zapytanie dotyczy wysokości stawki amortyzacyjnej hali wystawowo-handlowej

zapytanie dotyczy wysokości stawki amortyzacyjnej hali wystawowo-handlowej

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 1, § 3 i § 4, art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Pani ... z dnia 01.03.2007r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie wysokości stawki amortyzacyjnej hali wystawowo-handlowej

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdza, iż stanowisko Podatnika jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 01.03.2007r. do tut. organu podatkowego wpłynął wniosek Pani ... o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Z przedmiotowego wniosku wynika, iż Podatniczka planuje budowę hali wystawowo-handlowej o powierzchni 450 m#178;. W hali tej będą prezentowane, wystawiane i sprzedawane towary handlowe Firmy Podatniczki. Hala będzie budowana w technologii firmy BalexMetal, tj. będzie to hala stalowa ze ścianami z płyt warstwowych i przytwierdzona do podłoża za pomocą kotew stalowych.

Zapytanie dotyczy ustalenia wysokości stawki amortyzacyjnej hali wystawowo-handlowej.

Wobec Wnioskodawcy nie toczy się kontrola podatkowa, postępowanie podatkowe, ani postępowanie przed sądem administracyjnym;

Zdaniem Strony prawidłowa będzie amortyzacja wg stawki 10%.

Zgodnie z art. 14a § 1 stosownie do swojej właściwości miejscowej naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W myśl § 3 w/w przepisu interpretacje, o których mowa w § 1, zawierają ocenę prawną stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

Zgodnie z przepisem art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26.7.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000r., Nr 14, poz. 176 ze zm.), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania:
1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2)maszyny, urządzenia i środki transportu,
3)inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (art. 22h pkt 1 w/w ustawy).

Wartość początkową środków trwałych określa się według zasad ogólnych wskazanych w przepisie art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania (art. 22d w/w ustawy).

Zgodnie z przepisem art. 22h ust. 2 w/w ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego (...), (art. 22h ust. 4 cyt. ustawy).

W myśl przepisu art. 22i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Wykaz stawek amortyzacyjnych, stanowiący załącznik do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odwołuje sie bezpośrednio do Klasyfikacji Środków Trwałych wprowadzonej w życie z dniem 1 stycznia 2000r. rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30.12.1999r. (Dz.U. Nr 112, poz. 1317 ze zm.). Tak więc w celu prawidłowego ustalenia długości okresu amortyzacji środka trwałego należy ustalić jego rodzaj oraz przynależność do określonej grupy według Klasyfikacji Środków Trwałych.

Klasyfikacja Środków Trwałych (KŚT) jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalenia stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

Grupa 1 KŚT ?Budynki i lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego? obejmuje wszystkie budynki oraz znajdujące się w nich lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego i spółdzielcze prawo do lokalu niemieszkalnego.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2006r. Nr 156, poz. 1317 ze zm), budynki są to obiekty budowlane, trwale związane z gruntem, wydzielone z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadające fundamenty i dach.

Budynki mieszkalne wg PKOB, są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki jest klasyfikowany jako niemieszkalny zgodnie z jego przeznaczeniem. Budynki niemieszkalne są to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych.

O zaliczeniu budynku do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje jego przeznaczenie oraz związana z tym konstrukcja i wyposażenie, a nie sposób użytkowania.

W Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, będącym załącznikiem do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w pozycji 01 wymienione są budynki niemieszkalne z podgrupy 10 rodzaj 103, dla których ustawodawca przewidział roczną stawkę amortyzacyjną w wysokości 10%. Zgodnie KŚT rodzaj 103 obejmuje centra handlowe, domy towarowe, samodzielne sklepy i butiki, hale używane do targów, aukcji i wystaw, targowiska po dachem, stacje paliw, obsługi itp. i apteki;

Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej przepisy prawa podatkowego oraz opisany stan faktyczny należy stwierdzić, iż Podatniczce przysługuje prawo do zastosowania przy amortyzacji hali wystawowo-handlowej rocznej stawki amortyzacyjnej w wysokości 10%.

Mając na uwadze powyższe Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdza, iż stanowisko zajęte we wniosku jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodacę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia i pozostaje aktualna do czasu zmiany stanu prawnego i faktycznego przedstawionego w zapytaniu. Zmiana poszczególnych elementów stanu faktycznego może mieć wpływ na zmianę zakresu praw i obowiązków Podatnika.

Pouczenie:

Niniejsze postanowienie wydane zostało na podstawie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej ? do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na podstawie art. 14a § 4 w/w ustawy na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 pkt 1 ustawy). Zażalenie, zgodnie z przepisem art. 222 w związku z art. 239 cyt. ustawy, powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazanie dowodów uzasadniających to żądanie. Zażalenie podlega opłacie skarbowej w wysokości 5 zł. Niniejsze postanowienie może zostać zmienione lub uchylone w drodze decyzji przez organ odwoławczy w trybie art. 14b § 5 ustawy Ordynacja podatkowa.Otrzymują:1.Adresat.2.Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie3.Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Radomiu4.a/a ? 2 egz.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika