Czy w momencie zaliczenia kaucji pobranej przy wydaniu magnetycznej karty wjazdu na poczet odszkodowania (...)

- uznać stanowisko Strony w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych za prawidłowe.

Uzasadnienie

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka wprowadziła nową ofertę polegającą na zorganizowaniu przy stacjach kolejowych placów postojowych dla osób korzystających z usług świadczonych przez przewoźników kolejowych. W ramach oferty podróżny posiadający bilet na przejazd pociągiem uruchamianym przez Podatnika może również po uiszczeniu opłaty parkingowej korzystać w okresie ważności biletu kolejowego z placu postojowego dozorowanego przez Spółkę. Wraz z opłatą parkingową pobierana jest od podróżnego również kaucja zwrotna za wydanie magnetycznej karty wjazdu. Po wygaśnięciu okresu, na który zostało wykupione miejsce postojowe, klient zobowiązany jest do zwrotu karty wjazdu. W momencie zwrotu karty następuje również zwrot pobranej uprzednio kaucji. Natomiast w przypadku braku zwrotu karty magnetycznej w oznaczonym terminie, kaucja zostaje zaliczona na poczet odszkodowania należnego z tytułu niewywiązania się przez podróżnego z umowy korzystania z miejsc postojowych. Po wygaśnięciu okresu, na który zostało wykupione miejsce postojowe, karta magnetyczna nie ma wartości użytkowej. Ponowna aktywacja karty możliwa jest dopiero po uiszczeniu przez podróżnego opłaty parkingowej w kasie Podatnika na podstawie zakupionego biletu kolejowego.

Zdaniem Spółki, otrzymanie odszkodowania za brak zwrotu karty magnetycznej nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przedmiotem Spółki jest bowiem świadczenie usług (zasadniczo przewozu osób), a nie otrzymywanie odszkodowań. W konsekwencji zastosowanie będzie tu miał przepis ogólny wynikający z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze. W związku z powyższym Spółka będzie zobowiązana rozpoznać przychód dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w momencie otrzymania odszkodowania, czyli w momencie zaliczenia kaucji na poczet odszkodowania.

W ocenie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie przedstawiona argumentacja Strony jest prawidłowa.

Przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, bezzwrotnym i definitywnym, których rzeczywiste otrzymanie powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj.

Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 3 w/w ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Odszkodowanie jest świadczeniem szczególnego rodzaju, mające na celu wyrównanie uszczerbku, jakiego doznała osoba na skutek tego, że jej prawnie chronione dobra i interesy zostały naruszone.

Przedmiotem działalności Podatnika jest świadczenie usług w zakresie przewozów kolejowych oraz usług towarzyszących, i w tym też kierunku zorganizowana została jego ciągła aktywność (zgodnie bowiem z art. 2 ustawy z dnia 2.07.2004r. o swobodzie działalności gospodarczej - Dz.U. z 2004r. Nr 173, poz. 1807 ze zm., działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły). Przychody uzyskiwane przez Podatnika z w/w tytułu mieszczą się w definicji przychodów zawartej w cytowanym art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z kolei uzyskiwanie przez Podatnika odszkodowań nie jest przychodem z prowadzonej działalności, lecz wiąże się jedynie z przypadkami nie wykonania przez kontrahentów Podatnika umów związanych z przedmiotem jego działalności. Odszkodowanie nie stanowi zatem przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej. Za zdarzenia gospodarcze związane z prowadzeniem działalności nie można uznać bowiem tych zdarzeń, które występują bez aktywności danego przedsiębiorcy, będąc swego rodzaju efektem ubocznym czynności dokonywanych przez tego przedsiębiorcę lub jego kontrahentów. Tym samym otrzymane odszkodowanie winno być rozpoznane dla celów podatkowych na zasadzie kasowej, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka w zamian za wydanie karty magnetycznej uprawniającej do korzystania z parkingów usytuowanych przy stacjach kolejowych pobiera kaucję, która jest zwracana po oddaniu przez korzystającego karty magnetycznej. W przypadku, gdy karta magnetyczna nie zostanie zwrócona w ustalonym terminie, kaucja jest zaliczana przez Spółkę na poczet przysługującego jej odszkodowania z tytułu braku zwrotu rzeczy będącej własnością Spółki.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia kaucji. Kaucja - według Słownika języka polskiego (PWN, Warszawa, 2002 r.) - jest to suma pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania zobowiązania i stanowiąca odszkodowanie w razie niedopełnienia zobowiązania. Zatem fakt przyjęcia kaucji w depozyt, a następnie jej zwrot, nie powodują powstania przychodu w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 pkt 1 w/w ustawy. Kaucja jest neutralna podatkowo, tzn. nie jest ani kosztem ani przychodem, aż do wystąpienia okoliczności, które uprawniają wierzyciela do zaspokojenia się z kaucji. Spółka otrzymując kaucję nie ma prawa uznać otrzymanej kwoty jako wpływu o charakterze definitywnym, chyba że wystąpią okoliczności uprawniające do jej zatrzymania. Wtedy kwota wpłacona tytułem zabezpieczenia zwrotu magnetycznej karty wjazdu traci swój kaucyjny charakter. W takiej sytuacji kaucja staje się pewnego rodzaju karą umowną i będzie stanowiła przychód. Momentem powstania przychodu będzie chwila, gdy kaucja stanie się kwotą należną, tj. z chwilą wystąpienia okoliczności, które uprawniają Spółkę do zatrzymania kaucji.

Reasumując, zatrzymanie kaucji przez Spółkę i jej zaliczenie na poczet odszkodowania powoduje, że z tym dniem (z dniem zaliczenia kaucji na poczet odszkodowania) traci ona swój tymczasowy charakter. Jednocześnie zaliczenie kaucji na poczet odszkodowania powoduje po stronie Spółki obowiązek jej opodatkowania. Przychód z tego tytułu powstanie w dacie wystąpienia tych okoliczności. Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie. Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie informuje, że interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług zostanie udzielona odrębnym postanowieniem.