czy istnieje obowiązek opodatkowania u źródła odsetek, przekazywanych na rzecz podmiotu z siedzibą (...)

Minister Finansów uznaje

za nieprawidłowe stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę we wniosku w zakresie braku obowiązku opodatkowania u źródła odsetek, przekazywanych na rzecz podmiotu z siedzibą w Danii w związku z umową pożyczki.

Uzasadnienie

Wpłynął do Naczelnika Urzędu Skarbowego wniosek X (dalej: Wnioskodawca),w sprawie interpretacji postanowień konwencji polsko-duńskiej.

Stosownie do art. 170 Ordynacji podatkowej wniosek został przekazany Ministrowi Finansów za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej, celem załatwienia zgodnie z właściwością.

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, zawarł on z Y? spółką będącą rezydentem podatkowym Danii umowę pożyczki. Kopia umowy stanowi załącznik do wniosku. Zgadnie z postanowieniami umowy spłata pożyczki będzie następowała na rzecz Y w ratach miesięcznych, natomiast spłata oprocentowania następować będzie w ratach rocznych. Całość pożyczki ma zostać przeznaczona przez Wnioskodawcę na działalność gospodarczą.

W kontekście przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż z tytułu zaciągnięcia pożyczki od podmiotu duńskiego nie ponosi, żadnych kosztów. Ponadto Wnioskodawca wnosi o informację jakie zobowiązania podatkowe winien ponosić w związku z otrzymanym kredytem. Wnioskodawca stosuje wymiennie w analizowanym stanie faktycznym pojęcie ?pożyczki? i ?kredytu?. Wnioskodawca nie wskazał co rozumie pod pojęciem kosztów z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu).

Rozpatrując wniosek Spółki Minister Finansów zważył, co następuje.

Stosownie do art. 3 ust. 2 updop, podatnicy jeżeli nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Polski. Zgodnie art. 26 updop osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 updop oraz w art. 22 ust. 1 updop, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

W myśl art. 21 ust. 1 updop podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Polski, przez podatników nieposiadających w Polsce siedziby ani zarządu, przychodów z odsetek ustala się w wysokości 20% tych przychodów.

Wątpliwość Wnioskodawcy powstała w związku z wypłatą odsetek na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2 updop. Stosownie do postanowień art. 21 ust. 1 updop podatnik podlegający w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w przypadku uzyskania w Polsce między innymi dochodów z odsetek, podlega z tego tytułu opodatkowaniu ryczałtowemu w wysokości 20% przychodów. Zgodnie z tym przepisem podatek jest płatny w Polsce jako państwie źródła przychodów.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 1 updop stosuje się z uwzględnieniem postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą postanowienia art. 11 konwencji polsko-duńskiej. Zgodnie z art. 11 ust. 1 konwencji polsko-duńskiej odsetki, które powstają w Polsce i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Danii, mogą być opodatkowane w Danii. Jednakże, w myśl art. 11 ust. 2 konwencji polsko-duńskiej, takie odsetki mogą być także opodatkowane w Polsce i zgodnie z polskim ustawodawstwem, ale jeżeli osoba uprawniona do odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę Danii, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty brutto tych odsetek.

Należy wyjaśnić, iż umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania są źródłem międzynarodowego prawa publicznego, a więc regulują prawa i obowiązki państw-stron takiej umowy, nie zaś podatników, choć w konsekwencji realizacji przez państwa tych praw i obowiązków wpływają również na obowiązki podatkowe podatników.

Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie nadają państwom żadnych nowych praw do opodatkowania w tym państwie dochodów osób zagranicznych, a jedynie ograniczają już istniejące prawa. Dlatego też dane państwo, na podstawie samej tylko umowy, nie może nałożyć na rezydenta podatkowego innego państwa obowiązków podatkowych ponad te, które wynikają z jego wewnętrznego ustawodawstwa podatkowego, może tylko ograniczyć obowiązki wynikające z własnego wewnętrznego ustawodawstwa podatkowego. Dlatego też w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania używa się sformułowania, że dane dochody podatnika ?mogą być opodatkowane w drugim umawiającym się państwie?, bowiem o tym czy będą tam opodatkowane zdecyduje już wyłącznie dane państwo, którego prawa taki zapis dotyczy i które z prawa do opodatkowania takich dochodów może zrezygnować.

Zatem, w analizowanym przypadku wypłaty odsetek na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2 updop, obowiązek podatkowy wynika z powoływanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 updop. Konwencja polsko-duńska pozwala natomiast na zastosowanie obniżonej, w stosunku do przepisów prawa krajowego, stawki podatku. Tym samym zgodnie z art. 26 ust. 1 updop Wnioskodawca jako osoba fizyczna będąca przedsiębiorcą, która dokonuje wypłat należności z tytułów odsetek od pożyczki udzielonej przez podmiot duński, jest obowiązana, jako płatnik, pobierać, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku w wysokości 5% wynikającej z art. 11 ust. 2 konwencji polsko-duńskiej jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej ? do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.