Czy kwoty otrzymane przez pracownika w związku ze zwrotem przez zakład pracy kosztów poniesionych (...)

- uznać stanowisko Spółki zajęte w przedmiotowej sprawie za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarła ze swoim pracownikiem umowę na używanie telefonu komórkowego - stanowiącego jego własność - dla potrzeb pracodawcy. Następnie na podstawie dostarczonego przez pracownika bilingu, koszt rozmów służbowych zwracany jest pracownikowi.

Zdaniem Spółki kwoty otrzymane przez pracownika w związku ze zwrotem przez zakład pracy kosztów poniesionych przez tego pracownika na służbowe rozmowy telefoniczne podlegają zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) zwanej dalej updf.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie wyjaśnia.

Stosownie do postanowień art. 9 updf opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych - między innymi - w art. 21 updf. Natomiast w myśl art. 12 ust. 1 updf, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 13 updf wolne od podatku dochodowego są ekwiwalenty pieniężne za używane przez pracowników przy wykonywaniu pracy narzędzia, materiały lub sprzęt, stanowiące ich własność.

W przypadku, gdy zakład pracy dokonuje wypłaty ekwiwalentu za używanie przez pracownika telefonu komórkowego będącego jego własnością, w celach związanych z wykonywaną pracą i jako płatnik podatku dochodowego uznaje ten ekwiwalent za zwolniony od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 13 updf - musi posiadać dowody potwierdzające fakt używania przez pracownika tego telefonu do celów służbowych. Takim dokumentem może być np. wydruk rozmów telefonicznych (biling) zawierający rejestr przeprowadzonych rozmów - umożliwiający podzielenie przeprowadzonych rozmów na rozmowy związane z pracą i rozmowy prywatne.

Jeżeli wydatki poniesione przez pracownika, udokumentowane rachunkiem i wydrukiem 'wykazu połączeń telefonicznych' dotyczą rozmów służbowych związanych z wykonywaną pracą - to zwrot tych wydatków przez pracodawcę można uznać za ekwiwalent pieniężny za używanie przez pracownika przy wykonywaniu pracy telefonu komórkowego, stanowiące jego własność - podlegający zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 13 updf.

W świetle cytowanych wyżej przepisów stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie informuje, że:

1. interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia opisanego zdarzenia i jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez składającego zapytanie;

2. interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej;

3. nie będzie informował o zmianach stanu prawnego zaistniałych po dniu wydania interpretacji;

4. ocenie nie poddano złożonych załączników, natomiast udzielona interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez Spółkę oraz przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego wynikającego ze złożonego wniosku.

Na wydane postanowienie przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał niniejsze postanowienie. Zażalenie zgodnie z art. 236 § 2 w związku z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej należy wnieść w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia za pośrednictwem tut. urzędu.