dotyczy usługi reklamy. sygn: 1401/PH-I/4442-29/07/AŁ

dotyczy usługi reklamy.

W zażaleniu z dnia 16 maja 2006 r. Strona zarzuciła naruszenie przepisów art. 27 ust. 3 w związku z art. 27 ust. 4 pkt 2 oraz art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie decyzją z dnia 22 marca 2007 r., nr 1401/PH-I/4407/14-81/06/AŁ zmienił postanowienie organu pierwszej instancji. Przyjął, iż Strona jako oddział szwedzkiej spółki X, z uwagi na wykonywane na terytorium Polski czynności jest podatnikiem VAT zarejestrowanym jako Oddział w Polsce. Jednocześnie wykonuje czynności na rzecz Spółki macierzystej, która jest zarejestrowanym podatnikiem dla celów podatku od wartości dodanej w Szwecji i nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce.

Porady prawne

W sytuacji, gdy przedsiębiorca zagraniczny nie posiadający na terytorium Polski siedziby, miejsca zamieszkania działa już na terenie Polski za pomocą Oddziału to nie ma konieczności rejestracji samego podmiotu zagranicznego jako odrębnego podatnika VAT.

W związku z tym, że Oddział nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym w stosunku do przedsiębiorcy zagranicznego, jest natomiast integralną częścią Spółki macierzystej, zatem usługi świadczone pomiędzy Oddziałem a podmiotem zagranicznym, który Go utworzył, odbywają się w ramach tego samego podmiotu. W związku z tym usługi świadczone przez Oddział na rzecz Spółki macierzystej nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Strona w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na w/w decyzję Dyrektora Izby Skarbowej zarzuciła naruszenie:

- przepisów postępowania, tj. art. 14b § 5 pkt 1 w związku z art. 14a § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ? poprzez błędne zinterpretowanie stanu faktycznego sprawy, co skutkowało wydaniem decyzji w innym stanie faktycznym niż wskazany, a tym samym dokonanie błędnej oceny prawnej stanowiska pytającego,

- przepisów prawa materialnego, tj. art. 27 ust. 3 w związku z art. 27 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ? poprzez błędne uznanie, że świadczone przez Oddział usługi reklamy jako świadczone na rzecz spółki macierzystej (tj. w ramach jednej osoby prawnej) nie podlegają opodatkowaniu VAT, a tym samym niezgodne z prawem niezastosowanie przywołanych przepisów ustawy o VAT.

Strona podkreśliła, że jest polskim Oddziałem szwedzkiej spółki X. X ? Spółka marketingowa świadczy poprzez swoje oddziały zagraniczne usługi wsparcia sprzedaży oraz marketingu na rzecz X, producenta telefonów komórkowych zarejestrowanego dla celów podatku od wartości dodanej w Szwecji.

Uznając stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za nieprawidłowe Strona stwierdziła, iż Oddział X w Polsce świadczy usługi na rzecz X, a nie spółki macierzystej. Zdaniem Skarżącej organ odwoławczy błędnie zinterpretował stan faktyczny sprawy, a w konsekwencji zastosował niewłaściwe przepisy ustawy o VAT. Skarżąca zarzuciła również, iż okoliczności stanowiące podstawę wydania zaskarżonej decyzji różnią się od stanu faktycznego przedstawionego we wniosku.

W kontekście powyższego Strona zarzuciła naruszenie art. 14b § 5 pkt 1 w związku z art. 14a § 3 Ordynacji podatkowej.

Strona podniosła również, iż konsekwencją ustalenia błędnego stanu faktycznego przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie jest zastosowanie w sprawie błędnych przepisów ustawy o VAT, poprzez niezastosowanie art. 27 ust. 3 w związku z art. 27 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT i przyjęcie, iż usługi świadczone na linii Oddział ? Centrala nie podlegają opodatkowaniu VAT. Natomiast zdaniem Skarżącej Dyrektor Izby Skarbowej powinien był uznać za prawidłowe stanowisko, zgodnie z którym zakres czynności podejmowanych przez Oddział w ramach świadczonych usług należy uznać za czynności mieszczące się w szeroko rozumianym zakresie pojęcia ?usług reklamy?, o których mowa w art. 27 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT.

W końcowej części skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Strona wniosła o uwzględnienie skargi w całości przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie na podstawie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

W związku z powyższym Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, mając na uwadze, iż zaistniała pomyłka w rozpoznaniu stanu faktycznego, bowiem X S.A. Oddział w Polsce jest oddziałem X spółki ze Szwecji, która świadczy poprzez powyższy oddział usługi na rzecz X z siedzibą w Szwecji.

Dyrektor Izby Skarbowej postanawia uchylić zaskarżoną decyzję z dnia 22 marca 2006 r., nr 1401/PH-I/4407/14-81/06/AŁ, czego skutkiem będzie ponowne rozpatrzenie zażalenia Strony z dnia 16 maja 2006 r. na postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 5 maja 2006 r., nr 1471/NUR2/443-61/1/06/ST.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów, import towarów, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Art. 8 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...). Usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych (art. 8 ust. 3 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 27 ust. 1 w/w ustawy w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Jednakże w przypadkach określonych w art. 27 ust. 3 ustawy, czyli w sytuacji świadczenia usług niematerialnych wymienionych w art. 27 ust. 4 na rzecz usługobiorców - osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania. Obowiązek ten dotyczy m.in. usług reklamy.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazuje, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji usług reklamy. Choć zgodnie z wyżej zacytowanym art. 8 ust. 3 ustawy, usługi są co do zasady identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych, to jednocześnie konstruując przepis art. 27 ust. 4 pkt 2 ustawy, ustawodawca, inaczej niż w przypadku art. 27 ust. 4 pkt 3, nie dookreślił usług reklamy przez wyraźne powołanie klasyfikacji statystycznych właściwych dla tego rodzaju usług. Konieczne jest zatem odwołanie się w tym zakresie do wykładni językowej. Zgodnie z definicją Słownika języka polskiego, reklama to rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję. Reklamą są też środki (np. plakaty, ogłoszenia) służące temu celowi.

Jak wynika z akt przedmiotowej sprawy Strona wykonuje na rzecz szwedzkiego kontrahenta szereg działań, obszernie opisanych we wniosku i zażaleniu, wskazując że są to usługi szeroko pojętego wsparcia sprzedaży i marketingu produktów szwedzkiego klienta. Strona uznaje, iż są to usługi reklamy, szeroko argumentując swoje stanowisko także w oparciu o orzecznictwo ETS, i w związku z tym, w ocenie Strony, miejscem ich opodatkowania jest Szwecja.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w tym miejscu zauważa, iż zgodnie z art. 14a § 1 ustawy ? Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Wniosek, o którym mowa w § 1, składa się do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, naczelnika urzędu celnego lub wójta, burmistrza (prezydenta miasta), starosty albo marszałka województwa. Składając wniosek, podatnik, płatnik lub inkasent jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie ( art. 14a § 2 w/w ustawy).

Z powyższych regulacji wynika, iż w złożonym wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego podatnik przedstawia stan faktyczny oraz własne stanowisko w sprawie. Z akt przedmiotowej sprawy wynika, iż Strona w złożonym wniosku przedstawiając stan faktyczny zaklasyfikowała wykonywane przez siebie czynności jako usługi reklamy, tym samym uznać należy za Stroną, że w sprawie znajdą zastosowanie przepisy art. 27 ust. 3 i ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Zauważenia wymaga, iż także Naczelnik Urzędu Skarbowego potwierdza w będącym przedmiotem niniejszego postępowania postanowieniu, iż przepisy wyżej wskazane mają w sprawie zastosowanie.

Jednocześnie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zwraca uwagę, iż szczegółowa ocena, czy wykonywane przez podatnika czynności mieszczą się w zakresie pojęcia ?reklama? oraz badanie prawidłowości działań podatnika w kontekście obowiązków nałożonych ustawą o podatku od towarów i usług dokonane być może wyłącznie na etapie postępowania podatkowego, nie zaś na etapie postępowania prowadzonego na podstawie art. 14a § 1 ustawy ? Ordynacja podatkowa. Dlatego też ocenę wykonywanych przez Stronę czynności w postanowieniu dotyczącym interpretacji przepisów prawa podatkowego uznać należy za co najmniej przedwczesną.

Podsumowując powyższe, mając na uwadze obowiązujący stan prawny oraz zaistniałe w sprawie okoliczności Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdza, iż o ile wykonywane przez Stronę usługi są usługami o których mowa w art. 27 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, ich wykonywanie na rzecz podatnika mającego siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę spowoduje, iż miejscem świadczenia tych usług będzie miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Jednocześnie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważa, odnosząc się do argumentacji Strony dotyczącej orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, iż w sprawie C-69/92 pomiędzy Komisją Europejską a Wielkim Księstwem Luksemburga, ETS stanął na stanowisku, iż pojęcie reklamy obejmuje transakcję taką, jak sprzedaż przez dostawcę na rzecz odbiorcy - w ramach kampanii reklamowej - ruchomego majątku rzeczowego przekazywanego bezpłatnie klientom lub sprzedawanego po niższych cenach bądź organizację przyjęcia, konferencji prasowej, seminarium, jeśli w zakres takiej imprezy wchodzi informowanie odbiorców o istnieniu i jakości oferowanych produktów lub usług będących przedmiotem tej działalności w celu zwiększenia sprzedaży produktu lub usługi. Dotyczy to także wszelkich czynności stanowiących integralną część kampanii reklamowej, które przyczyniają się do reklamy produktu lub usługi, np. sprzedaży przez dostawcę na rzecz odbiorcy - w ramach kampanii reklamowej - ruchomego majątku rzeczowego lub świadczenia usług w trakcie różnych imprez public relations, nawet jeśli towary te i usługi - rozpatrywane odrębnie - nie zawierają treści reklamowych. Z wyroku tego wynika, że wszelkie czynności, które wykonywane są przez podatnika celem informowania o istnieniu i jakości towarów oraz zwiększenia ich sprzedaży uznać należy za usługi reklamy, nawet wtedy, gdy ich rodzaj nie wskazuje na taki charakter. Jedynie na marginesie zwrócić należy uwagę, iż w realiach rozpatrywanej sprawy trudno uznać za usługi przyczyniające się do reklamy towarów czy usług np. usługi uzyskiwania świadectw homologacji dla telefonów sprzedawanych przez szwedzkiego kontrahenta Spółki.

Mając na uwadze powyższe Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie postanawia zmienić postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 5 maja 2006 r., znak: 1471/NUR2/443-61/1/06/ST.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika