Jaką kwotę kosztów uzyskania przychodów należy zastosować gdy spółka wypłaca wynagrodzenie ze (...)

Naczelnik tut. Urzędu nie podziela stanowiska Spółki. Przedmiotowe wynagrodzenie stanowi, zgodnie z art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ze stosunku pracy, zaś zasiłek chorobowy, zgodnie z art. 20 tej ustawy, przychód z innych źródeł. Art. 9 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Na podstawie art. 9 ust. 1a ww. ustawy jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 28-30, art. 30a-30c oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów. Z przepisu art. 9 ust. 2 ww. ustawy wynika, iż dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. W związku z tym w celu ustalenia wysokości podstawy opodatkowania należy obliczyć wysokość dochodu z każdego ze źródeł przychodów(poprzez odjęcie kosztów uzyskania przychodu), a następnie zsumować te dochody.

W przypadku gdy przychody ze stosunku pracy są niższe niż wynikające z art. 22 ust. 2 pkt 1 koszty uzyskania tego przychodu to u podatnika występuje strata ze stosunku pracy. Zgodnie z art. 9 ust. 3 wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty. Z tego przepisu wynika, iż o wysokość straty ze stosunku pracy nie można obniżyć przychodu z innych źródeł.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ww. ustawy, podstawę obliczenia podatku stanowi dochód obliczony jak powyżej, po odliczeniu kwot wymienionych w pkt. 1-10 tego ustępu, w tym m.in. składek na ubezpieczenie społeczne. Ponieważ odliczenie tych składek, zgodnie z ustawą, następuje już po zsumowaniu dochodów z różnych źródeł, a dochód ze stosunku pracy wyniesie zero, to w przedmiotowym przypadku podstawą obliczenia podatku będzie dochód z innych źródeł (zasiłek chorobowy) pomniejszony o składkę na ubezpieczenie społeczne.

W związku z powyższym, przedstawiony przez Spółkę we wniosku sposób ustalania podstawy obliczenia podatku jest nieprawidłowy.

Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby prawne ('zakłady pracy'), jako płatnicy, mają obowiązek obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy. W związku z tym na Spółce, jako zakładzie pracy, ciążą obowiązki płatnika z tytułu wypłacania zasiłku zdrowotnego.