Czy prawidłowe jest zaliczenie do rozliczeń międzyokresowych kosztów zapłaconej kwoty wartości (...)

Z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego wynika, że Spółka jest wieczystym użytkownikiem nieruchomości, na której została rozpoczęta budowa kompleksu biurowo-usługowo-handlowego. W dniu 12.02.2004 r Spółka zawarła jako Wynajmujący umowę najmu powierzchni biurowych i magazynowych znajdujących się w budowanym kompleksie. Umowa została zawarta na okres 10 lat począwszy od przewidywanego okresu oddania budynku do użytkowania. Początkiem naliczania czynszu będzie dzień wydania powierzchni, który zostanie potwierdzony protokołem zdawczo-odbiorczym. Najemca oświadczył, że przed podpisaniem Umowy Najmu otrzymał konkurencyjną ofertę najmu, pomieszczeń biurowych skutkującą obniżeniem czynszu począwszy od stycznia 2004 r w stosunku do warunków handlowych, na jakich obecnie wynajmuje. W wyniku przeprowadzonych negocjacji pomiędzy Spółką a Najemcą, Najemca odrzucił ofertę konkurencyjną najmu, co spowodowało utratę określonych korzyści finansowych, które Najemca mógłby uzyskać gdyby przyjął w/w ofertę. Mając powyższe na uwadze strony ustaliły, że Spółka zapłaci Najemcy kwotę będącą równowartością utraconych korzyści w wysokości uzgodnionej przez obie strony. Powyższa kwota została uiszczona w marcu 2004 r na podstawie noty księgowej wystawionej przez Najemcę. W przypadku gdy Umowa Najmu zostanie rozwiązana przed upływem jednego roku od dnia przekazania przedmiotu najmu lub w przypadku odstąpienia od Umowy Najmu przez Najemcę, powyższa kwota zostanie zwrócona na rzecz Spółki.Biorąc powyższe pod uwagę, Spółka zwraca się o potwierdzenie, czy prawidłowe jest zaliczenie do rozliczeń międzyokresowych kosztów zapłaconej kwoty wartości utraconych korzyści, a następnie rozliczanie jej sukcesywnie w okresie wynajmu, począwszy od daty naliczania czynszu za wynajem powierzchni biurowych.

Zdaniem Spółki, stosownie do postanowień art.15 ust.1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r, Nr 54, poz.654 ze zm), podatnik ma możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszystkich wydatków pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością , a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Kwestie rozliczenia kosztów w czasie reguluje art.15 ust.4 w/w ustawy. Przepis ten wyraża tzw. zasadę współmierności kosztów do przychodów, której istota polega na przyporządkowaniu kosztów do tego samego okresu sprawozdawczego, co przychody, których dotyczą. Nie wskazuje natomiast przedziału czasowego w jakim powinno nastąpić całkowite rozliczenie kosztów. Spółka stoi na stanowisku, że poniesione przez nią koszty można w sposób bezpośredni powiązać z uzyskiwanymi w przyszłości przychodami.

Ponadto, zgodnie z art.39 ustawy z dnia 29 września 1994 r o rachunkowości , aby powiązać koszty z właściwymi dla ich czasu skutkowania okresami sprawozdawczymi, dokonuje się rozliczenia w czasie za pomocą rozliczeń międzyokresowych kosztów bez względu na to, czy wydatki poniesiono w poprzednich okresach sprawozdawczych.

W związku z tym, kosztami uzyskania przychodów poszczególnych okresów sprawozdawczych są wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą podatnika, dotyczące danego okresu sprawozdawczego.Biorąc powyższe pod uwagę, Spółka uznaje, że art.15 ust.1 oraz ust.4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, że poniesione przez Spółkę wydatki w sposób prawidłowy są aktywowane na rozliczeniach międzyokresowych, by następnie w sposób współmierny dokonać rozliczenia w czasie we właściwych okresach sprawozdawczych z zachowaniem zasady ostrożności.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Spółka zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów kwotę, która według zawartej umowy Najmu stanowi rekompensatę za utracone korzyści Najemcy, z powodu odrzucenia przez niego konkurencyjnej oferty najmu. Zgodnie z art.15 ust.1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r Nr.54,poz.654 ze zm) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art.16 ust.1. Oznacza to, że mimo iż w obrocie gospodarczym obowiązuje zasada swobody zawierania umów, tj. podmioty mogą dowolnie kształtować wzajemne relacje, na organach podatkowych spoczywa obowiązek oceny skutków zawartych umów dla celów podatkowych.Z treści przytoczonego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Warunkiem zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest istnienie związku danego wydatku z przychodami podatnika. Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie zostały wyłączone z kosztów na podstawie art.16 ust.1. Zatem, aby określony wydatek mógł stanowić koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.Przedmiotem sprawy jest ocena konsekwencji materialnych, jakie poniosła Spółka z powodu wypłaty Najemcy rekompensaty za jego utracone korzyści.

Z załączonych do pisma z dnia 19.05.2006 r, stanowiącego uzupełnienie wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego, kopii umów wynika,że w związku z zawarciem ze Spółką umowy najmu powierzchni biurowych, Najemca odrzucił konkurencyjną ofertę najmu mimo, iż zaoferowano mu korzystniejsze warunki finansowe (§2 umowy z dnia 12.02.2004 r) lub Najemca zobowiązał się do nie przyjmowania konkurencyjnej, korzystniejszej oferty najmu (§ 1 umowy z dnia 08.12.2004 r ).Sam fakt, że Najemca otrzymał konkurencyjną, korzystniejszą dla siebie ofertę wynajmu powierzchni biurowych, nie przesądza o tym, że wynajmujący (Spółka) ma obowiązek wypłaty na rzecz Najemcy kwoty, określonej przez Spółkę 'rekompensatą za utracone korzyści'.Spółka nie była obowiązana do zawarcia umów najmu z tymi konkretnymi podmiotami i na takich warunkach. Analogicznie podmioty te chcąc zmniejszyć wysokość ponoszonych opłat z tytułu najmu, mogły skorzystać z ofert konkurencyjnych podmiotów. Z tego względu nie można stwierdzić, że przedmiotowy wydatek jest niezbędny i celowy z punktu widzenia prowadzonej przez Spółkę działalności i uzyskanych z tego tytułu przychodów.

W obrocie gospodarczym występują przypadki, w których strona zmuszona jest do zapłaty różnego rodzaju rekompensat. Jest to kwestia ryzyka związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej. Tego ryzyka nie można przenosić przy użyciu przepisów podatkowych na Skarb Państwa. Natomiast racjonalnie działający podmiot gospodarczy może uchronić się przed takimi negatywnymi skutkami swej działalności poprzez zaoferowanie powierzchni biurowych innym kontrahentom.

Konkludując należy stwierdzić, że uznanie przez Spółkę za koszt uzyskania przychodu wypłaconej dla Najemcy kwoty, stanowiącej zgodnie z wyjaśnieniami zawartymi we wniosku rekompensatę za utracone korzyści, nie spełnia warunków określonych w art.15 ust.1 w/w ustawy, od których ustawodawca uzależnia możliwość obciążenia kosztów podatkowych.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie. Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.