Spółka, wprowadzając środki trwałe do eksploatacji, wysokość stawek amortyzacyjnych przyjmowała (...)

p o s t a n a w i a:

- uznać stanowisko strony za prawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że:
Spółka, wprowadzając środki trwałe do eksploatacji, wysokość stawek amortyzacyjnych przyjmowała na podstawie ustalonych okresów amortyzacji dla poszczególnych grup środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Naliczoną amortyzację bilansową i podatkową księgowała w koszty. Korzystając z przepisów art. 16i ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, począwszy od 2005 r. dla naliczenia amortyzacji podatkowej, Spółka zaczęła stosować stawki w wysokości wynikającej z 'Wykazu stawek amortyzacyjnych', stanowiącego załącznik nr 1 do w/w ustawy. W wyniku tego inna jest kwota amortyzacji bilansowej (obciążającej koszty) - niższa, i inna amortyzacji podatkowej (naliczana statystycznie w dodatkowej tabeli) - wyższa. Spółka o różnicę między ich kwotami obniża podstawę naliczania podatku dochodowego, podwyższając statystycznie koszty uzyskania przychodów.
Według Strony zmiana stawek amortyzacyjnych podatkowych od początku roku (zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej) może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Spółka ma zatem możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym zastrzeżeniem, że stawki te nie mogą być wyższe od stawek określonych w 'Wykazie stawek amortyzacyjnych'. Na potwierdzenie swojego stanowiska strona zacytowała odpowiedź Ministerstwa Finansów z dnia 09.06.2004 r. na pytanie redakcji dodatku 'Dobra Firma' z dziennika 'Rzeczpospolita'.

W ocenie organu podatkowego w przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie znajdują następujące przepisy:
art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zmn.) zgodnie z którym odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór , suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów;art. 16i ust.

1 w/w ustawy, według którego odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust.1 pkt 1;art. 16 i ust. 5 w/w ustawy, który stanowi, iż podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych, przy czym zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

W przedstawionym stanie faktycznym, uwzględniając powołane powyżej przepisy, stwierdzić należy, iż jeżeli Spółka dla środków trwałych stosowała obniżone stawki amortyzacyjne, może je podwyższać w późniejszym czasie. Z uwagi na fakt, że środki trwałe zostały już wprowadzone do ewidencji, zwiększenie stawek uprzednio obniżonych następuje od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem, że zmiana nie może być wyższa od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. W świetle powyższego, jeżeli Spółka dla środków trwałych stosowała obniżone stawki amortyzacyjne, to ma prawo, począwszy od stycznia 2005r., amortyzować te środki wg stawek zgodnie z Wykazem stawek amortyzacyjnych i w tej wysokości (wyższej od bilansowej) zaliczać do kosztów uzyskania przychodów.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie.
Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

P o u c z e n i e

Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony - do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b § 1 i 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od jego doręczenia ( art.14a § 4 w związku z art. 236 § 2 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa).