Jak określić podstawę opodatkowania w przypadku odzyskania należności od dłużnika na podstawie (...)

U Z A S A D N I E N I E

Stosownie do postanowień art. 14a §1 i §2 ustawy - Ordynacja podatkowa Naczelnik Urzędu Skarbowego na pisemny wniosek podatnika ma obowiązek udzielić pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Korzystając z powyższego przepisu Pan B. wnioskiem złożonym w tutejszym Urzędzie Skarbowym w dniu 30 maja 2006 r. wystąpił o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w kwestii określenia podstawy opodatkowania w przypadku odzyskania należności od dłużnika na podstawie umowy o przelew powierniczy.

Składając przedmiotowy wniosek podatnik jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.

W w/w wniosku nie przedstawiono wyczerpującego stanu faktycznego i oraz nie określono czy w powyższej sprawie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym, w związku z powyższym wezwaniem z dnia 02.06.2006r. doręczonym w dniu 12.06.2006r. organ podatkowy wezwał stronę do usunięcia w/w braków w trybie art.169 ustawy - Ordynacja podatkowa. Braki, o których mowa w przedmiotowym wezwaniu zostały usunięte w dniu 14.06.2006r. Dodatkowo podatnik dołączył również wzór umowy powierniczego przelewu wierzytelności, jaką podpisuje z klientami.

OPIS STANU FAKTYCZNEGO

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Strona jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, świadczy usługi pozostałe pośrednictwo finansowe wg PKWiU 65.23.Z oraz działalność finansowa, gdzie indziej niesklasyfikowana PKWiU 67.13.Z.

Usługi, które wykonuje polegają na ściąganiu długów na zlecenie wierzycieli. Za wykonane usługi wystawiane są faktury prowizyjne. Podatnik podpisuje również z klientami umowy powierniczego przelewu wierzytelności, z których to wynika, że z chwilą podpisania umowy zostają przenoszone w całości wierzytelności oraz wszelkie prawa z nią związane. W razie niewywiązania się dłużnika z zapłaty należnych kwot lub upływu określonego okresu objętego umową, wierzytelności oraz prawa z nimi związane wracają do zbywcy, czyli powierzającego. Za wierzytelności podatnik zobowiązuje się zapłacić zbywcy, czyli powierzającemu, w terminie 14 dni od daty zrealizowania, czyli odzyskania należnej kwoty od dłużnika. Kwota, która przypada do zapłaty powierzającemu najczęściej stanowi ustalony w umowie procent odzyskanej wierzytelności.

STANOWISKO PODATNIKA

Zdaniem podatnika, podstawą opodatkowania jest odzyskana należność pomniejszona o kwotę należną pierwotnemu zbywcy. Z datą ściągnięcia długu zostanie wystawiona faktura sprzedaży na zbywcę wierzytelności.

OCENA PRAWNA STANOWISKA WNIOSKODAWCY

Instytucja prawna zmiany wierzyciela jest określona w art.509 - 518 Kodeksu cywilnego. Przepisy te stanowią m.in., iż wierzyciel może przenieść wierzytelność na osobę trzecią, co w konsekwencji oznacza zmianę wierzyciela. Przeniesienie to w prawie cywilnym jest określane jako przelew wierzytelności - cesja i może być dokonane pod tytułem odpłatnym lub darmym.

U nabywcy wierzytelności - przychody uzyskane z w/w tytułu kwalifikuje się do przychodów z praw majątkowych w rozumieniu art.10 ust.1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - bez względu na to, czy osoba fizyczna lub spólka jest podmiotem gospodarczym oraz czy omawiana działalność w zakresie nabywania obcych wierzytelności została wpisana do do ewidencji działalności gospodarczej.

Z uwagi na to, iż ustawodawca nie określił szczególnej zasady ustalania przychodu z praw majątkowych przychód z tego źródła należy rozpatrywać w rozumieniu art.11 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym artykułem przychodami są otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Przychodem z praw majątkowych w przedmiotowej sytuacji jest więc uiszczona przez dłużnika kwota wierzytelności. Datą powstania tego przychodu jest dzień faktycznego otrzymania należności od dłużnika.

Zgodnie z art.22 ust.1 w/w ustawy kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.23. W świetle powyższego wydatek na uregulowanie należności wobec pierwotnego zbywcy stanowi koszt uzyskania przychodu w dacie powstania przychodu, gdyż w tym momencie zrealizowany zostaje cel poniesienia wydatku.

Dochodem ze źródła przychodów, w myśl art.9 ust.2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Tak więc dochodem z praw związanych z nabytą wierzytelnością jest nadwyżka przychodu w postaci otrzymanych należności od dłużnika tej wierzytelności nad kosztami stanowiącymi wydatki na nabycie wierzytelności.

Podstawę obliczenia podatku ( podstawę opodatkowania ) stanowi dochód ustalony zgodnie z art.9, art.24 ust.1, 2, 4, 4a-4e, ust.6 lub art.24b ust.1 i ust.2 lub art.25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po uwzględnieniu odliczeń od dochodu, o których mowa w art.26 ust. 1, art.26b, art.26c i art.26d.

Zatem w przedmiotowym przypadku dochód stanowiący różnicę między przychodem i kosztami uzyskania przychodu ( art.9 ust.2 w/w ustawy ) w przypadku braku odliczeń wymienionych w art.26 ust.1, art.26b, art.26c i art.26d będzie również podstawą opodatkowania.

Jednocześnie Naczelnik Urzędu Skarbowego informuje, iż interpretacja powyższa dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie dokonania interpretacji.