1. Czy składka podstawowa finansowana przez pracodawcę, o której mowa w ustawie z dnia 20 kwietnia (...)

Uzasadnienie

Wniosek Spółki z dnia 20 listopada 2007 r. o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych składki podstawowej płaconej na pracowniczy program emerytalny (ppe), realizowany w formie grupowego ubezpieczenia na życie pracowników z zakładem ubezpieczeń.

Zdaniem Spółki zaliczenie do kosztów podatkowych składki tego rodzaju, jak i składki podstawowej opłacanej na rzecz pozostałych ppe prowadzonych w formie: funduszu emerytalnego, umowy o wnoszenie przez pracodawców składek pracowników do funduszu inwestycyjnego; zarządzania zagranicznego, powinno się odbywać na gruncie przepisu art. 15 ust. 1 d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (updop).

Zgodnie bowiem z tym przepisem kosztem podatkowym są wydatki poniesione przez pracodawcę na zapewnienie prawidłowej realizacji ppe w rozumieniu ustawy o pracowniczych programach emerytalnych. Składki te, zdaniem Spółki, jako zaliczane do kosztów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (koszty pośrednie), potrącalne są w dacie ich poniesienia, tj. zarachowania w księgach rachunkowych jako koszt uzyskania przychodów, na podstawie stosownych dokumentów dotyczących ppe (art. 15 ust. 4d i 4e updop).

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, (na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego; Dz. U. Nr 112, poz. 770), wydał w dniu 22 lutego 2008 r. interpretację indywidualną (Nr ILPB3/423-276/07-2/HS), w której stanowisko Spółki uznał za nieprawidłowe.

W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu składki podstawowe uiszczane w ramach realizowanych pracowniczych programów emerytalnych powinny być zaliczane do kosztów podatkowych w oparciu o przepis art. 15 ust. 1 updop, a tym samym mieć na uwadze także art. 16 ust 1 updop. Oznacza to, że w przypadku prowadzenia przez pracodawcę ppe w formie grupowego ubezpieczenia na życie pracowników z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, przy zaliczaniu składki podstawowej do kosztów podatkowych należy uwzględniać także postanowienia art. 16 ust. 1 pkt 59 updop. Przepis ten zawiera określone ograniczenia, których spełnienie warunkuje zaliczenie składek do kosztów podatkowych (np. 5-letni okres uczestnictwa w ubezpieczeniu).

Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu przepisem, w oparciu o który rozpatrywana jest kwestia zaliczania składki podstawowej do kosztów podatkowych nie jest zatem, jak twierdzi Spółka, art. 15 ust 1 d updop.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważa, co następuje.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.

W ocenie Ministra Finansów stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu dotyczące kwestii zaliczania do kosztów podatkowych składki podstawowej płaconej przez pracodawców, w związku z realizacją ppe jest nieprawidłowe. Prezentowany jest w nim bowiem pogląd, że przepisem decydującym o zaliczeniu składki podstawowej do tych kosztów jest przepis art. 15 ust. 1 updop, w powiązaniu z art. 16 ust. 1 pkt 59 updop.

Prawidłowe jest natomiast stanowisko Spółki, zgodnie z którym składki podstawowe opłacane w ramach pracowniczych programów emerytalnych, w tym realizowanych w formie grupowego ubezpieczenia na życie pracowników z zakładem ubezpieczeń, kwalifikowane są do kosztów podatkowych w oparciu o postanowienia art. 15 ust. 1d updop. Nie mają zatem do nich zastosowania przepisy art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust 1 pkt 59 updop.

Stanowisko takie prezentowane jest przez orzecznictwo (por. wyroki WSA w Gdańsku z dnia 15 maja 2007 r., sygn. akt I SA/Gd 375/06 oraz WSA w Gliwicach z dnia 20 czerwca 2007 r., sygn. akt I SA/Gl 1485/06). Wynika to również z wyjaśnień zawartych w interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 14 marca 2008 r. Nr DD6/8213/46/KWW/08/215.

Dniem, w którym składka podstawowa, stanowiąca rodzaj kosztu pośredniego, zaliczana jest do kosztu podatkowego jest dzień jej poniesienia. Będzie to zatem dzień, na który ujęto ją jako koszt podatkowy w księgach rachunkowych (zaksięgowano), na podstawie stosownych dokumentów dotyczących ppe (art. 15 ust. 4d i 4e updop).

Zmiana interpretacji indywidualnej dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienionej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).

Referencje DD6/8213/46/KWW/08/215, interpretacja ogólna I SA/Gd 375/06, wyrok zwykłego składu wojewódzkiego sądu administracyjnego