Czy w kosztach mojej działlaności gospodarczej moge ująć wartość diet z tytułu podróży służbowych (...)

Uzasadnienie

Pismem z dnia 28.06.2007r (data wpływu do Urzędu 05.07.2007r) Pan Dariusz Halejcio, Pełnomocnik Pana XXX zwrócił się o interpretację przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do przepisu art. 14a § l ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r - Ordynacja podatkowa (j.t. Dz.U z 2005 r. Nr 8, póz.60 z póżn. zm.) naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Podatnik składając zapytanie do właściwego urzędu zgodnie z art. 14a § 2 ww. ustawy jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.

Pełnomocnik przedstawia następujący stan faktyczny:

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie robót ogólnobudowlanych, projektowania budowlanego, urbanistycznego, technologicznego. Obecnie na zlecenie firmy niemieckiej świadczy usługi poza terytorium kraju, w Irlandii. W celu wykonywania zlecenia wyjeżdża z Polski i pracuje w Irlandii w okresach kilkudniowych, a czasem kilkutygodniowych.

W związku z powyższym zwraca się Pełnomocnik z pytaniem czy w kosztach działalności gospodarczej może ująć wartość diet, jakie przysługują pracownikom, za każdy dzień pobytu za granicą związany z usługami świadczonymi poza terytorium kraju.

Zdaniem Pełnomocnika wartość diet do wysokości określonej odrębnymi przepisami, przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowych jest kosztem uzyskania przychodu z działalności gospodarczej.

Po zapoznaniu się ze stanem faktycznym, Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Wawer stwierdza, co następuje:

Przedsiębiorca (właściciel firmy) ponoszący wydatki w związku z własnym wyjazdem służbowym może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów faktycznie poniesione wydatki, o ile zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm

Zgodnie z art. 22 ust.

1 powyższej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tejże ustawy (definicja obowiązująca od 01.01.2007r). W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo ? skutkowego między danym wydatkiem, a uzyskanym przychodem. Poza tym, celem ponoszonego kosztu powinno być osiągnięcie przychodu i jednocześnie przedmiotowy wydatek nie może znajdować się na liście wydatków wymienionych w art. 23 ustawy.

Natomiast zgodnie z zapisem art. 23 ust. 1 pkt 52 cyt. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Z treści cyt. przepisów wynika zatem, że oprócz kosztów wymienionych w art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, umożliwiono podatnikowi odliczenie diet z tytułu podróży służbowych, do wysokości określonej w szczegółowych przepisach. Należy zauważyć, iż w zależności od rodzaju podróży (krajowa czy zagraniczna) wysokość diet określają następujące przepisy:

rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.12.2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce strefy budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.)rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.12.2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju ( Dz. U. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.)

W związku z powyższym, ustawodawca zasadniczo przyznał prawo przedsiębiorcy zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów diet z tytułu podróży służbowych w tej samej wysokości, jakie przysługują one pracownikom.

Należy podkreślić, że ustawodawca nie sformułował legalnej definicji podróży służbowej pracodawcy dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych. Stosując zatem wykładnię językową art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i posiłkując się wykładnią celowościową art. 775 Kodeksu pracy, podróżą służbową pracodawcy, jako osoby prowadzącej działalność gospodarczą, będzie wyjazd poza miejsce prowadzenia działalności, związany z wykonywaniem zadań prowadzonej firmy.

Zatem każdy związany z prowadzoną działalnością gospodarczą wyjazd poza miejsce wykonywania działalności gospodarczej (określone we wpisie) jest podróżą służbową, a przedsiębiorca może wówczas zaliczyć przysługujące mu diety do kosztów uzyskania przychodów (wyrok NSA z dnia 15.09.2005r, FSK 2175/04),

Mając powyższe na uwadze Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Wawer stwierdza, że stanowisko zajęte przez Pełnomocnika we wniosku jest prawidłowe.

Jednocześnie Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Wawer informuje, iż niniejsza interpretacja o zakresie stosowania prawa podatkowego, dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Zgodnie z art. 14 b § l ustawy Ordynacja podatkowa udzielona interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie, zgodnie z art. 14 a § 4 Ordynacja podatkowa przysługuje prawo złożenia zażalenia. Zażalenie składa się do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 i 239 Ordynacji podatkowej) za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego. Zażalenie winno odpowiadać warunkom określonym w art. 222 Ordynacji podatkowej ? czyli powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.