Czy do kosztów uzyskania przychodów Spółka może zaliczyć wydatki ponoszone za granicą z tytułu (...)

Czy do kosztów uzyskania przychodów Spółka może zaliczyć wydatki ponoszone za granicą z tytułu najmu samochodów osobowych wykorzystywanych tam przez pracowników Spółki w związku z odbywaniem przez nich podróży służbowych?

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. ? Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Strony z dnia 18.06.2007r. (data wpływu do tut. Urzędu 27.06.2007r.), o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. czy do kosztów uzyskania przychodów Spółka może zaliczyć wydatki ponoszone za granicą z tytułu najmu samochodów osobowych wykorzystywanych tam przez pracowników Spółki w związku z odbywaniem przez nich podróży służbowych, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie #8722; biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

Porady prawne

postanawia:

uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego wynika, że Spółka wysyła swoich pracowników w zagraniczne podróże służbowe. W miejscu odbywania podróży zdarzają się sytuacje, że konieczne jest korzystanie z samochodu osobowego. W związku z tym pracownicy korzystają z usług wynajmu samochodów osobowych w państwach odbywania podróży służbowych. Pracownicy w imieniu Spółki nabywają więc usługę najmu samochodu od wyspecjalizowanych firm działających na danym terenie. Faktury za najem wystawiane są na Spółkę. Spółka ponosi więc opłaty za użytkowanie pojazdów poza terytorium kraju, a także wydatki na zakup paliwa za granicą.
Zdaniem Spółki opisane wyżej wydatki będą w całości kosztem podatkowym. Dotyczą one bowiem bieżącej działalności przedsiębiorstwa i stanowią spełnienie obowiązku ciążącego na pracodawcy, na podstawie art. 77<5> Kodeksu pracy (pokrycie kosztów podróży służbowej pracownika). Są więc zgodne z ustawową definicją kosztów, zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie nie stosuje się do nich ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 ustawy o pdop. Dlatego też, wydatki poniesione przez Spółkę w trakcie wyjazdu służbowego pracownika, na wynajęcie samochodu osobowego i na zużyte w czasie korzystania z tego samochodu paliwo będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o pdop. Dla potwierdzenia przedstawionego we wniosku stanowiska, Spółka powołuje się na postanowienie w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego wydane przez Naczelnika tut. Urzędu z dnia 14.07.2006r. Nr 1471/DPD2/423-63/06/JB.


Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stanowisko Strony, Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego stwierdza, co następuje:


Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W związku z tym, przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie zostały wyłączone z kosztów na podstawie art.16 ust.1. Warunkiem zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest istnienie związku danego wydatku z przychodami podatnika. W takim ujęciu kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim. Jednocześnie ciężar dowodu ? co do wykazania, że poniesiony wydatek ma lub mógł mieć wpływ na uzyskany przychód ? spoczywa na podatniku.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia podróży służbowej. W myśl przepisu art. 77(5) § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (j.t. Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadania służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Z brzmienia powyższej definicji można wysnuć wniosek, że podróżą służbową jest wyjazd poza miejscowość stałego wykonywania pracy na służbowe polecenie pracodawcy. Dla pracowników zatrudnionych w sferze budżetowej rodzaj i wysokość należności przysługujących z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.). Natomiast w myśl art. 77(5) § 3 Kodeksu pracy warunki wypłacania należności z tytułu podróży służbowej pracownikom zatrudnionym w sferze pozabudżetowej, tj. przez pozostałych pracodawców, określa pracodawca w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania, albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu wynagradzania. Pracodawcy ci mogą ustalać należności z tytułu zwrotu kosztów podróży służbowych w sposób dowolny, z wyjątkiem diety, gdyż zgodnie z art. 77(5) § 4 Kodeksu pracy postanowienia układu zbiorowego pracy, regulaminu wynagradzania lub umowy o pracę nie mogą ustalać diety z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju lub poza granicami kraju w wysokości niższej niż dieta z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju określona dla pracownika sfery budżetowej.
W przypadku, gdy pracodawca nie uregulował kwestii zwrotu należności z tytułu podróży służbowej pracowników w układzie zbiorowym pracy, regulaminie wynagradzania lub w umowie o pracę, pracownikowi przysługują należności na pokrycie kosztów podróży takie, jak pracownikowi zatrudnionemu w jednostce sfery budżetowej (art. 77(5) § 5 Kodeksu pracy).
Zgodnie z § 2 ww. rozporządzenia z dnia 19 grudnia 2002r z tytułu podróży odbywanej w terminie i w miejscu wskazanym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:
1) diety,
2) zwrot kosztów: przejazdów i dojazdów, noclegów oraz innych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z Kodeksu pracy, pracodawcę obciążają wszelkie niezbędne koszty poniesione przez pracownika w związku z podróżą służbową. Zaliczanie przez pracodawcę do kosztów uzyskania przychodów wydatków, związanych z podróżami służbowymi pracowników odbywa się zgodnie z ogólną zasadą, która została określona w cytowanym wyżej przepisie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, nie będzie miał zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Wyliczenie limitu, o którym mowa w w/w przepisie, podatnik obowiązany jest dokonać na podstawie prowadzonej obligatoryjnie ewidencji przebiegu pojazdu. Poniesione za granicą wydatki (w związku z podróżą służbową pracowników) na wynajem samochodu osobowego i na zużyte w czasie korzystania z tego samochodu paliwo - w całości stanowią koszty uzyskania przychodu. W przedmiotowej sprawie należy mieć również na uwadze przepis § 10 ust. 1 pkt 3 ww. rozporządzenia z dnia 19 grudnia 2002r., który stanowi, że nie przysługują pracownikowi ryczałty na pokrycie kosztów dojazdu z dworca i do dworca kolejowego, autobusowego, portu lotniczego lub morskiego, kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej - jeżeli pracownik nie ponosi kosztów, na pokrycie których przeznaczone są wymienione ryczałty. Biorąc powyższe pod uwagę, Spółka ponosząc wydatki związane z wyjazdem służbowym w sprawach związanych z prowadzoną działalnością, może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie faktycznie poniesione wydatki związane z tymi podróżami w granicach określonych przepisami prawa podatkowego, o ile ich poniesienie ma lub będzie mieć wpływ na osiągnięcie przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Dlatego też, wydatki poniesione przez Spółkę w trakcie wyjazdu służbowego pracownika na wynajęcie samochodu osobowego i na zużyte w czasie korzystania z tego samochodu paliwo będą stanowiły koszty uzyskania przychodu w myśl art. 15 ust.1 ustawy. Jednocześnie, zaznaczyć należy, że to na Podatniku ciąży obowiązek odpowiedniego udokumentowania przedmiotowych wydatków oraz wykazania, że wydatek ten jest uzasadniony z punktu widzenia prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie.Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika