmy i gdzie zamieszkuje jego małżonka. W Gdańsku był zameldowany i zamieszkiwał tam, gdy nie wykonywał pracy zawodowej.

Powyższe fakty wskazują na to, że ośrodkiem interesów życiowych Strony była Warszawa, gdzie mieszkała, faktycznie przebywała i skupiał się jej ośrodek osobistych interesów. Przedstawiony stan faktyczny prowadzi również do stwierdzenia, że przebywanie Strony w Warszawie było powiązane z dwiema przesłankami określającymi przebywanie w danej miejscowości z zamiarem stałego pobytu, i tak:

• przebywanie ze względu na miejsce pracy / siedziba firmy/,
• przebywanie ze względu na miejsce zamieszkania żony.

Reasumując, stwierdzić należy, że w dniu wydania przez Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa - Wola postanowienia przedstawiony przez Stronę stan faktyczny wskazywał, że jej miejscem zamieszkania była Warszawa.

Odnosząc się do podniesionej w zażaleniu kwestii dotyczącej zakończenia wspólnego zamieszkania z małżonką, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważa, że fakt ten nie znajduje odzwierciedlenia w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku o interpretacje z dnia 26.04.20046r. złożonym do Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa - Wola, a zatem pozostaje bez wpływu na ocenę prawidłowości rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji.

Mając na uwadze powyższą argumentację, stanowisko zajęte przez Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa - Wola w postanowieniu z dnia 28.07.2006r. nr US 40-NIP/4001/25/06 należy uznać za prawidłowe.

W tym stanie rzeczy Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie znajduje podstaw do uwzględnienia zażalenia.

Stąd postanowiono jak w sentencji.