Czy Spółka może zaliczyć do kup bieżącego okresu (tj. w roku 2006) całą kwotę czynszu dzierżawnego (...)

uznać za nieprawidłowe stanowisko Spółki dotyczące momentu kwalifikacji kosztów dzierżawy centrali telefonicznej do kosztów uzyskania przychodu (pytanie 1. i 2.)

U Z A S A D N I E N I E

Spółka podpisała w 2003 roku umowę na dzierżawę centrali telefonicznej. Do kwietnia 2006 roku usługodawca nie wystawił żadnej faktury za dzierżawę. Dzierżawa zgodnie z umową mała być naliczana miesięcznie. Termin płatności jednak został w umowie określony w sposób niejednoznaczny (14 dni po wystawieniu faktury). Pierwszą fakturę ? jak się okazało w praktyce ? wystawioną za media bieżące i łączną dzierżawę minionego okresu Spółka otrzymała dopiero w kwietniu 2006 roku. Ponadto dla całej zafakturowanej kwoty za obie usługi określony został jeden termin płatności. Uprzejmie prosimy o interpretację przywołanego przepisu i ocenę słuszności naszego stanowiska.

W związku z powyższym stanem faktycznym Spółka wnosi o udzielenie odpowiedzi na pytania:

1. Czy Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów bieżącego okresu (tj. w roku 2006) całą kwotę czynszu dzierżawnego naliczonego za okres 2004 roku i 2005 roku, zafakturowanego razem z inną usługą dotyczącą bieżącego okresu (za połączenia telefoniczne)...

2. Czy w przypadku tak zafakturowanych kosztów dzierżawy może mieć zastosowanie art. 15. ust 4. ustawy pdop z dnia 15 lutego 1992 roku, na mocy którego koszty, których zarachowanie nie było możliwe są potrącane w roku, w którym zostały poniesione...

3. Czy faktura wystawiona za usługę dzierżawy i usługi za media ? połączenia telekomunikacyjne (którą przedstawiamy w załączeniu) jest wystawiona prawidłowo z punktu widzenia rozliczeń podatku VAT i podatku dochodowego za bieżący okres

Zdaniem Spółki, jeżeli faktura ? za oba rodzaje usług (tj. bieżące połączenia telekomunikacyjne i dzierżawę centrali telefonicznej za miniony okres) ? jest prawidłowo wystawiona, to zastosowanie znajdzie przepis art. 15 ust. 4 ustawy o pdop, korzystając z interpretacji rozszerzającej tego artykułu mówiącego o zaliczeniu do kosztów bieżącego okresu tych kosztów których wcześniejsze zarachowanie było niemożliwe.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie nie podziela stanowiska Spółki zawartego we wniosku w przedmiocie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów bieżącego okresu (tj. w roku 2006) całej kwoty czynszu z tytułu dzierżawy centrali telefonicznej, naliczonego za okres 2004 i 2005 roku, zafakturowanego razem z usługą dotyczącą połączeń telefonicznych bieżącego okresu, i wyjaśnia co następuje.

Ustawową definicję kosztów uzyskania przychodów zawiera art. 15 ust. 1 w/w ustawy zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wszystkie wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami. Są to więc koszty bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwanym przychodem oraz koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika, czyli związane z funkcjonowaniem firmy.

Podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych obowiązani są, zgodnie z dyspozycją art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654. ze zm.), do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Zgodnie z cytowanym przepisem określenie podstaw opodatkowania następuje na podstawie ksiąg rachunkowych, prowadzonych według przepisów ustawy z dnia 29.09.1994 r. o rachunkowości, Dz. U. z 1994 r., Nr 121, poz. 591. Jeżeli wydatki poniesione przez podatnika w celu uzyskania przychodu zostały prawidłowo udokumentowane i zaewidencjonowane w prowadzonej ewidencji podatkowej, podlegają uwzględnieniu przy ustalaniu podstawy opodatkowania jako koszty uzyskania przychodu.

Zgodnie z dyspozycją art. 25 ust. 1 podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych obowiązani są bez wezwania składać deklarację, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego od początku roku podatkowego i wpłacać na rachunek urzędu skarbowego właściwego według siedziby podatnika zaliczki miesięczne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące. Zaliczki miesięczne, o których mowa w ust. 1, za okres od pierwszego do przedostatniego miesiąca roku podatkowego uiszcza się w terminie do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Zaliczka za ostatni miesiąc jest uiszczana w wysokości zaliczki za miesiąc poprzedni do 20 dnia ostatniego miesiąca roku podatkowego; ostateczne rozliczenie podatku za rok podatkowy następuje w terminie ustalonym do złożenia zeznania o wysokości dochodu osiągniętego za ten rok.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Z powyższego przepisu wynika ogólna zasada, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów można potrącić w roku podatkowym, w którym przychód ten wystąpił. Można też potrącić koszty nie poniesione, jeżeli:

-odnoszą się do danego roku podatkowego,

-są określone co do rodzaju i kwoty,

-można je było zarachować, mimo ich nieponiesienia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że czynsz dzierżawy miał być naliczany miesięcznie, zaś jego wysokość określona została w umowie. Zobowiązania obciążające Spółkę z tytułu zawartej z kontrahentem umowy dzierżawy centrali telefonicznej znane jej były co do rodzaju i kwoty, zatem w myśl przytoczonego art. 15 ust. 4 możliwe było zarachowanie ich do danego okresu podatkowego (miesiąca, roku), mimo iż nie zostały poniesione.

Wyjątkowo, w myśl art. 15 ust. 4 zdanie ostatnie: jeżeli zarachowanie kosztów w roku podatkowym nie było możliwe, to potrąca się je w momencie poniesienia. Zapis ten nie znajdzie jednak zastosowania w przedmiotowej sprawie, ponieważ jak wyżej wykazano, sporne koszty znane były Spółce co do rodzaju i kwoty, zatem ich przyporządkowanie do danego okresu rozliczeniowego było możliwe. Fakt, iż kontrahent nie wystawiał faktur w okresach miesięcznych, lecz wystawił fakturę łączną w bieżącym roku podatkowym, pozostaje w tym wypadku bez znaczenia dla obowiązków podatkowych Wnioskodawcy.

Koszty uzyskania przychodu co do zasady potrącalne są tylko w tym roku podatkowym, w którym podatnik uzyskał przychód. W związku z tym należy ocenić, w jakim okresie podatkowym koszty związane z dzierżawą centrali telefonicznej przez Wnioskodawcę miały związek z uzyskiwanym przez niego przychodem. Nie jest to w omawianej sytuacji związek bezpośredni. Zgodnie z orzecznictwem NSA, jeżeli pomiędzy ponoszonymi kosztami, a przychodem występuje związek o charakterze pośrednim, to w przypadku trudności w ocenie którego okresu koszty mogą dotyczyć ? można przyjąć, iż dotyczą roku, w którym przedmiotowe koszty zostały poniesione. Jednak ocena, iż koszty dzierżawy centrali telefonicznej w okresie od zawarcia umowy (2003 rok) do chwili obecnej przyczyniały się do uzyskiwania przychodów przez cały okres obowiązywania umowy jest logiczna i oparta na doświadczeniu życiowym. Przyjmując zaś, iż wysokość miesięcznego czynszu dzierżawnego znana była Spółce z umowy ? zatem możliwe było zarachowanie kosztu tego czynszu do właściwego okresu podatkowego (miesiąca, roku) mimo, iż nie nastąpiła jego zapłata.

Uwzględniając powyższe, stanowisko Spółki w zakresie interpretacji art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy uznać za nieprawidłowe przy stanie faktycznym przedstawionym we wniosku.

Odpowiedź na pytanie 3. dotyczące zagadnienia, czy faktura wystawiona przez kontrahenta Spółki w zakresie opłat za czynsz dzierżawy wystawiona została prawidłowo ? w zakresie obowiązków podatkowych Spółki w podatku dochodowym od osób prawnych ? jest bezprzedmiotowa. Zgodnie ze stanowiskiem tutejszego organu podatkowego wyrażonym w niniejszej interpretacji w zakresie pytań nr 1. i 2. podatnik, znając kategorię czynszu dzierżawnego co do rodzaju i kwoty (z postanowień umowy), mimo jej nieuiszczenia, powinien zaliczać ją do kosztów uzyskania przychodów w okresach, których dzierżawa dotyczy ? zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Okoliczność oceny prawidłowości wystawienia przez kontrahenta faktury (bieżące połączenia telekomunikacyjne łącznie z dzierżawą centrali za miniony okres) nie ma w przedstawionej sytuacji żadnego znaczenia dla obowiązków podatkowych Spółki. Generalnie Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego zauważa, że prawidłowość dowodów księgowych dla celów podatkowych ocenia się w oparciu o przepisy ustawy z dnia 29.09.1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r., Nr 76, poz. 694 ze zm.), określające jakie elementy powinien zawierać taki dowód.

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.

Jednocześnie tut. organ podatkowy informuje, że interpretacja co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku od towarów i usług (pytanie 3.) zostanie udzielona odrębnymi postanowieniami.

Niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego i jest ważna w stanie prawnym obowiązującym w dniu wydania postanowienia. Interpretacja jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez pytającego. Zgodnie z treścią art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej przedmiotowa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej ? do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14b § 5 w/w ustawy.

Na podstawie art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej na niniejsze postanowienie zawierające interpretację służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w terminie 7 dni od doręczenia postanowienia. Do zażalenia należy załączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5 zł (ustawa z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej, Dz.U. z 2004 r. Nr 253 poz. 2532 ze zm.).