Czy Fundacja rozliczając delegację pracownika odbywającego podróż służbową własnym samochodem (...)

Uzasadnienie

W dniu 28 września 2009 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 20 listopada 2009 r. (data wpływu 26.11.2009 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Fundacja prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której pracownicy często wyjeżdżają na delegacje, odbywając podróż służbową własnym samochodem osobowym.

Rozliczenie wykorzystania samochodu przez pracownika następuje poprzez wypłacenia tzw. kilometrówki, czyli kwoty równej iloczynowi przejechanych kilometrów i właściwej dla danego samochodu stawki za 1 km.

Pracownicy pomimo wypłaconej kilometrówki wnioskują również o zwrot poniesionych wydatków za przejazd autostradą (na podstawie paragonów) oraz zwrot za opłaty parkingowe.

W związku z powyższym Fundacja zwróciła się z pytaniem, czy rozliczając delegacje pracownika odbywającego podróż służbową własnym samochodem osobowym poprzez wypłacenie kilometrówki, może rozliczyć również wydatki za przejazd autostradą i opłaty za parking i zaliczyć je do kosztów uzyskania...

Zdaniem Wnioskodawcy, pracownikowi należy się zwrot kosztów za przejazdy (wypłata kilometrówki) oraz zwrot udokumentowanych kosztów za przejazd autostradą i opłat parkingowych. Przy czym w ocenie Fundacji koszty takie można zaliczyć do kosztów stanowiących koszty uzyskania przychodów.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 17 grudnia 2009 r., nr ILPB3/423-844/09-4/AO, uznał stanowisko Fundacji za prawidłowe. Przy czym Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, iż Fundacja może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zwrócone pracownikowi odbywającemu podróż służbową własnym samochodem osobowym wydatki za przejazd autostradą i opłaty za parking - pod warunkiem właściwego ich udokumentowania oraz prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, jednak do wysokości nie wyższej niż kwota wynikająca z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważa, co następuje.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.

W ocenie Ministra Finansów, jakkolwiek uzasadnienie interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 17 grudnia 2009 r., nr ILPB3/423-844/08-4/AO jest prawidłowe, nieprawidłowa jest jej sentencja potwierdzająca prawidłowość stanowiska podatnika.

Zdaniem Ministra Finansów z wniosku Fundacji można odczytać, iż zwrot kosztów przejazdu autostradą i opłat parkingowych można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości. A zatem koszty takie nie są objęte limitem tzw. kilometrówki.

Natomiast, jak wynika z art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika w celu odbycia podróży służbowej (jazdy zamiejscowe) w wysokości przekraczającej kwotę ustaloną przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Przy czym przebieg pojazdu powinien być udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca, a w razie braku tej ewidencji, wydatki z tytułu używania samochodu nie stanowią kosztów podatkowych (art. 16 ust. 5 ww. ustawy).

W ocenie Ministra Finansów pojęcie ?koszty z tytułu używania samochodów?, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obejmuje wszelkie wydatki związane z używaniem samochodu prywatnego przez pracowników na potrzeby podatnika w celu odbycia podróży służbowej. Będą to zatem zarówno tzw. wydatki eksploatacyjne odnoszące się do samochodu, jak również inne koszty używania samochodu ponoszone w trakcie odbywania podróży służbowej, np. opłaty za parkowanie, czy przejazd autostradą. Koszty takie także są kosztami z tytułu używania samochodu prywatnego do celów służbowych.

Limitem określonym w art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych objęte są zatem wszelkie wydatki dotyczące używania samochodu prywatnego do celów prowadzonej przez podatnika działalności. Tym samym kosztami uzyskania przychodów będą wydatki ponoszone na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika w celu odbycia podróży służbowej (jazdy zamiejscowe) - w wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 5 ww. ustawy.

Analogiczne stanowisko prezentowane jest również w orzecznictwie sądów administracyjnych (por. wyrok WSA w Poznaniu I SA/Po 626/10 oraz przywołane w nim orzecznictwo).

W związku z powyższym postanowiono jak w osnowie.

Zmiana interpretacji indywidualnej dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa stosownie do zapisu art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. ? Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 tej ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).