?Sposób przeliczania kwot wykazywanych na fakturach w walutach obcych w przypadku importu i eksportu (...)
?Sposób przeliczania kwot wykazywanych na fakturach w walutach obcych w przypadku importu i eksportu towarów.
U Z A S A D N I E N I E
Stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę: Wnioskodawca dokonuje zakupów i sprzedaży towarów na zasadach exportu i importu. W przypadku importu towarów, faktury wystawiane są w walutach obcych i dla potrzeb podatku VAT, Wnioskodawca wycenia je wg średniego kursu NBP z dnia powstania obowiązku podatkowego (tj stempel poświadczający przekroczenie granicy). Natomiast w przypadku eksportu towarów, faktury wystawione w walutach obcych przelicza wg kursu obowiązującego w dniu wystawienia faktury, jeżeli faktura ta jest wystawiona w prawidłowym terminie, jeżeli nie to również wg daty stempla potwierdzającego przekroczenie granicy.
Stanowisko Wnioskodawcy: Wnioskodawca uważa za właściwe stosowanie w przypadku eksportu towarów, średniego kursu NBP z dnia wystawienia faktury. Natomiast w przypadku nie wystawienia faktury w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, Wnioskodawca uważa, iż kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote wg wyliczonego i ogłoszonego przez NBP bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego. Jeśli chodzi o import towarów, Wnioskodawca uważa, iż kurs waluty należy przyjąć z dnia powstania obowiązku podatkowego.
Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy: Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące normy prawa podatkowego:? art. 19 ust. 7, art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - zwanej dalej ustawą, ? § 37 ust. 1 ust. 2 i ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U.Nr 97, poz. 970 ze zm.) - zwanego dalej rozporządzeniem. Zastosowanie powołanych norm skutkuje dokonaniem powyższej oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy, uzasadnionej w sposób następujący:
Zgodnie z § 37 ust. 1 rozporządzenia, kwoty wyrażone w walucie obcej wykazywane na fakturze przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury, jeżeli faktura jest wystawiana w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. W przypadku, gdy na dzień wystawienia faktury bieżący kurs średni waluty obcej nie został wyliczony i ogłoszony, do przeliczenia stosuje się kurs wymiany ostatnio wyliczony i ogłoszony (§ 37 ust. 2 rozporządzenia). Natomiast dopiero w przypadku nie wystawienia faktury w terminie, w którym podatnik jest obowiązany do jej wystawienia, kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio (§ 37 ust. 3 rozporządzenia).
Uwzględniając powyższe przepisy, ustawodawca nie pozostawił podatnikom dowolności w sposobie przeliczania przedmiotowych kwot, lecz wskazał ściśle określone reguły. Dotyczą one również przeliczania kwot wykazywanych w walutach obcych na fakturach eksportowych, ponieważ w tym zakresie brak jest odrębnych uregulowań. W związku z w/w przepisami, Naczelnik Urzędu Skarbowego uznaje stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe, bowiem w przypadku eksportu towarów, kwoty wyrażone w walucie obcej, wykazane na fakturach - przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez NBP bieżącego kursu średniego na dzień:? wystawienia faktury o ile jest ona wystawiona w terminie, w którym podatnik jest obowiązany do jej wystawienia, ? powstania obowiązku podatkowego, gdy faktura nie została wystawiona w ustawowym terminie, a podatnik był obowiązany do jej wystawienia.
Inna sytuacja występuje w przypadku importu towarów, bowiem nie mają tu zastosowania przepisy § 37 rozporządzenia. Zgodnie z art. 19 ust. 7 ustawy, obowiązek podatkowy w imporcie towarów, powstaje z chwilą powstania długu celnego, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9. W związku z powyższym, moment powstania obowiązku podatkowego jest ściśle powiązany z powstaniem zobowiązania do zapłaty cła i innych opłat celnych. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy, w przypadku importu towarów kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot wynikająca z dokumentu celnego.
Należy jednak zauważyć, iż wymiar i pobór podatku od towarów i usług z tyt. importu towarów, należy do zadań Służby Celnej, dlatego też w kwestii zagadnień z zakresu importu towarów, należy zwrócić się do właściwego miejscowo Naczelnika Urzędu Celnego.
Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia tego stanu.
Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Na postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w terminie 7 dni od daty doręczenia, za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Płocku. (art. 236 § 2 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa).