Czy prawidłowo zwiększono wartość początkową środka trwałego (zespół energetyczno-wiatrowy (...)

U Z A S A D N I E N I E

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka w okresie od miesiąca grudnia 2005 r. do miesiąca marca 2006 r. zrealizowała budowę parku elektrowni wiatrowych, złożonego z 25 szt. turbin o łącznej mocy 50 MW na terenie gmin w województwie zachodniopomorskim. Finansowanie tej inwestycji nastąpiło z własnych środków, inwestycyjnego kredytu konsorcjalnego, dofinansowania z Ministerstwa Gospodarki i Pracy w ramach ustawy o finansowym wspieraniu inwestycji oraz dotacji z Fundacji Eko Funduszu. Zgodnie z ustalonym i zatwierdzonym harmonogramem budowy, Spółka oddawała do eksploatacji sukcesywnie ukończone etapy budowy, składające się z 5 sekcji, w skład których wchodzi po 5 szt. turbin (zespołów energetyczno-wiatrowych). Podstawą oddania do eksploatacji każdorazowo był komisyjny protokół przekazania środka trwałego do użytkowania.

Dla celów naliczania odpisów amortyzacyjnych Spółka stosuje przepisy art. 16k ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czyli tzw. ?metodę degresywną?.

Na zespoły energetyczno-wiatrowe zaliczane do Gr. 3 KŚT przyjęte do użytkowania w miesiącu marcu 2006 r. Spółka w miesiącu maju 2006 r. poniosła nakłady na ulepszenie. Wobec powyższego zwiększyła wartość początkową środka trwałego o to ulepszenie w miesiącu maju 2006 r., a od miesiąca czerwca 2006 r. naliczała amortyzację metodą opisaną powyżej od zwiększonej wartości środka trwałego na skutek jego ulepszenia. Spółka uznała jako zasadne tak stosować naliczenie amortyzacji przy degresywnej metodzie w przypadku ulepszenia środka trwałego w pierwszym roku oddania go do eksploatacji.

W związku z powyższym Spółka zwraca się z prośbą o potwierdzenie prawidłowości przyjętej metody naliczania amortyzacji do celów podatkowych w przypadku ulepszenia środka trwałego w pierwszym roku oddania go do użytkowania przy amortyzacji degresywnej.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie informuje, co następuje:

Punktem wyjścia oceny prawidłowości dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest przepis art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), zgodnie z którym kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Jak stanowi art. 16h ust.

1 pkt 1 tej ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Na podstawie art. 16h ust. 2 podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W przypadku ulepszenia środka trwałego w pierwszym roku oddania go do użytkowania, amortyzowanego zgodnie z art. 16k ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, znajdzie zastosowanie art. 16g ust. 13, zgodnie z którym jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Zatem w sytuacji opisanej we wniosku, Podatnik prawidłowo zwiększył wartość początkową środka trwałego w maju 2006 r. o poniesione w tym miesiącu na jego ulepszenie nakłady oraz zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dokonywał odpisów amortyzacyjnych od zwiększonej wartości początkowej środka trwałego.

Biorąc pod uwagę powyższe, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja co do zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego została dokonana dla stanu faktycznego opisanego we wniosku i w oparciu o przepisy obowiązujące w dniu jej udzielenia i jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego i faktycznego przedstawionego przez Pytającego. Zmiana poszczególnych elementów stanu faktycznego może mieć wpływ na zmianę praw i obowiązków Podatnika.

Zgodnie z art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej ? do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 i art. 239 w związku z art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa). Do zażalenia należy załączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5 zł oraz 0,50 zł od każdego załącznika (ustawa z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej ? t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2532 ze zm.).