Czy wydatki poniesione na remont budynku gospodarczego wykorzystywanego do prowadzenia działalności (...)

U z a s a d n i e n i e

Wnioskiem złożonym do tut. Urzędu w dniu 28 września 2005 r., uzupełnianym odrębnymi pismami z dn. 14.10.2005 r., 07.11.2005 r., 14.11.2005 r. i 28.11.2005 r. Pani X zwróciła się z prośbą o udzielenie interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, przedstawiając następujący stan faktyczny:

Działalność gospodarczą w zakresie produkcji mebli biurowych i sklepowych (elementów stolarki budowlanej) prowadzi w użyczonych nieodpłatnie przez męża, z którym ma ustanowioną rozdzielność majątkową, dwóch murowanych połączonych budynkach gospodarczych, z których pierwszy stanowi część socjalną, zaś drugi stanowi część służącą do produkcji i montażu mebli.

Nadmieniła Pani, że nieruchomość w której prowadzona jest obecnie działalność wymaga dużych nakładów, ponieważ w budynku stanowiącym dawniej budynek gospodarczy przecieka dach, budynek jest nieocieplony, wymaga zapewnienia ogrzewania w okresie zimy i w związku z tym, zamierza Pani przeprowadzić prace remontowe. Prace te będą polegały na wymianie pokrycia dachowego z eternitu na blachę nierdzewną, założeniu rynien, ociepleniu budynku, założeniu centralnego ogrzewania (według wniosku z dnia 15.09.2005 r.),wymianie drzwi, okien, poprawieniu wylewki betonowej, wyremontowaniu instalacji elektrycznej, instalacji pneumatycznej i instalacji wodno-kanalizacyjnej, wymianie pieca i dmuchawy, utwardzeniu placu przed budynkiem i ułożeniu kostki brukowej oraz poprawieniu bram wjazdowych.

W piśmie uzupełniającym z dnia 28.11.2005 r. nakłady na ww. cel określiła Pani na kwotę ok. 177.700 zł. (tj. 126.700 zł. na remont budynku i 51.000 zł. na utwardzenie terenu, ułożenie kostki, poprawienie bram) informując jednocześnie, że z powodu wykonywania dużych zleceń, a co jest z tym związane konieczności użycia większych maszyn i zwiększenia zatrudnienia jest Pani zmuszona do przeprowadzenia wymienionych wyżej prac remontowych, których celem jest polepszenie warunków higieny pracy, sanitarno-bytowych dla pracowników i warunków do produkcji i montażu mebli.

Zdaniem wnioskodawcy ww. prace należą do typowo remontowych i powinny być zaliczone bezpośrednio do kosztów prowadzenia działalności, a nie uważane jako wydatki podnoszące wartość budynku nie będącego jej własnością.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sokołowie Podlaskim po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego, mając na uwadze obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego stwierdza, co następuje:

W przypadku wykorzystywania w prowadzonej działalności gospodarczej obcych składników majątku, w oparciu o stosowną umowę (np.

umowę najmu, użyczenia) podatnik może ponosić wydatki związane z przystosowaniem obcych środków trwałych do swoich potrzeb. Wydatki te mogą stanowić koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (jedn. tekst w Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), jeżeli są to wydatki o charakterze remontowym albo zostać zaliczone do ?inwestycji w obcych środkach trwałych? i podlegać amortyzacji na zasadach określonych w art. 22 g ust. 7 ww. ustawy, jeżeli są to wydatki na ulepszenie.

Powołana wyżej ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia remontu, w związku z tym zasadne jest powołanie się na art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (jedn. tekst w Dz. U. z 2003r. Nr 207, poz. 2016 z późn. zm.), zgodnie z którym przez remont należy rozumieć wykonanie w istniejącym obiekcie robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym (odpowiadających aktualnym standardom technicznym, technologicznym).

Istotą remontu jest zatem wykonanie prac przywracających pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, nie zwiększających jego wartości początkowej, stanowiącej podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych oraz fakt, że następuje on w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). Remont, jest odtworzeniem stanu z chwili przyjęcia środka trwałego do używania przez podatnika.

Przez ulepszenie natomiast należy rozumieć unowocześnienie środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych.

Przepisy art. 22g ust. 17 ww. ustawy stanowią, że środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami eksploatacji.

Koszty ulepszenia środka trwałego niebędącego własnością podatnika, ale używanego przez niego w działalności gospodarczej stanowią ?inwestycję w obcych środkach trwałych?.

Z przedstawionego stanu faktycznego oraz z materiałów dowodowych znajdujących się w aktach sprawy wynika, że działalność gospodarczą w zakresie produkcji mebli biurowych i sklepowych (elementów stolarki budowlanej) prowadzi Pani w budynkach użyczonych przez męża od dnia 30.09.2004 r. (według umowy z dnia 28.09.2004 r.).

Biorąc pod uwagę, że okres używania użyczonego do działalności gospodarczej środka trwałego wynosi dotychczas tylko jeden rok, w ocenie tut. organu podatkowego nieprawdopodobne wydaje się tak znaczne pogorszenie w tym okresie stanu technicznego i użytkowego budynku, że nakłady konieczne na jego przywrócenie będą tak wysokie jak wynika z Pani pisma z dnia 28.11.2005 roku.

Zakres i charakter prac, które mają być przeprowadzone przez Panią w omawianych obiektach oraz ich wpływ na walory użytkowe środka trwałego wskazuje, że prace te spowodują ulepszenie środka trwałego i w konsekwencji doprowadzą do zwiększenia wartości użytkowej środka trwałego w stosunku do tej jaką posiadał on w chwili przyjęcia przez Panią do używania oraz do zmniejszenia kosztów eksploatacji. Zatem nakłady inwestycyjne poniesione zarówno na ulepszenie środka trwałego, jak i na utwardzenie terenu wokół budynku, ułożenie kostki brukowej oraz wymianę bram wjazdowych, będą stanowiły ?inwestycję w obcych środkach trwałych? i będą podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit.c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 ww. ustawy powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Natomiast w myśl art. 22a ust. 2 pkt 1 tejże ustawy amortyzacji podlegają przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej ?inwestycjami w obcych środkach trwałych?, niezależnie od przewidywanego okresu używania.

Inwestycję w obcym środku trwałym, której wartość początkowa przekracza 3500 zł, stosownie do art. 22d ust. 2 ww. ustawy, należy wprowadzić do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych najpóźniej w miesiącu przekazania jej do używania oraz ? jak wynika z art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy ? amortyzować począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, lub zbyto.

Odpisów amortyzacyjnych, w myśl art. 22h ust. 4 ww. ustawy, podatnicy mogą dokonywać w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego.

W odniesieniu do inwestycji w obcych środkach trwałych, w myśl art. 22j ust. 4 ww. ustawy, podatnik ma możliwość zastosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych, przy czym dla inwestycji w obcych budynkach lub budowlach, okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

W świetle powyższego, w ocenie tut. organu podatkowego, nakłady o których mowa w przedmiotowym wniosku, należy zakwalifikować jako ?inwestycja w obcych środkach trwałych? i tym samym nie powinny one obciążać kosztów uzyskania przychodów w sposób bezpośredni, lecz poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych.

Powyższa interpretacja dotyczy przedstawionego przez podatnika stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja ta nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej ? do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na postanowienie niniejsze służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Sokołowie Podlaskim, w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 14a § 4 w związku z art. 236 § 2 pkt 1 oraz art. 239 ustawy ? Ordynacja podatkowa).