Czy w świetle obowiązujących przepisów, wypłacany dodatek za rozłąkę podlega opodatkowaniu podatkiem (...)

Czy w świetle obowiązujących przepisów, wypłacany dodatek za rozłąkę podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zmiana interpretacji indywidualnej


Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Minister Finansów zmienia, z urzędu interpretację indywidualną z dnia 10 kwietnia 2009 r., Nr ITPB2/415-56/09/TJ, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w imieniu Ministra Finansów uznającą za nieprawidłowe stanowisko Jednostki Wojskowej (Wnioskodawca) przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2009 r. (data wpływu 19 stycznia 2009 r.) o udzielenie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dodatku za rozłąkę wypłacanego żołnierzom zawodowym, gdyż stwierdza jej nieprawidłowość.

Porady prawne


Uzasadnienie


Dnia 10 kwietnia 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając ? na podstawie § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) - w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na wniosek z dnia 12 stycznia 2009 r., w którym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie § 3 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe (Dz. U. Nr 140, poz. 1487, ze zm.), żołnierzom zawodowym, wyznaczonym na stanowiska służbowe poza miejscowością, w której dotychczas zajmowali stanowisko służbowe, przyznawany jest dodatek za rozłąkę. Dodatek ten przysługuje żołnierzowi posiadającemu członków rodziny, w przypadku, gdy nie przesiedlili się oni do nowego miejsca pełnienia służby żołnierza i zamieszkują w miejscowości, do której nie jest możliwy codzienny dojazd publicznymi środkami transportu. Dodatek ten przysługuje w dniach wykonywania zadań służbowych, w wysokości diety, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługującej pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawca zadał następujące pytanie: Czy w świetle obowiązujących przepisów ww. żołnierze winni płacić podatek dochodowy od dodatku za rozłąkę...

Zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie znajduje przepis art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią wolny od podatku jest dodatek za rozłąkę wypłacany pracownikom czasowo przeniesionym. Wyznaczenie żołnierza zawodowego na stanowisko służbowe ma charakter czasowy, gdyż ich służba jest kadencyjna. Żołnierz podpisuje kontrakt na pełnienie służby na stanowisku służbowym w danej miejscowości przez z góry określony czas, który maksymalnie wynosi 3 lata. W przeważającej liczbie przypadków członkowie rodzin żołnierzy nie przesiedlają się wraz z nimi do nowego miejsca pełnienia służby, ponieważ kolejny kontrakt może powodować konieczność następnego przeniesienia się do innej miejscowości. Według Wnioskodawcy przemawia to jednoznacznie za czasowym charakterem przeniesienia żołnierza uprawnionego do dodatku za rozłąkę. Dodatkowym argumentem jest fakt, że dodatek ten przysługuje wyłącznie w dniach wykonywania przez żołnierza obowiązków służbowych poza miejscem jego zamieszkania. Należy także podkreślić, że celem dodatku za rozłąkę jest rekompensata wyższych kosztów utrzymania ponoszonych przez żołnierzy pełniących służbę poza miejscem zamieszkania rodziny. W ocenie Wnioskodawcy dodatek ten nie ma więc charakteru przychodu ze stosunku służbowego.

Dyrektor Izby Skarbowej Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy stwierdził, iż opisane we wniosku przeniesienie służbowe, zgodnie z definicją zawartą w § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienie służbowe i podróże służbowe (Dz. U. Nr 140, poz. 1487, ze zm.) nie ma charakteru przeniesienia czasowego i oznacza wyznaczenie żołnierza na stanowisko służbowe poza miejscowością stanowiącą siedzibę jednostki wojskowej lub wydzielonego pododdziału, w której żołnierz zajmował ostatnio stanowisko służbowe, w związku z czym uznał, iż dodatek za rozłąkę wypłacany żołnierzom zawodowym w związku z przeniesieniem służbowym nie podlega zwolnieniu przedmiotowemu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.


Na tle przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750, ze zm.), żołnierzowi zawodowemu przeniesionemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej w innej miejscowości albo skierowanemu do wykonywania zadań służbowych poza stałym miejscem pełnienia służby lub miejscem zamieszkania przysługują należności za przeniesienia i podróże służbowe.

Jak stanowi art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 514, poz. 307, ze zm.), wolny od podatku dochodowego jest dodatek za rozłąkę wypłacany pracownikom czasowo przeniesionym - do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Powołana ustawa upoważniła Ministra Obrony Narodowej do określenia w drodze rozporządzenia, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, wysokość oraz tryb przyznawania należności za przeniesienia i podróże służbowe (art. 86 ust. 2).

Jak wynika z postanowień § 3 ust. 1 pkt 6, wydanego na tej podstawie rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienie służbowe i podróże służbowe (Dz. U. Nr 140, poz. 1487, ze zm.), z tytułu przeniesienia służbowego żołnierzowi przysługuje między innymi dodatek za rozłąkę.

W myśl postanowień § 2 pkt 4 ww. rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej przeniesieniem służbowym jest wyznaczenie żołnierza na stanowisko służbowe poza miejscowością stanowiącą siedzibę jednostki wojskowej lub wydzielonego pododdziału, w której żołnierz zajmował ostatnio stanowisko służbowe.

Jednocześnie, jak wynika z § 7a ust. 1 ww. rozporządzenia, dodatek za rozłąkę przysługuje żołnierzowi posiadającemu rodzinę, w przypadku gdy członkowie rodziny nie przesiedlili się wraz z nim do nowego miejsca pełnienia służby i zamieszkują w miejscowości, do której nie jest możliwy codzienny dojazd publicznymi środkami transportu.


Z kolei w myśl postanowień § 7a ust. 3 powołanego aktu normatywnego, dodatek nie przysługuje:

1. żołnierzowi, któremu w nowym miejscu pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej przyznano prawo zamieszkiwania z członkami rodziny w lokalu mieszkalnym będącym w dyspozycji Wojskowej Agencji Mieszkaniowej;

2. w razie przeniesienia służbowego do miejscowości, w której żołnierz lub jego małżonek posiada dom lub samodzielny lokal mieszkalny albo jest on zameldowany na pobyt stały;

3. za czas:

  1. skierowania do wykonywania zadań służbowych w miejscowości, w której żołnierz lub jego małżonek posiada dom lub samodzielny lokal mieszkalny albo jest zameldowany na pobyt stały, bądź w miejscowości, z której istnieje dogodne połączenie komunikacyjne - jeżeli charakter wykonywanych zadań umożliwia żołnierzowi codzienny powrót do tej miejscowości,
  2. krajowej lub zagranicznej podróży służbowej, z tytułu której żołnierz otrzymał diety w wysokości nie niższej niż stawka dodatku za rozłąkę,
  3. wykonywania zadań służbowych poza granicami państwa,
  4. nieusprawiedliwionej nieobecności w służbie.


Jak wynika z postanowień art. 37 ust. 1 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, żołnierz zawodowy pełniący zawodową służbę wojskową:


  1. na podstawie kontraktu na pełnienie służby stałej - pełni tę służbę na stanowiskach służbowych przez czas określony kadencjami;
  2. na podstawie kontraktu na pełnienie służby terminowej - pełni tę służbę na stanowiskach służbowych przez czas kadencji.


Okres kadencji na stanowisku wynosi od osiemnastu miesięcy do trzech lat (art. 37 ust. 2 ww. ustawy).

W związku z tym należy ustalić, czy w przypadku żołnierza zawodowego można mówić o ?czasowym przeniesieniu?, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku rozłąki z rodziną (która co do zasady powinna mieć charakter czasowy) oraz wziąwszy pod uwagę kadencyjność służby żołnierzy zawodowych (tj. wyznaczenie określonych ram czasowych pełnienia służby), można mówić o czasowym przeniesieniu. Należy zatem uznać, iż omawiany dodatek mieści się zakresie zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego stanu faktycznego i prawnego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 10 kwietnia 2009 r. Nr ITPB2/415-56/09/TJ, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.


Zmiana interpretacji indywidualnej dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.


Masz inne pytanie do prawnika?

e-prawnik.pl

Legalsupport sp. z o.o.

ul. Św. Filipa 23/3

31-150 Kraków

biuro@e-prawnik.pl

Wszelkie prawa zastrzeżone

Informujemy, iż zgodnie z przepisem art. 25 ust. 1 pkt. 1 lit. b ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jednolity: Dz. U. 2006 r. Nr 90 poz. 631), dalsze rozpowszechnianie artykułów i porad prawnych publikowanych w niniejszym serwisie jest zabronione.

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika