Ogólne prawo podatkowe, zobowiązanie podatkowe, wygaśnięcie zobowiązań podatkowych, szczególne (...)

• uznając, że zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie utrzymuje się w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 25 czerwca 2007r. Podatnik zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Podatnik w następstwie wydanych przez organ podatkowy decyzji posiada zaległości podatkowe. Prawdopodobnie otrzyma w drodze darowizny weksel na sumę pokrywająca te zaległości wraz z odsetkami.

W związku z powyższym powstała wątpliwość czy może złożyć do urzędu skarbowego ten weksel celem spłacenia swoich zobowiązań.

Zdaniem Podatnika złożenie weksla w urzędzie skarbowym spowoduje wygaśnięcie ciążących na nim zobowiązań podatkowych.

Postanowieniem z dnia 16 lipca 2007r. nr KR/820/41/07 Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe. W uzasadnieniu przedmiotowego postanowienia wskazał, że w art. 59 § 1 pkt 6 Ordynacji podatkowej wymieniono przeniesienie własności rzeczy i praw majątkowych jako sposób wygasania zobowiązań podatkowych, lecz nie można zgodzić się ze stanowiskiem Podatnika aby w trybie art. 66 § 1 pkt 1 tej ustawy przenieść na Skarb Państwa własność weksla celem wygaśnięcia ciążących na nim zobowiązań podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę. Zapłata wekslem zobowiązania podatkowego mogłaby odbyć się w trybie art. 61 § 4 Ordynacji podatkowej, lecz Minister Finansów nie skorzystał z delegacji ustawowej i nie wydał stosownego rozporządzenia w tej sprawie.

Podatnik, korzystając z przysługującego prawa, wniósł zażalenie, w którym podniósł, że nie można zgodzić się z kwestią, iż weksla nie można uznać za prawo majątkowe. Przeniesienie własności weksla powoduje przeniesienie prawa majątkowego ucieleśnionego w tym wekslu. Podobne stanowisko zajęło Ministerstwo Finansów w piśmie nr SP-I/S-861-147-491/99

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku po rozpatrzeniu zażalenia stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 59 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. ? Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm. ) zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub w części wskutek przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych.

W myśl art. 66 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. szczególnym przypadkiem wygaśnięcia zobowiązania podatkowego jest przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych na rzecz Skarbu Państwa - w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody budżetu państwa.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny Dyrektor Izby Skarbowej nie podziela stanowiska Naczelnika Urzędu Skarbowego, że weksel nie jest prawem majątkowym, o którym mowa w art. 66 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

Nie podziela również stanowiska Podatnika, że złożenie weksla w urzędzie skarbowym spowoduje wygaśnięcie ciążących na nim zobowiązań podatkowych.

Wyjątkowy charakter tej formy wygaśnięcia zobowiązania podatkowego polega na tym, iż pieniężna wierzytelność Skarbu Państwa zostaje zaspokojona w formie niepieniężnej. W rezultacie Skarb Państwa przejmuje własność rzeczy lub praw majątkowych podatnika w zamian za zaległości w podatkach stanowiących dochody budżetu państwa. Inicjatywa w zastosowaniu tej formy prawnej prowadzącej do wygaśnięcia zobowiązania podatkowego należy do podatnika. Podatnik występuje do urzędu skarbowego z wnioskiem o przeniesienie własności i wskazuje rzeczy i prawa majątkowe, których własność zamierza przenieść na rzecz Skarbu Państwa. Stronami umowy o przeniesieniu własności pozostają starosta wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej i podatnik (art. 66 § 2 pkt 1). Udział właściwego naczelnika urzędu skarbowego ogranicza się w zasadzie do wyrażenia zgody na zastosowanie w konkretnej sprawie tego szczególnego sposobu wygaśnięcia zobowiązania podatkowego. Zgoda ta ma charakter aktu administracyjnego wydanego po przeprowadzeniu stosownego postępowania administracyjnego. Akt ten może być dla strony pozytywny, jak również negatywny. Pozytywny akt administracyjny (zgoda naczelnika urzędu skarbowego) stwarza prawną możliwość zawarcia umowy cywilnoprawnej, o której mowa w art. 66 § 2 Ordynacji podatkowej. Jej zawarcie jednak leży jedynie w gestii stron tego stosunku cywilnoprawnego (podatnika i organu reprezentującego państwo), a wydana zgoda naczelnika urzędu skarbowego w żadnym stopniu nie ma wpływu na autonomię woli stron. Negatywny akt administracyjny (odmowa naczelnika urzędu skarbowego) stanowi ujemną przesłankę dla możliwości zawarcia omawianej umowy, ograniczającą tym samym autonomię woli stron w zakresie swobody zawierania umów.

Zawarcie umowy przenoszącej własność rzeczy lub praw majątkowych w zamian za zaległości podatkowe, stanowiące szczególny przypadek wygaśnięcia zobowiązania podatkowego, ma charakter czynności cywilnoprawnej, a nie administracyjnoprawnej.

Opisany powyżej tryb postępowania przy przeniesieniu praw majątkowych na rzecz Skarbu Państwa - w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody budżetu państwa powoduje, że stanowisko Podatnika, iż złożenie w urzędzie skarbowym weksla powoduje wygaśnięcie ciążących na nim zobowiązań podatkowych należy uznać za nieprawidłowe. Urząd skarbowy nie jest bowiem stroną umowy przenoszącej własność praw majątkowych.

W tym stanie faktycznym i prawnym argumenty Podatnika zawarte w zażaleniu pozostają bez wpływu na stanowisko zajęte przez organ I instancji.