W jaki sposób rozliczyć zafakturowany przychód spółki, na udziałowców, którzy nie uczestniczyli (...)
W jaki sposób rozliczyć zafakturowany przychód spółki, na udziałowców, którzy nie uczestniczyli w jego wypracowaniu?
Specyfiką tej działalności jest to, że w okresie realizacji budowy ponoszone są przez dłuższy okres koszty, natomiast przychód powstaje w chwili wykonania usługi.
W dniu 24.10.2005 r. doszło do poszerzenia składu osobowego spółki oraz do zmiany proporcji udziałów wspólników.
W nowej sytuacji spółki cywilnej /po 24.10.2005 r./, po wykonaniu usługi, został zafakturowany przychód, a to oznacza, że przychód powinien być rozliczony na nowych udziałowców, którzy nie uczestniczyli w jego wypracowaniu.
Należy zaznaczyć, że koszty uzyskania w związku z uzyskanym przychodem były ponoszone przed dniem 24.10.2005 r., stąd nowi udziałowcy uzyskali przychód, nie ponosząc kosztów.
W opisanym stanie faktycznym strona wnosi o interpretację przepisów prawa podatkowego i o rozstrzygnięcie problemu, którzy udziałowcy powinni być opodatkowani w związku z dochodem wypracowanym przez spółkę cywilną, za okres od 24.10.2005 r. do 31.10.2005 r.
Zdaniem pełnomocnika strony, w związku z tym, że opisana sytuacja wykracza poza unormowania prawne, zastosowanie się ściśle do przepisu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm./ dałoby w konsekwencji wysoki dochód nowym udziałowcom, co byłoby 'niesprawiedliwe' do pozostałych.
Pełnomocnik strony uważa, że w tej nietypowej sytuacji można by zastosować przepis zawarty w art. 22 ust. 1 i ust. 5 i 6 w/cyt. ustawy o podatku dochodowym i zastosować zasadę potrącalności kosztów uzyskania w powiązaniu z uzyskanymi przychodami, a to oznacza, że dochód wypracowany przez Spółkę do dnia 31.10.2005 r. powinien być przyporządkowany dotychczasowym udziałowcom.
W opisanym stanie faktycznym strona wnosi o interpretacje przepisów prawa podatkowego.
Zgodnie z zasadą zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm./ przychody z udziału w spółce nie będącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.
Zatem dla celów podatkowych, punktem wyjścia dla określenia przychodów z udziałów w spółce będzie treść umowy spółki, z której winny wynikać zasady udziału w zyskach i stratach, jakich stosowanie przyjęli dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej jej wspólnicy.
Z kolei w myśl art. 867 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r.
Kodeks cywilny /Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm./ każdy wspólnik jest uprawniony do równego udziału w zyskach i w tym samym stosunku uczestniczy w stratach, bez względu na rodzaj i wartość wkładu. W umowie spółki można inaczej ustalić stosunek udziału wspólników w zyskach i stratach. Można nawet zwolnić niektórych wspólników od udziału w stratach. Natomiast nie można wyłączyć wspólnika od udziału w zyskach.Ustalony w umowie stosunek udziału wspólnika w zyskach odnosi się w razie wątpliwości także do udziału w stratach.
Jak wynika z powyższego obowiązujący system prawny nie pozwala na inną metodę rozliczenia udziałów w Spółce niż tę, która wynika bezpośrednio z zawartej umowy s.c. i aneksów do niej zawartych oraz obowiązujących przepisów prawa podatkowego art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm./.
Udział wspólnika w zyskach to nadwyżka wpływów nad wydatkami związanymi z działalnością gospodarczą spółki jako całości, a art. 8 ust. 1 w/cyt. ustawy nakłada na wspólników obowiązek określenia proporcji ich prawa w udziale w zyskach spółki.To jak strony ukształtują wzajemne stosunki, tj. jak podzielą prawo do udziału w zyskach i stratach reguluje prawo cywilne.
W opisanym stanie faktycznym, przy rozliczeniu kosztów uzyskania przychodów w powiązaniu z uzyskanymi przychodami, nie może mieć zastosowania przepis zawarty w art. 22 ust. 1 i ust. 5 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż w odniesieniu do danego źródła przychodów może być stosowana tylko jedna zasada księgowania kosztów. Raz przyjętą zasadę należy stosować konsekwentnie w każdym roku prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a zatem nie jest możliwa zmiana sposobu ewidencjonowania kosztów.
Jednocześnie nadmienia się, że zgodnie z par. 27 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów /Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm./ podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów /surowców/ podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych , braków i odpadów, zwanego dalej 'spisem z natury', na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.
Ponadto za poszczególne okresy działalności spółki należy rozliczyć jej dochód uwzględniając różnice remanentowe, zgodnie z art. 24 ust. 2 w/wym ustawy o podatku dochodowym.
Reasumując, w opisanym stanie prawnym, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Pile uznaje za nieprawidłowe przedstawione stanowisko strony, zawarte we wniosku z dnia 31.01.2006 r.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania niniejszego postanowienia.