Czy przy ustalaniu obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych należy wziąć pod uwagę definicję (...)

U Z A S A D N I E N I E

Stan faktyczny sprawy przedstawiony przez wnioskodawcę:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na zasadach ogólnych prowadząc księgę przychodów i rozchodów. Przychody ze sprzedaży usług w 2005r. nie przekroczyły równowartości 800.000 euro, ale doliczając przychód ze sprzedaży środka trwałego w sposób znaczący przekroczyły powyższy limit. Czy w związku z tym wnioskodawca ma obowiązek prowadzenia w 2006r. ksiąg rachunkowych?

Stanowisko w sprawie:

Zdaniem wnioskodawcy biorąc pod uwagę definicję przychodu określonego w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości powinien w dalszym ciągu prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Ocena prawna stanowiska:

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych / Dz. U. z 2000r. nr 14, poz. 176 z późn. zm./osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą , są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów albo księgi rachunkowe zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu / straty/, podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy/ art. 24a ust. 1 ustawy/.

Spółki osobowe i osoby fizyczne zobowiązane są prowadzić księgi rachunkowe zgodnie z ustawą z dnia 29.09.1994r. o rachunkowości / Dz. U. z 2002r., nr 76, poz. 694 z późn. zm./. W przypadku przedsiębiorców wymienionych w art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym obowiązek ten występuje dopiero wówczas, jeżeli ich przychód netto ze sprzedaży towarów handlowych, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły przynajmniej równowartość w walucie polskiej 800.000 euro / art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, przy czym wyrażone w euro wielkości przelicza się na walutę polską według średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski obowiązującego w dniu 30 września roku poprzedzającego rok podatkowy/ art. 24a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym/.

Natomiast w myśl art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody , w rozumieniu art. 14 ustawy o podatku dochodowym, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości.

Jak wynika z powyższego, definicje przychodów brane pod uwagę przy ustalaniu , czy istnieje obowiązek przejścia na księgi rachunkowe, znacznie różnią się w ustawie o rachunkowości i ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Może zdarzyć się sytuacja, że przychód ustalony na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przekroczy próg 800.000 euro, natomiast przychód ustalony zgodnie z ustawą o rachunkowości jest niższy. W takim przypadku, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym przedsiębiorca ma obowiązek od pierwszego dnia następnego roku kalendarzowego prowadzić księgi rachunkowe.W myśl art. 24a ust. 4 ustawy podatnicy ustalając graniczną kwotę zobowiązującą do prowadzenia ksiąg rachunkowych, powinni kierować się zapisem zawartym w ustawie podatkowej, przyjmując do obliczenia przychody w rozumieniu art. 14 ustawy o podatku dochodowym. Do przychodów tych zalicza się m. in. przychody z odpłatnego zbycia środka trwałego / art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy/.

Biorąc powyższe pod uwagę , Naczelnik Urzędu Skarbowego w Pruszkowie nie zgadza się ze stanowiskiem wnioskodawcy w zakresie prowadzenia w 2006r. księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca mając w 2005r. status przedsiębiorcy prowadzącego podatkową księgę przychodów i rozchodów ma obowiązek stosować przepis art. 24a ust. 4 ustawy i ustalać przychody zgodnie z art. 14 ustawy. W 2006r. prowadząc księgi rachunkowe będzie , o ile będzie chciał zmienić księgi handlowe na podatkową księgę przychodów i rozchodów będzie ustalał na 2007r. limit przychodów na podstawie art. 2 ust 1. pkt 2 ustawy o rachunkowości.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z przepisem art. 14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej ? do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, ul. Felińskiego 2b za pośrednictwem tut. Organu w terminie siedmiu dni od dnia jego doręczenia/ art. 236 i art. 223 § 1 w zw. Z art. 239 Ordynacji podatkowej/.