Czy w Spółce Akcyjnej udzielającej bezpłatnych poręczeń do kredytów i gwarancji bankowych na rzecz (...)

stanowisko wnioskodawcy podane we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Spółka przedstawiła we wniosku następujący stan faktyczny:

Spółka udzieliła poręczeń ( wymaganych przez bank ) gwarancji i kredytów inwestycyjnych na rzecz swojej spółki zależnej. Spółka nie uzyskała z tego tytułu żadnego wynagrodzenia od spółki uzyskującej zabezpieczenie kredytów. Spółka zależna samodzielnie obsługuje swoje zadłużenie.

Zapytanie Spółki brzmi:

Czy w Spółce Akcyjnej udzielającej bezpłatnych poręczeń do kredytów i gwarancji bankowych na rzecz podmiotu powiązanego Sp. z o. o. powstaje przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art 12 ust 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ?

Stanowisko wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, w przedmiotowym stanie faktycznym żadna ze stron, ani udzielający gwarancji/poręczenia, ani je otrzymujący, nie uzyskują przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art 12 ust 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

Spółka bowiem nie uzyskuje z tego tytułu żadnych korzyści, nie ponosi też żadnych negatywnych konsekwencji udzielenia poręczenia ( do momentu ewentualnej realizacji poręczenia ).

Udzielająca poręczenia /gwarancji Spółka nie jest też aktywnym uczestnikiem rynku usług finansowych i nie mogłaby udzielić poręczenia na warunkach komercyjnych (za wynagrodzeniem ). Podobne stanowisko, choć w odniesieniu do podatku dochodowego od osób fizycznych, prezentują organy podatkowe, np. Urząd Skarbowy w Wadowicach, który w interpretacji wydanej dnia 21.06.2006r ( sygnatura PD1c/415-18/06 ) stwierdził:

?Ustawa o podatku dochodowego od osób fizycznych nie definiuje pojęcia nieodpłatne świadczenia. Wskazuje jedynie w art 11 ust 2a zasady ustalania wartości pieniężnych i innych nieodpłatnych świadczeń. Przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć wydarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. nie związane z kosztem lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osoby mające konkretny wymiar finansowy.

W rozpatrywanej sprawie nieodpłatnie udzielono poręczenia i ustanowiono zabezpieczenie na własnym majątku na rzecz osoby trzeciej. Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że nieodpłatne udzielenie poręczenia i zabezpieczenia na własnym majątku na rzecz osoby trzeciej nie stanowi przychodu podatnika i tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.?

Wnioskodawca przytacza wyrok WSA z 24.04.2007r. I SA/Łd 2033/06, jego zdaniem o podobnym stanie faktycznym ( nieodpłatne poręczenie kredytu bankowego udzielone podmiotowi zależnemu ), w którym Sąd stwierdził, iż ? poręczenie kredytu bankowego udzielone nieodpłatnie przez podmiot, który nie jest uprawniony do odpłatnego świadczenia tego typu usług finansowych, nie jest nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu ustawy o CIT?.

W tym orzeczeniu Sąd powołał się na orzeczenie NSA z 10.05.2006r ( II FSK 313/06 ) zgodnie z którym, nieodpłatnym świadczeniem jest świadczenie, którego następstwem jest uzyskanie korzyści przez jeden podmiot kosztem drugiego. Sąd uznał, że spółka poręczająca poniosłaby konsekwencje udzielenia poręczenia najwcześniej wtedy, gdyby zaistniało duże prawdopodobieństwo, że będzie zobowiązana jako poręczyciel do spłaty zobowiązania podatnika. W przypadku braku zaistnienia takiej sytuacji, nie można mówić o uzyskaniu korzyści przez którąkolwiek ze stron.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu wyjaśnia, co następuje:

Jednym z podstawowych narzędzi służących zabezpieczeniu kredytu bankowego jest gwarancja/poręczenie udzielane przez inny podmiot, który bank uzna za wiarygodny.

Stosownie do przepisów zawartych w artykułach od 876 do art 887 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r Kodeks cywilny ( Dz U Nr 16 poz 93 ze zmianami ) przez umowę poręczenia poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela wykonać zobowiązanie na wypadek, gdyby dłużnik zobowiązania nie wykonał. Poręczenie zalicza się do zabezpieczeń osobistych, których cechą charakterystyczną jest to, że powodują one odpowiedzialność całym majątkiem istniejącym i przyszłym, a nie tylko odpowiedzialność określoną rzeczą, czy przedmiotem. Poręczenie powoduje nie tylko powstanie odpowiedzialności osobistej, ale i długu, a więc obowiązku ze strony poręczyciela.

Poręczenie za daną jednostkę niesie za sobą ryzyko gospodarcze związane ze spłatą zobowiązań dłużnika. Świadczenie takie jest zatem usługą, która na rynku finansowym ma konkretną wartość. Wyceniając taką usługę banki lub inne instytucje poręczeniowe (w tym także podmioty gospodarcze) biorą pod uwagę rodzaj, wysokość oraz okres spłaty kredytu, a także szereg czynników wpływających na sytuację finansową kredytobiorcy, a w szczególności stan majątkowyi status prawny.

W związku z powyższym, gdyby firma udzielająca poręczenia uzyskała z tego tytułu określoną kwotę (która winna być wyliczona na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu tego rodzaju usług, tj. z uwzględnieniem cen stosowanych przez banki i inne instytucje poręczeniowe) - stanowiłaby ona dla tej firmy przychód podatkowy zgodnie z art 12 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis ten stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem ust 3 i 4 oraz art 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. (brzmienie przepisu nie uległo zmianie z dniem 01.01.2007r.).

Tym samym firma uzyskująca poręczenie miałaby prawo do obciążenia kosztów podatkowych kwotą związaną z zapłatą za owo poręczenie ? pod warunkiem istnienia związku przyczynowo-skutkowego między poręczeniem a osiągniętymi przez Spółkę przychodami zgodnie z art 15 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art 12 ust 1 pkt 2 w/w ustawy przychodami, z zastrzeżeniem ust 3 i 4 oraz art 13 i 14, są w szczególności: wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Termin ?nieodpłatne świadczenie? w rozumieniu w/w przepisu ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko świadczenie w cywilistycznym znaczeniu (działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony ? art 353 kodeksu cywilnego), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Mając na uwadze, iż w przedmiotowej sprawie udzielenie poręczenia nie wiąże się z uzyskaniem przez poręczyciela żadnego przysporzenia majątkowego - po stronie udzielającego poręczenia czyli SA nie powstanie przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art 12 ust 1 pkt 2 ustawy z dnia 15.02.1992r o podatku dochodowym od osób prawnych, natomiast po stronie otrzymującego bezpłatne poręczenie czyli Spółka z o. o. powstanie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia Między poręczycielem ( SA ) a otrzymującym poręczenie ( Sp. z o. o. ) dochodzi do stosunku prawnego, w wyniku którego SA dokonuje określonego świadczenia, a Spółka z o. o. świadczenie to otrzymuje nieodpłatnie uzyskując korzyść kosztem SA.

Reasumując, powyższe okoliczności faktyczne i prawne ? postanowiono jak w sentencji postanowienia.

Referencje

IP-PB3-423-698/08-2/AG, interpretacja indywidualna