dotyczy zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od samochodu zaliczonego (...)

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdza, iż stanowisko Podatnika jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.12.2006r. do tut. organu podatkowego wpłynął wniosek Pana ... uzupełnionym w dniu 08.02.2007r., o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Z przedmiotowego wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w spółce cywilnej. W październiku 2005r. zakupił na własne nazwisko samochód marki Renault. Samochód ten został wpisany do ewidencji środków trwałych firmy i jest wykorzystywany do prowadzonej działalności gospodarczej. Firma dokonuje odpisów amortyzacyjnych od przedmiotowego auta oraz ponosi wszelkie koszty jego eksploatacji, ubezpieczenia, paliwa i przeglądów. Samochód został wprowadzony aportem do spółki.Zapytanie dotyczy zaliczenia do kosztów firmy kosztów eksploatacji samochodu, ubezpieczenia oraz odpisów amortyzacyjnych.

Wobec Pana .... nie toczy się kontrola podatkowa, postępowanie podatkowe, ani postępowanie przed sądem administracyjnym;

Zdaniem Strony wszelkie koszty dotyczące eksploatacji przedmiotowego samochodu, ubezpieczenia i odpisów amortyzacyjnych firma może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Pismo zawiera również zapytanie w zakresie podatku od towarów i usług. W tej części wniosek objęto odrębnym postępowaniem.

Zgodnie z art. 14a § 1 stosownie do swojej właściwości miejscowej naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W myśl § 3 w/w przepisu interpretacje, o których mowa w § 1, zawierają ocenę prawną stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.7.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000r., Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit.

a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia (art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) w/w ustawy).

W zakresie wydatków na zakup środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidują szczególny sposób uwzględnienia ich w kosztach uzyskania przychodów. Polega on na tym, iż wydatki na ich nabycie nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio, lecz pośrednio, poprzez dokonywane przez podatnika odpisy amortyzacyjne ustalone zgodnie z przepisami art. 22a ? 22o w/w ustawy, z uwzględnieniem art. 23, co wynika z art. 22 ust. 8 ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 22a ust. 1 pkt 2 w/w ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu ? o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Składniki majątku, o których mowa w 22a ? 22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, tj. składników, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, których wartość zgodnie z art. 22d ust. 1,nie przekracza 3.500 zł, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4 (art. 22d ust. 2 w/w ustawy).

W przedmiotowej sprawie podatnik wykorzystuje samochód na potrzeby działalności prowadzonej w formie spółki cywilnej, wprowadził go do prowadzonej działalności poprzez wpisanie do ewidencji środków trwałych spółki i wniesienie aportem do spółki. Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych z tytułu jego zużycia.

W przypadku spółki cywilnej, warunkiem dokonywania odpisów amortyzacyjnych uznawanych za koszty uzyskania przychodów, jest zaliczanie ich do składników majątkowych stanowiących współwłasność łączną wspólników spółki.

Współwłasność łączną wspólników tworzą te składniki majątkowe, które zostały wniesione do spółki w postaci wkładu wynikającego z umowy spółki, a w przypadku wkładu w postaci nieruchomości ? również umową przenoszącą własność w postaci aktu notarialnego. Współwłasność łączną tworzą również składniki majątkowe wytworzone i nabyte we własnym zakresie ? w wyniku działalności spółki.

Niedopuszczalne są więc odpisy amortyzacyjne od środków trwałych należących do majątku odrębnego wspólników.

Należy wskazać, że zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 4 w/w ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych wg zasad określonych w art. 22a ? 22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 EURO przeliczonej na złote wg kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Ponadto nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 Euro, przeliczona na złote według kursu sprzedaży walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia (art. 23 ust. 1 pkt 47 w/w ustawy).

W przypadku samochodów zaliczonych do środków trwałych zarówno wydatki na zakup stopniowo zużywających się części jak i bieżące naprawy i remonty samochodów są w całości uznawane za koszty uzyskania przychodu.

Generalnie w odniesieniu do samochodów zaliczonych do środków trwałych kosztami uzyskania przychodów mogą być np.:
odpisy amortyzacyjne od środków trwałych (dla samochodów osobowych tylko w części ustalonej od wartości samochodu nieprzekraczającej 20.000 EURO, przeliczonej na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez NBP z dnia przekazania go do używania),
koszty ubezpieczenia, z uwzględnieniem art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
koszty bieżącej eksploatacji pojazdu, m.in. paliwo, oleje, płyny, części zamienne;

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie Podatnikowi przysługuje prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia przedmiotowego samochodu oraz kosztów jego ubezpieczenia i bezpośredniej eksploatacji.

Mając na uwadze powyższe Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdza, iż stanowisko zajęte przez Pana we wniosku jest prawidłowe.

Pouczenie:
Niniejsze postanowienie wydane zostało na podstawie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.
Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej ? do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Na podstawie art. 14a § 4 w/w ustawy na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 pkt 1 ustawy).
Zażalenie, zgodnie z przepisem art. 222 w związku z art. 239 cyt. ustawy, powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazanie dowodów uzasadniających to żądanie.
Zażalenie podlega opłacie skarbowej w wysokości 5 zł.
Niniejsze postanowienie może zostać zmienione lub uchylone w drodze decyzji przez organ odwoławczy w trybie art. 14b § 5 ustawy Ordynacja podatkowa.
Otrzymują:1.Adresat.2.Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie3.Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Radomiu4.a/a ? 2 egz.