1. Czy Spółka podlega obowiązkowi podatkowemu w Niemczech?2. Czy na kontrahencie niemieckim ciąży (...)

Uzasadnienie

Jak wynika ze stanu faktycznego, który został przedstawiony we wniosku z dnia 30 czerwca 2006 r., Spółka X wydzierżawia podmiotowi zagranicznemu (podmiot Y) wagony ? cysterny do przewozu płynnej siarki.

Spółka X rozlicza całość swoich dochodów w Polsce, bez względu na miejsce ich osiągania.

Wątpliwości Spółki X zawarte we wniosku dotyczą następujących kwestii:

1. czy Spółka podlega obowiązkowi podatkowemu w Niemczech;
   
   
2. czy na kontrahencie niemieckim ciąży obowiązek pobrania podatku z należności brutto i odprowadzenia go do niemieckiego urzędu podatkowego;
   
   
3. w jakiej stawce kontrahent niemiecki powinien pobrać podatek;
   
   
4. czy zapłacony w Niemczech podatek z tytułu należności licencyjnych w całości podlega odliczeniu od podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce;
   
   
5. jaki dokument daje Spółce X prawo do skorzystania z takiego odliczenia;
   
   
6. kiedy można dokonać odliczenia zapłaconego podatku w Niemczech, jeżeli Spółka X w danym roku podatkowym ponosi stratę z działalności gospodarczej;
   
   
7. od jakiej daty wstecz kontrahent niemiecki może mieć wobec Spółki X roszczenia odnośnie do zapłacenia omawianego podatku.

Pismem z dnia 6 grudnia 2006 r., Minister Finansów wezwał Spółkę X do uzupełnienia wniosku o przedstawienie stanowiska Spółki X w sprawie oraz dokonania opłaty skarbowej.

Spółka X zastosowała się do wezwania i w piśmie z dnia 14 grudnia 2006 r. uzupełniła wniosek o opłatę skarbową oraz własne stanowisko w sprawie.

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie, Spółka stwierdziła, iż zgodnie z art. 12 ust. 3 umowy polsko-niemieckiej, należności licencyjne to również ?prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego? w tym także środków transportu. Zatem, zdaniem Spółki X, dochody, które osiąga z tytułu najmu wagonów ? cystern, podlegają w Niemczech ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Spółka X stwierdziła, iż zgodnie z umową polsko-niemiecką, państwu niemieckiemu przysługuje prawo do odsetek od czynszu jako podatku u źródła, jednak nie może on przekroczyć 5% kwoty czynszu brutto.

Ponadto, w przedstawionym przez Spółkę X stanowisku w sprawie, stwierdza ona, iż na podmiocie Y wypłacającym należności licencyjne, w tym czynsz za umowę najmu, spoczywa obowiązek pobrania należnego podatku w dniu dokonania wypłaty należności licencyjnych i odprowadzenia go do właściwego Urzędu Skarbowego do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek.

Zdaniem Spółki X, podmiot Y powinien do 1 stycznia 2005 r., potrącać 20% podatek (pod warunkiem, że Spółka X nie posiadała decyzji o zwolnieniu), a od 1 stycznia 2005 r., zgodnie z art. 32 ust. 2a umowy polsko-niemieckiej, 5% podatek.

W przedstawionym stanowisku, Spółka X powołała się również na art. 24 ust. 2b umowy polsko-niemieckiej, w myśl którego 5% potrącenie z podatku u źródła zostanie zaliczone na rzecz podatków płaconych przez Spółkę X w Polsce. Zdaniem Spółki X, podmiot Y jako płatnik podatku u źródła powinien przesłać do niemieckiego urzędu skarbowego, deklarację o pobranym podatku a podatnikowi winien przesłać informację o dokonanych wpłatach.

Ponadto, zdaniem Spółki X, może ona odliczyć zapłacony w Niemczech 5% podatek u źródła, od podatku odprowadzanego do polskiego urzędu skarbowego. W opinii Spółki X, jeżeli w danym roku podatkowym ponosi ona stratę z działalności gospodarczej to zapłacony w Niemczech podatek u źródła, podlega odliczeniu od podatku zapłaconego w latach następnych. Zdaniem Spółki X, zgodnie z art. 29 ust. 2 umowy polsko-niemieckiej, wniosek o zwrot podatku odliczonego u źródła można składać w polskim urzędzie skarbowym właściwym Spółce X, do końca czerwca roku następującego po roku kalendarzowym, w którym podatek potrącony u źródła został naliczony.

W przedstawionym własnym stanowisku w sprawie, Spółka X stwierdziła, iż strona niemiecka może do 5 lat wstecz wnosić wobec Spółki X roszczenia odnośnie do zapłacenia omawianego podatku.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, należy stwierdzić co następuje.

Odpowiedź na 1 i 2 pytanie Spółki X dotyczące obowiązków podatkowych Spółki X tytułem należności licencyjnych oraz obowiązku poboru podatku u źródła przez PODMIOT Y.

Minister Finansów pragnie zauważyć, iż powstanie obowiązku podatkowego w Niemczech w przypadku polskiej Spółki X otrzymującej w związku z wynajmem cystern należności licencyjne od podmiotu niemieckiego (podmiot Y) podlega uregulowaniu w wewnętrznych przepisach podatkowych w Niemczech. Kwestia ustalenia tego obowiązku leży poza właściwością polskich organów podatkowych. Również obowiązki poboru podatku u źródła, tj. w Niemczech, podlegają wewnętrznym uregulowaniom podatkowym w Niemczech.

Postanowienia umowy polsko-niemieckiej będą miały zastosowanie dopiero w sytuacji, gdy w wyniku wewnętrznych uregulowań podatkowych zarówno w Polsce jak i w Niemczech, zostanie nałożony obowiązek podatkowy z tytułu tego samego dochodu lub majątku.

Odpowiedź na 3 pytanie Spółki X, dotyczące wysokości stawki podatku u źródła.

Jeżeli wewnętrzne przepisy podatkowe w Niemczech nakładają podatek na należności licencyjne wypłacane podmiotom polskim, to zgodnie z art. 12 ust. 2 umowy polsko-niemieckiej, należności te mogą być opodatkowane w państwie źródła, ale stawka podatku w Niemczech nie może przekroczyć 5% kwoty brutto należności licencyjnych.

Wskazane uregulowania mają zastosowanie do należności licencyjnych, spełniających definicję określoną w art. 12 ust. 3 umowy polsko-niemieckiej, a mianowicie określenie 'należności licencyjne' oznacza między innymi wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego.

Umowa polsko-niemiecka nie definiuje jednak pojęcia urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego. Dlatego zastosowanie znajdą w tym przypadku postanowienia art. 3 ust. 2 umowy polsko ? niemieckiej. Zgodnie bowiem z tymi postanowieniami, przy stosowaniu umowy przez Polskę, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie, które nie zostało w niej zdefiniowane, będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się w danym czasie zgodnie z polskim prawem w zakresie podatków, do których ma zastosowanie umowa polsko-niemiecka, przy czym znaczenie wynikające ze stosowanego polskiego ustawodawstwa podatkowego będzie miało pierwszeństwo przed znaczeniem nadanym określeniu przez inne przepisy prawne.

Polskie przepisy podatkowe również nie zawierają definicji pojęcia urządzenia przemysłowego, handlowego, czy naukowego. Jedynie w art. 21 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zmianami, zwanej dalej updop), stwierdza się, iż przez urządzenie przemysłowe należy rozumieć także środki transportu.

Tym niemniej, polskie prawo podatkowe korzysta w tym zakresie z definicji słownikowej pojęcia urządzenie, z której wynika, iż urządzenie jest rodzajem mechanizmu lub zespołem elementów, przyrządów, służącym do wykonywania określonych czynności, ułatwiającym pracę; urządzenie przeładunkowe, transportowe (Słownik Języka Polskiego; PWN Warszawa 1996 r., tom III). Natomiast, przemysłowy oznacza dotyczący przemysłu, związany z przemysłem, stosowany w przemyśle (Mały Słownik Języka Polskiego; PWN Warszawa 1995 r.).

Odnosząc się zatem, do wskazanych definicji, należy uznać, iż wagony-cysterny są zespołem elementów i służą do transportu oraz są stosowane w przemyśle, zatem należy je traktować jako urządzenia przemysłowe.

Wobec tego, należności płacone podmiotom zagranicznym za użytkowanie wagonów-cystern będą stanowiły, jak słusznie zauważyła Spółka X, należności licencyjne zgodnie z definicją należności licencyjnych zawartą w art. 12 ust. 3 umowy polsko-niemieckiej.

Należy przy tym zauważyć, iż postanowienia art. 12 ust. 2 umowy polsko ? niemieckiej, nakładające obowiązek pobrania podatku u źródła według zryczałtowanej stawki podatkowej w wysokości 5% kwoty brutto należności licencyjnych, obowiązują od 1 stycznia 2005 r.

Zgodnie bowiem z art. 32 ust. 2 lit. a) umowy polsko-niemieckiej, weszła ona w życie po upływie jednego miesiąca od daty wymiany dokumentów ratyfikacyjnych, a jej postanowienia mają zastosowanie w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła - do kwot dochodu osiągniętego w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym po roku, w którym umowa wejdzie w życie.

Umowa polsko-niemiecka z dnia 14 maja 2003 r. weszła w życie w dniu 19 grudnia 2004 r., zatem w przypadku podatków u źródła ma zastosowanie do dochodów osiągniętych w dniu 1 stycznia 2005 r. lub po tym dniu. Zauważyć ponadto należy, iż dochód osiągnięty oznacza, zgodnie z art. 12 ust. 1 umowy polsko-niemieckiej, powstałe w Niemczech i wypłacone należności licencyjne.

Natomiast w stosunku do dochodów osiągniętych przed 1 stycznia 2005 r. zastosowanie będą miały postanowienia umowy z dnia 18 grudnia 1972 r. między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz.U. z 1975 Nr 31, poz.163, zwana dalej starą umową polsko-niemiecką).

Zatem, jeżeli wewnętrzne przepisy podatkowe w Niemczech, nakładały w okresie obowiązywania starej umowy polsko-niemieckiej, podatek na należności licencyjne wypłacane podmiotom zagranicznym, wtedy stosując postanowienia art. 12 ust. 1 starej umowy polsko-niemieckiej, należności te wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce, mogły być opodatkowane tylko w Polsce.

Odpowiedź na 4 pytanie Spółki X, dotyczące odliczeniu w całości podatku u źródła.

Zgodnie z art. art. 24 ust. 2 umowy polsko-niemieckiej, jeżeli polska Spółka X zapłaciła podatek u źródła z tytułu wypłaconych jej przez podmiot niemiecki należności licencyjnych, może odliczyć od podatku dochodowego, kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w Niemczech. Jednakże takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia i który odpowiada tej części dochodu, która została osiągnięta w Niemczech.

Zatem, Spółka X może odliczyć cały podatek zapłacony w Niemczech, jeżeli nie przekracza on limitu wyliczonego zgodnie ze wskazanym przepisem, który odpowiada części dochodów uzyskanych w Niemczech.

Odpowiedź na 5 i 6 pytanie Spółki X, dotyczące dokumentu dającego prawo Spółki X do skorzystania z odliczenia podatku zapłaconego u źródła oraz okresu, w którym można ten podatek odliczyć.

Umowa polsko-niemiecka nie reguluje obowiązków wysyłania informacji o pobraniu podatku u źródła jak i postanowień w zakresie okresu, w którym można ten podatek odliczyć.

Spółka X dokonując odliczenia podatku zapłaconego w Niemczech powinna stosować polskie przepisy podatkowe dotyczące obliczenia podatku dochodowego. Zgodnie, natomiast z art. 14a Ordynacji podatkowej, organem właściwym w kwestii interpretacji zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie jest właściwy naczelnik urzędu skarbowego.

Umowa polsko-niemiecka reguluje jedynie kwestie zwrotu podatku odliczanego u źródła oraz okres, w którym podatnik może się takiego zwrotu domagać. Mianowicie, zgodnie z postanowieniami art. 29 ust. 1 i 2 umowy polsko-niemieckiej, jeżeli w Niemczech podatki od należności licencyjnych są pobierane od osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce poprzez odliczenie u źródła, wówczas prawo Niemiec do stosowania odliczenia podatku według stawki obowiązującej na podstawie przepisów jego prawa wewnętrznego nie jest naruszane przez postanowienia niniejszej umowy. Podatek w ten sposób odliczony u źródła zwraca się na wniosek podatnika, jeżeli jest on zmniejszony lub zniesiony na mocy niniejszej umowy. Wniosek o zwrot podatku składa się do końca czwartego roku następującego po roku kalendarzowym, w którym podatek potrącony u źródła został naliczony od należności licencyjnych.

Zatem, jeżeli zaistnieją wskazane w niniejszym postanowieniu warunki i podmiot niemiecki pobierze zgodnie z wewnętrznym ustawodawstwem podatek u źródła, tj. w Niemczech, a podatek ten będzie większy niż ustalony w umowie polsko-niemieckiej (tj. na poziomie 5% kwoty brutto należności), to podmiot polski ma prawo zwrócić się do właściwych organów niemieckich o zwrot ?nadpłaconego? podatku, w okresie do końca czwartego roku następującego po roku kalendarzowym, w którym podatek potrącono. Należy zauważyć, iż wbrew stwierdzeniom Spółki X, właściwym w sprawie zwrotu jest właściwy urząd niemiecki, albowiem ewentualna nadpłata powstała w niemieckim urzędzie podatkowym.

Odpowiedź na 7 pytanie Spółki X, dotyczące daty od jakiej kontrahent niemiecki może mieć wobec Spółki X roszczenia odnośnie do zapłacenia podatku u źródła.

Minister Finansów pragnie zwrócić uwagę, iż kwestia ewentualnych roszczeń podmiotu Y wobec Spółki X z tytułu niezapłaconego podatku u źródła powinna być dochodzona na drodze cywilno-prawnej i nie podlega rozstrzygnięciom administracyjnym.

Podobny pogląd wyrażony został w orzecznictwie sądowym (por. wyrok NSA w Warszawie z dnia 26 kwietnia 2000 r., sygn. III SA 833/99, opubl. LEX nr 40695). W sentencji wskazanego wyroku stwierdza się, iż zgodnie z art. 30 Ordynacji podatkowej, zasadą jest, iż za podatki (zaliczki) nie pobrane od podatnika, mimo takiego obowiązku, odpowiada płatnik a nie podatnik; płatnik ma roszczenie regresowe w stosunku do podatnika, dochodzone na drodze procesu cywilnego.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.