Czy nabywane przez Spółkę usługi weryfikacji i inspekcji towarów są usługami wyceny majątku rzeczowego (...)

Czy nabywane przez Spółkę usługi weryfikacji i inspekcji towarów są usługami wyceny majątku rzeczowego ruchomego w rozumieniu art. 27 ust.2 pkt 3 lit. c) ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535 z późn. zm.), opodatkowanymi w miejscu ich faktycznego świadczenia ?


Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239, art. 14a § 4, art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), art. 8 ust.3, art. 27 ust.2 pkt 3 lit. c), art. 27 ust.3 pkt 2 w związku z art. 27 ust.4 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535 z późn. zm.), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 06.01.2005r. (powinno być z dnia 06.01.2006r.) wniesionego przez X na postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 28.12.2005r., nr 1471/NTR2/443-493/05/MŻ, dotyczące kwestii, czy nabywane przez Spółkę usługi weryfikacji i inspekcji towarów są usługami wyceny majątku rzeczowego ruchomego w rozumieniu art. 27 ust.2 pkt 3 lit. c) ustawy o VAT, opodatkowanymi w miejscu ich faktycznego świadczenia - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Porady prawne


postanawia


odmówić zmiany postanowienia Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie.


UZASADNIENIE


Pismem z dnia 26.09.2005r. Strona wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji, dotyczącej kwestii, czy nabywane przez Nią usługi weryfikacji i inspekcji towarów są usługami wyceny majątku rzeczowego ruchomego w rozumieniu art. 27 ust.2 pkt 3 lit. c) ustawy o VAT, opodatkowanymi w miejscu, ich faktycznego świadczenia.

Strona wskazała, iż dla potwierdzenia, że towary przez Nią sprzedawane spełniają parametry ilościowe i jakościowe określone w zamówieniu, nabywa usługi od niezależnych podmiotów, polegające na badaniu próbek tych towarów i określeniu ich parametrów.

Ponadto Strona podkreśliła, że usługi przez Nią nabywane obejmują między innymi: reprezentatywne pobieranie prób, kontrolę jakości, analizę laboratoryjną, kontrolę ubytku surowca. A poddane weryfikacji produkty są sprawdzane pod względem ich czystości, wagi oraz jakości.

Jednocześnie Strona stwierdziła, iż nabywane przez Nią usługi weryfikacji i inspekcji towarów nie mieszczą się w katalogu usług, określonych w art. 27 ust.4 ustawy o podatku od towarów i usług. Zdaniem Strony w/w usługi są usługami wyceny majątku rzeczowego ruchomego, o których mowa w art. 27 ust.2 pkt 3 lit. c) ustawy o VAT i podlegają opodatkowaniu zgodnie z tym przepisem w miejscu ich faktycznego świadczenia.

Postanowieniem z dnia 28.12.2005r., nr 1471/NTR2/443-493/05/MŻ Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe.

Na powyższe postanowienie Strona złożyła zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

W zażaleniu Strona zarzuca zaskarżonemu postanowieniu naruszenie art. 27 ust.2 pkt 3 lit. c) ustawy o podatku od towarów i usług oraz art. 91 ust.3 w związku z art. 8 ust.2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Strona w zażaleniu ponownie przedstawia stan faktyczny sprawy oraz w oparciu zarówno o orzecznictwo ETS, jak i VI Dyrektywę udowadnia, iż nabywane przez Nią usługi weryfikacji i inspekcji towarów są usługami wyceny majątku rzeczowego ruchomego, o którym mowa w art. 27 ust.2 pkt 3 lit. c) ustawy o VAT opodatkowanymi w miejscu ich faktycznego świadczenia.

W zażaleniu Strona wskazuje, że w/w przepis został wydany w celu wprowadzenia do polskiego porządku prawnego regulacji zawartej w art. 9 ust.2 lit. c) VI Dyrektywy. A w VI Dyrektywie określono, iż za miejsce świadczenia uznaje się miejsce, gdzie usługi zostały wykonane, np. w przypadku usług wyceny rzeczy ruchomych.

Strona w zażaleniu zwraca uwagę, iż VI Dyrektywa w wersji angielskiej posługuje się terminem 'valuations of movable tangible property', a ETS w jednym z wyroków orzekł, że termin 'valuations', użyty w art. 9 ust.2 lit. c) VI Dyrektywy, oznacza badanie stanu fizycznego lub sprawdzenie autentyczności towaru w celu określenia jego wartości lub kwantyfikacji pracy jaką należy wykonać na danym towarze lub określenia zakresu zaistniałych uszkodzeń.

Zdaniem Strony nabywane przez Nią usługi mieszczą się właśnie w zakresie w/w definicji ETS, a zatem zgodnie zarówno z ustawą o VAT, jak i VI Dyrektywą winny zostać opodatkowane w miejscu ich faktycznego świadczenia.

W zażaleniu Strona ponownie podkreśla, że przedmiotowe usługi nie mieszczą się w katalogu usług wymienionych w art. 27 ust.4 ustawy o VAT i że nie będzie miał tu zastosowania art. 27 ust.4 pkt 3 w/w ustawy.

Ponadto Strona zauważa, iż art. 9 ust.2 lit. e) VI Dyrektywy, na podstawie którego ustanowiono w/w regulacje, nie wymienia usług w zakresie badań i analiz technicznych.

Jednocześnie Strona w zażaleniu wskazuje, że art. 27 ust.2 pkt 3 lit. c) ustawy o VAT nie odwołuje się do klasyfikacji statystycznej wg PKWiU. Natomiast tam, gdzie zdaniem ustawodawcy klasyfikacja statystyczna winna być brana pod uwagę przy określeniu miejsca opodatkowania usług (np. usług architektonicznych wymienionych w art. 27 ust.4 pkt 3 ustawy o VAT), takie odwołanie zostało wyraźnie zamieszczone w ustawie o podatku od towarów i usług. A zatem kwalifikacja usług jako usług wyceny majątku rzeczowego ruchomego na gruncie art. 27 ust.2 pkt 3 lit. c) ustawy o VAT nie powinna być uzależniona od klasyfikacji statystycznej przedmiotowych usług, stąd też nie wydaje się zasadne dokonywanie klasyfikacji usług przez organ statystyczny.

Ponadto Strona w zażaleniu zwraca uwagę na fakt, iż zgodnie z zasadami dotyczącymi określenia miejsca świadczenia usług, zawartymi w VI Dyrektywie usługi wyceny majątku rzeczowego ruchomego będą zawsze podlegać opodatkowaniu w miejscu ich faktycznego świadczenia. Przepisy te państwa członkowskie muszą implementować obligatoryjnie bez względu na klasyfikację statystyczną danych usług. Odmienne zaś opodatkowanie tego rodzaju usług w przepisach krajowych mogłoby spowodować sytuacje braku opodatkowania lub podwójnego opodatkowania.

W zażaleniu Strona podnosi, że stwierdzenie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, iż nie jest on uprawiony, ani obowiązany przy interpretacji przepisów prawa podatkowego do stosowania odpowiednich przepisów prawa wspólnotowego jest niezgodne z art. 91 ust.3 oraz art. 8 ust.2 Konstytucji. Zdaniem Strony organ pierwszej instancji udzielając przedmiotowej interpretacji winien także uwzględniać odpowiednie przepisy prawa wspólnotowego.

Mając powyższe na uwadze, Strona wnosi o wydanie decyzji zmieniającej postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 28.12.2005r., nr 1471/NTR2/443-493/05/MŻ w trybie art. 14b § 5 pkt 1 Ordynacji podatkowej poprzez uznanie za prawidłowe stanowiska zawartego we wniosku z dnia 26.09.2005r.


Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po zapoznaniu się z całością zgromadzonego w sprawie materiału oraz po rozpatrzeniu zażalenia zważył, co następuje:


Na wstępie należy wskazać, iż podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Z tych też względów określenie miejsca świadczenia ma niezwykle istotne znaczenie. Determinuje ono bowiem miejsce opodatkowania. Jest to istotne zwłaszcza w przypadku usług, których świadczenie odbywa się pomiędzy podmiotami z różnych państw. Określenie miejsca świadczenia określa bowiem jednocześnie państwo, w którym dana czynność powinna zostać opodatkowana.

Art. 27 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług wyraża ogólną normę, dotyczącą ustalenia miejsca świadczenia usługi. Co prawda ma ona charakter ogólny, jednakże z uwagi na istniejącą liczbę regulacji szczególnych, staje się ona w istocie tylko jedną z wielu norm dotyczących określenia miejsca świadczenia usług. Ma jednakże charakter generalny w tym sensie, że ilekroć nie będzie możliwe ustalenie miejsca świadczenia usługi na podstawie regulacji kolejnych, możliwe jest odwołanie właśnie do niej i ustalenie miejsca świadczenia usługi w oparciu o regułę siedziby (stałego miejsca prowadzenia działalności) usługodawcy. Zapewnia ona jednocześnie, że każda usługa ma określone miejsce jej świadczenia.

I tak, szczególny przypadek ustalania miejsca świadczenia dotyczy usług wyceny majątku rzeczowego ruchomego. Zgodnie z art. 27 ust.2 pkt 3 lit. c) ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku świadczenia usług wyceny majątku rzeczowego ruchomego-miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art. 28. W myśl zaś art. 28 ust.7 ustawy o VAT, w przypadku usług, o których mowa w art. 27 ust.2 pkt 3 lit. c i d, świadczonych dla nabywcy, który podał wykonującemu te usługi numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi są wykonywane, miejscem świadczenia usług jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy usługi ten numer, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną wywiezione z terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi te zostały faktycznie wykonane.

Jednocześnie organ drugiej instancji wskazuje, że w myśl art. 27 ust.3 pkt 2 w związku z ust.4 pkt 3 ustawy o VAT, w przypadku gdy usługi: doradztwa w zakresie sprzętu komputerowego (PKWiU 72.1); w zakresie oprogramowania (PKWiU 72.2); prawnicze, rachunkowo-księgowe, badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1); architektoniczne i inżynierskie (PKWiU 74.2)-z zastrzeżeniem ust.2 pkt 1; w zakresie badań i analiz technicznych (PKWiU 74.3); przetwarzania danych i dostarczania informacji; tłumaczeń, są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę-miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie podkreśla, iż w piśmie z dnia 26.09.2005r. Strona, zwracając się o uznanie za prawidłowe Swojego stanowiska stwierdziła, że usługi weryfikacji i inspekcji towarów są usługami wyceny majątku rzeczowego ruchomego w rozumieniu art. 27 ust.2 pkt 3 lit. c) ustawy o VAT.

Organ odwoławczy zauważa, że w myśl art. 8 ust.3 w/w ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych.

Ponadto organ drugiej instancji wskazuje, iż do zaklasyfikowania danych czynności do odpowiedniej grupy usług nie są kompetentne organy podatkowe. W myśl bowiem Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz.11):

- zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam dokonuje klasyfikacji, np. towarów i usług według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej;

- w przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania, zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji w zakresie stosowania standardów klasyfikacyjnych.

Podkreślenia wymaga, że organ pierwszej instancji pomimo odesłania do klasyfikacji statystycznych, wydawanych przez właściwe organy statystyczne, w zaskarżonym postanowieniu (na str.2) uznał jednak, iż przedmiotowe usługi weryfikacji i inspekcji towarów nie stanowią usług wyceny majątku rzeczowego ruchomego, o których mowa w art. 27 ust.2 pkt 3 lit. c) ustawy o VAT.

W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie słusznym jest stanowisko Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w powyższym zakresie. Przy braku legalnej definicji określenia 'wycena' należy posłużyć się znaczeniem potocznym tego słowa. I tak 'wycena' oznacza 'określenie wartości materialnej czegoś' (źródło: www. pwn. pl). Z opisu nabywanych przez Stronę usług wynika, iż mają one za zadanie zbadanie spełnienia przez towar sprzedawany przez Stronę, określonych parametrów w drodze analizy ilościowej i jakościowej.

Oczywistym jest, że dokonanie takich badań ma wpływ na wartość towaru, jednakże samo w sobie nie jest określeniem tej wartości.

Jednocześnie należy wskazać, iż Strona przedstawiając stan faktyczny zarówno we wniosku z dnia 26.09.2005r., jak i w zażaleniu z dnia 06.01.2005r. nie wskazała od jakich podmiotów nabywa przedmiotowe usługi (np. czy są to podmioty krajowe, czy też zagraniczne, a jeżeli są to podmioty zagraniczne, to czy należą do Wspólnoty Europejskiej),a także nie wskazuje gdzie te usługi są faktycznie wykonywane. Zdaniem organu odwoławczego informacje te są niezbędne do udzielenia prawidłowej interpretacji.

Mając powyższe na uwadze Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, podzielając pogląd Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie zaprezentowany w postanowieniu nr 1471/NTR2/443-493/05/MŻ z dnia 28.12.2005r. stwierdza, iż dopiero po przedstawieniu przez Stronę stosownej opinii klasyfikacyjnej, która zaklasyfikowałaby w/w czynności weryfikacji i inspekcji sprowadzanych przez Nią towarów do odpowiedniej grupy usług, można zweryfikować Jej stanowisko zawarte we wniosku z dnia 26.09.2005r. i rozstrzygnąć kwestię opodatkowania powyższych usług zgodnie z miejscem ich świadczenia.

Organ drugiej instancji podkreśla, że wydanie przez organ wspólnotowy dyrektywy rodzi po stronie państw członkowskich obowiązek przeniesienia treści dyrektywy do krajowego porządku prawnego. Przeniesienie takie następuje w drodze wydania przez właściwy organ państwa członkowskiego ustawy lub innego aktu normatywnego. Zauważyć jednak należy, że dyrektywa wiąże wyłącznie w odniesieniu do rezultatu, który ma być osiągnięty, pozostawiając organom krajowym Państw członkowskich swobodę wyboru formy i środków osiągnięcia tego rezultatu. Polski ustawodawca, wprowadzając postanowienia VI Dyrektywy do polskiego systemu prawa, uchwalił ustawę z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, która ma podstawowe znaczenie przy rozstrzyganiu kwestii opodatkowania tym podatkiem, stąd zarzut pierwszeństwa VI Dyrektywy w stosunku do przepisów krajowych nie znajduje uzasadnienia.

Jednocześnie, organ odwoławczy stoi na stanowisku, iż organ pierwszej instancji, wydając zaskarżone postanowienie postępował zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, nie naruszając tym samym Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (a w szczególności art. 91 ust.3 oraz art. 8 ust.2).

Mając powyższe na uwadze, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie postanawia jak w sentencji decyzji.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika