Czy Spółka, stosująca metodę ustalania różnic kursowych od 1 stycznia 2007 r. na podstawie przepisów (...)

uznać za nieprawidłowe stanowisko Podatnika w części:

- pytania 1 i 2 ? w zakresie przeliczenia na złote kosztów z tytułu zakupu towarów i usług, wyrażonych w walucie obcej,

- pytania 4 ? w zakresie ustalania różnic kursowych od środków własnych w odniesieniu do waluty obcej, która wpłynęła na rachunek Podatnika w wyniku operacji innych niż nabycie waluty,

- pytania 5 - w zakresie ustalania różnic kursowych z tytułu kosztów uzyskania przychodów związanych z delegacjami zagranicznymi pracowników.

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że na podstawie art. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka w dniu 8 stycznia 2007 r. zawiadomiła Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie o wyborze metody ustalania różnic kursowych od dnia 1 stycznia 2007 r. na podstawie przepisów o rachunkowości. Spółka spełnia bowiem wszelkie warunki stawiane przez przepisy art. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dla wyboru tej metody.

Od dnia 1 stycznia 2007 r. Spółka wycenia faktury z tytułu zakupu towarów wyrażone w walucie obcej po średnim kursie NBP z dnia wystawienia faktury. Zwykle po kilku dniach towary przyjmowane są na magazyn według wartości wynikającej z faktury zakupu. Wydatek z tego tytułu jako bezpośrednio związany z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami, staje się kosztem w momencie sprzedaży przedmiotowych towarów. W momencie zapłaty przez Spółkę przedmiotowej faktury, stosuje ona kurs sprzedaży walut z dnia zapłaty stosowany przez bank. Tak ustalone różnice kursowe traktowane są odpowiednio jako koszt lub przychód dla celów rachunkowych, jak i podatkowych.

W przypadku nabycia usług z zagranicy, faktury dokumentujące poniesienie kosztu z tego tytułu przeliczane są według średniego kursu NBP z dnia wystawienia faktury. W momencie dokonania zapłaty przez Spółkę takich faktur, stosuje ona kurs sprzedaży walut z dnia zapłaty stosowany przez bank. Tak ustalone różnice kursowe traktowane są odpowiednio jako koszt lub przychód dla celów rachunkowych, jak i podatkowych.

W przypadku sprzedaży eksportowej Spółka wycenia faktury według średniego kursu NBP z dnia wystawienia faktury. W przypadku otrzymania zapłaty za fakturę, Spółka stosuje kurs kupna walut zastosowany przez bank z dnia wpływu należności na rachunek Spółki. Tak ustalone różnice kursowe traktowane są odpowiednio jako koszt lub przychód dla celów rachunkowych, jak i podatkowych.

W odniesieniu do wyceny środków własnych w walutach obcych zgromadzonych na rachunku walutowym, do przeliczenia waluty wpływającej na rachunek stosowany jest kurs sprzedaży stosowany przez bank z dnia jej wpływu. Tak samo jest wyceniana waluta nabyta przez Spółkę. Rozchód waluty z rachunku walutowego wyceniany jest według metody Pierwsze Weszło Pierwsze Wyszło (metoda FIFO). Tak ustalone różnice kursowe traktowane są odpowiednio jako koszt lub przychód dla celów rachunkowych, jak i podatkowych.

Koszty związane z delegacjami zagranicznymi przeliczane są według średniego kursu NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień ich zaksięgowania, odpowiadającego dacie rozliczenia kosztów podróży służbowej przez pracownika. W odniesieniu do zaliczek na poczet delegacji, pobranie gotówki z banku do kasy jest wyceniane według kursu, po jakim Spółka zakupiła walutę. Wypłata zaliczki jest wyceniana tym samym kursem, tj. kursem sprzedaży stosowanym przez bank z dnia nabycia waluty na cele podróży służbowej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego Podatnik zwraca się z wnioskiem o udzielenie interpretacji o zakresie stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalania różnic kursowych dla celów podatkowych poprzez udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

1. Czy sposób ustalania przez Spółkę wysokości kosztów zakupu towarów w walutach obcych oraz związanych z tymi kosztami różnic kursowych jest prawidłowy?

2. Czy sposób ustalania przez Spółkę wysokości kosztów zakupu usług w walutach obcych oraz związanych z tymi kosztami różnic kursowych jest prawidłowy?

3. Czy sposób ustalania przez Spółkę wysokości przychodów w walutach obcych oraz związanych z tymi przychodami różnic kursowych jest prawidłowy?

4. Czy sposób ustalania przez Spółkę wysokości różnic kursowych od środków własnych jest prawidłowy?

5. Czy sposób ustalania przez Spółkę wysokości kosztów delegacji zagranicznych jest prawidłowy?

W ocenie Spółki, stosowany od dnia 1 stycznia 2007 r. system ustalania wysokości kosztów zakupu towarów w walutach obcych oraz związanych z tymi kosztami różnic kursowych dla celów podatkowych (ad. 1) jest prawidłowy. Oznacza to, że w przypadku otrzymanej faktury zakupu towarów, np. z datą wystawienia w dniu 30 kwietnia 2007 r., Spółka prawidłowo wycenia ją według średniego kursu NBP z dnia 30 kwietnia 2007 r. Taka sama wartość zostanie przyjęta do wyceny towarów przyjętych do magazynu. W przypadku zapłaty faktury dotyczącej uiszczenia należności za przedmiotowe towary, np. dnia 30 maja 2007 r., dla wyliczenia różnic kursowych Spółka przyjmuje kurs sprzedaży walut banku, z którego usług korzysta.

Jak nadmienia Spółka, ustawa o rachunkowości reguluje w art. 30 zasady wyceny aktywów i pasywów wyrażonych w walutach obcych oraz ujęcia w księgach rachunkowych operacji wyrażonych w walutach obcych. Co do zasady zgodnie z art. 30 ust. 2 tej ustawy, wyrażone w walutach obcych operacje gospodarcze ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień ich przeprowadzenia odpowiednio po kursie:

- kupna lub sprzedaży walut stosowanym przez bank, z którego usług korzysta jednostka ? w przypadku operacji sprzedaży lub kupna walut oraz operacji zapłaty należności lub zobowiązań,

- średnim ustalonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski na ten dzień, chyba że w zgłoszeniu celnym lub innym wiążącym jednostkę dokumencie ustalony został inny kurs ? w przypadku pozostałych operacji.

W odniesieniu do operacji zakupu towarów, za dzień jej przeprowadzenia przyjmowana jest data wystawienia faktury przez dostawcę. Dlatego też, zgodnie z dyspozycją art. 30 ust. 2 ustawy o rachunkowości Spółka wycenia wartość nabytego towaru oraz wysokość zobowiązania według średniego kursu NBP z dnia wystawienia faktury. Spółka zaznacza, że nabyte towary przyjmowane są na jej magazyn, dlatego na ten dzień nie są wykazywane jakiekolwiek koszty ujmowane w rachunku wyników. Nabyte towary będą kosztem (kosztem bezpośrednio związanym z przychodami) dopiero w momencie ich sprzedaży. Następnie w dacie zapłaty należności ustalone zostaną różnice kursowe w odniesieniu do kursu sprzedaży banku, z którego usług korzystała Spółka.

Skoro w myśl art. 9b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy zaliczają do przychodów lub kosztów uzyskania przychodu ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych, to różnice te muszą być ustalone zgodnie z art. 30 ustawy o rachunkowości, obejmującym również wycenę operacji gospodarczych, tj. wycenę nabycia towarów. Dlatego też, w ocenie Spółki, na podstawie art. 9 i 9b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 30 ustawy o rachunkowości należy uznać za prawidłowe:

? zastosowanie do wyceny nabytych towarów i zobowiązania wobec dostawcy średniego kursu NBP z dnia wystawienia faktury, oraz

? ustalenie różnic kursowych jako różnicę pomiędzy wyceną zobowiązania wobec dostawcy według średniego kursu NBP z dnia wystawienia faktury oraz kursem sprzedaży banku z dnia zapłaty tego zobowiązania, oraz

? zaliczenie tak ustalonej różnicy kursowej odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodu.

W ocenie Spółki, przyjęty system ustalania wysokości kosztów zakupu usług w walutach obcych oraz związanych z tymi kosztami różnic kursowych dla celów podatkowych (ad. 2) również jest prawidłowy. Oznacza to, że w przypadku otrzymania faktury zakupu towarów, np. z datą wystawienia w dniu 30 kwietnia 2007 r., Spółka prawidłowo wycenia ją według średniego kursu NBP z dnia 30 kwietnia 2007 r. W przypadku zapłaty dotyczącej wskazanej faktury, np. dnia 30 maja 2007 r., dla wyliczenia różnic kursowych Spółka przyjmuje kurs sprzedaży walut banku, z którego usług korzysta. Wynika to z argumentów przytoczonych powyżej, opierających się na treści art. 9 i 9b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 30 ustawy o rachunkowości. Za operację gospodarczą w tym przypadku Podatnik uznaje datę wystawienia faktury przez dostawcę usługi. W konsekwencji, zgodnie z art. 30 ust. 2 ustawy o rachunkowości przedmiotową operację należy wycenić według średniego kursu z dnia jej wystawienia. Od tak ustalonej wartości poniesionego kosztu należy obliczyć różnice kursowe, które zgodnie z art. 9b ust.

2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczane będą do przychodów lub kosztów uzyskania przychodu. W treści tego przepisu jest mowa bowiem jednoznacznie o ?różnicach kursowych ujętych w księgach rachunkowych?. W taki sposób, zdaniem Podatnika, zagwarantowana zostanie realizacja zasady, określonej w art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mówiącej o prawidłowym ustaleniu wysokości należnego podatku.

Następnie w dacie zapłaty należności ustalone zostaną różnice kursowe w odniesieniu do kursu sprzedaży banku, z którego usług korzystała Spółka.

Mając na uwadze powyższe argumenty, w ocenie Spółki, na podstawie art. 9 i 9b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 30 ustawy o rachunkowości należy uznać za prawidłowe:

? zastosowanie do wyceny nabytych usług i zobowiązania wobec dostawcy średniego kursu NBP z dnia wystawienia faktury, oraz

? ustalenie różnic kursowych jako różnicę pomiędzy wyceną zobowiązania wobec dostawcy według średniego kursu NBP z dnia wystawienia faktury oraz kursem sprzedaży banku z dnia zapłaty tego zobowiązania, oraz

? zaliczenie tak ustalonej różnicy kursowej odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodu.

W ocenie Spółki, stosowany od dnia 1 stycznia 2007 r. system ustalania wysokości przychodów w walutach obcych oraz związanych z tymi przychodami różnic kursowych dla celów podatkowych (ad. 3) jest prawidłowy. Oznacza to, że w przypadku faktur sprzedaży, np. z datą wystawienia w dniu 7 maja 2007 r., Spółka prawidłowo wycenia ją według średniego kursu NBP z tego dnia. W przypadku otrzymania od kontrahenta zapłaty wskazanej faktury, np. w dniu 7 czerwca 2007 r., dla wyliczenia różnic kursowych Spółka przyjmie kurs kupna walut banku, z którego usług korzysta.

Wynika to także, zdaniem Wnioskodawcy, z argumentów przytoczonych powyżej, opierających się na treści art. 9 i 9b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 30 ustawy o rachunkowości. Za operację gospodarczą w tym przypadku Podatnik uznaje datę wystawienia faktury przez Spółkę, rodzącą wierzytelność od odbiorcy. W konsekwencji, zgodnie z art. 30 ust. 2 ustawy o rachunkowości przedmiotową operację należy wycenić według średniego kursu NBP z dnia wystawienia przez Spółkę faktury. Od tak ustalonej wartości przychodu należy obliczać różnice kursowe, które zgodnie z art. 9b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zaliczane będą do przychodów lub kosztów uzyskania przychodu. Różnice kursowe ustalone zostaną w dacie otrzymania należności, na podstawie kursu kupna banku, z którego korzystała Spółka.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki, należy uznać za prawidłowe:

? zastosowanie do wyceny przychodu dla celów podatkowych średniego kursu NBP z dnia wystawienia przez Spółkę faktury, oraz

? ustalenie różnic kursowych jako różnicę pomiędzy wyceną należności wobec dostawcy według średniego kursu NBP z dnia wystawienia faktury oraz kursem sprzedaży banku z dnia otrzymania należności, oraz

? zaliczenie tak ustalonej różnicy kursowej odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodu.

Spółka stoi na stanowisku, że stosowany przez nią system ustalania różnic kursowych od środków własnych w walutach obcych (ad. 4) jest prawidłowy. Oznacza to, że w przypadku nabycia od banku walut lub ich otrzymania od kontrahenta, np. w dniu 15 maja 2007 r., Spółka prawidłowo wyceni je według kursu sprzedaży albo kupna zastosowanego w tym dniu przez bank, z którego usług korzysta. W przypadku wydatkowania walut pochodzących z tego rachunku bankowego, np. w dniu 25 maja 2007 r., rozchód waluty zostanie wyceniony według wartości ustalonej przez Spółkę na ten dzień zgodnie z metodą Pierwsze Weszło Pierwsze Wyszło ? FIFO.

W zakresie wyceny środków własnych w walutach obcych przy ich nabyciu stosowany jest bowiem kurs sprzedaży banku z dnia nabycia albo przy ich wpływie od kontrahenta na rachunek bankowy Spółki - kurs kupna banku z dnia wpływu waluty. Wynika to bezpośrednio z art. 30 ust. 2 pkt 1 ustawy o rachunkowości. Jednocześnie w zakresie wyceny rozchodu walut obcych z rachunku bankowego Spółka przyjmuje, że rozchód walut będzie wyceniany kolejno po kosztach ich nabycia, które zostały najwcześniej nabyte (metoda Pierwsze Weszło Pierwsze Wyszło ? FIFO). W ocenie Spółki jest to najlepszy sposób oddający zmianę wartości posiadanych środków własnych w walutach obcych, zgodny z przepisami o rachunkowości. Dlatego Spółka uznaje za prawidłowy stosowany przez siebie sposób wyceny rozchodu środków własnych i zaliczenie powstałych z tego tytułu różnic kursowych do przychodów lub kosztów uzyskania przychodu.

Spółka stoi na stanowisku, że stosowany przez nią system ustalania różnic kursowych w odniesieniu do kosztów delegacji zagranicznych (ad. 5) wymaga korekty z punktu widzenia regulacji zawartych w ustawie o rachunkowości. Oznacza to, że w przypadku delegacji zagranicznej trwającej od dnia 8 do dnia 11 maja 2007 r., które zostały rozliczone przez pracownika i ujęte w księgach Spółki np. w dniu 4 czerwca 2007 r., Spółka powinna przeliczyć koszty delegacji w walutach obcych według średniego kursu NBP z dnia 4 czerwca 2007 r. a nie jak dotychczas z dnia 1 czerwca 2007 r. (jako ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu). W przypadku pobrania przez pracownika Spółki zaliczki na poczet delegacji zagranicznej, np. w dniu 7 maja 2007 r., wypływ waluty zostanie wyceniony według kursu sprzedaży banku z tego dnia. Porównanie wartości wypłaconej zaliczki z wysokością zaksięgowanych kosztów delegacji stanowić będą dla Spółki różnice kursowe dla celów rachunkowych i podatkowych. Wnioskodawca wskazuje, że wynika to bezpośrednio z warunków określonych w art. 9 i 9b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 30 ustawy o rachunkowości. Za operację gospodarczą w tym przypadku należy bowiem, zdaniem Spółki, uznać datę rozliczenia podróży służbowej przez pracownika Spółki. Konsekwentnie, zgodnie z art. 30 ust. 2 ustawy o rachunkowości, przedmiotową operację należy wycenić według średniego kursu NBP z dnia rozliczenia podróży służbowej. Różnice kursowe ustalone jako różnica pomiędzy wartością ustalonych w powyższy sposób kosztów podróży służbowej oraz wartością wypłaconej zaliczki, zgodnie z art. 9b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczane będą do przychodów lub kosztów uzyskania przychodu.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki:

? koszty delegacji w walutach obcych powinny być wyceniane dla celów podatkowych według średniego kursu NBP z dnia rozliczenia kosztów przez pracownika Spółki, oraz

? wypłata zaliczki powinna być wyceniana według kursu sprzedaży walut stosowanego przez bank przy nabyciu walut na ten cel, oraz

? różnice kursowe ustalone jako różnica wskazanych wartości powinna stanowić odpowiednio przychody Spółki lub jej koszty uzyskania przychodu.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie nie podziela stanowiska Podatnika wyrażonego we wniosku odnośnie przeliczania na złote kosztów z tytułu zakupu towarów i usług, wyrażonych w walucie obcej (pyt. 1 i 2 ), jak również ustalania różnic kursowych od środków własnych w odniesieniu do waluty obcej, która wpłynęła na rachunek Podatnika w wyniku operacji innych niż nabycie waluty (pyt. 4) oraz z tytułu kosztów uzyskania przychodów związanych z delegacjami zagranicznymi pracowników (pyt. 5) i informuje, co następuje:

PRZELICZANIE NA ZŁOTE KOSZTÓW UZYSKANIA PRZYCHODÓW, WYRAŻONYCH W WALUTACH OBCYCH

Kurs, według którego należy przeliczyć koszty uzyskania przychodów, określa art. 15 ust. 1 zdanie 2. ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), zgodnie z którym koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Na podstawie art. 15 ust. 4e tej ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że za zakupione towary i usługi (pytanie 1 i 2) z zagranicy Wnioskodawca otrzymuje faktury. Zatem biorąc pod uwagę brzmienie zacytowanego przepisu art. 15 ust. 1 zdanie 2., w odniesieniu do przedmiotowego stanu faktycznego stwierdzić należy, że Podatnik jest obowiązany przeliczyć na złote faktury za zakupione towary i usługi z zagranicy według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zaksięgowania faktury.

Nie jest zatem prawidłowe stanowisko Podatnika przedstawione w odniesieniu do wyceny zakupionych towarów i usług z zagranicy - według kursu średniego ogłoszonego przez NBP z dnia wystawienia faktury.

RÓŻNICE KURSOWE

W dniu 1 stycznia 2007 r. wszedł w życie przepis art. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, umożliwiający podatnikom dokonanie wyboru metody rozliczania różnic kursowych.

Zgodnie z ustępem 1 ww. artykułu, podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1) art. 15a, albo

2) przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.

W myśl art. 9b ust. 3 tej ustawy, w przypadku wyboru metody, o której mowa w ust. 1 pkt 2, podatnicy mają obowiązek stosować tę metodę przez okres nie krótszy niż trzy lata podatkowe, licząc od początku roku podatkowego, w którym została przyjęta ta metoda, z tym że podatnicy mają obowiązek w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego, a w przypadku podatników rozpoczynających działalność ? w terminie 30 dni od dnia jej rozpoczęcia, zawiadomić w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o wyborze tej metody.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego w przedmiotowym wniosku, w dniu 8 stycznia 2007 r. Spółka zawiadomiła Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie o wyborze metody ustalania różnic kursowych od dnia 1 stycznia 2007 r. na podstawie przepisów o rachunkowości.

W przypadku wyboru metody ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości ? różnice kursowe od środków własnych na rachunku walutowym należy ustalać zgodnie z art. 30 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.).

Zgodnie z ww. art. 30 ust. 2, wyrażone w walutach obcych operacje gospodarcze ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień ich przeprowadzenia odpowiednio po kursie:

1) kupna lub sprzedaży walut stosowanym przez bank, z którego usług korzysta jednostka ? w przypadku operacji sprzedaży lub kupna walut oraz operacji zapłaty należności lub zobowiązań,

2) średnim ustalonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski na ten dzień, chyba że w zgłoszeniu celnym lub innym wiążącym jednostkę dokumencie ustalony został inny kurs ? w przypadku pozostałych operacji.

Podatnik powinien mieć również na względzie przepis art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o rachunkowości, zgodnie z którym dowód księgowy powinien zawierać datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą ? także datę sporządzenia dowodu.

Organ podatkowy zwraca też uwagę na przepisy art. 24 ust. 1 i ust. 5 pkt 3 tej ustawy. Stosownie do ww. art. 24 ust. 1, księgi rachunkowe powinny być prowadzone rzetelnie, bezbłędnie, sprawdzalnie i na bieżąco. Księgi rachunkowe uznaje się za prowadzone bieżąco, jeżeli ujęcie wpłat i wypłat gotówką, czekami i wekslami obcymi oraz obrotu detalicznego i gastronomii następuje w tym samym dniu, w którym zostały dokonane (ww. art. 24 ust. 5 pkt 3).

Dla celów ustalenia różnic kursowych od środków własnych zgromadzonych na rachunku w walucie obcej (pytanie 4) w sytuacji, gdy waluta obca wpłynęła na rachunek Podatnika w wyniku zapłaty należności obowiązuje - zgodnie z ww. art. 30 ust. 2 pkt 1 - kurs kupna walut stosowany przez bank, z którego usług korzysta Spółka z dnia zapłaty należności.

W przypadku natomiast pozostałych operacji, w wyniku których Podatnik staje się właścicielem waluty obcej - Spółka jest obowiązana na podstawie ww. art. 30 ust. 2 pkt 2 ująć wpływ waluty obcej w księgach rachunkowych na dzień przeprowadzenia operacji gospodarczej po średnim kursie ustalonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski na ten dzień, chyba że w zgłoszeniu celnym lub innym wiążącym jednostkę dokumencie ustalony został inny kurs.

Różnica kursowa od środków własnych powstanie, jeżeli określony odpowiednio kurs waluty - zgodnie z ww. przepisami art. 30 ust. 2 pkt 1 bądź pkt 2 - będzie różny od kursu waluty z dnia jej wypływu z rachunku Spółki.

Zatem nie jest prawidłowe stanowisko Podatnika dotyczące ustalania różnic kursowych od środków własnych w odniesieniu do waluty obcej, która wpłynęła na rachunek Podatnika w wyniku operacji innych niż nabycie waluty.

Różnice kursowe natomiast z tytułu wypłaty zaliczki w walucie obcej na poczet kosztów związanych z delegacjami zagranicznymi pracowników Spółki (pytanie 5) powstaną, jeżeli wystąpią różne kursy waluty pomiędzy:

- dniem wypłaty przez Spółkę zaliczki tytułem kosztów podróży służbowej; wypłatę zaliczki Spółka jest obowiązana ująć w księgach rachunkowych - na podstawie ww. art. 30 ust. 2 pkt 2 ? po kursie średnim ustalonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski na ten dzień; za dzień przeprowadzenia operacji gospodarczej w tym przypadku należy przyjąć ? w myśl ww. art. 24 ust. 5 pkt 3 - dzień wypłaty gotówki pracownikowi,

- dniem dokonania płatności przez pracownika w związku ze swoją delegacją; operację zapłaty zobowiązania należy ująć w księgach rachunkowych - na podstawie ww. art. 30 ust. 2 pkt 1 ? po kursie sprzedaży walut stosowanym przez bank, z którego usług korzysta jednostka.

Zatem stanowisko Podatnika odnośnie ustalenia różnic kursowych z tytułu rozliczenia kosztów związanych z delegacjami zagranicznymi pracowników jest, w ocenie tutejszego organu podatkowego, nieprawidłowe.

Biorąc pod uwagę powyższe, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.

Interpretacja dotycząca przeliczania na złote: przychodów z tytułu sprzedaży eksportowej (pytanie 3) oraz kosztów uzyskania przychodów związanych z delegacjami zagranicznymi pracowników (pytanie 3) - wyrażonych w walucie obcej, a także ustalania różnic kursowych z tytułu: zakupu towarów i usług (pytanie 1 i 2), sprzedaży eksportowej (pytanie 3) oraz od środków własnych nabywanych przez Spółkę (pytanie 4) zostanie udzielona w osobnym postanowieniu.

Niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez Wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia i jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez Pytającego.

W związku z treścią art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przedmiotowa interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej ? do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14b § 5 w/w ustawy.

Na podstawie art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, na niniejsze postanowienie zawierające interpretację służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w terminie 7 dni od doręczenia postanowienia za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie.

Referencje

1472/ROP1/423-335/07/MK, postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego