Czy zasadne jest na gruncie podatku od towarów i usług, biorąc pod uwagę stan faktyczny określany (...)

Podany we wniosku stan faktyczny jest następujący:

Spółka wykonuje przewozy regularne w krajowym transporcie drogowym zgodnie z postanowieniami ustawy z dnia 6 września 2001r. o transporcie drogowym (Dz.U.Nr 125 poz. 1371 z późn. zm.).
W ślad za tym, zgodnie z ustawą z dnia 20 czerwca 1992r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. Nr 175 z 2002r.-tekst jednolity), oraz podpisaną umową (w załączeniu) z Zarządem Województwa Mazowieckiego - otrzymuje dopłaty stanowiące różnicę pomiędzy wartością sprzedaży biletów obliczoną wg. cen nie uwzględniających ulg, a wartością sprzedaży tych biletów w cenach uwzględniających te ulgi.
Przy określeniu wielkości dopłaty nie uwzględnia się podatku od towarów i usług. Od tak określonej dopłaty (dopłaty otrzymywanej w kwocie netto), zgodnie z art. 29 ustawy o VAT podatnik nalicza podatek należny wg stawki 7%. Postępowanie Spółki podyktowane jest tzw. ostrożnością podatkową. Ten sposób budzi jednak wątpliwości Spółki w związku z zapisem art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, który między innymi stwierdza, że 'obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku' i dalej 'obrotem jest także otrzymana dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana z dostawą lub świadczeniem usług.

Stanowisko Wnioskodawcy co do oceny tego stanu faktycznego:

W ocenie Wnioskującego w świetle art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, otrzymana dopłata do świadczonych usług przewozów pasażerskich podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i zgodnie z tym przepisem należy traktować ją jako kwotę brutto. Przy wyliczeniu podatku należnego podatnik winien posłużyć się tzw. 'metodą w stu'. Zdaniem Spółki, jej stanowisko znajduje również umocowanie w przepisach VI Dyrektywy Rady z 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC). W myśl art. 11 A ust. 1 lit. a VI Dyrektywy, podstawę opodatkowania stanowi wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które dostawca otrzymał lub ma otrzymać od nabywcy, klienta lub osoby trzeciej z tytułu tych czynności, włączając subwencje bezpośrednio związane z ich ceną.
Zgodnie zaś z ust. 2 lit. a przywołanego art. 11a, podstawa opodatkowania obejmuje podatki, opłaty i podobne należności z wyłączeniem podatku od wartości dodanej. Spółka jednoznacznie stwierdza, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, otrzymywane dopłaty do ceny świadczonych usług traktować należy jako kwotę brutto.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym i prawnym:
Zgodnie z art. 29 ust.

1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119, art. 120 ust. 4. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrotem jest także otrzymana dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana z dostawą towarów lub świadczeniem usług. Przepis ten oznacza zatem, że do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług. Podstawą zatem oceny opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, jest stwierdzenie czy są one dokonywane w celu sfinansowania czy też dofinansowania konkretnej dostawy towaru lub usługi. Tym samym otrzymana dotacja, subwencja lub inna dopłata o podobnym charakterze mającabezpośredni wpływ na wartość dostawy towaru lub świadczenia usługi, wchodzi do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z przepisem art. 11A (1) VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EWG) do podstawy opodatkowania VAT zalicza się jedynie dotacje i subwencje bezpośrednio związane z dostawą towarów lub świadczeniem usług. Stosownie bowiem do lit. (a) w/w artykułu podstawą opodatkowania jest w odniesieniu do dostaw towarów i usług innych niż wymienione pod. lit (b) (c) i (d) poniżej, wszystko co stanowi wartość otrzymanego świadczenia, które dostawca lub świadczący usługi otrzymuje lub powinien otrzymać od kupującego, klienta lub osoby trzeciej, z tytułu takich dostaw, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takich dostaw.

Zgodnie z regulacjami art. 11 A (2) (a) VI Dyrektywy do podstawy opodatkowania wlicza się podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego podatku od wartości dodanej.
Odpowiednik w/w przepisu Szóstej Dyrektywy zawarty został w art. 29 ust. 1 zdanie drugie ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym, obrotem jest kwota należna (w tym przypadku dotacja) pomniejszona o kwotę należnego podatku. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż otrzymywane przez Spółkę dopłaty stanowiące różnicę pomiędzy wartością sprzedaży biletów obliczoną wg. cen nie uwzględniających ulg, a wartością sprzedaży tych biletów w cenach uwzględniających te ulgi, mają związek ze świadczeniem konkretnych usług i ich ceną, a zatem zgodnie z w/w art. 29 ustawy o podatku od towarów i usług podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.
Mając powyższe na uwadze, w świetle art. 29 w/w ustawy, stwierdzić należy, iż otrzymywane przez podatnika dopłaty do świadczenia usług przewozów pasażerskich stanowią kwotę brutto, w związku z czym w celu wyliczenia należnego podatku VAT podatnik winien posłużyć się tzw. 'metodą w stu'.

Pouczenie

1.Udzielana interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.
2.Interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.
3.Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, wniesione za pośrednictwem organu wydającego postanowienie w terminie 7 dni licząc od daty jego doręczenia (art. 236 § 2 pkt. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r - Ordynacja podatkowa )
4.Stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 86, poz. 960 z późniejszymi zmianami) zażalenie podlega opłacie skarbowej w kwocie 5 zł oraz 50 groszy od załącznika do odwołania uiszczonej w formie naklejenia znaków opłaty skarbowej na zażaleniu.