Czy dochody osiągnięte w latach 2004-2006 w Zjednoczonym Królestwie Podatnik ma rozliczyć także (...)

Uzasadnienie

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Podatnik wyjechał do Zjednoczonego Królestwa w dniu 06.07.2004 r., ponieważ jego zakład pracy stał się niewypłacalny i Podatnik zmuszony był poszukiwać innej pracy. Podatnik podaje, iż w Zjednoczonym Królestwie podjął pracę najemną w dniu 13.07.2004 r. Podatnik informuje, iż z dniem 26.01.2005 r. otrzymał numer podatkowy, zaś pismem z dnia 06.07.2006 r. potwierdzono jego rezydencję podatkową w Zjednoczonym Królestwie. Po otrzymaniu rezydencji pobytowej, Podatnik wymeldował się z ewidencji ruchu ludności w Trzebnicy.

Podatnik oświadcza, iż do Zjednoczonego Królestwa wyjechał sam z zamiarem stałego w nim pobytu. Życie osobiste Podatnika sukcesywnie się pogarszało i w dniu 09.03.2006 r. Sąd Okręgowy orzekł separację jego małżeństwa. Podatnik informuje, iż ma dwie pełnoletnie córki, które mają własne rodziny.

Podatnik podaje, iż wyjeżdżając z Polski posiadał na prawach współwłasności ustawowej spółdzielcze mieszkanie własnościowe, które umową darowizny z dnia 29.03.2007 r. przekazał swojej córce. Posiadał również samochód osobowy, który sprzedał w dniu 26.07.2006 r. Podatnik informuje, iż obecnie nie ma majątku w Polsce. Podatnik stwierdza, iż od dnia wyjazdu z Polski nie uzyskiwał dochodów w Polsce.

W dniu 27.11.2006 r. Podatnik przebył zawał serca i od tego czasu przebywa na zwolnieniu lekarskim wystawionym przez lekarza w Zjednoczonym Królestwie.

Podatnik stawia pytanie, czy dochody osiągnięte w latach 2004-2006 w Zjednoczonym Królestwie ma rozliczyć także w Polsce, jeżeli jego stan zdrowia nie pozwoli mu na kontynuowanie pracy w Zjednoczonym Królestwie i będzie musiał wrócić do Polski.

Podatnik uważa, iż po powrocie do Polski na stałe nie powinien płacić podatku dochodowego w Polsce od dochodów osiągniętych w Zjednoczonym Królestwie. Zdaniem Podatnika jego centrum życiowe w 2004 r. zostało przeniesione do Zjednoczonego Królestwa.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, zważono, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust.

1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm., w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2006 r.), osoby fizyczne podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a powołanej wyżej ustawy).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 umowy między Polską a Zjednoczonym Królestwem w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, określenie 'osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie' oznacza - z uwzględnieniem ustępów 2 i 3 tego artykułu - każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona. Określenie to nie obejmuje przy tym osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

Definicja ta odnosi się zatem bezpośrednio do określenia ?miejsca zamieszkania? przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Rozstrzygające znaczenie ma ustalenie miejsca zamieszkania podatnika. W przepisach polskiego prawa podatkowego, obowiązujących do dnia 31.12.2006 r., pojęcie ?miejsca zamieszkania? nie zostało zdefiniowane. Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Postanowienia art. 4 ust. 2 umowy mają natomiast zastosowanie w sytuacji, gdy w myśl postanowień ust. 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, tzn. gdy zachodzi kolizja ustawodawstw wewnętrznych obu państw w kwestii dotyczącej ustalenia miejsca zamieszkania.

W myśl art. 4 ust. 2 umowy, jeśli osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas stosuje się następujące zasady:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, wówczas będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającą się Państwie, którego jest obywatelem;
4. jeżeli miejsca zamieszkania nie można określić zgodnie z postanowieniami litery a), b) oraz c) niniejszego ustępu, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy uznać, iż Podatnik w okresie 06.07.2004 r. - 09.03.2006 r. spełniał przesłanki pozwalające uznać go za osobę posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zarówno w Polsce jak i w Zjednoczonym Królestwie. Powyższe oznacza, iż państwo rezydencji Podatnika należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w art. 4 ust. 2 ww. umowy.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 lit. a umowy, analizując stopień powiązań osobistych i gospodarczych Podatnika, należy uznać, iż we wskazanym wyżej okresie ściślejsze związki gospodarcze i osobiste łączyły Podatnika z Polską. W Polsce mieszka najbliższa rodzina Podatnika, tj. żona i córki, przy czym separację małżeństwa orzeczono w marcu 2006 r. Ponadto Podatnik był współwłaścicielem mieszkania (darowizna dokonana została w marcu 2007 r.) oraz właścicielem samochodu (sprzedaż została dokonana w lipcu 2006 r.). Sam fakt, iż Podatnik pracuje na terytorium Zjednoczonego Królestwa, nie przesądza o tym, że ma on ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze z tym krajem. Należy także podkreślić, iż Podatnik w stanie faktycznym podał, iż wyjechał do pracy do Zjednoczonego Królestwa i że jego ewentualny powrót do Polski nastąpi w związku z niemożnością kontynuowania pracy w Zjednoczonym Królestwie.

W konsekwencji należy uznać, iż w okresie 06.07.2004 r. - 09.03.2006 r. Podatnik podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), niezależnie od tego czy Podatnik powróci do Polski w związku ze swoją chorobą czy też nadal pozostanie w Zjednoczonym Królestwie. Oznacza to, iż uzyskany w tym okresie przez Podatnika dochód na terytorium Zjednoczonego Królestwa podlega opodatkowaniu także w Polsce, przy czym w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania należy zastosować metodę określoną w art. 23 ust. 2 ww. umowy (metoda proporcjonalnego odliczenia podatku) w związku z art. 27 ust. 9a ww. ustawy.

Natomiast dochód uzyskany przez Podatnika na terytorium Zjednoczonego Królestwa w okresie 10.03.2006 r. ? 31.12.2006 r. nie podlega opodatkowaniu w Polsce (art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla podatnika, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.