Ważność certyfikatu rezydencji sygn: DD4/033/093/MMQ/PPA/10/1041

Zmiana interpretacji indywidualnej

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 27 listopada 2008 r., Nr IPPB5/423-12/08-2/IŚ, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację, stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2008 r. (data wpływu 8 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ważności certyfikatu rezydencji, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Dnia 27 listopada 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób prawnych. Interpretacja wydana została na ww. wniosek złożony w dniu 8 września 2008 r., w którym przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Bank) jest płatnikiem podatku dochodowego, w szczególności od odsetek, dyskonta i dywidend, a także innych przychodów z tytułu udziału w osobach prawnych oraz z tytułu innych należności wypłacanych zagranicznym osobom prawnym oraz osobom fizycznym.

Jako płatnik Bank zobowiązany jest do obliczenia i pobrania podatku z kwot wypłacanych, wpłacenia tego podatku we właściwym terminie właściwemu organowi podatkowemu oraz zobowiązany jest do przygotowania i złożenia określonych informacji i deklaracji podatkowych.

Stosownie do art. 26 ust. 1, 1c i 1d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 30a ust. 2 oraz art. 30b ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Bank, jako płatnik, aby pobrać podatek od należności wypłacanych osobom zagranicznym zgodnie z właściwymi umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartymi między Polską a innymi państwami, a więc aby zastosować stawki przewidziane tymi umowami niższe niż standardowe stawki przewidziane ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych i ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych ? powinien dysponować certyfikatami rezydencji podmiotów, na rzecz których dokonywane są wypłaty należności.

Certyfikaty te powinny potwierdzać rezydencję podatkową dla celów podatku dochodowego ww. podmiotów w określonych państwach.

Dysponując takimi certyfikatami rezydencji podatkowej, Bank - przy poborze podatków pobieranych u źródła - stosuje stawki przewidziane przez właściwe umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub stosuje przewidziane tam zwolnienia, albo stosuje wyłączenia przewidziane polskimi przepisami, tak jak jest to możliwe w przypadku oddziałów podmiotów zagranicznych, które złożą określone oświadczenie.

Klienci Banku przedstawiają certyfikaty wskazujące datę, do której te certyfikaty obowiązują, jak również takie, które nie wskazują daty obowiązywania certyfikatu.

Bank jest płatnikiem podatków pobieranych u źródła i na ogół wypłaca należności klientom, z którymi systematycznie współpracuje i regularnie dokonuje im określonych wypłat należności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy certyfikat rezydencji, który nie wskazuje daty, do której obowiązuje, stanowiący zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika lub siedziby podatnika dla celów podatkowych i jest wydany przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika zachowuje swoją aktualność dopóki nie ulegnie zmianie wskazany w nim stan faktyczny (nie ulegnie zmianie rezydencja podatkowa podatnika zagranicznego)?

Przedmiotem interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie była odpowiedź na pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wniosek został rozpatrzony w odrębnej interpretacji indywidualnej.

Zdaniem Banku, certyfikaty rezydencji przedkładane Bankowi przez podmioty zagraniczne, które to certyfikaty potwierdzają rezydencję podatkową tych podmiotów (siedzibę lub miejsce zamieszkania), wystawione przez właściwe władze podatkowe nawet jeżeli nie wskazują daty obowiązywania certyfikatu ? to potwierdzają określony stan faktyczny i zachowują swoją aktualność dopóki nie ulegnie zmianie stan faktyczny w nich przedstawiony.

Przyjęcie takiego stanowiska Bank uzasadnia tym, że przepisy ustaw podatkowych nie regulują kwestii terminu ważności certyfikatu rezydencji. W szczególności ani art. 4a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ani art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które wprowadzają definicje legalne certyfikatu rezydencji nie ograniczają terminu jego ważności.

W przypadku zmiany rezydencji podatkowej, w opinii Banku, certyfikat utraci swoją aktualność, zaś w przypadku braku zmian rezydencji podatkowej podmiotu, na rzecz którego wypłacane są należności certyfikat zachowa swoją aktualność nawet przez kilka lat.

Na podparcie wyrażonej opinii Bank wskazuje, iż analogiczne stanowisko w przedmiotowej materii wyraził:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 19.05.2008 r. Nr IBPB3/423-137/08/BG (KAN-1691/02/08) stwierdzając, że:
  ?Przepisy nie regulują kwestii jak długo certyfikat rezydencji, wydany przez właściwy organ administracji podatkowej, zachowuje swoją aktualność, a tym samym ważność, dlatego można uznać, iż certyfikat zachowuje ważność tak długo, jak długo nie ulega zmianie potwierdzony w nim stan faktyczny. Certyfikat rezydencji ma służyć przede wszystkim płatnikowi w ustaleniu czy powinien pobrać podatek według stawki wynikającej z umowy, czy też według stawki krajowej?;
•  Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w postanowieniu z dnia 06.04.2005 r. Nr 1471/DPD2/423/8/05/HT, który uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, iż ?do rezydencji podatkowej klienta może stosować certyfikat rezydencji także po upływie roku od jego wydania?.
  
  

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznał za prawidłowe i na podstawie art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpił od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), dalej: ustawa, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikat rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

W myśl art. 4a pkt 12 ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika.

Zastosowanie przepisów właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jest możliwe pod warunkiem uzyskania przez płatnika, certyfikatu rezydencji podatnika, potwierdzającego miejsce jego siedziby na dzień dokonania wypłaty.

Certyfikat rezydencji stanowi środek dowodowy posiadania rezydencji podatkowej w określonym kraju, czego stwierdzenie umożliwia płatnikowi, zastosowanie postanowień stosownej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Istotne jest zatem, aby certyfikat, wystawiony przez władze podatkowe drugiego państwa, potwierdzał uprawnienie dotyczące obniżenia lub niepobrania podatku z tytułu wypłat należności dokonywanych przez płatnika.

Oznacza to, że realizacja uprawnień przewidzianych odpowiednią umową o unikaniu podwójnego opodatkowania może nastąpić jedynie pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby certyfikatem rezydencji obejmującym dzień dokonania wypłaty.

Udokumentowanie rezydencji podatkowej podmiotu zagranicznego uzyskującego przychody wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy może nastąpić zarówno przed, jak i po dokonaniu płatności. Jednakże w razie uzyskania certyfikatu po dokonaniu płatności, taki certyfikat powinien potwierdzać rezydencję podatkową podmiotu za okres, w którym została dokonana płatność (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 94/09, opubl. LEX nr 532653; wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 października 2006 r., sygn. akt III SA/Wa 1448/06, niepubl.).

Wobec powyższego za nieprawidłowe Minister Finansów uznaje stanowisko Spółki, potwierdzone zmienianą interpretacją, iż ??certyfikaty rezydencji (?) jeżeli nie wskazują daty, do której obowiązują to potwierdzają określony stan faktyczny i zachowują swoją aktualność dopóki nie ulegnie zmianie stan faktyczny w nich przedstawiony.?.

Zmiana interpretacji indywidualnej dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).