Ważność certyfikatu rezydencji sygn: DD4/033/095/MMQ/JQP/10/1043

Uzasadnienie

Dnia 23 grudnia 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób prawnych. Interpretacja wydana została na ww. wniosek złożony w dniu 3 października 2008 r., w którym przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) zawiera liczne umowy z podmiotami zagranicznymi. Przedmiotem umów są m.in. licencje, usługi doradcze, usługi marketingowe oraz inne usługi niematerialne, a także usługi najmu urządzeń przemysłowych.

Zgodnie z art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, usługi te podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce (Spółka jest płatnikiem tego podatku) według stawek określonych w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka może zastosować stawkę wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pod warunkiem posiadania certyfikatu rezydencji zagranicznego podatnika ? usługodawcy.

Dotychczas Spółka w każdym roku podatkowym żądała od swoich kontrahentów nowych certyfikatów rezydencji. Z analizy tych certyfikatów wynika, ze w 99% przypadków podmioty te od wielu lat nie zmieniły rezydencji podatkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy, jeżeli Spółka posiada jeden bądź kilka certyfikatów rezydencji (oryginałów) wydanych w roku 2008 i latach wcześniejszych dla poszczególnych kontrahentów i Spółka uzyska od tych podmiotów w następnych latach pisemne lub mailowe potwierdzenie, iż dane wynikające z tych certyfikatów nie uległy zmianie, będzie mogła uznać, że spełniony jest warunek, o którym mowa odpowiednio w art. 26 ust. 1 zdanie drugie ustawy, tzn. że jest w posiadaniu certyfikatu rezydencji tych podmiotów?

Zdaniem Wnioskodawcy, posiadane obecnie oryginały certyfikatów rezydencji kontrahentów wraz z uzyskanymi w latach przyszłych potwierdzeniami w dowolnej formie (w szczególności pisemnie lub mailowo) ze strony tych podmiotów, że dane zawarte w certyfikacie są aktualne, uprawniać będzie Spółkę w latach przyszłych do uznania, że jest w posiadaniu (wymaganego przez art. 26 ust. 1 ustawy) certyfikatu rezydencji tych podmiotów.

Zdaniem Spółki, wnioski takie wynikają z brzmienia art. 26 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w myśl którego zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji. Przepis ten, ani żaden inny nie wspomina o jakimkolwiek terminie ważności takiego certyfikatu, ani o obowiązku jego ponownego uzyskania po pewnym czasie. Stąd też przedstawione powyżej stanowisko Spółki, dotyczące potwierdzania aktualności danych zawartych w certyfikacie rezydencji u podmiotu którego on dotyczy, wydaje się ze wszech miar uprawnione. Spółka zaznacza, że identyczne stanowisko w analogicznej sprawie zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, wydając w imieniu Ministra Finansów interpretację indywidualną Nr IBPB3/423-174/07/MO/KAN-1140/10/07 z dnia 31 grudnia 2007 r. oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej IB-PB3-423-848/08-2/DG z dnia 28 sierpnia 2008 r.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznał za prawidłowe.

Podkreślił, iż stosownie do art. 4a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Przepisy nie regulują kwestii jak długo certyfikat rezydencji, wydany przez właściwy organ administracji podatkowej, zachowuje swoją aktualność, a tym samym ważność, dlatego można uznać, iż certyfikat zachowuje ważność tak długo, jak długo nie ulega zmianie potwierdzony w nim stan faktyczny. Certyfikat rezydencji ma służyć przede wszystkim płatnikowi w ustaleniu czy powinien pobrać podatek według stawki wynikającej z umowy, czy też według stawki krajowej. Płatnik będzie musiał, w razie konieczności, udowodnić, że miał prawo zastosować korzystniejsze regulacje wynikające z umowy. W przeciwnym razie będzie odpowiadał za nieprawidłowo potrącony podatek. Mając zaufanie do swoich kontrahentów, z którymi utrzymuje bieżące kontakty, płatnik może uważać certyfikat za ważny do czasu zmiany potwierdzonego w nim stanu faktycznego. W odniesieniu do innych kontrahentów, dla własnego bezpieczeństwa, płatnik powinien przed dokonaniem wypłaty uzyskać od nich aktualne zaświadczenie o rezydencji podatkowej.

Certyfikat jest bowiem zaświadczeniem, a więc dokumentem potwierdzającym określony stan faktyczny na dzień jego wydania, a także - o ile wynika to z jego treści - również w przeszłości. W żadnym jednak przypadku zaświadczenie nie może dotyczyć stanów przyszłych, które dopiero mogą (albo i nie) wystąpić. Oznacza to, że realizacja jakichkolwiek uprawnień przewidzianych odpowiednią umową o unikaniu podwójnego opodatkowania może nastąpić jedynie w oparciu o certyfikat rezydencji osoby zagranicznej obejmujący sobą dzień dokonania wypłaty.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), dalej: ustawa, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikat rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

W myśl art. 4a pkt 12 ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika.

Zastosowanie przepisów właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jest możliwe pod warunkiem uzyskania przez płatnika, certyfikatu rezydencji podatnika, potwierdzającego miejsce jego siedziby na dzień dokonania wypłaty.

Certyfikat rezydencji stanowi środek dowodowy posiadania rezydencji podatkowej w określonym kraju, czego stwierdzenie umożliwia płatnikowi, zastosowanie postanowień stosownej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Istotne jest zatem, aby certyfikat, wystawiony przez władze podatkowe drugiego państwa, potwierdzał uprawnienie dotyczące obniżenia lub niepobrania podatku z tytułu wypłat należności dokonywanych przez płatnika.

Oznacza to, że realizacja uprawnień przewidzianych odpowiednią umową o unikaniu podwójnego opodatkowania może nastąpić jedynie pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby certyfikatem rezydencji obejmującym dzień dokonania wypłaty.

Udokumentowanie rezydencji podatkowej podmiotu zagranicznego uzyskującego przychody wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy, odpowiednio pkt 1 i 2a, może nastąpić zarówno przed, jak i po dokonaniu płatności. Jednakże w razie uzyskania certyfikatu po dokonaniu płatności, taki certyfikat powinien potwierdzać rezydencję podatkową podmiotu za okres, w którym została dokonana płatność (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 94/09, opubl. LEX nr 532653; wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 października 2006 r., sygn. akt III SA/Wa 1448/06, niepubl.).

Wobec powyższego za nieprawidłowe Minister Finansów uznaje stanowisko Spółki, potwierdzone zmienianą interpretacją, iż ?posiadane obecnie oryginały certyfikatów rezydencji kontrahentów wraz z uzyskanymi w latach przyszłych potwierdzeniami w dowolnej formie (w szczególności pisemnie lub mailowo) ze strony tych podmiotów, że dane zawarte w certyfikacie są aktualne, uprawniać będzie Spółkę w latach przyszłych do uznania, że jest w posiadaniu (wymaganego przez art. 26 ust. 1 ustawy) certyfikatu rezydencji tych podmiotów?.

Zmiana interpretacji indywidualnej dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).