Pan X jest właścicielem lokalu mieszkalnego, stanowiącego odrębny od gruntu przedmiot własności. (...)
Pan X jest właścicielem lokalu mieszkalnego, stanowiącego odrębny od gruntu przedmiot własności. Lokal ten stał się przedmiotem najmu od maja 2006 roku. Budynek, w którym znajduje się wynajmowany lokal został wybudowany w 1956 roku. Czy prawidłowo przyjął Pan do wyliczenia amortyzacji podwyższoną 10 % stawkę amortyzacyjną liczoną od wartości lokalu wynikającej z aktu notarialnego zakupu tego lokalu.
Z przedstawionego przez Pana stanu faktycznego wynika, że jest Pan właścicielem lokalu mieszkalnego , położonego (...) stanowiącego odrębny od gruntu przedmiot własności. Lokal ten stał się przedmiotem najmu od 2006 roku.
Zgodnie ze stanowiskiem przedstawionym we wniosku uważa Pan, że przychodem z najmu lokalu jest czynsz płacony przez najemcę, w którym zawierają się opłaty eksploatacyjne i administracyjne ( ogrzewanie, zimna woda, wywóz nieczystości, ścieki, fundusz remontowy, koszty eksploatacji budynku ) a kosztem jest płacony wspólnocie mieszkaniowej czynsz z tytułu opłat administracyjnych i eksploatacyjnych oraz amortyzacja lokalu. Ponieważ budynek, w którym znajduje się wynajmowany lokal został wybudowany w 1956 roku do wyliczenia amortyzacji przyjął Pan podwyższoną 10 % stawkę amortyzacyjną oraz wartość lokalu wykazaną w akcie notarialnym zakupu lokalu.
Po przeanalizowaniu stanu faktycznego sprawy, stanowiska przedstawionego przez Stronę oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego, na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa ( Dz.U. z 2005 roku Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) udzielam pisemnej interpretacji w zakresie zastosowania art. 22a ust. 1 pkt 1, 22j ust .1 pkt 3 i ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które zezwalają na indywidualne ustalenie stawki amortyzacyjnej dla wynajmowanego lokalu mieszkalnego.
W myśl art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz.U. z 2000 roku Nr 14 poz. 176 z późn. zm.) amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1/ budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2/ maszyny, urządzenia i środki transportu,
3/ inne przedmioty
o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Art. 22j ust. 1 pkt 3 zezwala podatnikom na indywidualne ustalenie stawek amortyzacyjnych dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że dla budynków ( lokali ) okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat. Art. 22 j ust. 3 pkt 1 tejże ustawy precyzuje natomiast definicję używanego lokalu - środki trwałe wymienione w art. 22 j ust. 1 pkt 3 uznaje się za używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy.
Ustalając wartość początkową amortyzowanego lokalu należy opierać się na art. 22 g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z treści którego wynika, iż za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 - 18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia.
Reasumując - biorąc pod uwagę powyższe uregulowania oraz opisany przez Pana stan faktyczny, który wypełnia dyspozycję w/w przepisów prawa stwierdzam, iż uzasadnione jest zastosowanie 10 % stawki amortyzacyjnej dla wynajmowanego lokalu mieszkalnego liczonej od ceny zakupu tego lokalu.
Biorąc pod uwagę powyższe postanawiam jak w sentencji.
Zgodnie z art. 14 a § 2 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa powyższa informacja dotyczy przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia. Interpretacja zgodnie z art. 14 b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast organ podatkowy i organ kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.