Czy Spółka będąca płatnikiem zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, ma prawo zastosować (...)

Spółka opłaca za osoby pozostające ze Spółką w stosunku pracy składkę z tytułu ubezpieczenia na życie. Wysokość składki miesięcznej przypadającej na jednego pracownika to 6,86 zł. Spółka traktuje opłacane za pracowników składki z tytułu ubezpieczenia na życie jako przychód ze stosunku pracy pracownika i zwiększa o tę wartość przychód pracownika ze stosunku pracy. W praktyce występują przypadki, gdy pracownik za dany miesiąc poza przychodem z tytułu opłacenia za niego przez Spółkę składki na ubezpieczenie na życie nie otrzymuje od Spółki żadnego wynagrodzenia. Taka sytuacja występuje w przypadku otrzymywania przez pracownicę zasiłku macierzyńskiego wypłacanego przez Spółkę oraz w przypadku otrzymywania przez pracownika zasiłku chorobowego wypłacanego przez Spółkę.

Zarówno pracownica będąca na urlopie macierzyńskim, jak i pracownik będący na zwolnieniu lekarskim pozostają pracownikami Spółki, mimo, iż nie otrzymują wynagrodzenia za pracę, a otrzymują zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez Spółkę.

Pracownica Spółki otrzymuje zasiłek macierzyński w wysokości 2097,90 zł.W związku z tym płatnik zwraca się z zapytaniem, czy Spółka będąca płatnikiem zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, ma prawo do zastosowania kosztów uzyskania przychodów z tytułu stosunku pracy w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 u.p.d.p.f. tj. w wysokości 102,25 zł miesięcznie, jeżeli przychód pracownika z tytułu stosunku pracy w danym miesiącu wynosi 6,86 zł oraz czy koszty te powinny w całości zostać uwzględnione przy wyliczaniu dochodu, o którym mowa w art. 32 ust. 2 u.p.d.p.f.

Płatnik zajął następujące stanowisko:

Opłacenie za pracowników ubezpieczenia na życie, powoduje powstanie u pracowników przychodu ze stosunku pracy w wysokości wartości składki zapłaconej przez Spółkę. Przychód ze stosunku pracy w wysokości wartości składki zapłaconej przez Spółkę powstanie także wówczas, gdy pracownicy nie otrzymują w danym miesiącu od pracodawcy wynagrodzenia, otrzymują jedynie za pośrednictwem pracodawcy zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku pracy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody od jednego zakładu pracy - wynoszą 102,25 zł miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.227 zł. Ustawodawca nie uzależnił wysokości kosztów uzyskania przychodów od wysokości uzyskanego w danym miesiącu przychodu ze stosunku pracy. Wysokość kosztów uzyskania przychodów pozostaje zatem stała niezależnie od wysokości uzyskanego ze stosunku pracy przychodu. Dlatego też płatnik wyliczając kwotę zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych należnej za dany miesiąc powinien zastosować koszty uzyskania przychodów w wysokości 102,25 zł.

Zgodnie z art. 31 u.p.d.o.f. osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej 'zakładami pracy', są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 32 ust. 2 u.p.d.o.f. za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b).

Z ust. 2 art. 32 u.p.d.o.f. wynika, że ustawodawca, w przypadku przychodów ze stosunku pracy oraz przychodów z innych źródeł, jakimi są zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, łączy te przychody i od połączonych przychodów nakazuje odjąć koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. Taki sposób ustalenia dochodu powoduje, że łączone są dochody z dwóch różnych źródeł przychodów. Połączenie tych dwóch źródeł przychodów znajduje również odzwierciedlenie w informacji o dochodach oraz o zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11/8B (dalej: informacji PIT-11/8B) stanowiącej załącznik nr 17 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie określenia niektórych wzorów oświadczeń, deklaracji i informacji podatkowych obowiązujących z zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. Nr 224 poz. 2225 ze zmianami). Z opisu do pozycji 34, 35, 36, 37 wynika, że jako źródło przychodów należy wykazać: Wynagrodzenie ze stosunku pracy, służbowego, spółdzielczego i pracy nakładczej, a także zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacone przez zakład pracy.

Z brzmienia art. 31 i 32 ust. 2 u.p.d.o.f. wynika, że w przypadku, gdy pracownik uzyskuje od zakładu pracy zarówno przychód ze stosunku pracy, jak i zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, przychody te tworzą łącznie przychód z jednego źródła.

Spółka, obliczając zaliczkę za dany miesiąc powinna do kwoty przychodu ze stosunku pracy w wysokości 6,86 zł dodać kwotę przychodu z tytułu zasiłku macierzyńskiego w kwocie 2097,90 zł. Od łącznego przychodu w kwocie 2.104,76 zł odjąć koszty uzyskania przychodu w kwocie 102,25 zł (2.104,76-102,25=2.002,51). Od kwoty 2.005,51 zł odjąć kwotę potrąconych przez Spółkę w danym miesiącu składek na ubezpieczenia społeczne tj. 1,29 zł. Uzyskany w ten sposób dochód wyniesie 2001,22 zł.

Zdaniem Spółki, niezależnie od wysokości uzyskanego przychodu ze stosunku pracy, Spółka działając jako płatnik ma obowiązek zastosować określone w art. 22 u.p.d.o.f. koszty uzyskania przychodów w pełnej wysokości.

Zgodnie z art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r.

Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) stosownie do swojej właściwości miejscowej naczelnik urzędu skarbowego (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola, albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W związku z powyższym udzielam interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego następująco:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 i ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest generalnie suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

Jak stanowi art. 12. ust. 1, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Za przychód uważa się zatem uzyskane w ciągu miesiąca przychody ze stosunku pracy oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacone przez płatnika.

Z powyższej definicji przychodu pracownika wynika, że składki opłacane przez Spółkę za pracowników stanowią przychód tych pracowników ze stosunku pracy (stosunku służbowego). Brak przepisu wyłączającego te świadczenia z przychodów podlegających opodatkowaniu tj. zwolnienia przedmiotowego, powoduje konieczność uwzględnienia zapłaconych składek w kwocie wynagrodzenia ze stosunku pracy (stosunku służbowego), podlegającego opodatkowaniu.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, w przypadku gdy: podatnik uzyskuje przychody od jednego zakładu pracy - wynoszą 102 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.227 zł.

Jak wynika z przytoczonego przepisu ustawodawca nie pozostawił płatnikom dowolności w sposobie wyliczania wysokości dochodu podlegającego opodatkowaniu, a ściśle określił sposób jego ustalenia. Każdy płatnik dokonujący wypłaty wynagrodzenia ze stosunku pracy jest zobowiązany zastosować koszty uzyskania przychodu w kwocie 102,25 zł w danym miesiącu. Miesięczna kwota kosztów jest stała bez względu na ilość dokonywanych wypłat. Ustawodawca nie przewiduje możliwości zastosowania części ustalonej kwoty kosztów, ani możliwości niezastosowania ich.

Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę. Zatrudnienie pracownika na podstawie umowy o pracę tworzy pomiędzy pracodawcą i pracownikiem stosunek pracy.

Stosunek ten nie wygasa, ani też nie podlega rozwiązaniu w okresie, gdy pracownik przebywa na urlopie macierzyńskim lub na zwolnieniu lekarskim, czyli należy uznać, że nadal istnieje stosunek pracy pomiędzy pracownikiem otrzymującym zasiłek macierzyński lub zasiłek chorobowy a Spółką.

Jeżeli w danym miesiącu pracownik Spółki przebywał np. na urlopie macierzyńskim lub korzystał z zasiłku chorobowego, a jednocześnie płatnik wypłacał pracownikowi jakiekolwiek przychody określone w art. 12 ww. ustawy, od tych przychodów zakład pracy zobowiązany jest odliczać miesięczną normę kosztów uzyskania przychodów. Jeżeli pracownik uzyskał w danym miesiącu przychody mniejsze od miesięcznej normy kosztów - kosztem uzyskania będzie cały przychód pracownika. W obliczeniu rocznym płatnik ma obowiązek uwzględnić za ten miesiąc pełną normę kosztów. Nie ma przy tym znaczenia fakt, że pracownik przez cały miesiąc przebywał na urlopie macierzyńskim lub na zwolnieniu lekarskim i nie przepracował nawet dnia, gdyż ważne jest to, że otrzymał świadczenie zaliczone do przychodów ze stosunku pracy.

Pouczenie

Informuje się, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej ? do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Zgodnie z art. 14 a § 4, w związku z art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej na niniejsze postanowienie służy stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.