Czy w sytuacji braku możliwości odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego Spółka może (...)

29.5.2007

Czy w sytuacji braku możliwości odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego Spółka może traktować ten podatek jako koszt uzyskania przychodów?

Z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego wynika, że Spółka w 2006 roku nie prowadziła działalności gospodarczej i z dniem 15 grudnia 2006 roku Zgromadzenie Wspólników podjęło uchwałę o jej likwidacji. Jednakże mimo tego faktu Spółka ponosiła w 2006 roku koszty związane z jej bieżącym funkcjonowaniem, takie jak opłaty za czynsz najmu, telefony, telefony, usługi prawne, usługi księgowe, usługi zarządzania. Spółka nabywała powyższe usługi na podstawie faktur VAT.Wnioskodawca zwrócił się do tutejszego organu podatkowego z zapytaniem, czy w sytuacji braku możliwości odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego Spółka może ten podatek zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.Zdaniem Spółki stosownie do uregulowań zawartych w art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztem uzyskania przychodów może być podatek naliczony, w tej część, w której zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług ? jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.Spółka nie miała możliwości obniżenia kwoty podatku należnego z racji niewykonywania działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.Spółka wskazuje, że interpretując art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy uwzględnić art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zgodnie z którym w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Mając na uwadze przepisy ustawy o podatku od towarów i usług Spółka zauważa jednocześnie, że wykonywana prze nią działalność opodatkowana jest podstawową stawką podatku od towarów i usług, a brak aktywności w 2006 roku nie powoduje, że nabywane przez nią usługi (najem, usługi księgowe, prawne, telekomunikacyjne) przestały być związane z wykonywaniem czynności podatkowych.

Spółka opierając się na uregulowaniach art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uważa, że naliczony podatek od towarów i usług nie jest kosztem uzyskania przychodów dla Spółki.Zdaniem Spółki podatek naliczony z poszczególnych miesięcy powinien być wykazywany w deklaracjach VAT-7 za poszczególne okresy i zostać w kolejnych okresach odliczony od ewentualnego przyszłego podatku należnego, lub zwrócony na rachunek bankowy w przypadku wykreślenia Spółki z Krajowego Rejestru Sądowego w związku z likwidacją osoby prawnej.

W przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie mają następujące przepisy prawa podatkowego:art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 roku Nr 54, poz. 654 z późn. zm.),art 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2004r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.)Zgodnie z zapisem art. 16 ust.1 pkt 46 lit. a) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług ? jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.Natomiast przepis art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że Spółka ma prawo do odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług a z prawa tego nie korzysta, ponieważ nie wykazuje w danym okresie podatku należnego.Stosownie do powołanych powyżej przepisów, w sytuacji gdy podatnikowi nie przysługuje prawo obniżenia kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług, warunkiem zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku naliczonego jest, aby kwota tego podatku nie powiększała wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albowiem doprowadziło by to do dwukrotnego zaliczenia do kosztów tego samego wydatku. Art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych literalnie wskazuje, że możliwość uwzględnienia podatku naliczonego jako kosztu uzyskania przychodów uzależniona jest od bezwzględnego nieistnienia prawa do obniżenia lub zwrotu różnicy podatku od towarów i usług w oparciu o przepisy ustawy o podatku od towarów i usług. Nie ma znaczenia fakt czy i w jaki sposób podatnik skorzystał z przysługującego mu prawa lub czy z niego zrezygnował. Z przedstawionego przez Spółkę we wniosku stanu faktycznego wynika, że zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług przysługuje jej prawo odliczenia podatku naliczonego. Brak możliwości wykorzystania przez podatnika przysługującego mu prawa do odliczenia, nie uprawnia go do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług. Ustawodawca wymienia w art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych okoliczności, które uprawniają do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku od towarów i usług.W przedmiotowej sprawie nie występuję żadna z wymienionych w tym przepisie okoliczności. Biorąc pod uwagę powyższe Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście postanowił jak w sentencji.